Πραγματοποιήθηκε χθες, Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016, και η δεύτερη συναυλία του κύκλου «ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ – ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ», που διοργανώνει το Καλλιτεχνικό Σύνολο «ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ», στο AN ART στην Πλάκα.
Η Δάφνη Πανουργιά στο τραγούδι με τη συνοδεία του Μάριου Καζά στο πιάνο ερμήνευσαν τραγούδια των παλιών πατρινών συνθετών που δεν ακούγονται πλέον και τα οποία εντόπισε η πολυχρόνια έρευνα του Π. Ανδριόπουλου πάνω στην λόγια πατρινή μουσική παράδοση.
Ακούστηκαν τραγούδια των: Δημήτρη Λιάλιου, Ελένης Λαμπίρη, Αντιγόνης Παπαμικροπούλου, Θεόφιλου Κάββουρα, Ανδρέα Νεζερίτη.
Ο Μάριος Καζάς ερμήνευσε και δύο χορούς του Α. Νεζερίτη, από το έργο «Πέντε Χοροί» για σόλο πιάνο.
Ποιήματα των πατρινών ποιητών Διονύση Καρατζά, Δημήτρη Κάββουρα, Γιώργου Κοζία, Βασίλη Λαδά, Κώστα Λογαρά, επέλεξε και διάβασε ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος.
Αναμφισβήτητα η εκδήλωση ήταν ένας ύμνος στην Πάτρα και τον διαχρονικό πολιτισμό της, ενώ ο χώρος που πραγματοποιήθηκε (ένα αναπαλαιωμένο νεοκλασικό της Πλάκας) παρέπεμπε στην αστική Πάτρα του 19ου αιώνα.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν, μεταξύ άλλων, ο Διευθυντής του Γραφείου της Υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, Βαγγέλης Πολίτης, η εγγονή του συνθέτη Δημήτρη Λιάλιου, Μαίρη Σκλαβούνου, με την οικογένειά της, η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου, ο γνωστός φιλόλογος Μανόλης Χατζηγιακουμής, ο μουσικοκριτικός και υπεύθυνος του Αρχείου Ελλήνων Μουσουργών Θωμάς Ταμβάκος, η Διευθύντρια του Α’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού Αμαλία Μαυροειδή, η ομότιμη καθηγήτρια Μουσικής στα ΤΕΦΑΑ της Αθήνας Τασούλα Παναγιωτίδου κ.α.
Η πρώτη εκδήλωση της σειράς «ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ – ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ», πραγματοποιήθηκε στο AN ART στις 26 Νοεμβρίου 2016.
Αξίζει να σημειωθεί πως σε αυτή την εκδήλωση οι ποιητές Διονύσης Καρατζάς, Γιώργος Κοζίας και Κώστας Λογαράς, ταξίδεψαν από την Πάτρα στην Αθήνα, και διάβασαν οι ίδιοι ποιήματά τους.
Η ΠΑΤΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
«Αλίμονό σου αν νυχτώσει, τι θα ‘χεις να πεις;
Ότι ξέχασες την καρδιά σου ανοιχτή και μπήκε το σκοτάδι;
Ή θα κάνεις πως χειμώνιασε και μίκρυνε η ψυχή μου;
Τέτοια φυσικότητα μού θυμίζει αδοκίμαστη αγάπη».
Αυτά μου είπε στ’ όνειρό μου μια όμορφη,
με θάλασσες στα μάτια και βαθιά βουνά στα λόγια της,
με το όνομα Πάτρα Πόλη μου.
Τρόμαξα εγώ τόσο πολύ, που έγινα άγγελος
και της έδειξα πόσο κοντά είναι ο ουρανός στη γη
και πόσο μακριά το χώμα από τ’αστέρια.
Κατάλαβε τότε, άλλαξε γειτονιά και μου είπε:
«Άγγελοι είναι και όσοι ανεβαίνουν σκοτεινοί
από τα νερά κι από το χώμα.
Από πόθο ψηλώνουν, ισκιώνοντας κοινή πατρίδα.
Είναι οι πρόσφυγες τ’ουρανού, οι μετανάστες της ανάγκης
και οι εργάτες των ονείρων, που λάμπουν σαν το δάκρυ»
κι όλα τα πουλιά κατέβηκαν καράβια.
Κάτω στο λιμάνι, στις αποθήκες Σιωπής,
σ’ έναν τοίχο αναπαλαιωμένης μνήμης
«με το χειμώνα μαθαίνω, με τη νύχτα παθαίνω»
έγραψα, κι έπιασε ζεστή βροχούλα.
Αρχίζουμε αγάπη, πόλη μου;
(Απ’το μισό παράθυρο, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, Αθήνα, 2006, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου