Σαν ανοίξεις την Συλλογή Εθνικών Ασμάτων του εκ Θήρας Μουσικοδιδασκάλου Αντωνίου Ν. Σιγάλα (εν Αθήναις 1880, επανέκδοση Κουλτούρα 2002), ο πρώτος ύμνος που θα δεις, σε βυζαντινή σημειογραφία και ήχο γ' είναι στον Δία!
Ζευ, Θεέ Θεών τε και ανδρών ομού πάντων βασιλεύ...
Έκπληξον, κεραυνοφόρε! τους εχθρούς των σοφών Γραικών.
Ρίψον βροντώδη σου τον κεραυνόν, Θεέ κατά των ανταρτών.
Φθάνει πλέον, αγκυλομήτα Ζευ! Ελλήνων τα κακά...
Βρόντησον, υψιβρεμετ' ερίγδουπε! βρόντον τρομερόν...
Αφιερώνω την ανάρτηση αυτή σε όσους εκ των αναγνωστών του ιστολογίου σκανδαλίστηκαν με το Πολυχρόνιο του Σουλτάνου (ουκ ολίγες οι αναδημοσιεύσεις σε άλλα ιστολόγια), στους παγανιστές - αρχαιολάτρες που μάλλον αγνοούν τον ύμνο στον Δία τονισμένο σε βυζαντινή παρασημαντική και στους χριστιανούς που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους μπροστά σε κάθε τι αρχαιοελληνικό κ.ο.κ.
Και ο νοών νοείτω...
.jpg)
2 σχόλια:
Mηδέν σχόλια;Ντρεπόμαστε ως χριστιανοί και ως Έλληνες; δεν είναι παράδοσή μας;
Σε αναδημοσιεύει ο Σαντορινιός
http://santo-rinios.blogspot.com/2009/08/blog-post_03.html
Δημοσίευση σχολίου