ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΛΤΟ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

Μίλτος Σαχτούρης 

«Κι ο θάνατος δε θα έχει πια εξουσία» 

Ντύλαν Τόμας 

Νίκος Παλουμπιώτης 

Στα βόρεια φαράγγια της πατρίδας του κάλεσε ο Ντύλαν Τόμας τον Μίλτο Σαχτούρη μια νύχτα που του εμφανίστηκε γιατί «εδώ στο σάπιο τόπο τον κοροϊδεύουν». Ο Σαχτούρης τον ένιωσε σαν αδελφό του. «Ένας ποιητής καθαρός που μεταφράζοντάς τον κατάλαβα την αξία του, την ποιότητά του, την οικονομία του λόγου, το λυρισμό του» θα πει. Εκτός από τον Μπόμπ Ντύλαν, που πήρε το όνομά του για να τον τιμήσει, φόρο τιμής έχει αποτίσει κι αυτός, ο ομότεχνός του, με ποίημά του. «Φάνηκε στο μεγάλο καθρέφτη και στο παράθυρό μου ο Ντύλαν Τόμας μ’ ένα αναμμένο κερί στο στόμα, νεκρός βέβαια και άγιος και τρελός όπως το έχω ξαναπεί. «Έλα αδελφέ μου, μου λέει, σάπισες εδώ πέρα.» Άγιο Βασιλειά τρελό τον αποκαλεί. Αδελφικό του φάσμα που βάζει φωτιά μέσ’ τις λέξεις με κρότο και Θεό. «Αυτά τα λίγα μου είπε ο μεγάλος ποιητής, όχι πιά στον καθρέφτη και στο παράθυρό μου, αλλά μέσα από τα ψηλά χορτάρια του θανάτου του, μίσος από τη μέση και πάνω στο φως, έξω από το χορτάρι, μίσος από τη μέση και κάτω στο σκοτάδι, κάτω από το φως. 

Ο Μίλτος Σαχτούρης αγαπούσε τους ομότεχνούς του, τ’ αδέλφια του, όπως έλεγε που χάθηκαν εδώ κάτω. Είναι τ’ αστέρια όμως που ανάβουν ένα-ένα στον ουρανό. Τους συμπονούσε για την ευαισθησία τους και τη δυστυχισμένη ζωή τους. Φαίνεται εξ’ άλλου από το ποίημά του «τα δυστυχισμένα Χριστούγεννα». Μαχόταν ως στρατιώτης ο ποιητής με τους φόβους του «Με κατατρώει η ποίηση» έλεγε.

Ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια.