ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ: "ΠΕΡΑΣΑ..." ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΜΑΓΙΑΝΝΗ

Η Κική Δημουλά με την Σοφία Καμαγιάννη
στην Οικία Κατακουζηνού, σε μια μουσική παράσταση
για την οποία είχαμε γράψει εδώ 

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την αναχώρηση της Κικής Δημουλά στ’ άστρα και θυμήθηκα τον ψηφιακό δίσκο της Σοφίας Καμαγιάννη με τίτλο «Στων άστρων την άλω» του 2008, όπου η συνθέτρια μας παρουσίασε την ...ηλεκτρονική Κική Δημουλά. Επιχειρώντας μια σύγχρονη και δημιουργική εξερεύνηση της γοητευτικής και δραματικής σχέσης ποίησης– μουσικής, η Σοφία Καμαγιάννη, ανάμεσα σε πολλούς άλλους έλληνες ποιητές, …σκόνταψε στην Κική Δημουλά, η οποία την εμπιστεύτηκε και πορεύτηκε μαζί της σαν έφηβος σε δρόμους ηλεκτρονικούς! 

Έτσι ακούσαμε και ξανακούμε από την ποιήτρια το Το διαζευκτικόν ή σε μουσική/ηλεκτρονική επεξεργασία της Σοφίας Καμαγιάννη, όπου διακρίνουμε στοιχεία «έντεχνα», folk, ίσως και abstract. 

Και καταλαβαίνουμε κάπως τον Έρμαν Έσσε: "Τίποτα δεν είναι σημαντικό, τίποτα δεν είναι ασήμαντο. Ο κόσμος είναι ένα παιχνίδι σκιών, αλλά οι εικόνες των πραγμάτων στην ψυχή μας έχουν μια βαθιά, αλλόκοτη πραγματικότητα". 

To βίντεο που παραθέτουμε εδώ, είναι του Παναγιώτη Γουμπούρου, ειδικά φτιαγμένο για το έργο "Πέρασα..." (μουσική σύνθεση-σκηνοθεσία Σοφία Καμαγιάννη, 2017), μια παράσταση πάνω στην ποίηση της Κικής Δημουλά με βασικές ηρωίδες τη Γιώτα Φέστα και τη Θεοδοσία Σαββάκη.

   

Αυτή η μουσική παράσταση, μικτό θέαμα-ακρόαμα της Σοφίας Καμαγιάννη, πάνω στην πολυπρισματική ποίηση της Κικής Δημουλά, ήταν πραγματικά μια σύλληψη! Την είδα και την άκουσα και την αισθάνθηκα στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», να ξεδιπλώνει ενώπιόν μας ένα κολλάζ αισθήσεων με κύριο «σώμα» τον …εγκαυστικό ποιητικό λόγο της Κικής Δημουλά. Ένας μουσικός και ηχητικός κόσμος μιας …άλλης ακρόασης της ποίησης. Προσεγγίσεις μελωδικές, ρυθμικές, ηχοχρωματικές, ηχοτοπικές, για αναγνώσεις πολλαπλές και …εναλλακτικές. 

Γι’ αυτό και η Κική Δημουλά είπε για τη Σοφία Καμαγιάννη: 

"Η μεγάλη εκτίμηση μου για την στέρεη αξία της Σοφίας Καμαγιάννη δεν οφείλεται σε μια φιλία που είχε την τύχη να μην είναι επιφανειακή. Για να γίνω σαφέστερη, η Καμαγιάννη ασκώντας με τη συνθετική δεινότητα την περιβεβλημένη με την ιέρεια φωνή της, μετάγγισε στη δική μου θνητή φωνή, την αύρα της τέχνης της. Αυτό σημαίνει δεσμός πλέον, αφού ενώθηκαν το αίμα της χαρισματική έμπνευσης της Σοφίας με τη δική μου θνητή φωνή. Ας ξεκαθαρίσω, ότι δεν είναι αυτή η ευτυχής συνεργασία που με παρασύρει να επαινέσω την πολυσύνθετη δεινότητα της Καμαγιάννη. Είναι από καθαρή ανάγκη μου να διαδώσω τις πολλές ευχαριστίες που της οφείλω, επειδή κατάφερε αυτή την εξαύλωση της ύλης που με αποτελεί." 

Με την παράσταση «Πέρασα…» η Κική Δημουλά μας καλεί στο πέρασμά της από τη ζωή, με τα σπαράγματα στίχων απ’ το ομότιτλο ποίημά της: 

Πέρασα μέρες με βροχή… 

Πέρασα από κήπους, στάθηκα σε συντριβάνια… 

Περπάτησα πολύ στα αισθήματα… 

Πέρασα από ταχυδρομεία και ξαναπέρασα… 

Μίλησα πολύ… 

Ταξίδεψα μάλιστα. 

Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα. 

Όσο μπόρεσα έφερ’ αντίσταση σ’ αυτό το ποτάμι… 

Πέρασε η Κική Δημουλά κι άφησε το χνάρι της ανεξίτηλο!