Μαθητές σχολείου του Γέρακα αποβλήθηκαν για ανυπακοή στη διάρκεια της παρέλασης αλλά το ατόπημά τους εκθειάζεται επειδή η ανυπακοή είχε πατριωτικό περιεχόμενο, επειδή τραγούδησαν «Μακεδονία ξακουστή» και φώναξαν συνθήματα λοκατζήδων.
Στην παρέλαση, είτε μας αρέσει είτε όχι, οι μαθητές εκπροσωπούν το σχολείο τους συντεταγμένα, φορώντας στολή, βηματίζοντας με καθορισμένη στοίχιση, ακολουθώντας τον σημαιοφόρο και με οδηγία να στρέψουν το κεφάλι στην εξέδρα των επισήμων. Με τους μαθητές που αποβλήθηκαν οι κανόνες δεν τηρήθηκαν. Ενημέρωσαν τους καθηγητές για την πρόθεση να τραγουδήσουν το εμβατήριο και έλαβαν οδηγία να μην το πράξουν.
Το ερώτημα είναι αν συμφωνούμε στο ζήτημα της υπακοής, εφόσον αποδεχτούμε ως αξίωμα ότι η παρέλαση είναι σχολική τελετή σε ισχύ. Δεν μας ενδιαφέρει σε αυτή τη συζήτηση αν είναι σωστή ή όχι η τελετή και αν πρέπει να καταργηθεί. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η υπακοή στους κανόνες που θέτει το σχολείο. Το ότι οι μαθητές επέλεξαν εμβατήριο και όχι άσμα από τα μπουζούκια ή τον ύμνο του ΕΑΜ είναι δευτερεύον ζήτημα. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι εξέφρασαν την πρόθεση, έλαβαν αρνητική απάντηση από τους διδάσκοντες εντούτοις υλοποίησαν την ιδέα τους.
Κανείς δεν έχει αντίρρηση στην πολιτικοποίηση των μαθητών, στην ενασχόληση με την επικαιρότητα και κυρίως στο ενδιαφέρον τους για την Ιστορία. Είναι ελεύθεροι να διαβάζουν, να προβληματίζονται, να συζητούν και να εκφράζουν απόψεις. Ποιος δάσκαλος άραγε θα αρνιόταν να μιλήσει για το θέμα μέσα στην τάξη ή στο προαύλιο ακόμα κι αν πρόκειται για συζήτηση σε θερμή περίοδο;
Είναι προς τιμήν των εφήβων που ενδιαφέρονται για την Ιστορία και για την πολιτική. Δεν είναι προς τιμήν τους να παρουσιάζουν τις θέσεις τους ως θέσεις του εκπαιδευτικού ιδρύματος που εκπροσωπούν κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Ενδεχομένως στην τάξη τους να υπάρχουν συμμαθητές που είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, που θεωρούν ότι ο Μεγαλέξανδρος ήταν ιμπεριαλιστής. Πώς θα αντιδρούσαν αν άλλοι εξέφραζαν διαφορετική άποψη στην παρέλαση;
Οι μαθητές που εκφράστηκαν πολιτικά με το εμβατήριο εκπροσωπούν σαφώς την πλειονότητα των Ελλήνων και τούτο προκύπτει τόσο από τις μετρήσεις όσο και από τις δημόσιες εκδηλώσεις. Γίνονται διαδηλώσεις για το μακεδονικό, μπορούν κάλλιστα οι μαθητές να πάρουν μέρος και να φωνάξουν όσα συνθήματα επιθυμούν. Να τα φωνάξουν εκεί στις διαδηλώσεις, όχι την επέτειο του «Όχι», επιλέγοντας την αποκοπή από το σύνολο. Η περίσταση ήταν ακατάλληλη και όχι οι πεποιθήσεις τους, αυτό θα πρέπει να κατανοήσουν στο πλαίσιο των κυρώσεων που υπέστησαν.
Υπάρχει ένα οξύμωρο στην πράξη των μαθητών, οι οποίοι βεβαίως παραμένουν μαθητές και είναι άστοχο να στιγματίζονται από μια επιπολαιότητα. Οι έξι νέοι εκτός από το εμβατήριο επέλεξαν να φωνάξουν συνθήματα λοκατζήδων. Το έπραξαν όμως ως αγέλη. Οι λοκατζήδες δεν θα έβγαιναν ποτέ από άγημα για να φωνάξουν συνθήματα, οι λοκατζήδες έχουν ως βασική αρχή την υπακοή. Εφόσον το πρότυπο των μαθητών είναι οι αυστηρά εκπαιδευμένοι στρατιώτες, θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως τέτοιοι, να μην φύγουν από το προκαθορισμένο σχήμα, να μην δείξουν απειθαρχία στις εντολές των ανωτέρων τους.
Σε δηλώσεις του ένας από τους τιμωρημένους μαθητές ισχυρίζεται ότι στη διάρκεια της παρέλασης εκπροσωπούσε τον εαυτό του και την πατρίδα. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το εφηβικό λάθος, ότι στη διάρκεια της παρέλασης εκπροσωπεί το σχολείο. Όλα τα υπόλοιπα είναι νερό στο μύλο του διχασμού.
Στην παρέλαση, είτε μας αρέσει είτε όχι, οι μαθητές εκπροσωπούν το σχολείο τους συντεταγμένα, φορώντας στολή, βηματίζοντας με καθορισμένη στοίχιση, ακολουθώντας τον σημαιοφόρο και με οδηγία να στρέψουν το κεφάλι στην εξέδρα των επισήμων. Με τους μαθητές που αποβλήθηκαν οι κανόνες δεν τηρήθηκαν. Ενημέρωσαν τους καθηγητές για την πρόθεση να τραγουδήσουν το εμβατήριο και έλαβαν οδηγία να μην το πράξουν.
Το ερώτημα είναι αν συμφωνούμε στο ζήτημα της υπακοής, εφόσον αποδεχτούμε ως αξίωμα ότι η παρέλαση είναι σχολική τελετή σε ισχύ. Δεν μας ενδιαφέρει σε αυτή τη συζήτηση αν είναι σωστή ή όχι η τελετή και αν πρέπει να καταργηθεί. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η υπακοή στους κανόνες που θέτει το σχολείο. Το ότι οι μαθητές επέλεξαν εμβατήριο και όχι άσμα από τα μπουζούκια ή τον ύμνο του ΕΑΜ είναι δευτερεύον ζήτημα. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι εξέφρασαν την πρόθεση, έλαβαν αρνητική απάντηση από τους διδάσκοντες εντούτοις υλοποίησαν την ιδέα τους.
Κανείς δεν έχει αντίρρηση στην πολιτικοποίηση των μαθητών, στην ενασχόληση με την επικαιρότητα και κυρίως στο ενδιαφέρον τους για την Ιστορία. Είναι ελεύθεροι να διαβάζουν, να προβληματίζονται, να συζητούν και να εκφράζουν απόψεις. Ποιος δάσκαλος άραγε θα αρνιόταν να μιλήσει για το θέμα μέσα στην τάξη ή στο προαύλιο ακόμα κι αν πρόκειται για συζήτηση σε θερμή περίοδο;
Είναι προς τιμήν των εφήβων που ενδιαφέρονται για την Ιστορία και για την πολιτική. Δεν είναι προς τιμήν τους να παρουσιάζουν τις θέσεις τους ως θέσεις του εκπαιδευτικού ιδρύματος που εκπροσωπούν κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Ενδεχομένως στην τάξη τους να υπάρχουν συμμαθητές που είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, που θεωρούν ότι ο Μεγαλέξανδρος ήταν ιμπεριαλιστής. Πώς θα αντιδρούσαν αν άλλοι εξέφραζαν διαφορετική άποψη στην παρέλαση;
Οι μαθητές που εκφράστηκαν πολιτικά με το εμβατήριο εκπροσωπούν σαφώς την πλειονότητα των Ελλήνων και τούτο προκύπτει τόσο από τις μετρήσεις όσο και από τις δημόσιες εκδηλώσεις. Γίνονται διαδηλώσεις για το μακεδονικό, μπορούν κάλλιστα οι μαθητές να πάρουν μέρος και να φωνάξουν όσα συνθήματα επιθυμούν. Να τα φωνάξουν εκεί στις διαδηλώσεις, όχι την επέτειο του «Όχι», επιλέγοντας την αποκοπή από το σύνολο. Η περίσταση ήταν ακατάλληλη και όχι οι πεποιθήσεις τους, αυτό θα πρέπει να κατανοήσουν στο πλαίσιο των κυρώσεων που υπέστησαν.
Υπάρχει ένα οξύμωρο στην πράξη των μαθητών, οι οποίοι βεβαίως παραμένουν μαθητές και είναι άστοχο να στιγματίζονται από μια επιπολαιότητα. Οι έξι νέοι εκτός από το εμβατήριο επέλεξαν να φωνάξουν συνθήματα λοκατζήδων. Το έπραξαν όμως ως αγέλη. Οι λοκατζήδες δεν θα έβγαιναν ποτέ από άγημα για να φωνάξουν συνθήματα, οι λοκατζήδες έχουν ως βασική αρχή την υπακοή. Εφόσον το πρότυπο των μαθητών είναι οι αυστηρά εκπαιδευμένοι στρατιώτες, θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως τέτοιοι, να μην φύγουν από το προκαθορισμένο σχήμα, να μην δείξουν απειθαρχία στις εντολές των ανωτέρων τους.
Σε δηλώσεις του ένας από τους τιμωρημένους μαθητές ισχυρίζεται ότι στη διάρκεια της παρέλασης εκπροσωπούσε τον εαυτό του και την πατρίδα. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το εφηβικό λάθος, ότι στη διάρκεια της παρέλασης εκπροσωπεί το σχολείο. Όλα τα υπόλοιπα είναι νερό στο μύλο του διχασμού.
1 σχόλιο:
Πολύ political correct η άποψη σας κα Κέζα. Όλα αυτά που γράφετε είναι σωστά, δεν θυμάμαι όμως σε περασμένες χρονιές σε παρελάσεις όπου έπεφταν μούντζες στους επισήμους να έπεσαν καμπάνες σε μαθητές. Αν κάνω λάθος διορθώστε με. Τα παιδιά εξέφρασαν με ενθουσιασμό το κοινό αίσθημα, ισως όχι εκεί που έπρεπε αλλά καμία φορά η αλήθεια και η δικαιοσύνη να μην συμπορεύονται με την ευγένεια και τους κανόνες καλής συμπεριφοράς...
Ήδη τα αποτελέσματα της επαίσχυντης αυτής συμφωνίας φαίνονται... η σκοπιανή μαντάμ Υπουργός Άμυνας θίχθηκε από το «Μακεδονία ξακουστή»... πολύ καλά έκαναν και αντέδρασαν τα παιδιά και λίγα έκαναν... Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να συνταχθώ με την άποψη σας όσο νομικίστικα ορθή και αν είναι.
π. Ν.Σ.
Δημοσίευση σχολίου