Ως γνωστόν το ορατόριο είναι μια μουσική φόρμα πολύ ευρεία. Περιλαμβάνει σχεδόν όσα περιλαμβάνει και μια όπερα (ορχήστρα, σόλο, χορωδία, ντουέτα, άριες κ.ά.) εκτός από σκηνική δράση, ενώ συνήθως βασίζεται πάνω σε θρησκευτική θεματολογία.
Ο J.S. Bach έχει γράψει μόνο τρία ορατόρια: των Χριστουγέννων, της Αναλήψεως και του Πάσχα. Τα δύο πρώτα έχουν υποδειγματικά θρησκευτικό χαρακτήρα. Όμως το Πασχαλινό Ορατόριο διαφοροποιείται σημαντικά, διότι δε χρησιμοποιεί βιβλικό κείμενο, αλλά βασίζεται σε μια προηγούμενη κοσμική καντάτα του Bach. Επίσης, σε αντίθεση με τα άλλα ορατόρια, δεν περιλαμβάνει ούτε χορικά, ούτε αφηγητή. Αυτές οι ιδιαιτερότητες το καθιστούν πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του, ενώ οι μουσικές αρμονίες του Bach το κάνουν διαχρονικό για τα αυτιά και βάλσαμο για την ψυχή.
Στην πρώτη του μορφή, ως καντάτα, το έργο παρουσιάστηκε την 1η Απριλίου 1725, Κυριακή του Πάσχα, στη Λειψία. Έκτοτε, το έργο αναθεωρήθηκε δύο φορές: το 1735, όπου πλέον ονομάστηκε «ορατόριο», και το 1740.
Στο παρακάτω βίντεο σολίστες, χορωδία και ορχήστρα, υπό τη διεύθυνση του Τζον Έλιοτ Γκάρντινερ, προβάλλουν τον κοσμικό χαρακτήρα του «Ορατορίου», δίνοντας ένα ζωηρό τόνο στη λαμπρή μουσική του Μπαχ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου