Γιώργου Κοζία
ΡΟΔΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
-Τι όμορφα που ευωδιάζεις απαλό λουλούδι!
Πνοή ανέμου ενώνει δεντρολίβανο
και τριαντάφυλλο σ’ ένα φιλί.
-Πώς ήταν η μέρα σου, ρώτησε η τριανταφυλλιά.
-Με έγνοιες, βάσανα, καημούς, απάντησε
το δέντρο του Λιβάνου.
Μήτε τον κήπο χάρηκα μήτε το περιβόλι.
-Κλαις, είπε το ρόδο.
Τα μάτια σου είναι υγρά, κυλούν δροσοσταλίδες.
-Θλίβομαι, αποκρίθηκε το δενδρολίβανο.
Πρέπει να φύγω…
Έσκυψε πάνω του.
Ψιθυρίζει λόγια ερωτικά.
Ένα ρόδο άνθισε στην τριανταφυλλιά.
* Γιώργος Κοζίας, ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ, Εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου