ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2023
Yaoundé – Cameroun
Τήν ἀνάμνησιν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως ἑορτάζοντες καί ἐφέτος σιωπηλῶς, συνοδοιποροῦμεν μετά τῆς τοῦ Κυρίου Ἐκλογάδος διά τό ἐτήσιο προσκύνημα εἰς τήν Βηθλεέμ, μετά τῶν ἐξ Ἀνατολῶν μάγων καί μέ ἕνα σιωπηλό πλῆθος μαθητῶν τοῦ Κυρίου, προσφύγων, πενθούντων, ἀπαρηγορήτων, αἰχμαλώτων, πληγωμένων, ἀδικουμένων, ἐγκαταλελειμμένων καί τόσων ἄλλων…
Βεβαίως, ἡ Βηθλεέμ τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, ἀπό ὅπου καί κάθε ἀρχή βιβλικοῦ στοχασμοῦ, θά πάσχῃ τά πάθη τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἀκριβῶς τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, ὅπου ἡ ἀναταραχή ἦταν συνδεδεμένη μέ τό «ἐξελθόν δόγμα Καίσαρος Αὐγούστου νά ἀπογραφοῦν ἅπαντες εἰς τά ὅρια τῆς Ρωμαϊκῆς Οἰκουμένης» γιά ἀπωτέρους λόγους φορολογίας, πρᾶγμα πού κυοφόρησε λαϊκούς ξεσηκωμούς καί συγκρούσεις στήν Ἁγία Γῆ. Φόβος καί τρόμος καί ἀνασφάλεια ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ παρόμοια μέ τόν φόβο, τόν τρόμο, τήν ἀνασφάλεια καί τήν φρίκη τῶν ἀντιμαχομένων παρατάξεων Παλαιστινίων καί Ἰσραηλινῶν, Οὐκρανῶν καί Ρώσων καί τόσων ἄλλων σέ κάθε γωνιά τῆς Γῆς, ἴσως μικροτέρας κλίμακος ἀλλά ποτέ ἀμελητέων. Ὁ Ἀγγελικός ὕμνος ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη» εἶναι κάτι πού θά κυριαρχήσῃ στήν λειτουργική ἀνάμνησι τῆς φετινῆς ἑορτῆς ἀλλά καί μέσα στό πνεῦμα εὐχομένων καί ἀντευχομένων.
Τί σημαίνει ὅμως αὐτή ἡ «εἰρήνη» γιά ὅλους ἐμᾶς σήμερα; Ὁ Χριστός γεννώμενος ἦλθε ἀντιμέτωπος μέ τόν Μέγα Ἡρώδη, ὁ ὁποῖος θεωροῦσε ἑαυτόν Μεσσία καί κατ’ ἐπέκτασιν καί τούς ἐπιγόνους του. Γι’ αὐτό καί ἡ ἄδικη σφαγή τῶν νηπίων καί οἱ κλαίουσες κόρες τῆς Ραχήλ… Ἀναμφισβήτητα, ἡ ἐποχή τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως μοιάζει καταπληκτικά μέ τήν ἐποχή μας. Τό πόσο; Θά μᾶς τό καταδείξουν οἱ ἱστορικοί τοῦ μέλλοντος, ἴσως ἕνας νέος Πλούταρχος! Ἔτσι, τό αἴτημα τῆς εἰρήνης γίνεται πιό ἐπιτακτικό ἀπό ποτέ.
Αὐτή ἡ εὐχομένη «εἰρήνη» ὅμως, σήμερα, δέν κινδυνεύει ἀπό τούς πολιτικούς καί στρατιωτικούς παράγοντες –αὐτοί ρυθμίζουν μιά ἐπίφασι εἰρήνης- κινδυνεύει ἀπό τήν δική μας «οὐδετερότητα», γιατί εἰρήνη χωρίς δικαιοσύνη εἶναι ἕνα σαθρό οἰκοδόμημα ἀνάγκης. Κοιτᾶξτε πόσο εὔστοχα τό θέτει ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης: «ὅταν ἡ εἰρήνη συνδυάζεται μέ τήν δικαιοσύνη εἶναι κάτι θεῖο. Ὅταν, ὅμως, αὐτές ὑπάρχουν χωριστά καταστρέφεται ἡ ὀμορφιά τῆς ἀρετῆς. Εἰρήνη ὑπάρχει καί μεταξύ λύκων καί ληστῶν, ἀλλ’ αὐτό πρός βλάβη τῶν ἀνθρώπων καί πρός ὄλεθρο τῶν προβάτων. Οὔτε τήν εἰρήνη πού δέν στολίζει ἡ δικαιοσύνη θά τήν ὀνόμαζα εἰρήνη. Εἰρήνη εἶναι αὐτή πού καυχιέται γιά τήν δικαιοσύνη καί τήν θεοσέβειά της».
Αὐτήν τήν εἰρήνη, τήν μετά δικαιοσύνης καί «πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν» ἄς εὐχηθοῦμε κι ἄς μήν μείνουμε στά εὐχολόγια καί τήν οὐδετερότητα ἀλλά μέ κάθε τρόπο ἄς τήν προσπαθήσουμε, μέ κάθε μέσο ἄς τήν διδάξουμε, μέ κάθε κόστος ἄς κινητοποιήσουμε τόν κόσμο μας γι’ αὐτήν… Γιατί εἶναι ὁ μόνος τρόπος νά τόν σώσουμε ἀπό τήν διαδοχική του ἐκμηδένισι καί αὐτοκαταστροφή.
Μετά τῆς τοῦ Ἐνσαρκώσαντος τήν εἰρήνην, ἀγάπης καί ἀδελφικῶν εὐχῶν,
ὁ τοῦ Καμερούν Ἐπίσκοπος
Γρηγόριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου