ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Francisco Goya, Autumn, or the Grape Harverst (1786-1787)

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 

Του Νίκου Παλουμπιώτη

Παντέρημη αμμουδιά. 

Πόδια γυμνά μισοσβησμένα. 

Το κίτρινο μιας πορτοκαλάδας ξεχασμένης συντρόφευε άλλοτε κάποιος αγκώνας που ακουμπούσε με καλή διάθεση στο ξύλινο τραπέζι. 

Λευκό δεσπόζει εκστασιασμένο το μεσημέρι. 

Χορτασμένη ήλιο η αλαφρόπετρα αποζητά την παλίρροιά της. 

Μια σιωπή σαν αναχώρηση. 

Εκεί ξέμεινε η καρδιά μου. 

Για ανταμώσεις μελλοντικές. 

Νοτισμένο χώμα, πεύκο και κυπαρίσσι ευωδιάζουν παλιές μέρες. 

Βροχή μαλακή, συμπονετικοί της ψυχής στεναγμοί. 

Θυμιατίζουν υγροί νοτιάδες του Ιονίου. 

Γιορτάσι τα σταφυλοκόφινα στα πατητήρια. 

Οι ρώγες απόσταγμα ηλιακών ακτίνων. 

Σαγηνεύει το κυδώνι η αρμπαρόριζα. 

Σήματα μυστικά μυριάδες. 

Τόποι που πάντα επιστρέφεις. 

Ομπρέλες πολύχρωμα κυκλάμινα στον πεζόδρομο. 

Αδέσποτες μουσικές πλανόδια χρυσάνθεμα. 

Στα καφέ πολύχρωμες φωνές, άρωμα φουντουκιού και βανίλιας. 

Μερικά πρωινά, μερικά βραδινά, κρυφός ερωτισμός. 

Χρυσή βροχή τα φώτα της ρεκλάμας 

Σπάνια πετράδια απ’ τις πηγές του Ανθόνερου. 

Το Σ’ αγαπώ στα χνώτα του τζαμιού αιώνιο Τάμα. 

Εκεί το νερό της βροχής ρανίδας διαβάτισσες 

Ικεσίες κλωστές αργυρές των ματιών σταλαγμοί. 

Κίτρινα, φαιόχρωμα όλα Λικέρ ροδιού και Άστορ Πιατσόλα.