"ΛΟΙΜΟΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ" ΚΑΙ "ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΡΙΟ" ΤΟΥ π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Δύο νέες κυκλοφορίες του ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια, αγαπημένου της Ιδιωτικής Οδού. 

Δύο μικρά, μα ...θαυματουργά, πονήματα, που αποτελούν ενδεικτικά δείγματα κάλαμου γραμματέως οξυγράφου. 

Το "Λοιμοκαθαρτήριο", 56 σελίδων, περιλαμβάνει 1+40 μικρά ημερολογιακά ποιήματα, γραμμένα κατά την καραντίνα εκ της Πανδημίας, το 2020. 

Το "Θηριοδαμαστήριο", 48 σελίδων, περιλαμβάνει 16 μικρά διηγήματα (τα λεγόμενα "νανοδιηγήματα", λόγω της πολύ μικρής έκτασής τους), γραμμένα προ δεκαετίας και πρωτοδημοσιευμένα στο ηλεκτρονικό περιοδικό του ποιητή "Στον ίσκιο του Ήσκιου". 

Στα εξώφυλλα μπήκαν δυο καλαίσθητες ξυλογραφίες της αλησμόνητης φίλης χαράκτριας Άριας Κομιανού, τα οποία η ίδια είχε δωρίσει στον συγγραφέα. 

Και τα δυο βιβλία εντάχτηκαν στη σειρά εκδόσεων του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου και Τέχνης "Αληθώς", το οποίο προσφέρει εδώ και αρκετά χρόνια στον πολιτισμό και την Εκκλησία, ουσιαστικά και άκρως ποιοτικά. 

Ο π. Π. Καποδίστριας μίλησε στο ΠΡΙΣΜΑ 90,2 για τα δύο νέα βιβλία του, των οποίων η συγγραφή ήταν το αντίδοτο στην πανδημία, και παραθέτουμε στη συνέχεια την ραδιοφωνική συνέντευξη: 

«Το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Λοιμοκαθαρτήριο» περικλείει 1+40 ποιήματα: Το πρώτο αφορά τον λοιμό των Αθηνών (430-426 π.Χ.) και εστιάζει στην Μύρτιδα, την ανακατασκευασμένη στις μέρες μας μορφή ενός 11χρονου κοριτσιού που πέθανε στον Λοιμό εκείνο και το κρανίο της βρέθηκε στον ομαδικό τάφο του Κεραμεικού, κατά τις εργασίες κατασκευής του μετρό Αθηνών. Τα άλλα 40 ποιήματα, όλα δεκάστιχα, με τον τρόπο του διπλού ιαπωνικού tanka αποτελούν τον καθημερινό ποιητικό σχολιασμό του γράψαντος καθ’ όλες εκείνες τις αποφράδες ημέρες της Καραντίνας για την αποφυγή του νέου Λοιμού εκ του Κορονοϊού. 

Το δεύτερο βιβλίο με τίτλο «Θηριοδαμαστήριο» περικλείει 16 μικρά διηγήματα, τα οποία -εξαιτίας του μεγέθους τους- έχουν επικρατήσει να ονομάζονται “νανοδιηγήματα”, γραμμένα από τον Μάρτιο του 2008 έως τον Φεβρουάριο του 2014. 

Για μένα η συγγραφή βιβλίων ήταν το αντίδοτό μου στην πανδημία και αντιμετώπισα με αυτόν τον τρόπο την απομόνωση και το κλίμα φόβου που επικρατούσε τότε.

Δεν θα κάνω βιβλιοπαρουσίαση και εναντιώνομαι κάθε φορά σε μια τέτοια διαδικασία. Ούτε κάνω βιβλιοπαρουσιάσεις, αλλά ποτέ δεν έχω συμμετάσχει σε αυτές. Από τη στιγμή που γράφεις ένα βιβλίο και αυτό εκδίδεται η πορεία του είναι δεδομένη και δεν απαιτείται να κάνεις κάτι παραπάνω. Είναι όπως όταν γεννιέται ένα παιδί, το οποίο ανήκει στον  κόσμο…».

Η Δρ Ανθούλα Δανιήλ, σε παρουσίαση του βιβλίου "Θηριοδαμαστήριο", στο περί ου, γράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής διαφωτιστικά:

"Ο μικρός αλλά πολύ σημαντικός για το περιεχόμενό του τόμος με τον τίτλο “Θηριοδαμαστήριο” περιλαμβάνει δεκαέξι κείμενα, όλα αντλημένα θεματικά από το κοινωνικό περιβάλλον και με την ευαισθησία του ανθρώπου που εξαντλεί όλα τα μέσα που διαθέτει η φωνή του, το κήρυγμά του, η γραφή του για να περιγράψει και στηλιτεύσει το κακό. 

...Όμως, όσο και αν το κοινωνικό περιεχόμενο των διηγημάτων κερδίζει την πρώτη εντύπωση, την πρώτη επίσης κερδίζει και ο τρόπος της γραφής. Γιατί ο Καποδίστριας είναι ποιητής ακόμα και στον πεζό του λόγο, μπορεί να περιγράψει τον κόπο και τον μόχθο που απαιτεί η καθημερινή δουλειά, να φανερώσει τη γη που είναι παράδεισος, όπως την προόρισε ο Δημιουργός της, αλλά οι άνθρωποι τη βεβήλωσαν, να κοιτάξει βαθιά μέσα στα προβλήματα. 

Τα δυστυχισμένα πρόσωπα στήνονται μέσα στα διηγήματα σαν τα μοντέλα των μεγάλων ζωγράφων με όλες τις ρυτίδες στο μέτωπο, τους ρόζους στα χέρια, τον κόπο στο σώμα, τον πόνο στην ψυχή, τη στρέβλωση στο μυαλό. Κάθε διήγημα θα μπορούσε να γίνει μια μικρή κινηματογραφική ιστορία. Ο ποιητής-συγγραφέας έχει σκηνοθετήσει ήδη το πλάνο και έχει επιμεληθεί και τις λεπτομέρειες ολοκληρώνοντας με μικρές λεπτές πινελιές το έργο, με κάρβουνο, με μελάνι, με της ψυχής το αίμα, διαπιστώνοντας πάλι και πάλι εκείνο το παπαδιαμαντικό “λες κι είχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου” ή με τα λόγια τα δικά του «Ο κόσμος μας είναι décadent, με ρόμπα και κορδέλες…».