Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Οι ψυχολόγοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο των «πρώιμων» Χριστουγέννων.
Τα τελευταία κάμποσα χρόνια και στην Ελλάδα παρατηρείται ένας πολύ πρώιμος χριστουγεννιάτικος στολισμός σε καταστήματα και σε άλλους χώρους και οι σχετικές εκδηλώσεις αρχίζουν επίσης νωρίς.
Ακούμε χριστουγεννιάτικα κάλαντα από τις αρχές Δεκεμβρίου, όταν παλιά τα λέγαμε μόνο την παραμονή. Σιγά – σιγά άρχιζαν να ακούγονται τις παραμονές (από 20 Δεκεμβρίου) και πλέον φτάσαμε στις αρχές του μήνα.
Προς τι αυτή η αδημονία;
Ο στολισμός συνιστά …ψυχολογική υποστήριξη. Καθώς έχει χαθεί το πραγματικό νόημα της εορτής, σημασία έχει το …περιτύλιγμα. Όλα για μια ψυχολογική τόνωση, η οποία γρήγορα ξεθυμαίνει και δίνει τη θέση της στην …εορταστική κατάθλιψη!
Μια φρενίτιδα από μπαζάρ, «φιλανθρωπικές» εκδηλώσεις, φανταχτερές συναυλίες και άλλα παρόμοια, συναγωνίζονται για λίγα ψίχουλα καλής διάθεσης.
Αυτά ισχύουν στην κοινωνία, αλλά - δυστυχώς – και στην Εκκλησία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Η μεγάλη Δεσποτική εορτή όπως έχει καθορισθεί από την Εκκλησία, φαίνεται πως δεν είναι …αρκετή για κληρικούς και πιστούς, οι οποίοι εφευρίσκουν διάφορα …πικάντικα, προκειμένου να δημιουργήσουν μια έξτρα χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
Έτσι, δεν τους αρκούν οι παραδεδομένες Ακολουθίες της Εκκλησίας, όπως έχουν οριστεί από το Τυπικό, και εφευρίσκουν κι άλλες προς εντυπωσιασμόν και διασκέδαση – φευ! - της πλήξης τους.
Έχουμε, λοιπόν, την Ακολουθία της Τριθέκτης που εισήχθη επί αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και τελείται μέχρι σήμερα, ενώ πρόκειται για μια Ακολουθία της Μ. Τεσσαρακοστής, η οποία προσαρμόστηκε – με προκρούστειο τρόπο – για την προεόρτιο περίοδο των Χριστουγέννων. Ένα συνονθύλευμα άσχετων μεταξύ τους θεμάτων, που δεν έχει καμία σχέση με την Τριθέκτη του Ασματικού Τυπικού.
Οι Οίκοι από το Κοντάκιο του Ρωμανού του Μελωδού, που έχουν αυθαιρέτως ενσωματωθεί στην «Τριθέκτη των Χριστουγέννων», εκφωνούνται εμμελώς ενώπιον της εικόνος της Γεννήσεως, αλλά και ενώπιον της εικόνος του Αναπεσόντος Ιησού! Διαλέγετε και παίρνετε.
Το Τυπικό προβλέπει την τέλεση του Μ. Εσπερινού των Χριστουγέννων μαζί με την Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου την παραμονή της εορτής. Μόνο αν τα Χριστούγεννα είναι Κυριακή ή Δευτέρα, τελείται ο Εσπερινός των Χριστουγέννων μόνος του το απόγευμα. Οι περισσότεροι αρχιερείς καταστρατηγούν το Τυπικό και χοροστατούν στον Εσπερινό όποια μέρα κι αν «πέσουν» τα Χριστούγεννα. Αυτό σημαίνει ότι στους ναούς αυτούς μπορεί να έχει τελεστεί το πρωί της παραμονής ο Εσπερινός και η Λειτουργία του Μ. Βασιλείου και το απόγευμα να τελεστεί πάλι ο Εσπερινός, χοροστατούντος του οικείου Επισκόπου.
Εσχάτως λανσάρεται και μια νέα «μόδα». Κάτι «μεγαλυνάρια» των Χριστουγέννων προς το «Ακατάληπτον εστί» της θ’ ωδής της Υπαπαντής. Και αυτά εν …αρχιερατική χοροστασία.
Και για …γαρνιτούρα κάνουμε και ένα Ευχέλαιο «εν όψει Χριστουγέννων», εντελώς άσχετο με την εορτή.
Αυτά και άλλα παρόμοια αποκαλύπτουν την εκκλησιαστική κουφότητα των ημερών μας. Όλοι διαγκωνίζονται για μια νέα «παράσταση» που θα ικανοποιήσει την ματαιοδοξία και την ρηχότητα, κληρικών, ψαλτών και πιστών, που – δυστυχώς – δεν έχει πάτο.
Αντί να αναδείξουμε το κάλλος της λατρείας των πατέρων μας, κακοποιούμε τα παραδοθέντα και μηχανευόμαστε καινά, απολύτως κενά!
Ας προστρέξουμε στον μεγάλο Αλεξανδρινό. Και όπου ζωή, ας εννοήσουμε την λειτουργική ζωή και ας διδαχθούμε από την σοφή προτρεπτικότητά του.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου