BLOGGERS - ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Ο παμφίλτατος π.Π.Κ. έγραψε ένα θαυμάσιο κείμενο με αφορμή πρόσκληση των Ανεμολογιτών του ΣΚΑΪ να συμμετέχει στη θεματική βραδιά για τους Bloggers, την οποία πραγματοποιούν (παράλληλα με τη ραδιοφωνική εκπομπή Ανεμολόγιο του Σκάι 100,3 του Κωνσταντίνου Λαβίθη), τη νύχτα της Κυριακής, 10 Φεβρουαρίου 2008, ώρα 1 π.μ., προς Δευτέρα.
Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο του π. Π.Κ. όπως το έχει δημοσιεύσει στο ιστολόγιό του:

Η δυνατότητα της διαδικτυακής επι-κοινωνίας παρέχει πλέον στον καθένα μας την ευκαιρία να πραγματοποιεί μες από ένα blog «μακρές περιπλανήσεις δωματίου», όπως συνηθίζω να λέω, ποιοτικές γνωριμίες, ποιητικές πτήσεις, πολιτικές παρεμβάσεις, έκφραση ενδόμυχων καημών ή λυγμών, λογοτεχνικές ή φιλοσοφικές ασκήσεις, εκθέσεις φωτογραφικών αποτυπώσεων, προτάσεις περί Τέχνης! Μ’ ένα λόγο: να έχουμε λόγο αλογόκριτο και, μέσα στο κοινωνικο-πολιτισμικό γίγνεσθαι, λόγο ύπαρξης.

Η καθημερινή ενημέρωση του Ιστολογίου με αναρτήσεις (οι οποίες επιθυμώ κατά βάση να οδηγούν σε αυτογνωσία πρώτα κι εξακτίνωση του εσωτερικού μου πολυκόσμου ύστερα), αποτελεί για μένα μια γόνιμη απόλαυση και πολύ ενδιαφέρουσα μέριμνα. Είναι σα να έχω να «κλείσω» το φύλλο της εφημερίδας μου, της οποίας οι φίλοι αναγνώστες αναμένουν πώς και πώς να δουν, τι επόμενο θα μού προκύψει, έτοιμοι να εκφράσουν κατάφαση, αντίρρηση, πρόταση.

Πόσο θα κρατήσει όλο αυτό; Ουδόλως γνοιάζομαι. Όσο κρατήσει!... Αυτό τον καιρό περνάω πολύ καλά, γνώρισα μέσα σε δέκα μήνες πολύτιμους ιντερνετικούς συνοδίτες, ανταλλάσσω σκέψεις και απόψεις με αρκετούς ενδιαφέροντες και ανοιχτούς στις προκλήσεις της Σκέψης συνομιλητές και με κύριο κριτήριο την «διαύγεια του συναισθήματος», που θάλεγε ο Ελύτης.

Το βασικό Ιστολόγιο μου (γιατί υπάρχουν και άλλα θεματικά blogια) φέρει τον τίτλο «Στον ίσκιο του Ήσκιου». Υπονοεί την ταπεινότατη δική μου παρουσία, ενός δηλαδή νεοσσού της ποιητικής Τέχνης, που ζει και πασχίζει ό,τι μπορεί κάτω από τον ευεργετικό και άκρως απαιτητικό ίσκιο ενός υπερφυούς και παμμέγιστου Φάσματος (: Ήσκιου), του «ιερομόναχου» της Ελληνικής Ποίησης Διονυσίου του Σολωμού.

Ως blogger δεν θέλω να ξέρω την Πολιτεία. Ούτε παράπονα, μήτε προτάσεις. Τους αγνοώ.

Προσυπογράφω απολύτως το κείμενο του Π.Κ. και προσθέτω: Εν γνώσει φρενών και προαιρέσει γράφω κάποια σχόλια που αναφέρονται σε απολύτως πραγματικά γεγονότα. Αυτό φαίνεται πως δεν αρέσει σε κάποιους ανώνυμους, οι οποίοι στέλνουν υβριστικά και απειλητικά σχόλια, τα οποία έχουν την αξίωση να δημοσιεύσω για λόγους «δημοκρατικούς»!! Δεν μπορώ να τους κάνω την χάρη. Ας ασκηθούν λιγάκι στο να ακούν και την αντίθετη άποψη, όσο κι αν δεν τους αρέσει. Τυγχάνων δε λάτρης της επωνυμίας θα επιθυμούσα και τα τυχόν σχόλια να είναι επώνυμα. Επειδή όμως η γειτονιά των ιστολόγων παίζει με την ανωνυμία, τουλάχιστον ευπρέπεια φίλοι μου. Χιούμορ μετά λεπτής ειρωνείας μεμιγμένον. Αρκεί. Και βέβαια, πάνω απ’ όλα, ουσιαστικός διάλογος μετ’ επιχειρημάτων επί συγκεκριμένων θεμάτων.