Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΕΤΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ "8ης ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ"


Οι παράπλευρες ζημίες ενός σόλοικου εορτασμού 
Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση 
Ο λόγος για τον πρόσφατο πανηγυρικό εορτασμό στο Καθεδρικό Ναό Πειραιώς, της μνήμης των 383 Θεοφόρων Πατέρων της εν Κωνσταντινουπόλει επί Ιερού Φωτίου συγκροτηθείσης Συνόδου κατά τα έτη 879/880, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Τόμιδος Θεοδοσίου, Ιεράρχου του Πατριαρχείου Ρουμανίας. Μιας Συνόδου, η οποία, σύμφωνα με το σχετικό Ανακοινωθέν της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, «χαρακτηρίζεται υπό αγίων και εγκρίτων ειδημόνων ως Ογδόη (Η΄) Οικουμενική». 
Σκοπός του παρόντος σχολίου δεν είναι ποσώς ο σχολιασμός της αποφάσεως να πραγματοποιηθεί αυτός ο, άγνωστος μέχρι σήμερα στο Ορθόδοξο στερέωμα, εορτασμός. Περί αυτού εγράφησαν ήδη αρκετά, ώστε να παρέλκει οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση. Αν και κανείς μπαίνει στον πειρασμό να διερωτηθεί κατά πόσον οι «άγιοι και έγκριτοι ειδήμονες» περί των οποίων κάμει λόγο το Ανακοινωθέν, μπορεί να θεωρηθεί ότι συγκροτούν Σώμα Συνοδικό, με εξουσία τού αναγνωρίζειν και ανακηρύσσειν ως «Οικουμενικήν», την ως άνω Σύνοδο. 
Το γραπτό αυτό, απλώς, αποσκοπεί στον σχολιασμό μιας κανονικώς χωλαίνουσας λειτουργικής πράξεως κατά τον εορτασμό, η οποία φανερώνει, αν μη τι άλλο, άγνοια ή αψηφισιά της ισχύουσας στην Ορθοδοξία Εκκλησιαστικής τάξεως. Πράγμα, όντως, παράδοξο σε μια Μητρόπολη όπου, από ετών, η αυστηρή και άκαμπτη προσήλωση στην καθεστηκυΐα κανονική τάξη και παράδοση της Εκ- κλησίας, αποτελεί το κυριώτερο χαρακτηριστικό της. 
Η λειτουργική παρατυπία για την οποία γίνεται λόγος, είναι η εκ μέρους του οικείου Ποιμενάρχου παραχώρηση, προφανώς αβροφροσύνης ένεκα, του Συνθρόνου του στον φιλοξενούμενο Ρουμάνο Ιεράρχη, τον και προεξάρχοντα της πανηγύρεως. Πράγμα το οποίο «εστί παράνομον και ως μοιχείαν χρη τούτο λογίζεσθαι», καθώς αποφαίνεται ο Β΄ Κανών της εν Μόσχα, το 1666 συνελθούσης Συνόδου, τη συμμετοχή των Πατριαρχών Αλεξανδρείας Παϊσίου και Αντιοχείας Μακαρίου. Καί τούτο διότι το Σύνθρονον, κατά τον ίδιον πάντοτε Κανόνα, «αυτός ο τόπος μονότατος του ιδίου Αρχιερέως Καθέδρα υπάρχει και καθολικός θρόνος εκείνου, και ως νύμφη αυτού νομίζεται....(ως εκ τούτου δε) άλλος Αρχιερεύς εις ξένην επαρχίαν και εις ουδεμίαν άλλην εκκλησίαν δύναται καθέζεσθαι ποσώς εν τη άνω Καθέδρα,... εις τον τόπον του ιερού τούτου Συνθρόνου». (Βλ. Καλλινίκου Δεληκάνη, Πατριαρχικών Εγγράφων τόμος τρίτος, εν Κωνσταντινουπόλει, 1905, σελ. 110 εξ.). 
Ενδέχεται ο τοιουτότροπος εορτασμός να είναι απόρροια του συχνάκις παρατηρουμένου φαινομένου στην Ελλάδα πολυ-Αρχιερατικών συλλειτούργων, επ΄ ευκαιρία εορταζόντων Ιερών Ναών ή ονομαστηρίων Αρχιερέων, όπου βλέπουμε τον οικείο Μητροπολίτη να ίσταται, μετριοφροσύνης ένεκα, στην τελευταία θέση και να προηγούνται αυτού ακόμη και ψιλώ τω τίτλω μιτροφορούντες Επίσκοποι. Η νεοφανής αυτή, όμως, και αδόκιμη συνήθεια, αποτελεί καταστρατήγηση της έννοιας του «Πρώτου» σε μια δεδομένη Μητρόπολη. Η κανονική και λειτουργική πράξη ορίζει όπως σε μία Αρχιερατική συλλειτουργία προεξάρχει μόνον ο Ποιμενάρχης της τοπικής Εκκλησίας, και ουδείς άλλος, ανεξαρτήτως ηλικίας ή πρεσβείων χειροτονίας. Συναφώς, και δια την ιστορίαν, θα ήταν ίσως χρήσιμο να αναφερθεί ότι κατά τον εορτασμό της 1500ης επετείου της Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Χαλκηδόνος, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα, ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Θωμάς δεν συλλειτούργησε με τον Πατριάρχη, αλλά απλώς «ίστατο εν τω Παραθρονίω φέρων επανωκαλύμαυχον» (Βλ. Ορθοδοξία, 26, [1951] σελ. 481). Και τούτο διά τον λόγον ότι ένας Ποιμενάρχης στον εαυτού Καθεδρικό Ναό, και γενικά στην Επαρχία του, δεν μπορεί να είναι «συλλειτουργός», αλλά μόνο λειτουργός του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. 
Δεν ξέρω τι απόηχο είχε στον Ελλαδικό χώρο ο εν Πειραιεί εορτασμός. Μέχρι στιγμής, ολίγιστα εγράφησαν στον Τύπο. Εκείνο το οποίο γνωρίζω, όμως, είναι ότι ο προεορτίως πολυτρόπως διατυμπανισθείς εορτασμός της εν λόγω Συνόδου, προκάλεσε παράπλευρες ζημίες εκτός Ελλάδος. Συγκεκριμένα δε στη Ρουμανία, με θύμα τον ταλαίπωρο Αρχιεπίσκοπο Τόμιδος. Ο οποίος, άμα τη επιστροφή του οίκαδε, εδέχθη Πατριαρχική και Συνοδική μομφή για την απερισκεψία του να συμμετάσχει σε ένα αμφιλεγόμενο εορτασμό, με την προτροπή, μάλιστα, να μην προσκαλεί πλέον στην Επαρχία του Ελλαδικούς Θεολόγους, διότι «οι Ρουμάνοι δεν έχουν την ανάγκην Ελλήνων ζηλωτών προκειμένου να μάθουν τι εστί Ορθοδοξία». Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω! 
Συμπέρασμα; Καλοί οι πανηγυρισμοί, οι κορώνες και τα πυροτεχνήματα «κάτω στον Πειραιά». Ίσως εντυπωσιάζουν μερίδα του λαού. Ωστόσο, καταντούν προβληματικοί όταν προεκτείνονται πρός τα έξω. Διότι υπονομεύουν τις αγαθές σχέσεις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος με τον λοιπό Ορθόδοξο κόσμο.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει που ο Μ.Πρωτοπρεσβύτερος, π.Γεώργιος, ελπίζει σε σοβαρότητα και δη εκκλησιαστικής-εκκλησιολογικής υφής από την Ελλαδική Εκκλησία... Αιδεσιμολογιώτατε, ο κανών της εν Μόσχα Συνόδου που αναφέρατε είναι λίαν προφητικός... Οι δε εορτασμοί "κάτω στον Πειραιά..." απλή υπενθύμιση της καθ'Ελλάδα μοιχαλίδος καταστάσεως.... το πάθημα δέ του εκ Ρουμανίας Αρχιεπισκόπου... μάθημα διά πολλούς και διαφόρους...

Ανώνυμος είπε...

Ο Αρχιεπίσκοπος και η ελλαδική Σύνοδος δεν έχουν να πουν τίποτα για όσα συμβαίνουν στο λιμάνι και σε κάποιες άλλες ενορίες της εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και των των Νέων χωρών, όπου σαφώς έχει λόγο και το Πατριαρχείο!!!!
Μάλλον φοβούνται τις εκδηλώσεις του επιεικώς χαρακτηριζομένου ελλαδίτικου ζηλωτισμού, τις απειλούμενες αποτειχίσεις και τα τοιαύτα. Δε σκέφτονται μήπως αποδειχθούν εκκλησιολογικά κατώτεροι των περιστάσεων και μήπως φέρουν και αυτοί πια μεγάλο το βάρος για τις εκκλησιαστικές εξελίξεις, που αυτός ο ζηλωτισμός δρομολόγισε και τον οποίο, αν μη τι άλλο, ανέχτηκαν. Διαφορετικά ας εκφράσουν και τη συμφωνία τους και ας γίνει η Εκκλησία της Ελλάδος μια χαρούμενη ατμόσφαιρα αυτοχαρακτηριζόμενων πατερικών, ομολογητών, αντιπαπικών, αντιοικουμενιστών, γνησίων ή όπως αλλιώς θέλει... και ας αναλάβουν το βάρος των αναταράξεων της οικουμενικής ορθοδοξίας, την οποία ήδη κλωνίζουν. Επιτέλους οφείλουν λόγο στον ποίμνιο τους, στην ορθόδοξη εκκλησιολογία, στην οικουμενική ορθόδοξη Εκκλησία, στο μέλλον της ορθόδοξης Εκκλησίας και πάνω από όλα στον Ιδρυτή της. Κατά τα άλλα τους πειράζει που ζούμε σε εκκοσμικευμένη εποχή με ελάχιστες εκκλησιαστικές σχέσεις και προτεραιότητες των χριστιανών. Θα μπορούσαν άραγε να σταθούν ως ποιμένες σε διαφορετικό περιβάλλον; Το ναι ναι και το όχι όχι λέει το ευαγγέλιο. Να ξέρουμε και εμείς τι μας γίνεται...

Ανώνυμος είπε...

υπαρχει και αλλη, νομιζω, αναγνωση των κινησεων του Πειραιως... μηνυματα στελνει στην κρατικη εξουσια: μην αναθεωρησετε το Συνταγμα και τολμησετε να αλλαξετε το ισχυον πλαισιο κρατους-εκκλησιας....θα σας παραδωσω στον "οχλο της θρησκειας λαου μας"!

Ανώνυμος είπε...

"Η κανονική και λειτουργική πράξη ορίζει όπως σε μία Αρχιερατική συλλειτουργία προεξάρχει μόνον ο Ποιμενάρχης της τοπικής Εκκλησίας, και ουδείς άλλος, ανεξαρτήτως ηλικίας ή πρεσβείων χειροτονίας".
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ! ΟΥΤΩς ΕΓΕΝΕΤΟ ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ ΕΠΙ ΗΜΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ! ΟΥΔΕΙς ΕΤΕΡΟς ΑΡΧΙΕΡΕΥς, ΕΙ ΜΗ ΜΟΝΟΝ Ο ΙΔΙΟς, Ως Ο ΚΑΝΟΝΙΚΟς ΤΗς ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑς ΕΠΙΣΚΟΠΟς, ΠΡΟΕΞΗΡΧΕ ΤΗς ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑς!

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον το σχόλιο πρέπει να απευθυνθεί στην Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδας και στους συντάκτες της εγκυκλίου: http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/egyklioi.asp?id=1666&what_sub=egyklioi
Αντιγράφω: Μοναδικήν ἐξαίρεσιν ἀποτελεῖ τό Κανονικόν μόνον Προβάδισμα τοῦ Ἐπιτοπίου Ἐπαρχιούχου Μητροπολίτου ἀνεξαρτήτως Πρεσβείων Χειροτονίας· ἤ το Κανονικόν Προβάδισμα τό ὁποῖον ὁ Ἐπαρχιοῦχος Μητροπολίτης δύναται νά ἐκχωρῇ εἰς Ἐπαρχιοῦχον Μητροπολίτην.

Ανώνυμος είπε...

@24 Φεβρουαρίου 2014 - 7:50 μ.μ.
Ορθώς παρατηρείτε ως ανωτέρω! Μάλλον η απόφασις είναι πρόχειρος ή, τουλάχιστον, μή επαρκώς αιτιολογημένη.. Ο μακαριστός Πατρών Νικόδημος, ο τω όντι "Νέστωρ" της θεωρίας και πράξεως της νομο-κανονικότητος, τελετουργικώς τε και γενικότερον, έγραψε σχετικώς: "Περί της συλλειτουργίας Αρχιερέων, διασαφείται ότι το προβάδισμα κανονικώς ανήκει εις τον "οικείον Ιεράρχην", όστις είναι ο μόνος δικαιούμενος να προκαθεσθή επί του ιερού Συνθρόνου, και ουδείς άλλος. Λόγοι δε μόνον αβρότητος(ΕΠΙΤΡΕΠΤΗς;)εισήγαγον την παραχώρησιν εις φιλοξενουμένους Ιεράρχας(πρεσβειούχους ή μή)της πρωτοκαθεδρίας εν τη Θ.Λειτουργία όπου αν κληθώσιν. Εν προκειμένω επαφίεται εις την διάκρισιν του οικείου ιεράρχου το μέτρον της "τιμής" προς τους φιλοξενουμένους"! (+Πατρών Νικοδήμου, Το άγραφον Τυπικόν, Α.Λειτουργικαί υπομνήσεις,2.Συλλείτουργον, εν Δίπτυχα Εκκλ.Ελλάδος 1997, σ.71).

Ανώνυμος είπε...

Είναι πράγματι σοβαρό, ακριβολόγο, και λεπτολόγο το κείμενο του π. Γεωργίου, αν και θα θέλαμε να χρησιμοποιούνται τα χαρακτηριστικά αυτά, και όταν προβάλλωνται οι Ορθόδοξες θέσεις προς τους ετεροδόξους και τους αλλοδόξους.
Και βέβαια, εν τη ρύμη του λόγου, εξέφυγε ένας χαρακτηρισμός "ταλαίπωρος", για τον Ρουμάνο κληρικό.

Ανώνυμος είπε...

στου κουφου την πορτα οσοθελεις βροντα λεει η παροιμια οτι και οσα εαν γραψουν ο πειραιως εχει τραβηξει τον δρομον του και δεν γυρνα πισω

Ανώνυμος είπε...

@24 Φεβρουαρίου 2014 - 11:25 μ.μ.
Ο χαρακτηρισμός "ταλαίπωρος", περί του εκ Ρουμανίας αδελφού, σαφώς προτιμητέος-σεβασμού & αβροφροσύνης ένεκα- αντί του χαρακτηρισμού "αδιάβαστος" ο οποίος έπρεπε κανονικά να του αποδοθεί ως εκ της ποιότητος της πράξεώς του....

Ανώνυμος είπε...

ειναι αληθεια οτι σ την λεγομενην 8ην οικουμενικη συνοδο συμμετειχε εκ της δυτικης εκκλησιας ο καταπληκτικος αριθμος των τριων(!) λεγατων του Παπα και ουδεις αλλος?

Related Posts with Thumbnails