Η Θεσσαλονίκη των γεύσεων
Παναγιώτης Καμπάνης, Δρ. Αρχαιολόγος-Ιστορικός, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού.
Το άρθρο απαγορεύεται αυστηρώς από τους έχοντες υψηλά ποσοστά χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων, καρδιαγγειακών προβλημάτων, διαβήτη και τάσεις παχυσαρκίας.
«Κατακεί που φυσάει ο γαρμπής προκόβει η εύφορη πεδιάδα της όμορφης αυτής πολιτείας. Τα δημητριακά της μπορούν να συγκριθούν μόνο με κείνα που ‘ρχονται από τους γόνιμους κάμπους της κοίλης Συρίας και του Χοράν. Παράγει επτά διαφορετικά είδη σταριού, καθώς και ρύζι, κουκιά, φακές και φασόλια. Απ’ τα χλωρά λαχανικά βρίσκεις, χειμώνα-καλοκαίρι, αγγούρια, κρεμμύδια, πράσα, κάρδαμα, σκόρδα, λάχανα, ραπάνια, βολβούς και δαυκιά. Στους ονειρεμένους μπαχτσέδες, στα μποστάνια και στ’ αμπέλια, ευδοκιμούν όλων των ειδών τα οπωρικά. Όμως, τα πιο ξακουστά, είναι τα περίφημα άσπρα κεράσια. Τις κρύες μέρες του χειμώνα, οι αιάνηδες δίνουν- εκ περιτροπής- μεγάλα συμπόσια, που τα ονομάζουν ‘γκεζμέ’. Κατά τη διάρκεια των συμποσίων (απ’ ότι ξέρω σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δεν γίνεται κάτι τέτοιο), σερβίρουν θαυμάσια φαγητά, όπως: ψητό αρνί, αρνάκι καπαμά, ψάρια και διάφορα χοσάφια. Όλα είναι υπέροχα. Παράγονται διάφορα εκλεκτά ποτά. Μα το κρασί τους, είναι από τα πιο ευγενή του κόσμου. Μόνο, που – και μια σταγόνα να πιεις – είναι χαράμ (αμαρτία). Έτσι κι εγώ ο εγκρατής, δεν το δοκίμασα κι ούτε και είδα τον κεχαγιά των ποτών, να τον ρωτήσω. Πάντως, απ’ τα σερμπέτια, πολύ επαινετά είναι οι βυσσινάδες και το μέλι του Χορτάτζ», γράφει ο Τούρκος περιηγητής του 17ου αι. Εβλιγιά Τσελεμπί, στο έργο του Περί των αφθόνων γεννημάτων.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη συνέχεια.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου