Μια ορθόδοξη θεολογική τοποθέτηση της Μητρόπολης Πειραιώς δια της εκκλησιολογικής αρωγής σύγχρονων ηγιασμένων γερόντων
Του θεολόγου - φιλολόγου Κώστα Νούση
Συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα ο Μητροπολίτης Πειραιώς και οι περί αυτόν με την πρόσφατη απάντηση στον (καθηρημένο) ιερομόναχο π. Ευθύμιο Τρικαμηνά. Δεν θα μπορούσα να μην το υπογραμμίσω, αν και ο υπογράφων το παρόν υπέστη κατάφωρη αδικία και ανοίκεια επίθεση εκ μέρους του εν λόγω Μητροπολίτη και των συντακτών (της ως άνω απάντησης) του Γραφείου επί Αιρέσεων της παράκτιας Μητρόπολης, όπως θα αποδειχθεί αμέσως παρακάτω με το εκπορευόμενο από το κείμενό τους πνεύμα μεταστροφής.1
Θα ήθελα ευθύς εξαρχής να επισημάνω πως η σύνολη απάντησή τους στις επικρίσεις που δέχτηκαν εκ μέρους του ιερομονάχου πάνω στο θέμα της αποτείχισης είναι αρκετά νηφάλια και θεολογικώς εμπεριστατωμένη, χωρίς ακρότητες και βιαιότητες στο ήθος, στο ύφος και στο περιεχόμενο, κάτι που οφείλω να υπομνήσω πως δεν απεφεύχθη στη δική μου περίπτωση. Και εκ των υστέρων νυν αποδεικνύεται τούτο εν τοις πράγμασι, εφόσον η πεμπτουσία της αντίκρουσης της επίθεσης από την πλευρά του π. Ευθυμίου στηρίχθηκε πάνω στη βάση δύο επιχειρηματικών αξόνων, στους οποίους επιμένει εδώ και καιρό η εμή ελαχιστότης: στο συνοδικό σύστημα και στην ορθόδοξη εκκλησιολογία, όπως αυτή απορρέει μέσα από τα έργα και τα λόγια σύγχρονων ηγιασμένων γερόντων που εκόσμησαν το στερέωμα της Ορθοδοξίας τα τελευταία χρόνια.
Αρχίζει τωόντι να διαφαίνεται στην πράξη η προβληματικότητα του νεοζηλωτισμού και των φορέων της. Η εκκλησιολογική υποχονδρία της πνευματικής μίανσης των ορθοδόξων πιστών εκ της οικουμενιστικής παναίρεσης, στην οποία μετέχουν άπασες οι ορθόδοξες τοπικές Εκκλησίες μέσω της συμμετοχής τους στο Π.Σ.Ε. και της εκκλησιαστικής τους κοινωνίας με το «προδοτικό» Φανάρι, δεν έχει πέρας και λογική, ως άλλωστε και κάθε μορφή υποχονδρίας και ψυχαναγκασμού, γεγονός που κατά κόρον επισημειώνουμε και επαναλαμβάνουμε τον τελευταίο καιρό. Συμφωνούμε άπαντες στην παρατήρηση του γέροντος Παϊσίου ότι «όλοι χρειάζονται στην Εκκλησία. Όλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σ’ αυτήν• και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί… Ο ένας συμπληρώνει τον χαρακτήρα του άλλου και όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχώμαστε όχι μόνον τον πνευματικό χαρακτήρα του άλλου αλλά ακόμη και τις αδυναμίες που έχει σαν άνθρωπος». Ωστόσο λίγο πριν ο ίδιος επισήμανε πως πρέπει «να αποφεύγωνται τα άκρα• με τα άκρα δεν λύνονται τα θέματα».2 Πρόκειται για ένα κεφάλαιο στο οποίο ο γέρων αναφέρεται στην αντιμετώπιση των εκκλησιαστικών θεμάτων. Πραγματικά, δεν μπορεί να απαιτούμε από όλους να είναι νηφάλιοι και ήπιοι στα εκκλησιολογικά εν προκειμένω θέματα, όμως όταν κάποιοι οδηγούνται και οδηγούν στα άκρα, τουτέστιν σε σκανδαλισμούς του ποιμνίου, αποτειχίσεις και σχίσματα, τότε είτε αυτοαφορίζονται είτε αποκόπτονται επισήμως δι’ αφορισμού και καθαιρέσεως από το εκκλησιαστικό σώμα, εφόσον υπερέβησαν τη γραμμή που οριοθετεί την πλάνη και την αμαρτία από την αλήθεια και την εν Κυρίω αρετή.
Θα άρχισε, επομένως, ο Σεβασμιώτατος Πειραιώς και οι συν αυτώ να νιώθουν στο πετσί τους το ατελέσφoρο κάποιων εκκλησιολογικών στάσεων, τοποθετήσεων και ενεργειών, καθώς και την ακαταστασία των φορέων τους, αν επί παραδείγματι θυμηθούν τις προ ελαχίστου χρόνου ευλογίες και τα αλληλολιβανίσματα αμφοτέρων (Πειραιώς, του εν λόγω ιερομονάχου και των υποστηριζόντων «αντιοικουμενιστών») σε συνάξεις «ομολογιακού» χαρακτήρα και αλλαχού και την νυν άρδην αντιστροφή των όρων με τις εκατέρωθεν αντιπαραθέσεις και διαρρήξεις δεσμών και συμπαθειών.
Ξεκινώ με τον Συνοδικό θεσμό. Γράφει (ουν): «δὲν ἀποτελεῖ γιὰ τὸν Θεὸ ἀναγκαία προϋπόθεση γιὰ τὴν καταδίκη της αἱρέσεως τὸ πλῆθος τῶν ἀποτειχισμένων. Ὁ Θεὸς ἔχει τὴν δύναμη καὶ μὲ ἕναν ἀκόμη πιστό, θείω ζήλω πεπυρωμένον, νὰ φέρη τὸ ἔργο του εἰς πέρας κατὰ ἕνα θαυμαστὸ τρόπο… Μήπως σὲ τελικὴ ἀνάλυση ἀποδεικνύεται, ὅτι τὰ μόνα θανατηφόρα πυρὰ εἶναι ἡ συνοδικὴ καταδίκη της αἱρέσεως;». Θεωρώ πως δεν χρήζει το σημείο τούτου περεταίρω σχολιασμού. Σε γενικές γραμμές, εξάλλου, το κείμενό τους είναι μια προσπάθεια ανάδειξης της συνοδικότητας, για της οποίας την υποβάθμιση έχουμε νωπές μνήμες από τον χώρο που τώρα φαίνεται να την πλειοδοτεί. Τούτο, όμως, είναι μια ευχάριστη και αισιόδοξη μετάλλαξη που δεν μπορούμε παρά να επικροτήσουμε αμφοτέραις ταις χερσί.
Η επισκοπική ανακοίνωση, πέρα από έναν υπέροχο και θεολογικά άρτιο ύμνο της συνοδικότητας, μας ξαφνιάζει και με την πλεονασματική παραδειγματική χρήση της στάσης των σύγχρονων αγίων γερόντων ως έρεισμα της εκκλησιολογικής τους τοποθέτησης τόσο επί πρακτικού όσο και επί ορθόδοξου θεολογικού επιπέδου. Θα παραθέσω ένα ενδεικτικό απόσπασμα: «πάντως νομίζουμε, περαίνοντες τὴν «ἀπάντησή» μας, ὅτι θὰ ἦταν ἀσφαλέστερο γιὰ τὸν π.Ε. καὶ ὅσους τὸν ἀκολουθοῦν, ἂν ἀκολουθήσουν καὶ αὐτοὶ μὲ ταπείνωση τὴν στάση καὶ τὴν διαγωγή, πού ἐτήρησαν ἀπέναντι σ’ αὐτὴν τὴν παναὶρεση μεγάλες σύγχρονες ὀσιακὲς μορφές, ὅπως ὁ Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὅσιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς, ὁ Γέρων Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, ὁ Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης, ὁ π. Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ Γέρων Ἰάκωβος ὁ Τσαλίκης κ.α., οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ ὅλοι τους καταδίκασαν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἢ τὴν καταπολέμησαν μὲ διάφορους τρόπους, ὡστόσο ὅμως κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἀποτειχίστηκε ἀπὸ τὴν προϊσταμένη του ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ (Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, Πατριαρχεῖο Σερβίας, Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος). Ἐκτὸς ἂν νομίζουν, ὅτι καὶ σὲ αὐτοὺς ἰσχύει τὸ χωρίο τῆς Γραφῆς: «τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῆ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» (Ματθ.15,14). Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν οἱ παρὰ πάνω Πατέρες νὰ ἔπεσαν στὸ βόθρο τῆς αἱρέσεως, καθ’ ὃν χρόνον ἔφθασαν στὰ ὕψη τοῦ ἁγιασμοῦ; Πῶς δὲν ἐμιάνθησαν ἀπὸ τὴν αἵρεση, μνημονεύοντες οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους, ἢ ἔχοντες ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἢ Πατριαρχεῖα, πού ἔπεσαν ἐξ ὁλοκλήρου στὴν αἵρεση»; Αυτό δηλαδή που φωνάζει ο γράφων εδώ και καιρό δεχόμενος τους ονειδισμούς και τις ειρωνείες πλείστων όσων «αγίων αδελφών», οι οποίοι απαξιούν τους νεοφανείς τούτους αγίους με την προσχηματική επίκληση αρχαιότερων αγίων, Ιερών Κανόνων και αυτής ταύτης της Αγίας Γραφής!
Ειδικότερα πάνω στο θέμα της στάσης των γερόντων ως τύπου σύγχρονης εκκλησιολογίας, το φέρελπι έγκειται ακριβώς στην υπέρβαση της σχολαστικής προσκόλλησης και μονομερούς ερμηνείας του γράμματος της εκκλησιαστικής παράδοσης και στη μετάβαση στην ακρόαση του Πνεύματος, όπως Αυτό λαλεί εν Εκκλησία σε κάθε εποχή και τόπο, χωρίς να μεταβάλλει σε προγονολατρία και παρελθοντολαγνία την πολιτεία της Εκκλησίας, αλλά διακρατώντας το βαθύτερο είναι της: την υπαρκτή, την αληθινή και βιούμενη εν Χάριτι ζωή. Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που γιορτάζουμε σήμερα εν τω προσώπω του αγίου Γρηγορίου Παλαμά.
Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να αντιληφθείς ενίοτε την παρουσία της πλάνης. Εν προκειμένω, πόσο μπορεί να ευσταθήσει η «πλάνη» τόσων και τόσων αγιασμένων πατέρων, ως ορθά επισημαίνεται στην επισκοπική ανακοίνωση, και αντιστοίχως η «ορθοδοξία» και πεφωτισμένη μοναδικότητα στη «θεία αποκάλυψη» ενός π. Ευθυμίου ή ενός Επισκόπου Αρτεμίου…
Θα κλείσω με κάτι που διάβασα πολύ πρόσφατα και με εξέπληξε (περισσότερο από την μεταβολή του Πειραιώς!). Ο γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ, ο σύγχρονος αυτός Πατήρ της Εκκλησίας με όλη τη σημασία της λέξεως, παραδίδεται να είπε σε σχετική ερώτηση περί προδοσίας του Πατριάρχη και υπό το κράτος της αγωνίας μιας ψευδοένωσης των Εκκλησιών: «στάθηκε ακίνητος, με κοίταξε με προσοχή και άλλαξε όψη. Έγινε αυστηρός και γέμισε πόνο. Κούνησε πολύ ελαφρά το κεφάλι του δείχνοντας την απορία του ή μάλλον αγανάκτηση και μου είπε: ‘Έτσι δεν είναι τα πράγματα; Έστω και αν γίνει η Ένωση όπως το λένε «αυτοί», εγώ θα είμαι ορθόδοξος. Η Εκκλησία είναι αγία. Ξέρουμε πώς να ζούμε και τι είναι αυτά που δημιουργούν προβλήματα!’ Αυτό ήταν. Ένας μεγάλος έτσι σκέφτεται, είπα μέσα μου κι ανακουφίστηκα».3 Ο λόγος αυτός ακούγεται και λίγο σκανδαλιστικός έως σοκαριστικός. Μονάχα για μας όμως, όχι για τους θεοφόρους Πατέρες, οι οποίοι εν Πνεύματι άφοβοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Εκκλησία δεν κινδυνεύει ποτέ, σώζει και δεν σώζεται από κανέναν και δεν μπορεί να μολυνθεί και να καταλυθεί μέχρι τη συντέλεια του αιώνος κατά την αδιάψευστη μαρτυρία του ίδιου του Κυρίου.
Κ. Ν.
31/3/2013
Β΄ Κυριακή των Νηστειών,
Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά
Παραπομπές
2. Γέροντος Παϊσίου, Με πόνο και αγάπη, Λόγοι Α΄, εκδ. Ησυχαστηρίου Σουρωτής (1999), σσ. 322-324.
3. Δήμητρας Δαβίτη, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ, εκδ. Άθως, (2η εκδ. 2001), σ. 73.
13 σχόλια:
Το θέμα είναι πολύ απλό.
Αποδεχόμεθα και παραδεχόμεθα τους Γέροντες Πα'ι'σιο, Ιουστίνο, Σωφρόνιο, Εφραίμ, Πορφύριο, κλπ, οι οποίοι έφτασαν σε μέτρα Αγιότητος, κατακρίνοντες όμως τον Οικουμενισμό.
Εάν ο κ. Βαρθολομαίος μπορεί να αποδείξη ότι βιώνει την εν Χάριτι ζωή, (δηλαδή είναι στα μέτρα των Γεροντων αυτών, ή έστω λίγο παρακάτω), υπερασπιζόμενος και εφαρμόζων τον Οικουμενισμό, τότε αποδεχόμεθα και παραδεχόμεθα και αυτόν !
Κώστα οι εμμονές(συγκεκριμένα με τον Αγ.Πειραιώς) δεν έχουν καλή πρόβλεψη.
Δεν δείχνουν υγιή άτομο.
Φιλικά
Κ.Π.
Τρίκαλα.
ΕΠΕΙΔΗ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΑΘΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΥΛΟ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ........Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΓΓΥΣ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΛΗΞΗ !
Είναι αλήθεια ότι παρακολουθούμε όλοι μας με μέγιστο ενδιαφέρον αυτές τις ‘’τολμηρές΄΄ εκκλησιολογικές ‘’μετατοπίσεις’’ του Σεβασμιωτάτου, χωρίς, βέβαια, να μπορούμε ν’ απαλλαχτούμε, παντελώς, και από την ύπαρξη μιας κάποιας ενοχλητικής καχυποψίας.
Καλά, δε θα σχολιάσω τη στάση των ‘’αποτειχισμένων –καθαρών’’,γιατί αυτή από μόνη της προκαλεί απεριόριστη θλίψη και μονάχα θλίψη. Και φυσικά υπενθυμίζει σε όλους τους πιστούς πόσο εύκολο είναι να οδηγηθείς στην πλάνη και μάλιστα να θεωρείς πως και σύσσωμο το εκκλησιαστικό σώμα και οι εκπρόσωποί του είναι βυθισμένοι στην αίρεση.
Και το τραγικότερο απ’ όλα…! να θέλεις να πείσεις τους καλοπροαίρετους και αγαθούς πιστούς, ότι βρίσκονται κι αυτοί ένα βήμα προ των πυλών της κολάσεως!
Το ολίσθημα είναι μεγάλο και το έχουμε γράψει και άλλη φορά, τέτοιες εκκλησιολογικές παρεκτροπές τις θεραπεύει μονάχα το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας μας, γιατί αλλιώς ο ευαγγελικός λόγος, για θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Πνεύματος, ακυρώνεται με τρόπο παταγώδη. Ευτυχώς,όμως, τα πράγματα δεν έχουν έτσι, όπως μας βεβαιώνουν άλλωστε και οι άγιοι Πατέρες μας και η Αλήθεια του Θεανθρώπου Χριστού διασώζεται δίχως τις ψυχοπαθολογικές υπερασπιστικές κορώνες των αυτόκλητων ψευδοσωτήρων.
Αυτή η θέση, βέβαια, δεν αναιρεί τους αντιρρητικούς αγώνες που έδωσε και δίνει η Εκκλησία μας, για την διαφύλαξη της Αλήθειας Της. Κάθε αγώνας, όμως, που διεξάγεται πρέπει να γίνεται μέσα σε όρθόδοξα εκκλησιολογικά πλαίσια και όχι αυτόνομα και αποσχιστικά!
Σχολιάζοντας, τώρα, τη ‘’μεταστροφή’’ του ιεράρχη, θα ήθελα να κρατήσω μία στάση κάπως επιφυλακτική - εύχομαι οι θέσεις μου να είναι εσφαλμένες - γιατί το εκκλησιαστικό αξίωμα επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Θέλω να πω δηλαδή, μήπως και εδώ έχουμε μία διπλωματική κίνηση: κατά πρώτον και το κυριότερο, διαπιστώνει ότι δεν ‘’τον παίρνει άλλο’’ και έτσι αναδιπλώνεται, γιατί ίσως φοβάται και την απώλεια της αρχιερατικής του καρέκλας, πράγμα που είναι και το πιθανότερο – μακάρι να πέφτω έξω ο τρισάθλιος! - και κατά δεύτερον αφουγκράζεται και στο ποίμνιό του μία έντονη δυσαρέσκεια, η οποία και δημιουργεί μία άκρως ενοχλητική κατάσταση, που δεν την αντέχει πλέον ούτε ο ίδιος! Πάντως, δεν πειράζει, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, η αλλαγή της στάσης του είναι κάτι το πολύ θετικό και εδώ θα συμφωνήσω κι εγώ με τον εκλεκτό αρθρογράφο κ. Νούση, αρκεί, βέβαια, να μην έχουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα υποτροπιασμό της ‘’παλαιάς αντι – οικουμενιστικής ασθένειας’’!
Δεν ξέρω…! Το εύχομαι!
Αυτά..! για να καταλάβουμε καλά, πως όταν ο θρησκευόμενος άνθρωπος καταληφθεί εξ’ ολοκλήρου από τη νόσο της ‘’ιδεο –θρησκευτικής ψύχωσης, είναι δύσκολη,… αλλά όχι όμως και αδύνατη η θεραπεία του! Φτάνει μοναχά η ύπαρξη ελάχιστης μετάνοιας! !!
Υ.Γ. Τις κλινικές διαπιστώσεις, μπορεί ο καθείς να τις καταγράψει στο ‘’γνωστό ιστολόγιο των αποτειχισμένων’’, το οποίο και ευχαριστούμε από καρδιάς (!!!) για το πλούσιο ψυχαναλυτικό υλικό που μας προσφέρει και μάλιστα σε καθημερινή βάση!
Καλά, αγαπητοί μου φίλοι, μην ανησυχείτε για την ψυχική μου υγεία!
Όταν τελειώσω την έρευνά μου, θα σταματήσω με το μαχαίρι τις επισκέψεις!!!
Μέχρι, τότε όμως πρέπει να προσέχω πραγματικά, γιατί το αντι- οικουμενιστικό τους μένος μπορεί και να με βλάψει ανεπανόρθωτα!!!
Από το Διογένη/Ε.Μ.
@ K.Π.
προβλεψη;; το παραβλεπω λογω ατυχους χρησης.
με θεωρεις μη υγιες ατομο. δεν το αρνουμαι. αμαρτωλος ανθρωπος ειμαι και εμπαθης. αλλα στην περιπτωση του Πειραιως, που αναφερεσαι, δεν εχεις τοσο δικιο, διοτι αν παρατηρεις, εδω δεν τα βαζω μαζι του, αλλα τουναντιον επαινω τη μεταστροφη του.
Κ.Ν.
Συναχίζεται η εκκλησιολογική πατερική ισοπρροπία και σ'αυτό το κείμενο του Κ.Ν. Έναυσμα αναζήτησης των ουσιωδών της ζωής, που μας παρέδωσαν οι παλιοί και οι σύγχρονοι άγιοι της εκκλησίας.
Ε.Β.
Πιστεύω πως χρειάζονται κινήσεις σοβαρές από τους Ιεράρχες μας γιατί δεν είναι αστεία πράγματα η Πίστις μας. Μια άστοχη και επιπόλαια κίνηση και άποψη μπορεί να τον καθαιρέσει.Δεν είναι και μόνον αυτό.Θα υπάρχουν και άλλοι λόγοι οι οποίοι οδηγούν τον Ιεράρχη μας αυτόν να μιλάει έτσι.Υπάρχουν πολλά θέματα. Μια υπόθεση για να την τελειώσεις καλώς θα πρέπει να γνωρίζεις πολλά και από εκκλησιολογία,από Ιστορία της εκκλησίας,από Γραφικά Χωρία,Πηδάλιο,Ιερούς Κανόνες,πρακτικά Οι.Συνόδων ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ. Χρειάζεται και η διάκριση ώστε εκεί που πρέπει να κινηθεί μπρος ή πίσω να το κάνει με πλήρη συνείδηση και φόβο Θεού.Εάν υπάρχει αίρεσις ή απόκλισις από την αλήθεια κ.λ.π ο κάθε Ιεράρχης είναι σε θέση να σκεφτεί πως θα κινηθεί ώστε να μην δημιουργηθούν ρωγμές στην εκκλησία.Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι στην ουσία γίνεται πιο ενδότερα και δεν μπορούμε ούτε να θριαμβολογούμε ούτε και να καταδικάζουμε.
Κ.Ν δεν με απασχολεί αν μετεστράφει η άποψή σου για τον Πειραιώς.
Ποτέ δεν με απασχόλησαν τα γραφόμενά σου για τον Πειραιώς. Τα θεωρούσα παιδαριώδη.
αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μου.
Το θέμα μου είναι ότι ασχολείσαι με τον ίδιο άνθρωπο συνεχώς πράγμα κουραστικό και αφήνεις (με την εξαίρετη γραφίδα σου ομολογουμένως)τους άλλους να κάνουν ότι θέλουν.
Η μήπως το πρόβλημα της σημερινής κατάντιας της ελλαδικής εκκλησίας είναι ο Πειραιώς;
Τουλάχιστον αυτός μιλάει βοηθα κόσμο. Οι άλλοι 76 τι κάνουν;
Αυτή λοιπόν η εμμονή σου δεν δείχνει υγιή άτομο γιατί περιορίζεσαι κατόπιν προφανώς εμπάθειας(?) ζήλιας(?)δεν ξέρω τι μόνο στον Πειραιώς.
Από τα εσφαλμένα σου αυτό και αδικείσαι νομίζω.
Τι λες για τα τερτίπια του Δημητριάδος; Δεν έχεις αναφέρει τίποτα.
Τι λες για τις απαράδεκτες θέσεις του Μεσογαίας υπέρ των μεταμοσχεύσεων από Εγκεφαλικά νεκρούς;Τι λες για τα σκάνδαλα τόσων και τόσων ιεραρχών που ξέρω πολύ καλά ότι γνωρίζεις;;;
Οπότε γιατί στα γραφόμενά σου από τα 100 κείμενα τα 99 αφορούν τον Πειραιώς;Δεν είναι εμμονή αυτό;
Δείχνει άνδρα υγιή; Δείχνει άνδρα ώριμο και επιστήμονα και ανεξάρτητο;Πως είναι δυνατόν να λάβουμε τα γραφόμενά σου υπόψη μας όταν εσύ ο ίδιος "πάσχεις";
Συγγνώμη αλλά τέτοιου είδους συγγραφείς δεν τους λαμβάνουμε υπόψη μας εκτός και αν θες να γράφεις για να περνά η ώρα σου δίχως να σε λαμβάνουν στα σοβαρά, αλλά δεν νομίζω. Το τάλαντο που σου έδωσε ο Θεός(κατά άλλους βλακώδες τάλαντο) δεν το αξιοποείς σωστά αλλά αρωστημένα με την εμμονή σου.
Επαναλαμβάνω δεν με ενδιαφέρει κανείς Πειραιώς δεν με ενδιαφέρει αν μετεστράφεις και τώρα τον αγαπάς.ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ. Αλλά αν βλέπω απο τα 100 κειμενα σου τα 99 με τον Πειραιώς τότε κάτι ανησυχητικό συμβαίνει.
Χαιρετισμούς
Φιλικά.
@1.30
δεν μετεστραφην εγω, αλλα εκεινος. αν διαβασεις ολη τη σειρα των αρθρων μας θα δεις ποιος μετεβαλε γνωμη και ποιος ειναι σταθερος. και αυτο δεν το λεω εγωιστικα, διοτι και εγω αλλωνων την εκκλησιολογια μεταφερω, οχι τη δικη μου.
επειτα, δεν ειναι σωστο να με βλεπεις να μεταστρεφομαι σε αγαπη για τον πειραιως, διοτι ποτε δεν ειχα ουτε εχω κατι κατα του ανδρος. ουτε που τον γνωριζω.
επισης, θα ηταν καλο να προβληματιστεις θετικα απο το γεγονος οτι τον επαινω, γιατι τον κρινω αντικειμενικα και οχι εμπαθως, ειδικα οταν βλεπω οτι μιλαει ορθως. στο κατω κατω, μιλαμε θεολογικα και οχι επι προσωπικου, οπερ και γελοιον αν συνεβαινε.
αν και μετα απο αυτα δεν με θεωρεις υγιη, επι του προκειμενου εννοω, καλη καρδια!!!
Κ.Ν.
....Τουλάχιστον αυτός μιλάει βοηθα κόσμο. Οι άλλοι 76 τι κάνουν;....
Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ 1.30 ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ?ΑΣ ΚΑΤΕΒΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ,ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΑΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΑ -ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ-ΑΠΕΡΑΝΤΟΛΟΓΙΚΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΤΟΥ,ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΜΦΟΛΥΓΩΔΕΙΣ-ΠΑΛΑΙΟΦΑΝΑΡΙΩΤΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ !
ΟΣΟ ΓΙΑ ΕΡΓΑ ???ΤΑ ΒΡΗΚΕ ΕΤΟΙΜΑ (ΑΧ + ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡ.ΚΑΛΛΙΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΙΘΟΒΟΛΟΥΜΕΝΟ(ΑΠΟ ΝΕΩΖΗΛΩΤΑΡΑΔΕΣ ) ΙΓΝΑΤΙΟ .ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ !
Αγαπητέ Ανώνυμε 1,30 νομίζω ότι θα έπρεπε ίσως να σκεφτείς κάπως διαφορετικά.
Δηλαδή να εξετάσεις την πιθανότητα, τα θέματα των αναρτήσεων να έρχονται, κατόπιν παραινέσεως προς τους συγγραφείς, από τα στενά του Βοσπόρου.
Υπό την έννοιαν αυτήν, η απάντηση που σου δίνει ο Κ.Ν. 4,04 είναι απόλυτα ειλικρινής.
Συγχαρητήρια κ. Νούση για τα εξαιρετικά άρθρα σας.
Μ. Μ.
Κύριε Νούση, αν θέλεις να είσαι αντικειμενικός, να γράψεις και ένα άρθρο, με θέμα,
"Η Προβληματικότητα του Οικουμενισμού και των Φορέων αυτού".
Δημοσίευση σχολίου