ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΒΑΤΕΡΛΩ
Κι ἂν ἀγαπηθήκαμε σὲ ἄνομα κρεβάτια
ἂν σὲ στιγμὲς παραφορᾶς δοθήκαμε
στὴν ἀσωτία, στὴν ἀναίδεια
Ἂν ἀνοήτως ὑποκριθήκαμε
σὲ σάρκες ἀδύναμες
τάξαμε στέφανα κι ἀρραβῶνες
ἢ ταπεινώσαμε ἄδικα ἐραστές
Τώρα ποὺ χάσαμε τὴν μάχη
πεζοὶ ἐπιστρέφουμε
ὡραῖοι κι ἄδοξοι ἀντάμα
ψάχνουμε ἴσως κάποιο θαῦμα
Ἡ καθιέρωσις μᾶς λείπει...
δὲν εἴμαστε οἱ πρῶτοι
μήτε οἱ τελευταῖοι
ρομαντικοὶ καὶ τόσο νέοι
Πληρώνουμε τὴν Μοίρα γιὰ νὰ ἔχει
ἀπομεινάρια σὲ ἕνα ἀκόμα Βατερλώ.
*Γιώργος Κοζίας, Πολεμώντας υπό σκιάν... Ελεγεία και σάτιρες, Περισπωμένη, 2017
 |
| Γιώργος Κοζίας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου