Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ



- Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος

Παναγιώτατε, Αν είχε ο χρόνος γλώσσα, θάλεγε: Πρωτόθρονε και Πρωτοδιάκονε της θείας Ορθοδοξίας Εσύ, είσαι ο ενδοξαζόμενος εν τοις αγώσι του θρόνου Σου. Περιβεβλημένος την χρυσότυπον χλαμύδα του χρέους, πασχίζεις να σφραγίζεις εν τιμή και δόξη τας ινδίκτους Σου. Τις πρωτοχρονιές Σου. Να γλυκαίνεις το πόμα Σου εμψυχώνοντας το λαό Σου, το καί «οσφράδιον της Σης Ποιμαντορίας». Χρονιούσαι, είτε αναπνέοντας εντός των κάστρων Σου, είτε περιϊπτάμενος με τους λογισμούς Σου, είτε «χερσώνοντας υγρόν θαλάσσης κύμα» . Και αποβαίνεις ο δημιουργός, ο εκφραστής και ο ενσαρκωτής της ζωηφόρου ελπίδος.

(Από την προσφώνηση προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη επί τη 1η του έτους 2008)

- Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης

Η επιστήμη και η θρησκεία οφείλουν να ξεχάσουν την παραδοσιακή μεταξύ τους αντίθεση και να φτάσουν στο βαθύτερο επίπεδο συνεργασίας προκειμένου να προστατεύσουν το φυσικό περιβάλλον του Ανθρώπου από τους κινδύνους που αντιμετωπίζει. Οι πρόσφατες εξελίξεις και στους δύο χώρους δεν διευκολύνουν απλώς αλλά απαιτούν μια τέτοια συνεργασία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θρησκεία και επιστήμη είναι, η κάθε μία με τον τρόπο της, υπεύθυνες για την οικολογική κρίση που αντιμετωπίζουμε. Είναι καθήκον τους να επανορθώσουν τη ζημιά που έχουν κάνει, και αυτό μπορούν να το επιτύχουν μόνο εργαζόμενες μαζί.

(Από άρθρο στο περιοδικό ΕΥΘΥΝΗ, Ιανουάριος 2008)

- Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος

Ως κάποιος που αγαπάει την Ελλάδα χωρίς να είμαι Έλληνας στην εθνικότητα, θα έλεγα ότι, για να κατανοήσουμε τη σύγχρονη Ελλάδα, χρειαζόμαστε τόσο τον Νικόδημο τον Αγιορείτη και τους Κολλυβάδες, όσο και τον Κοραή. Και χρειαζόμαστε τόσο τον Καποδίστρια όσο και τον Μακρυγιάννη. Συνεπώς αυτό που βρίσκω συναρπαστικό είναι η πολυπλοκότητα του νεοελληνικού πολιτισμού, και αυτή είναι που μπορεί να τον κάνει δημιουργικό.

(Συνέντευξη στην εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 20-1-08)

- Σ.Σ.Χαρκιανάκης (Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός)

ΣΥΝΤΑΓΗ

Οι λέξεις πρέπει να ‘ναι
όχι μόνο πιστές.
Είναι σπουδαίο να τις πιάσεις
όσο είναι χυμώδεις
και προ παντός ευλύγιστες.
Η ζωή δεν πορεύεται με αγκυλώσεις!
(Από την ποιητική συλλογή ΘΟΛΑ ΠΟΤΑΜΙΑ, Δόμος 2007)

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη, η πρωτοβουλία σου να ανεβάσεις το εν λόγω κείμενο αξίζει δημόσιο έπαινο. Τα σχόλια για την απίστευτη γοητεία, το θεολογικό βάθος, τον πλούτο των νοημάτων, τη ρωμαλεότητα και την αυθεντικότητα των λεκτικών επιλογών και των συντακτικών σχημάτων που περιέχει τούτο το μικρό σε έκταση αλλά μέγα σε έμπνευση απόσπασμα από την προσφώνηση του Αγίου Πέργης είναι περιττά. Εύχομαι και προσεύχομαι "η ομορφιά να σώσει τον κόσμο". Εύχομαι αυτά τα αυθεντικά κείμενα, τα αποτελούντα την πραγματική συνέχεια της πατερικής παραδόσεως, τα αναφερόμενα έξω και πέρα από τον χρόνο και την Ιστορία, να γίνουν κτήμα περισσότερων συνανθρώπων μας. Συνέχισε την "μαθητεία στην ομορφιά" με κάθε λόγο, με κάθε κείμενο που μας εγκεντρίζει στην τελειότητα των εσχάτων.

P. Kapodistrias είπε...

Η ομορφιά πονάει, αλλά ισχύει...

Ανώνυμος είπε...

Η διαπίστωσή σου, αγαπητέ π.κ. (επίτρεψε μου τον ενικό, εξάλλου ο "πληθυντικός ευγενείας" είναι εισαγόμενος από την Εσπερία) είναι πέρα για πέρα αληθινή. Και δυστυχώς πάνω σ' αυτή την κομψή επισήμανσή σου παίζεται και το δράμα της ζωής του καθένα μας. Και είναι συνάμα η ίδια η ομορφιά μια θέαση της αλήθειας. Και ως τρόπος της αλήθειας είναι επώδυνος, πικρός.

panagiotisandriopoulos είπε...

Aγαπητοί μου π.κ και Τάσο,
Αντί απαντήσεως Emily Dickinson:

"Πέθανα για την ομορφιά,
και μπαίνοντας στο χώμα
ακούω κάποιον ν' ακουμπούν
σε πλαϊνό μου δώμα.

Ψιθύρισε, τι έφταιξε;
"η ομορφιά" του είπα
"για την αλήθεια πέθανα
είπε" κι είμαστε αδέλφια.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη. Με αφορμή το τελευταίο ποιητικό πετράδι, θα ήθελα να τονίσω πως πολλά είναι τα ιδιώματα και τα τάλαντα που φαίνεται να σου "ἐνεπιστεύθη ὁ Δεσπότης": εκείνα που σίγουρα ξεχωρίζουν πάνω σου είναι ο συνδυασμός του θεολόγου και του εραστή της ποίησης. Δυο ορμητήρια, δυο αφετηρίες με ένα σκοπό: την ομορφιά και την αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη. Με αφορμή το τελευταίο ποιητικό πετράδι, θα ήθελα να τονίσω πως πολλά είναι τα ιδιώματα και τα τάλαντα που φαίνεται να σου "ἐνεπιστεύθη ὁ Δεσπότης": εκείνα που σίγουρα ξεχωρίζουν πάνω σου είναι ο συνδυασμός του θεολόγου και του εραστή της ποίησης. Δυο ορμητήρια, δυο αφετηρίες με ένα σκοπό: την ομορφιά και την αλήθεια.

Related Posts with Thumbnails