Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Δύο σημαντικά κείμενα είδαν χθες το φως της δημοσιότητας, αφορώντα στην περίφημη ομιλία του μακαριστού Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος για τον “Καρνάβαλο” (Μητροπολιτικός Ναός Αθηνών 8.3.1970).
Διαβάζοντάς τα κανείς, και έχοντας υπ' όψιν του φυσικά και την περιώνυμη ομιλία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι και μόνο αυτή την ομιλία να είχε εκφωνήσει ο επιφανής αυτός – στον καιρό του – ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, θα είχε μείνει στην ιστορία.
Το πρώτο κείμενο περί της ομιλίας αυτής είναι του Άρχοντος Ιερομνήμονος της Μ.τ.Χ.Ε. Καθηγητού Αριστείδη Πανώτη και δημοσιεύεται στην Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων amen.
Το δεύτερο κείμενο είναι του Κωνσταντίνου Ι. Μπελέζου, Επ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δημοσιευμένο στο ένθετο του Κυριακάτικου φύλλου (17.3.2013) της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος Θρησκευτικά Αναγνώσματα, το οποίο έχει ως θέμα “Οι Απόκριες και η Χριστιανική Θρησκεία”.
Το κείμενο του Α. Πανώτη είναι οιονεί αυτοβιογραφικό, αφού ο ίδιος ο Άρχοντας έζησε όλο το ...παρασκήνιο της ομιλίας του Χαλκηδόνος Μελίτωνος στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και το περιγράφει με ενάργεια τέτοια, σα να το ξαναζεί. Η προσωπική του σχέση, άλλωστε, με τον μακαριστό Μελίτωνα τον καθιστούσε αυτόχρημα αυτήκοο και αυτόπτη μάρτυρα όλων των σχετικών γεγονότων.
Γι' αυτό, όπως ο ίδιος σημειώνει, “ως ο εωρακώς, θα σας εξιστορήσω υπό ποίες συνθήκες γράφτηκε και ακούστηκε πριν ακριβώς 43 χρόνια μια πραγματική δημηγορία του Γέροντα που και το ραδιοφωνικό άκουσμά της από τη Μητρόπολη των Αθηνών κατατάραξε τότε τις ακοές και τις συνειδήσεις των αλαζόνων κρατούντων και ανησύχησε τους εκλεγέντες «αριστίνδην» σε αρχιερατικούς θρόνους και ιδίως τούς καθ΄ έξιν φαντασμένους «ευσεβείς» της φαρισαϊκής «υψηγορίας».”
Αφού ο Α. Πανώτης αναλύει το συλλογιστικό της ομιλίας του Χαλκηδόνος, καταλήγει πως “μετά την επισήμανση αυτών των αληθειών ήταν φυσικό όχι μόνων οι υπόλογοι αποδέκτες των λόγων του Γέροντα να αντιδράσουν, αλλά και οι κάθε λογής παραπλανητές της ευσεβείας της συνειδήσεως της Εκκλησίας και με διαμαρτυρίες και αναφορές να απευθυνθούν στην Ιερά Σύνοδο επιστρατεύοντας κάθε δογματική ασυναρτησία και κανονική αντιφατικότητα για να επιτιμηθεί ο Χαλκηδόνος ως κακόδοξος. Αυτό όμως είχε αντίθετα αποτελέσματα γιατί δημοσιεύθηκε στον Δελτίο της «Επισκέψεως» που εκδίδετο από το Πατριαρχικό Κέντρο της Γενεύης μία συντριπτική θεολογική και Πατερική θεμελίωση των λόγων του Γέροντα, που και έφραξε για πάντα την αυθάδη προπέτεια της οργανωσιακής κακεντρέχειας”.
Το άλλο κείμενο, τώρα, του καθηγητού Κ. Μπελέζου, είναι μία εξονυχιστική, θα λέγαμε, μελέτη πάνω στην ομιλία του Γέροντος Χαλκηδόνος και τα περί αυτήν.
Ο Κ. Μπελέζος αναφέρεται και αυτός στις σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσε τότε η ομιλία – με πλήρη βιβλιογραφική τεκμηρίωση – αλλά και στην ουσία της ομιλίας, δηλ. στο υψηλό θεολογικό περιεχόμενό της, ασύμβατο – κατά πως φάνηκε – με την Ελλαδική θρησκευτική πραγματικότητα. Επίσης, αναλύει το γλωσσικό ιδίωμα της ομιλίας, την δομή της (κηρυγματική τεχνική) και επισημαίνει με έμφαση την εκπληκτική δεξιοτεχνία του Μελίτωνος στην ερμηνεία του βιβλικού λόγου και την επικαιροποίησή του, σύμφωνα με τις εκάστοτε και τις διαχρονικές ανάγκες του ανθρώπου.
Παραθέτω στη συνέχεια κάποια αποσπάσματα από το άρθρο του Κ. Μπελέζου σχετικά με τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την ομιλία:
“Σε μια εποχή κατά την οποία η Ελλάδα ζούσε υπό καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας και κυριαρχούσε το πνεύμα της σωματειακής ευσέβειας, το κήρυγμα του Μελίτωνος προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον, τέτοιο που δεν είχε προκαλέσει μέχρι τότε κήρυγμα από τον άμβωνα του Μητροπολιτικού Ναού. Επέσυρε όμως και την μήνιν από πρόσωπα και ομάδες θρησκευομένων που είχαν αποδυθεί, κατά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα κατά των καρναβαλικών εκδηλώσεων, ιδίως εκείνων της Πάτρας...”. Ποιος πρωτοστατούσε σ' αυτόν τον “αγώνα”; Μα φυσικά ο Φλωρίνης Αυγουστίνης Καντιώτης, από αρχιμανδρίτης ήδη.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Κ. Μπελέζο, ο Φλωρίνης Αυγουστίνος “παρεξήγησε, όπως ήταν αναμενόμενο, την πρόσκληση του τελευταίου προς τον καρναβαλίζοντα άνθρωπο του παρόντος κόσμου, ο οποίος μεταμφιεζόμενος μπορεί να εκφράζει τη βαθύτατη ανάγκη του για εσωτερική μεταμόρφωση, κι εξέλαβε το κήρυγμά του ως στρεφόμενο προσωπικώς εναντίον του. Ξεκινώντας από μια μάλλον εκκλησιοπολεμική αποτίμηση της καταστάσεως ... κατηγόρησε ευθέως την κηρυγματική ερμηνεία του Χαλκηδόνος ως “αντορθόδοξη”, “ασεβή”, “βλάσφημη” και “σκανδαλώδη”. Χαρακτήρισε τον “ταλαίπωρο” Μελίτωνα ως “τον μεγαλύτερον και απαισιώτερον υποκριτήν, διότι υπό την προσωπίδα ορθοδόξου ιεράρχου έκρυπτεν αρχιερέα του Βάκχου, καλούντα τον χριστιανικόν λαόν εις εκδήλωσιν λατρείας προς τα ξόανα”, το δε κήρυγμά του ως “κήρυγμα σουρεαλιστικής τέχνης, περιφρονητικόν και καταλυτικόν του ενδόξου παρελθόντος της Εκκλησίας”. Κάνοντας χρήση όλων αυτών των χαρακτηρισμών ο Αυγουστίνος, εμήνυσε διά τηλεγραφήματος τον Μελίτωνα ενώπιον της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (13.3.1970) και απαίτησε, εκτός πάσης κανονικής τάξεως, “να δικασθή” ο Μελίτων και “να καθαιρεθή προς παραδειγματισμόν” (!!!)
Σχεδόν μισός αιώνας πέρασε από τότε και το σκηνικό είναι το ίδιο – φευ – αγαπητοί συνοδίτες. Τότε μηνύθηκε και έπρεπε “να καθαιρεθή” ο Μελίτων. Σήμερα ζητούνται “καθαιρέσεις” από τους ...απογόνους του Καντιώτη, για πολλούς ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου! Το πρόσχημα το ίδιο: “η κακοδοξία”, “ο οικουμενισμός” και άλλα παρόμοια γελοιωδέστατα. Τι βαθειά, αλήθεια, υστέρησις για την Εκκλησία μας, τόσα χρόνια το ίδιο σκηνικό;
Με την ευκαιρία ας γράψω κι αυτό που από καιρό ήθελα. Αυτό που λέγεται “οικουμενισμός” δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στη νοσηρή φαντασία κάποιων διεστραμμένων που θέλουν συνεχώς να σπέρνουν ζιζάνια στο σώμα της Εκκλησίας. Κι αν κάποιοι σύγχρονοι, ενάρετοι και αγιασμένοι θεολόγοι και ποιμένες χρησιμοποίησαν τον όρο, αυτό δε σημαίνει τίποτα. Δηλαδή δεν εκφράζει την συνείδηση της Εκκλησίας γι' αυτό που υποτίθεται πως είναι ο “οικουμενισμός”. Τα περί “παναιρέσεως” είναι αστειότητες και αθλιότητες μαζί. Βλέπουμε ήδη στην Εκκλησία της Σερβίας – και όχι μόνο - τα σχίσματα αυτής της “λογικής”.
Και φυσικά ο “οικουμενισμός” γεννάει διάφορες “αιρέσεις” όπως τον “ονοματοκρυπτισμό” (κατά π. Θ. Ζήσην) και άλλες παρόμοιες γελοιότητες.
Όσο αυτές οι ομάδες που έχουν αποδυθεί σ' ένα “κυνήγι μαγισσών” (βλ. “αιρετικών”) και κινούνται σ' αυτή την αντιεκκλησιολογική τακτική, δεν απομονώνονται από την Εκκλησία της Ελλάδος, η ίδια θα εξακολουθεί να είναι “όμηρός” τους. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μιλήσει προφητικά στο σύγχρονο κόσμο. Να μην μπορεί να αρθρώσει λόγο αληθινά θεολογικό και όχι νοσηρά καταγγελτικό ή ένοχα σιωπηρό.
Ευτυχώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο διασώζει ακόμα την παράδοση του Γέροντος Χαλκηδόνος, κι αυτό είναι μια παρηγοριά, δηλ. την θεολογία της καταλλαγής και της ενότητας. Γιατί όπως εύστοχα σημειώνει ο καθηγητής Κ. Μπελέζος “αυτή ακριβώς είναι, εν τέλει, η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον κόσμο σήμερα: να επαναφέρει το αίτημα της ενότητας, κατεξοχήν δε της χριστιανικής ενότητας, και να μπορέσει – εν τη δυνάμει του Αγίου Πνεύματος – να εργασθεί για τη θεραπεία των πληγών του παρελθόντος και την επισυναγωγή των πάντων σε αυτήν”.
13 σχόλια:
"Πως νάχουμε την αξίωση να κατανοήσουμε τη νέα γενιά όταν δεν είμαστε Εκκλησία Χριστού, συνεχώς ενανθρωπιζομένη, συνεχώς μεταμορφουμένη και συνεχώς μεταμορφώνουσα;" .. σχόλιο του μακαριστού Γ.Χαλκηδόνος +Μελίτωνος, στον ανωτέρω λόγο του, που ελέχθη σε συνέντευξη στον Τ. Μιχαλά το 1984.
"Θυμηθείτε τα λόγια του Κυρίου:Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ,... Το Οικ.Πατριαρχείο έχει συλλάβει το αίτημα του ανθρωπίνου γένους γιά ενότητα. Και είναι η μοίρα του προφητικού στοιχείου να το λιθοβολούν, ακόμα και μέσα στην Ιερουσαλήμ. Αλλά ο οίκος μας δεν θα μείνει έρημος. Τα νοσσία θα επισυναχθούν επί την όρνιθα, τη Μητέρα Εκκλησία. .. ... Πρέπει να αναλάβουμε σαν Εκκλησία τη θεία υπευθυνότητα και τόλμη και γενναιότητα των Πατέρων και να θεολογήσουμε το Χριστό, το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία".
(συνέχεια της ύπερθεν μνημονευθείσης συνέντευξης του +Μελίτωνος).
Ο Χαλκηδόνος Μελίτων ήταν μιά μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας που θα είχε ένδοξη πατριαρχία άν οι Τούρκοι δεν τον διέγραφαν από τον Κατάλογο των εκλογίμων μετά τον πατριάρχη Αθηναγόρα. Και τον διέγραψαν όχι μόνον γιατί ήταν ο ιερέας που συμπολέμησε με το σώμα των Ελλήνων στο Ελ-Ᾱλαμέϊν, αλλά γιατί με τη βοήθεια της Ρώμης ακύρωσε τις πλεκτάνες της Άγκυρας να βάλει πόδι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο! Μακαρία η μνήμη του. Έτσι αγωνίζονται οι γενναίοι και όχι πίσω από την ασφάλεια των ελληνικών συνόρων. Κοντά του παιδαγωγήθηκε ο σημερινός Πατριάρχης που αναδείχθηκε παγκόσμια προσωπικότητα της Εκκλησίας μας και όχι κάποιος Εφιάλτης, όπως τολμούν να τον συκοφαντούν οι διάφοροι εφάνταστοι τυχοδιώκτες μέσα και έξω από την Εκκλησία μας.
Αν εξαιρέσουμε τη λέξη "τυχοδιώκτες" (που αναφέρεται προφανώς σε Κληρικούς), βλέπουμε τρία φιλοπατριαρχικά σχόλια, χωρίς ύβρεις και χαρακτηρισμούς. Είναι πολύ θετικό αυτό, γι αυτούς τους κύκλους.
"Αυτό που λέγεται Οικουμενισμός δεν υπάρχει".
Μεγάλη μπουκιά να τρως, μεγάλη κουβέντα να μη λες !
Περίμενε ως την Τρίτη, και θα δεις τι θα δείξη η τηλεόραση από τη Ρώμη, και τα ξαναλέμε.
''ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΙ''
Είναι αλήθεια πως όταν αδυνατούμε να κατανοήσουμε λόγους με συμβολικές προεκτάσεις ή είμαστε ιδεολογικά στρατευμένοι και περιχαρακωμένοι σε θρησκευτικές αναγκαιότητες ή ακόμη και σε δόλιες σκοπιμότητες, αναπτύσσουμε πλούσια αμυντική - συκοφαντική δράση,με αυτοματικές πάντοτε διαδικασίες, για να αποσιωπηθεί ο ''ιδεολογικός'' δράστης - αντίπαλος, αφού αυτός είναι που διαταράσσει στην κυριολεξία την ψυχική μας ανισορροπία.
Τότε είναι που δεν έχει καμία απολύτως σημασία το πρόσωπο και τι αυτό αγωνίζεται να πει στον συνάθρωπό του.
Ποια αλήθεια, δηλαδή επιθυμεί να κοινωνήσει μαζί του, αφού μονάχα αυτήν είναι ικανή να ολοκληρώσει πνευματικά τον κάθε άνθρωπο, με τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Όταν, μάλιστα, ο λόγος αυτός είναι και θεολογικός και άρα λυτρωτικός - θεραπευτικός, τότε είναι απαραίτητο ο εκκλησιαστικός άνθρωπος με αγαθή συνείδηση να αφουγκραστεί και να αποκρυπτογραφήσει το μήνυμα.
Και εδώ, το συγκεκριμένο μήνυμα είναι η στηλίτευση της απύθμενης υποκρισίας, η οποία είναι εγκατεστημένη μόνιμα στην ύπαρξη πολλών θρησκευτικών υποκειμένων και μάλλον δε φαίνεται να τα εγκαταλείπει με εύκολο τρόπο.
Δεν είναι δυνατόν να μας σκανδαλίζουν οι καρνάβαλοι(χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τις όποιες ηθικές παρεκτροπές λαμβάνουν χώρα σε τέτοιου είδους διονυσιακές εκδηλώσεις, με ανυπολόγιστες,μάλιστα, υπαρκτικές αλλοιώσεις),όταν η καθημερινή μας βιοτή είναι ένα ατέρμονο υποκριτικό παιχνίδι,που μοναδικό σκοπό έχει την προσωπική μας ευδαιμονία και προβολή και σε καμία περίπτωση,φυσικά,την αδελφική αλληλεγγύη και την εκκλησιαστική μας ολοκλήρωση.
Εάν,μάλιστα, θελήσουμε να πάρουμε στα σοβαρά και την πλούσια νηπτική, περί παθών, θεολογία μας,τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικά και ο καρνάβαλος,μάλλον,είναι ο καθημερινός μας σύντροφος,έστω κι αν εμείς,εθυμοτυπικά τουλάχιστον,τον έχουμε ''κάψει''.
Αυτός ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες και αρχίζει το γνωστό του δυσώδες''υποκριτικό παιχνίδι''!
Ας σταματήσουμε επιτέλους να τροφοδοτούμε με καύσιμη ύλη τον υποκριτικό αυτό μηχανισμό, που μας έχει αφανίσει στην κυριολεξία υπαρξιακά και ας επισκευάσουμε τον άλλον, αυτόν της κάθαρσης των παθών, γιατί αλλιώς σωτηρία είναι αδύνατον να υπάρξει με αυτά τα δεδομένα θανάτου!
Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι η υποκρισία και η έλλειψη αγάπης, είναι θάνατος πνευματικός πρώτα και ύστερα σωματικός!
Αυτά τα λίγα, για να αφήσουμε τους έξωθεν βακχικούς καρναβαλιστές και να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με τους υποκριτές ''καρνάβαλους''(ιεράρχες,κληρικούς,θεολόγους και λαϊκούς ''φωστήρες'' και ''κοσμοσωτήρες'')του εκκλησιαστικού μας χώρου!
Άντε, καλή Σαρακοστή και γρήγορη ΜΕΤΑΝΟΙΑ, μήπως και αλλάξει τίποτα σ' αυτόν το δύσμοιρο τον τόπο!
Από το Διογένη/Ε.Μ.
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΙΑ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΝΟΝ Η ΔΥΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΑΝΗΘΙΚΟ ΒΙΟ ΚΑΠΟΙΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΜΕ ΤΗ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ ΗΣΑΪΑ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΝ 6 ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΗΡΕΣΕ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΟ 1962 ΕΞΕΠΕΣΕ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΝΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟ ΠΕΡΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΟ 1967 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΙΟΥΛΟ ΝΑ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΗΡΟ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΑΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΡΙΚΑ ΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΉ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΕ ΘΡΟΝΟ! ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ: ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΠΩΣ ΠΑΡΑ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥς ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΥΤΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΣΑΛΕΥΤΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
(ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΗΣ ΤΡΙΘΕΚΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΗΣΑΙΑΣ Α 11-15)
11τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι,12οὐδὲ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναι μοι. τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; πατεῖν τὴν αὐλήν μου13 οὐ προσθήσεσθαι· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι· τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι· νηστείαν καὶ ἀργίαν 14καὶ τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου· ἐγενήθητέ μοι εἰς πλησμονήν, οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν.15ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ᾿ ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν· αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΟΡΚ
Ο Μελιτων ηταν μεγαλη προσωπικοτητα . Εχω διαβασει για αυτον γιατι λογω ηλικιας φυσικα δεν τον προλαβα . Και ο Καντιωτης ηταν μεγαλη προσωπικοτητα . Και για αυτον οι νεωτεροι διαβασαμε , δεν τον προλαβαμε . Δεκαετια 90 που εμεις οι 45αρηδες την ζησαμε καλα ο Καντιωτης ηταν σκια του εαυτου του λογω γηρατος . Σε αυτη την διαμαχη που εγινε τοτε δεν μπορουμε να παρουμε σημερα μετα 43 χρονια θεση λες και ειναι ντερμπυ που δειχνει η TV . Ηταν απο οτι καταλαβαινω μαχη 2 κοσμων με εντονο το ψυχολογικο κριτηριο οπου και οι 2 ειχαν το δικιο τους . Απο την μια ο Φαναριωτης Μελιτων με την ψυχραιμια που του εδινε η χιλιοχρονη και βαλε παραδοση του Οικουμενικου θρονου που οπωσδηποτε ηθελε να πικαρει λιγο τους επαρχιωτες Ελλαδιτες .Απο την αλλη ο εκπροσωπος μιας Ελλαδας καταματωμενης απο δεκαετιες κατοχης εμφυλιου κλπ που ενιωθε οτι ηρθε ενας γαλαζοαιματος να κανει μαθηματα . Και οι 2 το πιστευω απολυτα στην συγκεκριμενη περιπτωση το ευαγγελιο το βαλαν για προσχημα . Ο ενας δεν αντεχε τον αλλο . Αλλα ουτε ο Καντιωτης εκτιμησε σωστα οτι ο Μελιτων προερχοταν απο ενα καταματωμενο Φαναρι απο τις προσφατες τουρκικες διωξεις , ουτε ο Μελιτων εκτιμησε σωστα οτι οι τοτε Ελλαδικοι επισκοποι ειχαν δει με τα ματια τους πεινα , καταστροφη και θανατο . Μολις λιγα χρονια πριν οπου ουδετεροτητα δεν επιτρεποταν και οπου πνευματικες μορφες σαν του Ριτσου απο την μια και του Μυριβηλη απο την αλλη ειχαν παρει θεση . Ο ενας θανατηφορα κατα του αλλου . Οι αντιστοιχοι διαδοχοι σημερα των 2 παραταξεων δεν εχουν ουτε Αθηναγορα και Μελιτωνα η μια , ουτε Καντιωτη η αλλη . Ειναι και οι καιροι αλλοι δεν περασαν οι τωρινοι δια πυρος και σιδηρου . Εκεινοι και οι μεν και οι δε ειχαν περασει και ξεραν τι αξια εχουν τα θεολογικα σχηματα μπροστα στην αληθινη ζωη . Για αυτο στους λογους και των μεν και των δε σπανια ο τωρινος αναγνωστης βλεπει πατερικες παραπομπες και ορθοδοξα τσιτατα . Σημερα οι λογοι των κληρικων ειναι γεματοι απο τετοια . Ας τους εχει αναπαυσει ο Θεος και τους δυο ιεραρχες που η αναρτηση , πληροφορησε εμας τους νεωτερους για την κοντρα τους και ας διδασκομαστε οτι οι πραγματικα μεγαλοι δεν ηταν ποτε ουδετεροι . Η απο την μια η απο την αλλη . Αλλιως εισαι καιροσκοπος μετα παραπομπων . Α.Μ
Α! Πελεκάνε, μη μας τα γυρίζεις τώρα ! Εσύ είσαι ΥΠΕΡ της στροφής μας προς την Ρωμαιοκαθολική Δύση ! Τι σε έπιασε τώρα και λες τα αντίθετα ? Οι αλλοπρόσαλλοι ελλαδίτες κανουν ακριβώς αυτό που επιθυμείς !
Μην τους κατηγορείς άλλο !!!
Αν εννοείς το φως του Φαναρίου, Πελεκανε, μπορείς να το δείς στην πρώτη ανάρτηση.
DESTUUUUUUUUUUR !!!!!
Δημοσίευση σχολίου