Ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΓΑΡΑΣ "ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠ' ΤΗ ΣΚΙΑ"...

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Το νέο μυθιστόρημα του αγαπημένου της Ιδιωτικής Οδού Κώστα Λογαρά «Όταν βγήκε απ’ τη σκιά» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2021), θα το έλεγα «μυθιστόρημα δωματίου». 

Όλη η αφήγηση είναι εσωτερική και νομίζω θεατρική. Με μια προσαρμογή κάλλιστα θα γινόταν θεατρικό έργο για ένα ζευγάρι και …σκιές. 

Διαβάζοντας το μυθιστόρημα του Κ. Λογαρά …άκουγα το έργο του φίλου του, Θάνου Μικρούτσικου, «Νύχτα Με Σκιές Χρωματιστές» (1983-1984).μια σουίτα για μέτζο σοπράνο και κουαρτέτο εγχόρδων σε κείμενα του Πωλ Βιλλέμς σε εννιά μέρη. 

Γιατί και το μυθιστόρημα του Κ. Λογαρά θα μπορούσε να είναι σε εννιά νοητά μέρη, με μέτζο σοπράνο την Μαρυλλίδα, σε κείμενα Ερρίκου Μαλτέζου και έγχορδα τα πουλιά της εξοχικής κατοικίας του συγγραφέα ή τα ζαρζαβατικά της Αμαλίας! 

Το νέο βιβλίο του Κώστα Λογαρά είναι μια σπουδή στη σχέση δύο ηρώων, ενός ζευγαριού. Χιλιάδες, αν μη και εκατομμύρια, άνθρωποι θα καθρεφτίζονταν στις σελίδες του. 

Οι περιγραφές των χαρακτήρων, των γεγονότων, των στιγμών, μοιάζουν αμείλικτα ρεαλιστικές, αλλά ταυτόχρονα κουβαλούν πολλές …σκιές. Όσες και η επί γης περιπέτεια του κάθε ανθρώπου. «Τα φαντάσματα της νύχτας» που απειλούσαν την Μάριαν. 

Αλλά τελικά αυτή είναι ο νικητής της ζωής. Ο …καλλιεργημένος Ερρίκος αποδεικνύεται κούφος μπροστά στη μηλιά της Μαρυλλίδας. Το λέει, άλλωστε, η ίδια: «Ο κόσμος θυμίζει τη μηλιά μου. Είχε κι αυτή πράσινα φυλλαράκια εδώ κι εκεί, κι όλη η άλλη ήταν ξεραμένη. Η φύση καταστρέφει ό,τι πρέπει να καταστραφεί». 

Το μυθιστόρημα του Κ. Λογαρά θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ένας ύμνος στη ματαιότητα, χωρίς, βέβαια, να εκλαμβάνεται ως άρνηση της ζωής. 

Η γραφή του είναι λιτή και στιβαρή. Καμιά επιτήδευση, κανένας γλωσσικός ακκισμός και κανένας φιλολογικός λογιοτατισμός. Όλα σε μιαν έκφραση προοπτικής, αλλά ποιας προοπτικής; Αυτής που «μετράει τον χρόνο με τις μυρωδιές»! 

Άλλωστε τι είναι η ηρωίδα του βιβλίου η «Μάριαν»; Αμαρυλλίδα ή αμαρυλλίς είναι ένας από τους πιο όμορφους και ανθεκτικούς βολβούς λουλουδιών που φυτεύουμε την εποχή του φθινοπώρου. 

Κι ο Λογαράς έσπειρε κι εμείς θερίζουμε… Μετρώντας τα χρόνια με τις μυρωδιές…