(σχεδίασμα)
Όπου κι αν ταξιδέψεις
σάπια εποχή και τιποτένια
Παράξενος κόσμος ψάχνει, ψάχνει
ενοικιαζόμενα στην Ανάφη
και βρίσκεται εξόριστος στην Τροία
Είμαστε παγιδευμένοι, σου λέω,
μας χτίκιασαν στα ναυπηγεία…
Σκουριασμένες λαμαρίνες, ενθύμια
της άμμου, πέτρες για το κακό μάτι
Ωραία Ελένη, αυτό τo σκοτωμένο καλοκαίρι
βάλε μαύρες πέρλες, σφίξε με
κι αγκάλιασε με
Χόρεψε μαζί μου από Ανία
Το γαμήλιο πάρτι το λένε ΑΓ ΩΝΙΑ
Ξέμπαρκος κόσμος, ελπίζει, μάταια ελπίζει
στο ίδιο μουράγιο ανάστροφα γυρίζει
Τα πλοία, τα πλοία θα μας αφανίσουν
Είμαστε περαστικοί, σου λέω, ανίατα
περαστικοί… Ας πάμε
λοιπόν ψυχή μου, ας πάμε πάλι κάπου
κι ας είναι στο Πριγκιπάτο του Θανάτου
Να λάμψουμε ή να χαθούμε
κορμιά και νιάτα σαν αστραπή!
Ιούλιος 2022
(Ανέκδοτο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου