Κυριακή 8 Αυγούστου 1993
"Ο Μάνος Χατζιδάκις στην εντατική στο «Ιπποκράτειο» με μερική κόπωση της καρδίας αλλά τους θεράποντες γιατρούς του, ευτυχώς, αισιόδοξους. Ο Φεντερίκο Φελίνι στο νοσοκομείο του Ρίμινι, με εγκεφαλικό και παράλυτη την αριστερή του πλευρά, να μπορεί να αστειεύεται, «είμαι μόνος με τρεις νοσοκόμες». Είναι όμως κοντά του και η Τζουλιέτα Μασίνα. Όπως είναι κοντά στον Μάνο οι δικοί του άνθρωποι. Αγρυπνά και για τους δυο το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Σελήνη 20 ημερών. Ο μόνος προβολέας που τους ταιριάζει... " (Εφημερίδα Καθημερινή).
Ο Χατζιδάκις και ο Φελίνι εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσά μας, μέσα από τις μουσικές και τις ταινίες τους που ύμνησαν το φεγγάρι. Όχι συναισθηματικά, μα μ' ένα τρόπο ολοδικό τους, μαγικό...
Και οι δύο υπήρξαν "η φωνή του φεγγαριού", όπως ήταν το τίτλος της ταινίας του Φελίνι στα 1990.
Νομίζω πως και οι δύο ήσαν σαν τον Ιβο, τον πρωταγωνιστή αυτής της ταινίας του Φελίνι, που ήταν και το κύκνειο άσμα του. Ένας ονειροπαρμένος άνθρωπος που ζει στο δικό του κόσμο και πιστεύει ότι σε κάθε πανσέληνο ακούει ερωτικά κελεύσματα από τη σελήνη.
Ούτε ο Χατζιδάκις, βέβαια, ούτε ο Φελίνι υπήρξαν ονειροπαρμένοι ή αλαφροϊσκιωτοι.
Υπήρξαν, όμως, εραστές του φεγγαριού, δηλαδή ενός κόσμου ονειρικού, όπου θα μπορούσαν να ζήσουν την ύπαρξη στην πληρότητά της.
Ο Φελίνι απέδρασε στ' άστρα δυόμισι μήνες από την Αυγουστιάτικη πανσέληνο του 1993, στις 31 Οκτωβρίου. Ο Χατζιδάκις άντεξε μέχρι τον Ιούνιο του 1994.
Η αποψινή πανσέληνος αφιερωμένη σ' αυτούς που έζησαν ως "η φωνή του φεγγαριού".
Π.Α.Α.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου