«Ἐγώ δέ εἰμι σκώληξ καί οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καί ἐξουθένημα λαοῦ»

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

Νίκος Καρούζος

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΚΟΥΛΗΚΙΟΥ

Άκου Κύριε τον καλό σου φίλο

που αγαπά τους καρπούς και τους τάφους.

Εσύ είσαι ό,τι με συνδέει μ' έναν καρπό και μ' έναν τάφο.

Αλλ' όμως είμαι θέλημά σου

γέννημα στην απέραντη καρδιά σου...

Δεν έχω ερωτήματα

και ταξιδεύω με αργή κίνηση προς τον Πατέρα.

Μάταιος ο κόσμος αλλά πέρασμα.

Και μάταια τα μάτια της σαρκός μου

γλυκά που αγγίζονται με λουλούδια.

"Δεν έχεις ερωτήματα;" - μου λέει το φθαρτό.

Σελήνη φευγαλέα εσύ τάχα ρωτάς αυτή τη νύχτα;

Ή με ρωτούν τα νέφη που σε ακολουθούν;

Χαίρομαι την ευφορία του αργύρου σου

και τη διαπερνώ με την πίστη.

Αυτή 'ναι η αξία εμάς των σκουληκιών

που δεν έχουμε παρά μονάχα ένα δρόμο...

Το χώμα είν' η μοίρα μου αντίκρυ των άστρων.

Αγάπη όνειρο θαλασσί τύλιξέ με.

Ποια ευφροσύνη δεν σου παραστέκει;

Αγάπη, πράξη και ουσία του θεού μου

σερνάμενο κι αν είμαι πλέω στη χαρά.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

Από το ποίημα ΔΕΗΣΙΣ 

Πρὸς σὲ τὸν Πλάστην ἔκραξα ἐν συνοχῇ καρδίας, 

σκώληξ τῆς γῆς οἰκτρὸς ἐγὼ καὶ τέκνον ἀσθενείας· 

μὴ ἀποβάλῃς προσευχὴν ἐκ βάθους πεμπομένην 

καὶ μὴ ἀπώσῃ, ὁ Θεός, ψυχὴν συντετριμμένην.

ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ / ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΘΑΛΙΤΗΣ, 

Ο νικητής σκώληξ 

....

Μεμιάς τα φώτα σβήνουν όλα. 

Πάνω από κάθε μια μορφή, 

που τρέμει, λες καθώς σουδάρι 

η αυλαία πέφτει ορμητική. 

Σηκώνονται και λεν πως είδαν 

κάτωχροι οι αγγέλοι δυστυχείς 

την τραγωδία «Άνθρωπος», που είναι 

ο σκώληξ πρωταγωνιστής.