Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΔΑΜΟΥΛΗ - ΦΙΛΙΑ "ΜΕΘΩΝΤΑΣ Μ' ΕΝΑ ΚΡΑΣΙ ΑΓΙΟΝΟΡΕΙΤΙΚΟ"


Την Κυριακή 29 Απριλίου 2018, παρουσιάστηκε το βιβλίο της Ευαγγελίας Δαμουλή - Φίλια, ''Μεθώντας μ' ένα κρασί Αγιονορείτικο... Η εμπειρία του ταξιδιού στο Άγιο Ορος, στην νέα Ελληνική Λογοτεχνία, από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τις μέρες μας'' (εκδόσεις ''Γρηγόρη'') στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με ομιλητές τον ποιητή και δοκιμιογράφο, Δημήτρη Καραμβάλη, τον Διδάκτορα Φιλοσοφίας, εκπαιδευτικό Δημήτρη Μπαλτά και τον ιερέα- φιλόλογο, π. Αθανάσιο Πολύζο. 
Συντόνισε ο Δημήτρης Φίλιας, Καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Μίλησε και η συγγραφέας Ευαγγελία Δαμουλή - Φίλια. 
Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία του Δ. Μπαλτά, αλλά και το βίντεο ολόκληρης της εκδήλωσης.


Κυριακή 29 Απριλίου 2018

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: ΜΗ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΕΙ - ΤΟΥ ΓΕΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

Δημήτρης Θ. Τσέκας (Ιωάννινα 1973) - Η πέτρινη γέφυρα της Πλάκας Ιωαννίνων

Διαβάζω την είδηση: 
"Στην τελική ευθεία εισέρχεται η έναρξη των κατασκευαστικών εργασιών για την αναστήλωση και αποκατάσταση του ιστορικού Γεφυριού της Πλάκας, στην Ήπειρο, που είχε γκρεμιστεί από τις πλημμύρες πριν από τρία χρόνια. Το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών προκήρυξε, στις 18 Απριλίου, τη διαδικασία Πρόσκλησης Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος για την Επιλογή Αναδόχου Εκτέλεσης του Έργου «Στερέωση, Αποκατάσταση, Αναστήλωση, Ανάδειξη Γέφυρας Αράχθου στην Πλάκα»...".
Και σκέφτομαι πως ταιριάζει εδώ ένα κείμενο - ποίημα του Δημήτρη Παπανικολάου για το Γεφύρι των ονείρων του. Το παραθέτω στη συνέχεια μαζί με κάποιες, πραγματικά ιστορικές, φωτογραφίες. 
Ο Δημήτρης Παπανικολάου γεννήθηκε το 1957 στους Ραφταναίους Ιωαννίνων. 
Το 1964, η οικογένειά του μετοίκησε στην Πάτρα. Ποιήματά του, δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά: «Υδρία», «Όστρακο», «Παράθυρο», «Νέο Επίπεδο», «Ηπειρωτικά Γράμματα» και στις Ανθολογίες: «Αχαϊκή Ποίηση 1950-2005» με επιμέλεια Σωκράτη Λ. Σκαρτσή, από τις εκδόσεις «Συμπόσιο Ποίησης και περί τεχνών» Πάτρα 2005, «Η Νεοτερική Ποίηση στην Πάτρα από τη δεκαετία του ΄50 μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα» με επιμέλεια Άρη Δρουκόπουλου και μετάφραση στα Γαλλικά Michel Volkovitch, από τις εκδόσεις «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης-Πάτρα 2006». 
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: 
Ως κύμβαλο αλαλάζον. Ποιήματα. Εκδόσεις «Δωδώνη», Αθήνα-Γιάννινα 1993. 
Οι μπαλάντες του μοναχού. Τραγούδια. Εκδόσεις «Οίστρος», Πάτρα 1995. 
Νοσταλγία. Ποιήματα. Εκδόσεις «Διάττων», Αθήνα 2004. 
Πύρινα τοπία. Ποιήματα. Εκδόσεις «Αιγαίον», Λευκωσία 2013. 
Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου.

Θεοφάνεια στον Άραχθο, 2015. 23 μέρες πριν την κατάρρευση του γεφυριού της Πλάκας. Foto. Τίνα Παπασωτηροπούλου

Αποτυχημένη ανατίναξη από τους Ναζί. 28.10.1943. Foto. Tom Barnes
(Νέα Ζηλανδία 1918-Βικτώρια 1952; ).
αρχείο Ν. Μάνθου. Ξενοδοχείο Τελωνείο, Πλάκα Ιωαννίνων

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΣΤΟΝ …ΠΑΝΤΑΖΗ ΤΣΑΡΑ…

Ο Μάνος Χατζιδάκις με τον Μίνω Αργυράκη, την εποχή που το Τρίτο Πρόγραμμα ήταν πολιτιστική άνοιξη.

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Αντικατάσταση σε χρόνο dt του Διονύση Μαλούχου στο κλασικό και λόγιο ραδιόφωνο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. 
Σύμφωνα με όσα ανέβηκαν στη Διαύγεια το ΔΣ της ΕΡΤ ενέκρινε «την τοποθέτηση προσωρινώς και για όσο κριθεί αναγκαίο, του τακτικού υπαλλήλου Τσάρα Πανταζή του Γεωργίου, στη θέση Προϊσταμένου της Υποδιεύθυνσης Τρίτου Προγράμματος, της Διεύθυνσης Προγράμματος Ραδιοφωνίας της Γενικής Διεύθυνσης Προγράμματος της Ε.Ρ.Τ. Α.Ε. από 26/04/2018». Έληξε η σύμβαση του πιανίστα Διονύση Μαλούχου που μέχρι τώρα κρατούσε τη διεύθυνση του Τρίτου και δεν ανανεώθηκε. 
Δεν με ενδιαφέρουν τα «διαδικαστικά», αλλά η ουσία. 
Το Τρίτο Πρόγραμμα βγήκε στον αέρα στις 19 Σεπτεμβρίου 1954, με πρωτοβουλία του συγγραφέα Διονυσίου Ρώμα. Η χρυσή εποχή του είναι αυτή του Μάνου Χατζιδάκι, κατά την μεταπολίτευση. Στη συνέχεια αξιόλογοι συνθέτες και μουσικοί ανέλαβαν το Τρίτο: Κυριάκος Σφέτσας, Γιώργος Τσαγκάρης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Χρίστος Παπαγεωργίου, Διονύσης Μαλλούχος. Άρα, η παράδοση θέλει το Τρίτο να έχει διευθυντή ένα μουσικό. 
Από σήμερα έχει έναν ραδιοφωνικό παραγωγό, «τακτικό υπάλληλο» της ΕΡΤ. 
Από τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Κυριάκο Σφέτσα στον Πανταζή Τσάρα! 
Αίσχος! Η συνδικαλιστική καμαρίλα ζει και βασιλεύει. 
Όταν το Τρίτο έχει διευθυντή μουσικό μπορούμε να τον κρίνουμε, να του ζητήσουμε ευθύνες. Από τον Πανταζή Τσάρα τι να απαιτήσουμε; 
Γι’ αυτό ας καταφύγουμε στον Μάνο, ο οποίος στο πρώτο από τα «Σχόλια του Τρίτου» που μεταδόθηκε την Κυριακή 30 Απριλίου 1978, δηλαδή ακριβώς πριν 40 χρόνια μας έλεγε: 
Είναι το Τρίτο θα 'λεγα σαν αγορά υποδημάτων 
για παιδιά που ακόμη δεν έχουν ενηλικιωθεί. 
Είναι σαν σμήνος πελαργών ή μελαγχολικών περιστεριών. 
Σαν ακροβάτες που κινούνται σε φανταστικά σχοινιά. 
Σαν κέντημα γριάς από την Κρήτη. 
Είναι φωταγωγός, φωτός αγωγός, προαγωγός, 
άρχος, εξάρχον, ιδαλγός. 
Κι όπως θα έλεγε ο Σουρής επιτυχώς: 
«Το τρίτο τους ελέφαντες διώκει και τιμήν επιδιώκει» 

Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Τον Άγγελο Δεληβορριά, τον οποίον δέχτηκε σήμερα (Παρασκευή 27 Απριλίου 2018) η Αττική γη, τον άκουσα για τελευταία φορά την Τρίτη 21 Μαρτίου 2017, στην πανηγυρική Συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. 
Ο ακαδημαϊκός Άγγελος Δεληβορριάς, για 41 χρόνια διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, με το οποίο ταυτίστηκε, ανέπτυξε με υπέροχο τρόπο το θέμα: «Ο Ελληνικός Πολιτισμός της Προεπαναστατικής περιόδου ως βασικός συντελεστής του αγώνα της Ανεξαρτησίας». Ο λόγος του πρόβαλε ως ένα πανόραμα της προεπανασταστικής ελληνικής τέχνης για την οποία έχουμε, γενικώς, παχυλή άγνοια. 
Όταν τον άκουγα θυμόμουν ταυτόχρονα και μία συνέντευξή του πριν 21 χρόνια (Μάϊος 1997, στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ), όπου είχε πει, μεταξύ άλλων: 
«Μιλάμε για λαϊκή τέχνη και δεν ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε. Πού είναι οι εκδόσεις, οι επιστημονικές εργασίες, οι κατάλογοι; Η περίοδος της ρωμαιοκρατίας δεν έχει μελετηθεί όσο θα έπρεπε. Ούτε η φραγκοκρατία. Μα, εδώ και το Βυζάντιο αναγνωρίστηκε με τρομακτική καθυστέρηση. Φοβάμαι, ότι δεν προλαβαίνουμε να συγχρονιστούμε πια με τον ρυθμό της καταστροφής των πραγμάτων, διότι τα μνημεία πέφτουν το ένα με το άλλο. Ο πολιτισμός της περιόδου της τουρκοκρατίας χάνεται μέσα από τα χέρια μας. Εξαφανίζεται». 
Ο ίδιος έκανε πολλά και σοβαρά για την ανάδειξη του πολιτισμού της Τουρκοκρατίας και τα τελευταία 20 χρόνια όλο και περισσότεροι επιστήμονες αναδεικνύουν την παραθεωρημένη αυτή περίοδο του Ελληνισμού, την οποία ο Δεληβορριάς ενέτασσε στην ίδια διαχρονικότητα: από την αρχαιότητα, στο Βυζάντιο, στην τουρκοκρατία και στους νεώτερους χρόνους. 
Το Νοέμβριο του 2017, μόλις πριν λίγους μήνες, πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα συνέδριο με θέμα: «Γιώργος και Λένα Γουργιώτη: Λαογραφικό Ιστορικό Μουσείο Λάρισας, ένα έργο ζωής». Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Άγγελος Δεληβορριάς, με θέμα: «Γύρω από τον ελληνικό πολιτισμό των χρόνων της τουρκοκρατίας: κρατικό ενδιαφέρον και ιδιωτική πρωτοβουλία». Ο Α. Δεληβορριάς αφού ανέφερε ότι γνώρισε τον Γιώργο και την Λένα Γουργιώτη, τότε που το Λαογραφικό μουσείο ήταν ένα όνειρο υπογράμμισε ότι «είναι επιτακτική η ανάγκη να μην λησμονούμε τα ηθικά μας χρέη». Ο Δεληβορριάς αποκάλυψε ότι από το μουσείο λείπουν τα αντικείμενα της μεταβυζαντινής εποχής. «Είναι αντικείμενα που θα μας έδιναν την δυνατότητα να διαβάσουμε την εποχή της ξενοκρατίας στην Ελλάδα τότε που η Λάρισα ανθούσε. Αλλά η κρατική αδιαφορία την εποχή μετά την επανάσταση τότε που επιδόθηκαν μόνον στην συλλογή των αρχαιοτήτων, προκάλεσε αυτήν την απώλεια», παρατήρησε. 
Σκέπτομαι: Πόσοι από αυτούς που γνώρισαν, συνεργάστηκαν αλλά και εκτιμούσαν την τεράστια προσφορά του Άγγελου Δεληβορριά στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας, έχουν κατανοήσει το πάθος του για τον πολιτισμό της Τουρκοκρατίας; Ένα πάθος πέρα από ιδεοληψίες και στερεότυπα. Μόνη έγνοια η ανάδειξη αυτής της περιόδου, που δεν διδάσκεται στα σχολεία, που είναι συνώνυμη απλώς της σκλαβιάς, που περιφρονείται από τους πολλούς ως …βαρίδι. 
Παραθέτουμε στη συνέχεια ολόκληρη την έξοχη ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών για τον Ελληνικό Πολιτισμό της Προεπαναστατικής περιόδου ως βασικό συντελεστή του αγώνα της Ανεξαρτησίας.

Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «Ο ΣΩΤΗΡ» ΤΡΕΜΕΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Δραματική (sic) η έκκληση του περιοδικού «Ο ΣΩΤΗΡ»: 
«…μὲ σεβασμὸ ὑψώνουμε φωνὴ υἱικὴ πρὸς τοὺς θαυμαστὲς τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ τοὺς παρακαλοῦμε: Μὴ ρίχνετε ἄλλη φωτιὰ στὸν τάφο τοῦ ἐκτραπέντος Πατριάρχη! Ἀφῆστε τον στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.» 
Το περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» δεν …άντεξε το συνέδριο για την μορφή του μεγάλου Πατριάρχου Αθηναγόρα, που πραγματοποιήθηκε στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ (19/20-4-2018), και …απασφάλισε: «Μὴ ρίχνετε ἄλλη φωτιὰ στὸν τάφο τοῦ ἐκτραπέντος Πατριάρχη!». 
Και ξεχνάνε οι Σωτηρικοί ότι ΑΥΤΟΙ μισόν αιώνα τώρα δεν αφήνουν τον Πατριάρχη να ησυχάσει: «μασώνος», «αιρετικός», «πλανεμένος», «θεοσοφιστής» και άλλα τέτοια ων ουκ έστιν αριθμός.
Φυσικά αυτή είναι γενικώς η λογική των οργανωσιακών: Οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς σεσωσμένους και οι άλλοι έχουν «εκτραπεί», είναι «πλανεμένοι» και ούτω καθεξής. 
Τους επιστρέφουμε την έκκληση: Αν έχετε ελάχιστο χριστιανικό φρόνημα «μη ρίχνετε άλλη φωτιά στον τάφο του Πατριάρχη». 
Εκείνος όσο ζούσε δεν ασχολήθηκε μαζί σας. Ήταν μακρόθυμος. Ακόμα και στους διώκτες και υβριστές του. Εσείς, συνεχίζοντας την οργανωσιακή παράδοση της μισανθρωπίας δεν είστε ικανοί να αντιληφθείτε την φιλανθρωπία του. Η αγκαλιά του Πατριάρχη είναι οικουμενική. Αλλά εσείς τρέμετε τις αγκαλιές, ίνα μη μιανθείτε… 
Έλεγε ο Πατριάρχης για την Πόλη: «…θα φέρης γύρα την Πόλη, µε τα πόδια και µε τη σκέψι, θα την σφίγγης στην αγκαλιά σου και θα την φιλής σαν τα νερά που καταφιλούν τις ακρογιαλιές της, ώσπου ν' αρχίσης ν' ακούς φωνές µυστικές.» 
Για να αρχίσεις «ν’ ακούς φωνές μυστικές» πρέπει πρώτα να έχεις σφίξει στην αγκαλιά σου την Πόλη, ήτοι την οικουμένη ολάκερη. 
Οι Σωτηρικοί, ανάπηροι να σφίξουν στην αγκαλιά τους τον οιονδήποτε, οι μόνες φωνές που ακούνε είναι: «μασώνος», «πλανεμένος»…… 
«Ἀλλὰ φεῖσαι Κύριε, τοιαύτης ἀπανθρωπίας τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ὁ μόνος ἐν μακροθυμίᾳ ἀνείκαστος».

"ΣΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ" ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΦΡΑΓΚΕΣΚΑΚΗ


Παρουσιάστηκε την Τετάρτη 25 Απριλίου 2018 στο βιβλιοπωλείο επί λέξει, στο κέντρο της Αθήνας, το νέο  βιβλίο της Χριστίνας Φραγκεσκάκη "Στο Ηφαίστειο", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Καλειδοσκόπιο". 
Για το βιβλίο μίλησαν: η Ελπινίκη Νικολουδάκη-Σουρή, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης και η συγγραφέας. 
Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η ηθοποιός Ρίτα Λυτού. 
Την εκδήλωση πλαισίωσαν μουσικά η Δάφνη Πανουργιά (τραγούδι /φλάουτο) και η Ελένη Καραβούζη (κιθάρα/τραγούδι). 


Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ "ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ" Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΣΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ" ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΦΡΑΓΚΕΣΚΑΚΗ


Οι εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ και το βιβλιοπωλείο ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ  (Ακαδημίας 32 & Λυκαβηττού), μας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Χριστίνας Φραγκεσκάκη "Στο Ηφαίστειο", σήμερα Τετάρτη 25 Απριλίου 2018 στις 7:30 μμ. 
Για το βιβλίο θα μιλήσει η Ελπινίκη Νικολουδάκη-Σουρή, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης. 
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός Ρίτα Λυτού.
Συμμετέχουν: 
Δάφνη Πανουργιά, τραγούδι 
Ελένη Καραβούζη, κιθάρα/τραγούδι


Η Χριστίνα Φραγκεσκάκη γεννήθηκε στη Ρόδο και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη Νίσυρο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και εξειδικεύτηκε στη Συμβουλευτική και τον Προσανατολισμό στην εκπαίδευση. Στην Αθήνα ζει και εργάζεται. Γράφει βιβλία για παιδιά και μεγάλους. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού βιβλίου και με το Βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Το νέο βιβλίο της Χριστίνας Φραγκεσκάκη "Στο ηφαίστειο" είναι μια ιστορία μετάβασης, ένα μυητικό ταξίδι στον μεγάλο κρατήρα και στα φλογισμένα του λιβάδια, ένα ταξίδι ενηλικίωσης. Μέσα στην ιστορία αναμιγνύονται με τρόπο αξεδιάλυτο η μνήμη και η λήθη, αυτοβιογραφικά και μυθοπλαστικά στοιχεία, η πραγματικότητα και το απίστευτο. Πρωτόφαντες και ανοίκειες καταστάσεις, όντα απόκοσμα και παράξενα που έρχονται από το κέντρο της γης και της ύπαρξης, άλλοτε για να παίξουν και για να γελάσουν, άλλοτε για να τρομάξουν και για να εκδιώξουν, αλλά και διάσπαρτες παρηγορητικές εστίες, φυσικές και μεταφυσικές, υφαίνουν τη διήγηση. Τα γεγονότα συμβαίνουν σ’ έναν καιρό μακρινό και κοντινό συνάμα, στο «κάποτε» και στο «τώρα» της ύστερης παιδικής ηλικίας και ολοκληρώνονται μέσα σε μια μέρα. Την ημέρα που η ηρωίδα αποφασίζει να τα αψηφήσει όλα, να κατέβει τους γκρεμνούς και τις χαράδρες, να διαβεί το αδιάβατο, για να συναντήσει και να γνωρίσει από κοντά τον φοβερό κρατήρα Στέφανο. 
Τα θερμά ηφαιστειακά τοπία του βιβλίου είναι της Μάριας Μπαχά και η καλλιτεχνική επιμέλεια της Εριφύλης Αράπογλου. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο και είναι το πρώτο βιβλίο της λογοτεχνικής σειράς «Μικρές ιστορίες για τον κόσμο».

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ


Σπουδαίο έργο βυζαντινής τέχνης του 6ου αιώνα μ.Χ 
Διασώθηκε από την εικονομαχία, αλλά συλήθηκε μετά την τουρκική εισβολή του 1974 
Του Αριστείδη Βικέτου 
Το σπάνιο σπάραγμα του ψηφιδωτού, που εικονίζει σε μετάλλιο τον Απόστολο Ανδρέα και χρονολογείται στον 6ο αιώνα μ.Χ., μεταξύ των ετών 525-550, επαναπατρίστηκε στην Κύπρο. 
Το ψηφιδωτό, μαζί με άλλα, συλήθηκαν μεταξύ 1976-1979 από την αψίδα του ιερού βήματος του ναού της Παναγίας Κανακαριάς στην κατεχόμενη - από το 1974 - Λυθράγκωμη. Η σύληση οργανώθηκε από τον Τούρκο αρχαιοκάπηλο Αϊντίν Ντικμέν. Το ψηφιδωτό εντοπίστηκε το 2014 από την ιστορικό Τέχνης Μαρία Παφίτη. Ο τελευταίος αγοραστής του το απέκτησε, το 2010, ως τμήμα μιας μεγαλύτερης συλλογής έργων τέχνης. Ο ίδιος συμφώνησε τελικά να το παραδώσει στην Εκκλησία της Κύπρου, χωρίς δικαστικές διαμάχες και έναντι μόνο ενός συμβολικού ποσού. 
Σε ειδική τελετή στο Μέγα Συνοδικό της Αρχιεπισκοπής Κύπρου, στην οποία παρέστησαν ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, και ο πρέσβης της Ελλάδος στην Κύπρο, Ηλίας Φωτόπουλος, παρουσιάστηκε το σπάνιο ψηφιδωτό. 


Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος απένειμε το παράσημο του Αποστόλου Παύλου, ανώτατη τιμητική διάκριση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, στη κ. Μαρία Παφίτη, στον δρα Ανδρέα Πίτα και στον κ. Ρόη Πογιατζή, οι οποίοι κάλυψαν το ποσό της αποζημίωσης και αποκατάστασης του ψηφιδωτού.
Ο κ. Χρυσόστομος σημείωσε ότι το ψηφιδωτό του Αποστόλου Ανδρέα, λόγω της εξαιρετικής αισθητικής του αξίας, «αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια το σύμβολο της κλεμμένης κυπριακής κληρονομιάς». Πρόσθεσε ότι «αποτελεί έργο βυζαντινής τέχνης υψίστης σημασίας, διότι είναι ένα από τα ελάχιστα δείγματα που διέφυγαν του μένους των εικονομάχων». Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος είπε ότι υπάρχει ακόμη ένα ψηφιδωτό της ίδιας περιόδου, δηλαδή προ της εικονομαχίας, αυτό της Παναγίας της Αγγελόκτιστης στο Κίτι της Λάρνακας. Το τρίτο, πρόσθεσε, βρίσκεται στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης, στο όρος Σινά. 
Το ψηφιδωτό του Αποστόλου Ανδρέα θα κοσμήσει το Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. 


Σε χαιρετισμό του στην τελετή της παρουσίασης ο πρόεδρος Αναστασιάδης επεσήμανε ότι ο επαναπατρισμός του ψηφιδωτού σχεδόν συμπληρώνει τον κλαπέντα μετά το 1974 ψηφιδωτό διάκοσμο της αψίδας του ιερού βήματος του ναού της Παναγίας Κανακαριάς, τα πλείστα εκ των σπαραγμάτων του οποίου εντοπίστηκαν και επαναπατρίσθηκαν μεταξύ των ετών 1983 και 2015. 
Ο Κύπριος Πρόεδρος εξέφρασε ιδιαίτερη συγκίνηση και τόνισε: «Δικαιώνεται και ενδυναμώνεται ο αγώνας Πολιτείας και Εκκλησίας για τον εντοπισμό και τον επαναπατρισμό των απαράμιλλης τέχνης κλεμμένων θησαυρών της κατεχόμενης Κύπρου και τον τερματισμό των λεηλασιών των θρησκευτικών και πολιτιστικών μνημείων, που ακολούθησαν τα χρόνια της τουρκικής εισβολής».

ΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΤΗΝ: "...ή αφή κατεμαλακίσθη..."


Τον συμπαθή ανώνυμο που υπογράφει ως «Πορφυρίτης», τον γνωρίσαμε από το κείμενό του «Εις ώτα ακουόντων», το οποίο αποτελούσε «απάντηση» στο κείμενο του φίλου θεολόγου Γιώργου Βλαντή «ΜΑΣΟΝΙΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ»
Ο «Πορφυρίτης» υπερασπιζόταν με ιερό πάθος τον φίλο του κληρικό της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιο Γκοτσόπουλο, ο οποίος κατέθεσε Αγωγή εναντίον της «Ιδιωτικής Οδού» και το περιεχόμενό της σχολίασε με το δικό του κείμενο ο Γ. Βλαντής. 
Ο «Πορφυρίτης» στοιχείται στην γραμμή του κληρικού Γκοτσόπουλου, ήτοι την «αγιοπατερική».
Στο πλαίσιο αυτής της γραμμής, σχολιάζει με νέο κείμενό του που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο υπό τον τίτλο: «Ἔκκληση πρός τήν γυναῖκα νά ξαναβρεῖ τόν σωστό της δρόμο», το άρθρο του Ηρακλή Φίλιου που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην «Ιδιωτική Οδό», με τίτλο: «Κι ἑμεῖς ρωτᾶμε γιά τό παντελόνι στήν ἐκκλησία...»
Το ρεζουμέ της «λογικής» του «Πορφυρίτη» το αποσαφηνίζει ο ίδιος στο τέλος του κειμένου του: 
«Γιά ὅσους τελικά, δέν κατάλαβαν ποιά εἶναι ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα μέ τό παντελόνι, τονίζουμε, ὅτι ὄχι μόνο στήν ἐκκλησία, ἀλλά πουθενά δέν ἐπιτρέπεται τό παντελόνι στήν γυναίκα, οὔτε ἡ φοῦστα στόν ἄνδρα. Τελειώνοντας, θά ἤθελα μόνο νά παρακαλέσω τούς καλούς μας πολυταλαντούχους θεολόγους, ἐάν ἀποφασίσουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τό ταπεινό αὐτό κείμενο, νά ἐστιάσουν στήν οὐσία καί ὄχι στούς τύπους, δηλαδή στά σχετικά μέ τίς ἐπωνυμίες καί τά τοιαύτα, καί ἀποφύγουν γιά ἄλλη μιά φορά νά ἀπαντήσουν οὐσιαστικά!». 
Θα μου επιτρέψει ο αγαπητός «Πορφυρίτης» να έχω μία ενστασούλα για την ανωνυμία του, αλλά την προσπερνάω για να τον συμβουλέψω αδελφικά. 
Να προσέξει μήπως η «λογική» του αυτή, την οποία θεωρεί και «αγιοπατερική», εμπίπτει σε όσα – άπαγε! – διεκτραγωδεί η ευχή του ιερού ευχελαίου: «... ή οφθαλμόν ειστίασεν ή όσφρησιν εξεθήλυνεν ή αφή κατεμαλακίσθη ή γεύσει κατεπόρνευσεν...» 
Π.Α.Α.

ΕΑΡΙΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΞΑΙΣΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΚΑΙ ΦΩΝΗ


Την Κυριακή 22 Απριλίου 2018, στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου, επί της οδού Φιλελλήνων στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε μία ακόμα Συναυλία του 15ου Ανοιξιάτικου Κύκλου Συναυλιών Οργάνου που επιμελείται με αξιοσύνη η οργανίστα Χριστίνα Αντωνιάδου
Η συναυλία αυτή ήταν ολωσδιόλου ξεχωριστή ως προς τη θεματολογία της και για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε κάτι ανάλογο  στον ελλαδικό χώρο. 
Η Χριστίνα Αντωνιάδου στο εκκλησιαστικό όργανο και ο κόντρα τενόρος Νίκος Σπανάτης, ερμήνευσαν σε πρώτη παγκόσμια ή πανελλήνια εκτέλεση έργα για σόλο εκκλησιαστικό όργανο και έργα για φωνή κόντρα τενόρου και εκκλησιαστικό όργανο που υπογράφονται από Έλληνες και ελληνικής καταγωγής μουσουργούς, στο διάβα 5 αιώνων, από τον 17ο έως και τον 21ο.
Την συναυλία προλόγισε καταλλήλως ο μουσικογράφος και κριτικός Θωμάς Ταμβάκος, ιδρυτής του Αρχείου Ελλήνων Μουσουργών και συνδιοργανωτής της βραδιάς, ο οποίος με συντομία αλλά και με πληρότητα μας εξήγησε το εγχείρημα, το οποίο αποτελεί καρπό πολυχρόνιας έρευνας του ίδιου και των συνεργατών του. Παρών ήταν και ο ακάματος Γιώργος Κωστάντζος από το Αρχείο Ελληνικής Μουσικής, που συνεργάζεται με τον Θ. Ταμβάκο.
Παραθέτουμε στη συνέχεια την κατατοπιστική ομιλία του. Μια θαυμάσια εισαγωγή στον ανεξερεύνητο χώρο της εργογραφίας ελλήνων συνθετών (και της διασποράς) για εκκλησιαστικό όργανο. 
Οι δύο ερμηνευτές, η Χριστίνα Αντωνιάδου και ο Νίκος Σπανάτης, δούλεψαν πολύ και μας καθήλωσαν επί μία και πλέον ώρα, αποκαλύπτοντάς μας ακριβή μουσική ποιητική. 
Παρόντες και δύο από τους συνθέτες που παρουσιάστηκαν έργα τους στη συναυλία: ο Κώστας Νικολαϊδης και ο Παναγιώτης Θεοδοσίου. 
Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα εδώ
Δυστυχώς, από μια τέτοια συναυλία δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε την ηχηρή - και αδικαιολόγητη - απουσία συνθετών, μουσικολόγων, οργανιστών, καθηγητών ωδείων και γενικότερα ανθρώπων της μουσικής, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι εκεί. Για να ακούσουν μια μουσική που μας πρωτοφανερώθηκε ως ελληνική μα και οικουμενική ταυτόχρονα. 
Ας ελπίσουμε οι φιλόπονοι διοργανωτές να μην πτοηθούν και να μας χαρίσουν και πάλι ανάλογες βραδιές μύησης σ' ένα κόσμο μαγικό. όπως αυτόν των ελλήνων συνθετών που έγραψαν για εκκλησιαστικό όργανο. Στον ελλαδικό χώρο και στην οικουμένη. 
Π.Α.Α.



ΟΜΙΛΙΑ ΘΩΜΑ ΤΑΜΒΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΕΡΓΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ by Panagiotis Andriopoulos on Scribd

Η πρώτη σελίδα του "Recitativo, Ostinata and Toccata" για εκκλησιαστικό όργανο
(2016. Ανάθεση του Α.Ε.Μ.Θ.Τ.)  του Παναγιώτη Θεοδοσίου 
το οποίο ερμήνευσε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση η Χριστίνα Αντωνιάδου
Από αριστερά: Παναγιώτης Θεοδοσίου, Κώστας Νικολαϊδης, Θωμάς Ταμβάκος, Χριστίνα Αντωνιάδου, Νίκος Σπανάτης 
Η πρώτη σελίδα του έργου "Χριστός Ανέστη" (Θέμα, 6 Παραλλαγές, Φινάλε)
για εκκλησιαστικό όργανο  της Γεωργίας Ταγγίρη (Βαλτιμόρη Η.Π.Α., γ.1931) 
το οποίο ερμήνευσε σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση η Χριστίνα Αντωνιάδου
Οι πρώτες σελίδες του αυθεντικού αυτόγραφου του έργου "Tuoni Ecclesiastici" (Εκκλησιαστικοί Τόνοι)
για φωνή και εκκλησιαστικό όργανο του ελληνικής καταγωγής μουσουργού, οργανίστα και τσεμπαλίστα
Gaetano Greco (Νάπολη Ιταλίας, 1657-1728). Το έργο ερμήνευσαν σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση
ο κόντρα τενόρος Νίκος Σπανάτης και η οργανίστα Χριστίνα Αντωνιάδου

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

"ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΠΛΑΝΑ" ΚΑΙ ΣΤΑ ...ΑΡΑΒΙΚΑ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (22 Απριλίου 2018), η δημοσιογράφος Μυρτώ Λοβέρδου, αναδεικνύει την «υπόθεση Μπλάνα», δηλ. την περίπτωση του μεταφραστή Γιώργου Μπλάνα, ο οποίος έχει προκαλέσει πολλές και ποικίλες ενστάσεις γύρω από το μεταφραστικό του έργο και γι’ αυτό δημιουργεί πολλά ερωτηματικά το γεγονός της ανάθεσης της μετάφρασης σε αυτόν τριών τραγωδιών (!) και μιας Αριστοφανικής κωμωδίας για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου. 
Για τον Γιώργο Μπλάνα έχουν γραφτεί αρκετά. Εδώ θα εστιάσω σε μια μάλλον παρασιωπημένη υπόθεση που αφορά σε μια μετάφρασή του από τα αραβικά (;). 
Τον Δεκέμβριο του 2010, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μαΐστρος η ποιητική συλλογή του Μαχμούντ Νταρουίς «Κατάσταση Πολιορκίας». Η μετάφραση είχε γίνει από τα αραβικά από την Αγγελική Σιγούρου και η έκδοση ήταν δίγλωσση. 


Μόλις τρεις μήνες μετά, τον Μάρτιο του 2011, κυκλοφορεί από την Κοινωνία των (δε)κάτων μια ανθολογία από την προαναφερθείσα συλλογή, που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Μπλάνα ως μεταφραστή. Πουθενά δεν αναφέρεται αν πρόκειται για ολόκληρη τη συλλογή, αλλά αναφέρεται ότι στην έκδοση αυτή έχουν παραχωρηθεί τα δικαιώματα της ελληνικής μετάφρασης, ενώ και οι εκδόσεις Μαΐστρος έχουν τα δικαιώματα από τον εκδότη του Νταρουίς. Αλλιώς δεν θα μπορούσαν να βγάλουν το βιβλίο. 
Από πού, όμως, μεταφράζει ο Γιώργος Μπλάνας; 
Γράφει ο ίδιος: «Χρησιμοποιήθηκαν οι αγγλικές μεταφράσεις των Ramsis Amun και Marilyn Hacker, η γαλλική μετάφραση των Saloua Ben Abda & Hassan Chami, καθώς και το μεταγραμμένο στη λατινική γραφή αραβικό (παλαιστινιακό) κείμενο». Δηλαδή πέραν από τα αγγλικά και τα γαλλικά, ισχυρίζεται ο Γ. Μπλάνας ότι ξέρει αραβικά - αρκεί να είναι γραμμένα σε.. λατινικό αλφάβητο! Για την ώρα αυτό το αποκαλούμενο «μεταγραμμένο στη λατινική γραφή αραβικό (παλαιστινιακό) κείμενο» δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει, όπως μου είπε κατηγορηματικά φίλος καθηγητής Αραβικών. Επιπλέον, μου είπε, πως για όποιον ξέρει στοιχειώδη πράγματα για την αραβική γλώσσα, δεν μπορεί να ονομαστεί η συλλογή του Νταρουίς «αραβικό (παλαιστινιακό) κείμενο». Είναι γραμμένη στην κοινή λόγια αραβική γλώσσα, και όχι στην παλαιστινιακή διάλεκτο. Ανάμεσα στα δύο αυτά η διαφορά είναι ευδιάκριτη. Φοβούμαι μήπως ο Γ. Μπλάνας, ο οποίος μεταφράζει και από τα ιαπωνικά και τα ρώσικα (!), είναι λογικό να συγχέει την κοινή λόγια αραβική με τις διάφορες διαλέκτους της, κυρίως όταν τη διαβάζει σε λατινικό αλφάβητο. 
Γιατί άραγε ο Γιώργος Μπλάνας προέβη σ' αυτή την έκδοση, σχεδόν ταυτόχρονα με την αντίστοιχη των εκδόσεων Μαΐστρος; Who knows?
Τα παραπάνω γράφτηκαν για λόγους καθαρά ιστορικούς.
Στην Ελλάδα ζούμε οπότε δεν πρόκειται να γίνει κάτι...

Κυριακή 22 Απριλίου 2018

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑΝΑΚΙΑ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΦΑΣ

Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας μπρος στην αναποδογυρισμένη Αγία Τράπεζα του κατεστραμμένου
Ι. Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Υψωμαθείων.
 [© Κληρονόμοι Δημητρίου Καλούμενου / Διπλωματικό και Iστορικό Aρχείο ΥΠΕΞ].

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Με αφορμή το Συνέδριο προς τιμήν του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα, που διοργάνωσε το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατά το διήμερο 19-20 Απριλίου 2018, για τα 70χρονα από της εκλογής του στον Οικουμενικό Θρόνο (1948), ξεσπάθωσαν οι λεγόμενοι «αντι-οικουμενιστές»!
Άρθρα - σεντόνια εναντίον του μαρτυρικού Πατριάρχου! Και εκατοντάδες αντίστοιχα σχόλια. Όλο χολή…
Προεξάρχων της …πανηγύρεως ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, σχετικά κείμενα του οποίου μνημονεύουν όλοι οι ομόφρονες του αρθρογράφοι.
Ο ίδιος ο κληρικός Γκοτσόπουλος σε σχόλιά του σε φιλικό του ιστολόγιο απαντάει (sic), σε άλλους σχολιαστές με μόνιμη επωδό:
«Δεν σας λέει τίποτα ότι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας καταγγέλλουν τον Αθηναγόρα και τον επαινούν μόνο οι μασόνοι, οι θεοσοφιστές και τα μέντιουμ; Ποιον άλλο Πατριάρχη έχουν επαινέσει τόσο πολύ οι μασόνοι, οι θεοσοφιστές και οι πνευματιστές; Δεν σας προβληματίζει αυτό; 
Γιατί θέλετε στο θέμα της "μεγαλοσύνης" του Αθηναγόρα να παρουσιάζεστε ομόφρονος των μασόνων, θεοσοφιστών και μέντιουμ και όχι των Αγίων;» 
Ο κληρικός Γκοτσόπουλος επικαλείται – φευ! – σύγχρονους «αγίους» για να εκμηδενίσει τον Πατριάρχη Αθηναγόρα!
Όσοι τυχόν δεν έχουν την ίδια άποψη με αυτόν είναι «ομόφρονες των μασόνων, θεοσοφιστών και μέντιουμ»! Αυτό είναι το ήθος του συγκεκριμένου κληρικού και ανάλογο το ήθος του μητροπολίτη του, Πατρών Χρυσοστόμου Σκλήφα. Τυμβωρυχικόν!
Ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιος Γκοτσόπουλος μας "αποδεικνύει" χρόνια τώρα πόσο μασόνος ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας. Ταυτόχρονα μας εξήγησε πόσο …κοντόφθαλμος ήταν ο Πατριάρχης και δεν μπόρεσε να αποτρέψει την συρρίκνωση της ομογένειας επί των ημερών του. Εκτός, δηλ. από προδότης της πίστεως – λόγω του «Οικουμενισμού» του – ήταν και «λίγος» ο - εντός εισαγωγικών «μέγας», κατά Γκοτσόπουλον – Πατριάρχης Αθηναγόρας, γιατί δεν μπόρεσε να προστατεύσει το ποίμνιο του, όπως «οι παλαιότεροι μαρτυρικοί Πατριάρχες». 
Γράφει επί λέξει ο κληρικός Α. Γκοτσόπουλος: 
Όταν εξελέγη Πατριάρχης ο Αθηναγόρας (1948) στην Κωνσταντινούπολη ζούσαν περίπου 250.000 Έλληνες με έντονη παρουσία στην οικονομική και πνευματική ζωή της Πόλεως. Το 1955 επί Πατριαρχίας του έγιναν τα περίφημα Σεπτεμβριανά, το πογκρόμ, ο αφανισμός τού ελληνισμού τής Κωνσταντινουπόλεως. Όπως αποδείχθηκε ολόκληρο το τουρκικό κράτος προετοιμαζόταν επί μακρόν εναντίον κάθε ελληνικού στοιχείου (εκκλησίες, νεκροταφεία, σπίτια, σχολεία, επιχειρήσεις, κλπ).
Αδυσώπητα τα ερωτήματα: 
- Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν πήρε χαμπάρι τι σχεδίαζαν οι Τούρκοι κάτω από τη μύτη του; 
-  Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν μπόρεσε με τις τόσες διασυνδέσεις και φιλίες (βλ. Τρούμαν….) να αποτρέψει το έγκλημα κατά του ποιμνίου του; 
- Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν κατόρθωσε ούτε καν να ενημερώσει τον Ελληνισμό για να προστατευθεί στοιχειωδώς και να διαφυλάξει τα κειμήλιά του; 
- Πώς οι παλαιότεροι μαρτυρικοί Πατριάρχες του Γένους, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τις διασυνδέσεις τους ακόμα και στην οθωμανική Διοίκηση ενημερώνονταν και έτσι προλάβαιναν και προστάτευαν το ποίμνιό τους με φανερές και μυστικές ενέργειες; 
Και τέλος, πάλι επί του «μεγάλου» Αθηναγόρα, το 1964 δεν εκδιώχθηκαν οι υπόλοιποι Έλληνες για να παραμείνουν μετά το Κυπριακό (1974) εκεί οι σημερινοί μόλις 2.000-3.000; 
Ο Αθηναγόρας παρέλαβε ζωντανό Ελληνισμό στην Πόλη 250.000 ψυχές και τι παρέδωσε; Αληθινά πιστεύετε, αγαπητοί, ότι ήταν «μέγας»; 
Αυτά γράφει ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών. Και όπως αυτός ζητάει από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο «να ενεργήσει άμεσα και για την προστασία του ονόματος του πνευματικού του Πατέρα», δηλ. να μας αποδείξει ότι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας δεν ήταν μασόνος – για να ειρηνεύσει ο δαιμονικός νους του κ. Γκοτσόπουλου – έτσι κι εγώ, με τη σειρά μου, ζητάω από τον Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομο να πάρει θέση στα όσα ανιστόρητα γράφει ανενδοίαστα ο κληρικός του. Φυσικά δεν θα το κάνει γιατί δεν γνωρίζει ιστορία...
Σε κάθε περίπτωση, καταγγέλλω και πάλι τον κληρικό αυτό της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιο Γκοτσόπουλο, για συστηματική και κατ’ εξακολούθησιν προσβολή της μνήμης του Πατριάρχου Αθηναγόρα και βέβαια για ανελέητο πόλεμο κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ


Την Κυριακή των Μυροφόρων εόρταζε τα ονομαστήριά του.
Νικοδήμου του νυκτερινού μαθητού του Ιησού… 
Αποβραδύς τελούσε τον Εσπερινό της εορτής στο παρεκκλήσιο της Επισκοπής, στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. 
Εκεί έψαλε συνεπαρμένος το περιώνυμο δοξαστικό των Αποστίχων «Σε τον αναβαλλόμενον το φως ώσπερ ιμάτιον…», σε ήχο πλ. α’ . Πιο σωστά διηύθυνε με τα χέρια του – φτερούγες, τον χορό των ψαλτών που για το κομμάτι εκείνο τον περικύκλωναν στον Θρόνο.
Σε ανύποπτο χρόνο τον είδα να γράφει μερικές γραμμές – τις πιο δυνατές για εκείνον – του μέλους, πάντα στην παραδοσιακή του εκδοχή. Σημειώνοντας κάποιες ενδείξεις σε σημεία που έκρινε απαραίτητο για την απόδοση του νοήματος: ημιφώνως, όλοι βρδ [βραδέως]. 
Μόλις ολοκλήρωσε το μουσικό του σημείωμα – γραμμένο σ’ ένα απλό χαρτί – μου το έδωσε, λέγοντας μου με ελαφρό μειδίαμα: «Παρ’ το. Εγώ τα θυμάμαι ακόμα». 
Το δημοσιεύω, λοιπόν, απόψε, εις τιμήν και μνήμην! 


Για τα ονομαστήρια του Δεσπότη, ο φίλος του αείμνηστος μουσικοδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Πανάς, έγραφε πάντα ένα διαφορετικό Πολυχρόνιο. 
Στο αρχείο μου εντόπισα τυχαία ένα τέτοιο, σε ήχο πλ. α’, φθορικό εναρμόνιο και ρυθμό εξάσημο, διτρόχαιο δακτυλικό, μετ’ εξαιρέσεων. Γράφτηκε στις 14 Μαϊου 1994, παραμονή της Κυριακής των Μυροφόρων. 


Νικοδήμου του Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Πατρών, πατρός και ποιμενάρχου ημών γενομένου, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ. 
Π.Α.Α.

ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΡΩΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…



Ηρακλής Αθ. Φίλιος 
Βαλκανιολόγος, Θεολόγος
«Πήγα στην Αφρική, με ρώταγαν τι είναι τα υποστατικά ιδιώματα της Αγίας Τριάδας. Πήγα στην Ασία, με ρώταγαν αν μπορούμε όντως να μετέχουμε εμείς οι κοινοί θνητοί στις Άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Επέστρεψα και στην Ελλάδα και με ρώταγαν αν η γυναίκα στην Εκκλησία κάνει να φορά παντελόνι…» (Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος). 
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, διαπίστωσε κάτι τραγικό στην Ελλάδα. Την προσήλωση στους τύπους. Όχι, όμως, στην ουσία. Και είναι αλήθεια πως, ενίοτε, το βάθος και η ουσία αποτελούν ξένες λέξεις, για τα θεολογικά και εκκλησιαστικά γεγονότα στη χώρα μας. Ποιος περίμενε λοιπόν, ένας Αφρικανός να θέλει να μάθει για τα χαρακτηριστικά των προσώπων της Αγίας Τριάδος; Τί τον ενδιέφερε ένα θέμα δογματικής φύσεως; Εν τέλει, ποια απήχηση μπορούσε εκείνη τη στιγμή να έχει για τη ζωή του μία τέτοια απορία; Και οι άκτιστες ενέργειες; Γιατί να θέλουν άραγε οι Ασιάτες να μετέχουν σε αυτές; Μήπως αισθάνθηκαν πως η ζωή τους μπορεί να μεταμορφωθεί; 
Στον ελλαδικό χώρο, οι μεταφυσικές ανησυχίες και αγωνίες ενός μέρους ορθοδόξων, έχω την πίστη πως απέχουν από την αλήθεια, που αναδεικνύει η ουσία των πραγμάτων. Συναντάται, πολλές φορές, μία εμμονή στους τύπους, στο εξωτερικό περίβλημα μιας θρησκευτικότητας που μυρίζει περισσότερο ψυχολογισμό παρά Χριστό. Αυτό, δεν εγγυάται, επουδενί, τον οντολογικό χαρακτήρα του ανθρωπίνου βιώματος και κατ’ επέκταση δεν αναδεικνύει την οντολογική λειτουργικότητα του ανθρώπινου «είναι», που έχει βάθος. 
Η ελληνική θεολογική πραγματικότητα, θεωρώ πως κάποιες φορές απέχει από τον εγκεντρισμό της στο «είναι» των πραγμάτων. Το βάρος ρίχνεται, πολλές φορές, στις ανούσιες πτυχές των ζητημάτων. Δίνεται νόημα στην ηθική. Τί να την κάνεις την ηθική όταν απουσιάζει ο Χριστός; Απόντος Χριστού, η ηθική καταντά ηθικισμός και η ευσέβεια ευσεβισμός. Η παρουσία του Χριστού είναι εκείνη που διαφοροποιεί την ηθική, την ευσέβεια. Κι αυτό πραγματώνεται με τη συμβολή της αγάπης, της κένωσης, της διάκρισης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, «ο ευσεβισμός υπονομεύει, αν δεν αρνείται ολοκληρωτικά την οντολογική αλήθεια της εκκλησιαστικής ενότητας και προσωπικής κοινωνίας», καταπώς λέει ο Χρήστος Γιανναράς. 
Ρωτάμε για το εάν επιτρέπεται το παντελόνι στην εκκλησία, ενώ την αγάπη, που είναι βασική υπόθεση στη ζωή της εκκλησίας, της γυρνάμε την πλάτη. Δεν είναι εύκολο να αγαπάς. Και περισσότερο, ν’ αγαπάς τους εχθρούς σου∙ Το απόλυτο άδειασμα του εαυτού, το έσχατο τσαλάκωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτό είναι υπέρλογο. Είναι όμως το υπέρλογο παράλογο; Εντούτοις, η αγάπη απουσιάζει πολύ από τους ανθρώπους που εκκλησιάζονται. Αιωρείται μία καχυποψία απέναντι στον άλλον. Υπάρχει μνησικακία, εμπάθεια, ζήλεια, φθόνος, διαβολή, και πουθενά Χριστός. Κι ας είναι στολισμένοι οι ναοί, ας ακούγονται ιερά άσματα και θεία γράμματα, ας δημιουργείται η ανάλογη ιεροπρέπεια. Μερικές φορές, καλλιεργείται η αίσθηση πως η μισανθρωπία έχει θάψει τη φιλανθρωπία για τα καλά. Απουσιάζει κάποιες στιγμές και ο θεολογικός λόγος, ο υπεύθυνος, υποψιασμένος και μεταμορφωτικός θεολογικός λόγος. Έχει απλώς αντικατασταθεί από την απουσία του! 
Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω. Ο ψυχολογισμός που προκύπτει από τα τελούμενα δεν συσχετίζει βαθύτερα την ανθρώπινη ύπαρξη στο πρόσωπο του Χριστού παρά λειτουργεί ως φολκλορικό απωθημένο ή συνήθεια. Ο ηθικισμός μετρά τους ανθρώπους σε ποιότητες και ποσότητες. Εμείς είμαστε οι καθαροί, οι σεσωσμένοι, ενώ οι άλλοι οι χειρότεροι όλων, ενώ την ίδια στιγμή τα χέρια κρατάνε πέτρες έτοιμες να ριχτούν σε πονεμένα πρόσωπα. Κρατάμε τον παράδεισο για εμάς και κερνάμε κόλαση στους άλλους. 
Ο γεροντισμός είναι ένα ακόμη πλήγμα. Όπως σημειώνει ο Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου κ.κ. Ιωάννης, «πλήθος ιερέων που εξομολογούν πιστούς, ενεργούν ως Γέροντες, κατευθύνοντας τα Πνευματικά τους παιδιά, εισδύοντας στην προσωπική και οικογενειακή τους ζωή και δημιουργώντας πνευματικά εξαρτημένους ανθρώπους». Σχετικά με το θέμα της ελευθερίας, θέλω να σημειώσω οπωσδήποτε κάτι που οι άνθρωποι της εκκλησίας (απ’ όπου κι αν προέρχονται), ή αγνοούν ή καταστρατηγούν. Απολύτως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εξουσιάζει το φυσικό θέλημα (Μάξιμος Ομολογητής) του ανθρώπου, αλλά να το παιδαγωγεί στο γνωμικό θέλημα (Μάξιμος Ομολογητής). Η ελευθερία καταστρατηγείται, αρκετές φορές, μέσα στην εκκλησία για χάρη της υπακοής. Ορισμένοι, με το πρόσχημα της υπακοής θέλουν να ελέγχουν την ελευθερία των ανθρώπων. Επιτέλους, ας το φωνάξουμε δυνατά. Δεν καταπατάται το φυσικό θέλημα. 
Συν τοις άλλοις, το ενδιαφέρον έχει φύγει από τους Πατέρες και έχει επικεντρωθεί στα έσχατα. Αναπτύσσεται, λοιπόν, μία εσχατολογία, ενώ την ίδια στιγμή η ύπαρξη του ανθρώπου δεν θωρακίζεται με τον πατερικό λόγο και τα ιερά μυστήρια της εκκλησίας που χαριτώνουν τον άνθρωπο. Οι Πατέρες απουσιάζουν. Η Δύση διψάει για Μάξιμο Ομολογητή, ενώ την ίδια στιγμή ελάχιστοι γνωρίζουν το πνευματικό βάθος και την καταπληκτικότητα των λόγων του. Φυσικά, όσον αφορά το πρόσωπο του Χριστού; Αυτό έχει αντικατασταθεί από ιδεολογήματα, φετιχισμούς, απωθημένα. Και ο κλήρος έχει ένα μερίδιο ευθύνης σ’ όλα τα παραπάνω. Όπως είπε αυτές τις μέρες ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, σε μερικές περιπτώσεις «υπάρχει μία ‘’εικονική ιερωσύνη’’, η οποία επιθυμεί περισσότερον να φαίνεται παρά να είναι, να επιδεικνύεται παρά να θυσιάζεται, να παίρνει παρά να προσφέρει». 
Ο π. John Meyendorff, κάποτε επέστρεφε από ένα συνέδριο στην Αμερική μαζί με άλλους. Σε κάποια στιγμή, στο δρόμο, δίπλα από το φανάρι σταμάτησε ένα φορτηγό με κάποιους νεαρούς που πήγαινε σ’ ένα rock festival. Ένας απ’ αυτούς, έβγαλε από την τσέπη του ένα μήλο, το έδωσε σ’ έναν ρωμαιοκαθολικό ιερέα που ήταν μαζί με τον Meyendorff, και του είπε: «Πάτερ, εγώ σου δίνω ένα μήλο. Εσύ τί έχεις να μου δώσεις;». Η εκκλησία, τί έχει να δώσει σήμερα στον άνθρωπο; Τύπους ή ουσία; Προσωπεία ή πρόσωπο; Εν τέλει, έχει τη μαγκιά να έρθει σε ρήξη με το ανέραστο και να υποψιάσει για το πρόσωπο του Χριστού; Ή θα εξακολουθεί, όταν αυτό γίνεται, να μετρά το μήκος και το είδος; Σε κάποιους αρέσουν τα tattoo και το piercing. Θα τους κρίνετε; 

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ


Παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη το βιβλίο του θεολόγου καθηγητή Χάρη Ανδρεόπουλου «Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση», σε εκδήλωση της εφημερίδας «Χριστιανική» στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. 
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την 25η Απριλίου 2018, ημέρα Τετάρτη και ώρα 7 μ.μ. στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ (Α΄ αμφιθέατρο, 2ος όροφος). 
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: 
- Ανδρέας Νανάκης, Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ 
- Μανώλης Μηλιαράκης, Φυσικός, επίτιμος Πρόεδρος της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» 
- Κλήμης Πυρουνάκης, Θεολόγος, συντονιστής Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών 
- Ανδρέας Αργυρόπουλος, Θεολόγος καθηγητής, M.Th., Δ/ντής Γυμνασίου, 
και ο συγγραφέας. 
Θ΄ ακολουθήσουν ελεύθερες παρεμβάσεις και διάλογος. 
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Μανώλης Τασόγλου, μέλος της Κ.Ε. της «Χριστιανικής Δημοκρατίας».
Δείτε αναλυτικά στη συνέχεια

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΒΟΛΟΥ


Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου, αναγνωρισμένο από την πολιτεία Ερευνητικό Κέντρο και ανοιχτό εργαστήρι σκέψης και διαλόγου της Εκκλησίας με τη διανόηση και την κοινωνία, διοργάνωσε εκδήλωση στο Βόλο με θέμα «“Θεολογία Διαλεγόμενη”. Το έργο και οι εκδόσεις της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών», χθες Τετάρτη 18 Απριλίου 2018, στην Αίθουσα Forum (Δεληγιώργη 9). 
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε τόσο το πολύπλευρο έργο της Ακαδημίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όσο και το εκδοτικό της πρόγραμμα για το οποίο έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με γνωστούς ελληνικούς και διεθνείς εκδοτικούς οίκους, καθώς και με επιστημονικά περιοδικά, και που από το 2014 υλοποιείται μέσω της «Εκδοτικής Δημητριάδος», του εκδοτικού δηλαδή τμήματος της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου. 
Στο πάνελ της εκδήλωσης συμμετείχαν: 
Αννίτα Πρασσά, Δρ. Ιστορίας, Προϊσταμένη των Γενικών Αρχείων του Κράτους Νομού Μαγνησίας 
Δημήτρης Κυρτάτας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας 
Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ. Φιλοσοφίας 
Παντελής Καλαϊτζίδης, Διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ).  
Χαιρετισμό στην εκδήλωση  απηύθυνε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε την εισήγηση του Δημήτρη Μπαλτά, ο οποίος παρουσιάζει τις εκδόσεις της Ακαδημίας. 



Related Posts with Thumbnails