Όταν η μεγαλύτερη ΑΓΑΠΗ είναι...
Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
-
Του *Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου *
Η εισβολή του Πατριαρχείου Μόσχας στην κανονική δικαιοδοσία του
Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, συνεχίζετα...
Πριν από 1 χρόνια
2 σχόλια:
Ευτυχώς που υπάρχουν άπιστοι, αναίσθητοι κι ανευλαβείς bloggers (ὀπως αυτοχαρακτηρίζεσθε σε σχόλιό σας αλλού) και μας χαρίζουν τέτοιας σπάνιας ευαισθησίας εικόνες, κ. Ανδριόπουλε.
Αυθόρμητα θυμήθηκα τους στίχους ενός παλιού τραγουδιού, που συγκινεί ακόμη με τη δύναμή του:
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια
Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στην καρδιά μου, μικρό παιδί
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
(Στίχοι: Αργύρης Βεργόπουλος
Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ζωγράφος)
Αγαπητέ μου editor,
Σ' ευχαριστώ για την συνεχιζόμενη αγάπη σου και ως αντίδωρο στο τραγούδι σου, μόλις ανήρτησα ένα ποίημα πραγματική μαθητεία στην ομορφιά!
Να 'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου