Τρίτη 29 Ιουνίου 2021

ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΤΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας Κοσμάς εξακολουθεί να σιωπά για την υπόθεση του ιερέα του στο Αγρίνιο, ο οποίος σήμερα προφυλακίστηκε μέχρι να δικαστεί για πράξεις βιασμού κοριτσιών και κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού. 
Κρύβεται πίσω από μια απρόσωπη – και πάλι – ανακοίνωση της Μητρόπολης στην οποία μας λέει ότι:
«Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας δέν ἀδράνησε οὔτε σιώπησε καί οὔτε θά κλείσει τά μάτια σέ ἐνέργειες καί πράξεις οἱ ὁποῖες ἀποδοκιμάζονται ἀπό ὅλους καί εἶναι καταδικαστέες ἀπό ὁποιονδήποτε κι ἄν προέρχονται εἴτε ἀπό λαϊκό εἴτε ἀπό κληρικό». 
Και μας διαφωτίζει αρκούντως στη συνέχεια: «Ἀπό τόν Ἰανουάριο 2021, ὅταν ἡ ὑπόθεση δημοσιοποιήθηκε ἀπό τήν ἰστοσελίδα Ladylike, χωρίς στοιχεῖα τῶν καταγγελουσῶν καί τῶν καταγγελομένων, ζητήσαμε ἀπό τήν συγκεκριμένη ἰστοσελίδα «νά γνωστοποιήσουν στοιχεῖα (π.χ. ὀνόματα, τηλέφωνο κ.λπ.) προκειμένου νά προβοῦμε στίς δέουσες ἐνέργειες», χωρίς ὅμως νά λάβουμε καμία ἐνημέρωση». 
Τα παραπάνω συνιστούν όχι απλώς φτηνές δικαιολογίες, αλλά συνειδητή συγκάλυψη των γεγονότων, αφού το ρεπορτάζ της Μαριλλέλας Αντωνοπούλου στην σελίδα Ladylike (26-1-2021) είναι αρκετά εμπεριστατωμένο και υπάρχει, μάλιστα, και αναφορά «σε ανώτερο»! 
Λέει επί λέξει ένα από τα θύματα:
«Κάποια στιγμή μίλησα σ’ έναν ανώτερό του. Στην αρχή ισχυρίστηκε ότι έπεσε από τα σύννεφα και μετά άρχισε να πέφτει σε αντιφάσεις λέγοντάς μου ότι κι άλλοι έχουν κατηγορήσει τον συγκεκριμένο ιερέα για αξιόποινες πράξεις. Όταν του ζήτησα να πάω να του μιλήσω από κοντά, άρχισε να με αποφεύγει. Χρειάστηκε να τον ενημερώσω ότι θα βγω στα κανάλια, και τότε εμφανίστηκε για να με αποθαρρύνει. Ήθελε να με κάνει να νιώσω ότι δεν θα με πιστέψουν». 
Σε κάθε περίπτωση ο μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας γνώριζε πολύ καλά τι συμβαίνει, αλλά δεν έλαβε, λέει, «ενημέρωση» από την ιστοσελίδα Ladylike. 
Κι ακόμα στην σημερινή ανακοίνωση αναφέρεται ότι «ἡ Ἱερά Μητρόπολη θά ζητήσει τό φάκελλο τῆς ὑποθέσεως τοῦ ἐν λόγω ἱερέα ἀπό τήν κα Ἀνακρίτρια Ἀγρινίου, ὥστε ἔχοντας τά ἀπαραίτητα ἀποδεικτικά στοιχεῖα νά κινηθοῦν ἄμεσα οἱ σέ βάρος του προβλεπόμενες διαδικασίες ἐκ τῶν κανονισμῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς νομοθεσίας καί δικαιοσύνης». 
Τον φάκελο του ιερέα που έχει η Μητρόπολη θα τον δώσει στην Ανακρίτρια; Μόνο από εκείνη θα ζητήσει; 
Αλλά ας πάρουμε και την άλλη πλευρά: 
Ο δικηγόρος του προφυλακισμένου ιερέα είπε ότι «η μητέρα των κοριτσιών έχει καταθέσει ότι όσα ισχυρίζονται τα παιδιά της σε βάρος του ιερέα είναι ψευδή. Τα κορίτσια είναι στην υπηρεσία των ενεργειών του πατέρα και αυτός θέλει να εκδικηθεί τον ιερέα επειδή θεωρεί ότι η διάσπαση της εγγάμου συμβιώσεως με τη σύζυγό του, “πέτρα του σκανδάλου” είναι ο ιερέας. Αυτό όμως δεν το υποστηρίζει σήμερα αλλά από δεκαετίας». 
Ομολογεί, λοιπόν, ο συνήγορος του ιερέα ότι υπάρχει ένα ενδοοικογενειακό θέμα «από δεκαετίας»!
Ούτε αυτό το ήξερε ο μητροπολίτης Κοσμάς, που μας το παίζει τηρητής των «πατρώων παραδόσεων»;
Στη συνείδησή μας είναι και ο ίδιος προφυλακισμένος! Κύριος οίδε τι συγκάλυπτε τόσα χρόνια! 
Αλλά το κουβάρι πλέον ξετυλίγεται... 
«Μείζω τούτων ὄψει», που είπε και ο Κύριος, «άγιε» Αιτωλοακαρνανίας.

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2021

ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΤΩΡΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Η είδηση είναι στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες: Ιερέας συνελήφθη στο Αγρίνιο με την κατηγορία βιασμού δύο ανήλικων κοριτσιών πριν από χρόνια, ενώ κατά την έρευνα των αστυνομικών βρέθηκε στην κατοχή του πορνογραφικό υλικό ανηλίκων. Πρόκειται, λέει το ρεπορτάζ, για αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ξεκίνησε πριν από περίπου έναν μήνα, όταν στις εισαγγελικές Αρχές κοινοποιήθηκε καταγγελία για τον 49χρονο ιερέα, που αφορούσε σε ιστορία που φέρεται να διαδραματίστηκε στο παρελθόν. 
Μετά την σύλληψη του ιερέα η Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Σχετικά με την αναστάτωση που έχει προκληθεί στην τοπική κοινωνία του Αγρινίου μετά το γεγονός της συλλήψεως ιερέως από τις αρμόδιες Αστυνομικές Αρχές, σήμερα, Πέμπτη 24 Ιουνίου 2021, ενημερώνουμε ότι με εντολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, ο ιερέας τίθεται σε διαθεσιμότητα επ’ αόριστον.» 
Νομίζουμε πως η υπόθεση είναι μονόδρομος για τον μητροπολίτη Αιτωλοακαρνανίας Κοσμά: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! 
Ο μητροπολίτης Κοσμάς δεν μπορεί να μην ήξερε. Εδώ ξέρουμε άλλοι κι άλλοι… 
Ο αποκλειστικός υπεύθυνος, κατά τον νόμο της Εκκλησίας, για τον βιαστή ιερέα είναι ο Επίσκοπός του, ο οποίος περίμενε (;) την αστυνομία να βγάλει το φίδι από την τρύπα. 
Να παραιτηθεί ΤΩΡΑ! 
Άλλωστε γνωρίζει και ο ίδιος ότι παραπέμπεται οσονούπω και από την Ιερά Σύνοδο για άλλα θέματα… Ξέρει εκείνος τι εννοώ…


Автор: Панайотис Андриопулос – богослов, псалт и гръцки общественик 
Превод: Йордан Георгиев 
Свещеник от град Агринио (Свещена Митрополия на Етолия и Акарнания) е арестуван от местната полиция и са му повдигнати обвинения за изнасилване на две момичета преди две години, а при разследане и обискиране на дома му е намерена детска порнография. 
Според информацията от новината, която е коментирана в цяла Гърция процедурата е започнала преди един месец, когато прокурорските власти са повдигнали обвинение срещу 49-годишния свещеник, заради извършеното от него престъпление преди две години. 
След задържането на свещеника, Митрополията на Етолия и Акарнания излезе със следното комюнике: 
„Във връзка с безпокойството, което причини в местната общност на Агринио новината за задържането на свещеника от компетентните полицейски власти, днес в четвъртък, 24 юни 2021, ви информираме, че със заповед на Високопреосвещения Митрополит на Етолия и Акарнания г-н Козма, свещеникът е отстранен от изпълнение на своите свещенически задължения за неопределено време“. 
Мислим, че в този случай има само един единствен път за Митрополита на Етолия и Акарнания Козма: Оставка тук и сега! 
Митрополит Козма не може да не е знаел (за изнасилването и детската порнография – Бел. прев.). Тук знаем и други работи… 
Единственият отговорен, според закона на Църквата, за свещеника изнасилвач е неговият Епископ, който чака (?) полицията да извади змията от дупката (да свърши неговата работа – Бел. прев.). 
Да си подаде оставката, сега! В противен случай, знае и самият той, че съвсем скоро беше заведено дело срещу него от Свещения Синод по други въпроси… Той знае, какво имам предвид…

"Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ" ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΚΑΤΟΥΦΑ


Ο αγώνας της Παλιγενεσίας μέσα από κείμενα ιστορικών και απομνημονεύματα αγωνιστών που μιλούν για τη συμμετοχή των γυναικών στις μάχες, στην προετοιμασία και στην εξέλιξη του αγώνα για την απελευθέρωση, είναι το περιεχόμενο του βιβλίου «Η συμβολή των γυναικών στην ελληνική επανάσταση», που προέκυψε από μία σημαντική ερευνητική δουλειά της δημοσιογράφου Ευγενίας Κατούφα, η οποία ασχολείται πολλά χρόνια με θέματα ισότητας και δικαιωμάτων της γυναίκας.
Πρόκειται για μία έκδοση – συμβολή στον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την Εθνεγερσία, που πραγματοποιήθηκε από την Δημοτική Επιτροπή Ισότητας Χαλανδρίου. Μάλιστα, το βιβλίο δεν διατίθεται στα βιβλιοπωλεία, αλλά μπορεί κανείς να το αναζητήσει στο Δήμο Χαλανδρίου.
Τα κείμενα του βιβλίου - που αποτελεί μια πραγματικά καλαίσθητη έκδοση - συνοδεύονται και από σχέδια, γκραβούρες, φωτογραφίες και αναπαραγωγές έργων ζωγραφικής, καλλιτεχνών της εποχής ή μεταγενέστερων που παραχωρήθηκαν ευγενικά από μουσεία, βιβλιοθήκες και πινακοθήκες. 
«Οι γυναίκες βρέθηκαν στη δίνη των γεγονότων, στη βία και στις συμφορές του πολέμου, επιστρατεύοντας την αντοχή, την αξιοπρέπεια, την περηφάνεια την καρτερία, την εφευρετικότητα, το πείσμα, τη γενναιότητά τους, σε κάθε περίσταση και στιγμή. Τα έργα τους παρέμειναν πολλές φορές σιωπηλά, δύσκολα ανιχνεύσιμα και εξ αυτού, συχνά μη καταγεγραμμένα», τονίζει μεταξύ άλλων στον πρόλογο του βιβλίου η Μαρία Δ. Ευθυμίου, Καθηγήτρια Ιστορίας ΕΚΠΑ. 
«Το γεγονός ότι στις γυναίκες δεν παραχωρήθηκε θέση, ούτε καν λόγος στην εξέλιξη της χώρας, για την απελευθέρωση της οποίας αγωνίστηκαν, δεν σημαίνει και ότι οι ηρωισμοί τους πρέπει να μείνουν στην άγνοια και στο σκοτάδι», επισημαίνει μεταξύ άλλων η Ευγενία Κατούφα, στην εισαγωγή της, για να τονίσει στον επίλογο του βιβλίου: «Πάνω απ’ όλα όμως, ας είναι αυτή η μικρή αναφορά ένα μικρό μνημόσυνο για τη μεγάλη ευγνωμοσύνη που τους οφείλουμε για τα διδάγματα που μας άφησαν». 

Η ερευνήτρια Ευγενία Κατούφα

Αξίζει να σημειωθεί πως στην διαδικτυακή παρουσίαση του βιβλίου τον περασμένο μήνα (Μάιος 2021) η Ευγενία Κατούφα, ερευνήτρια και επιμελήτρια των κειμένων του βιβλίου, αναφέρθηκε στον ουσιαστικό ρόλο των γυναικών στην εδραίωση και εξέλιξη της Επανάστασης μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα. Χαρακτηριστικά είπε ότι επέδειξαν αξιοθαύμαστο ηρωισμό και πολλές πράξεις τους είχαν καθοριστικό αποτέλεσμα για την Επανάσταση. Οι μητέρες μεγάλωναν τα παιδιά τους με την εντολή να πολεμήσουν για να ελευθερωθούν, διατήρησαν τη γλώσσα, τα έθιμα, την πίστη και κυρίως τη συνείδηση ότι η δουλεία δεν είναι πεπρωμένο. Όταν άρχισε η Επανάσταση εργάστηκαν για τον εφοδιασμό των αγωνιστών με τροφές, νερό και πυρομαχικά, οργάνωσαν εράνους ή πρόσφεραν χρήματα και κοσμήματα για να αγοραστεί οπλισμός. Στρατολόγησαν και συντήρησαν σώματα ενόπλων, περιέθαλψαν πρόσφυγες και τραυματίες, άσκησαν ρόλο κατασκόπου και διαπραγματευτή και πολλές σήκωσαν τα όπλα κατά του εχθρού συμβάλλοντας ουσιαστικά στη νίκη. 
Έτσι, η συμμετοχή – συμβολή των γυναικών στην επανάσταση του 1821 ήταν σε όλα τα επίπεδα, δηλαδή στα μέτωπα των μαχών στην πρώτη γραμμή, στη διπλωματία, στην οικονομική στήριξη, στην επιμελητεία, στην ιατρική στήριξη, στη συμμετοχή στη Φιλική Εταιρεία, αλλά και στα αθώα θύματα, που τόσα πολλά ήταν. Η κάθε μία ανάλογα με τη θέση της και τις συγκυρίες, συμμετείχε ξεπερνώντας τα όριά της. Πολλά τα ονόματα, αδύνατον να τα αναφέρουμε όλα, ενδεικτικά σημειώνουμε τη Μόσχω Τζαβέλλα, τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, την Αγάπη Νιώτη, την Ασήμω Ραφτοπούλου, την Μαντώ Μαυρογένους, την Ελένη Μπότσαρη, την Κυριακή Ναύτη στη Σμύρνη, την Ελισσάβετ Βακαρέσκου – Υψηλάντη, την Κατίγκω Χιλιαδού στο Ναύπλιο, την Άννα Λιούπη στη Τζιά και τόσες άλλες. 

Αγωνίστρια από συλλογή των Γενικών Αρχείων του Κράτους

Η συμμετοχή στις μάχες συχνά αποτυπώνεται και στα δημοτικά τραγούδια, στα οποία το βιβλίο κάνει ιδιαίτερη αναφορά, στο κεφάλαιο «Δημοτική ποίηση και θηλυκή κλεφτουριά»: 
Ποιος είδε ψάρι στο βουνό και θάλασσα σπαρμένη 
Ποιος είδε κόρην όμορφη στα κλέφτικα ντυμένη 
Δώδεκα χρόνους έκαμε Αρματολός και Κλέφτης 
Κανείς δεν την εγνώρισε πως ήταν η Διαμάντω 
Στο βιβλίο της Ευγενίας Κατούφα όλες οι γυναίκες έχουν θέση: Από τις Φαναριώτισσες και τις Φιλικές, μέχρι τις Καπετάνισσες και τις Γιάτρισσες και τις Φιλελληνίδες. 
Το βιβλίο είναι πολύτιμο διότι είναι βιβλίο πηγών! Και ως τέτοιο καθίσταται εργαλείο και σημείο αναφοράς.

Ελληνίδες πατριώτισσες, ατσαλογραφία σε χαρτί, W. Perring – J. Hall, 1839



Κυριακή 27 Ιουνίου 2021

Αντιδράσεις για την υποδοχή των οστών του Παλαιών Πατρών Γερμανού


Τα οστά του Μητροπολίτου Παλαιών Πατρών Γερμανού από την βιβλιοθήκη της Δημητσάνας όπου φυλάσσονται, μεταφέρθηκαν το απόγευμα της περασμένης Κυριακή στο Ναό του Αγίου Ανδρέα της Πάτρας, όπου και παρέμειναν για τρεις ημέρες. Η υποδοχή των οστών του Ιεράρχη και ήρωα της ελληνικής επανάστασης του 1821, έγινε με στρατιωτικές τιμές και την παρουσία πλήθους πιστών, ιερέων και ιεραρχών. Η μεταφορά των οστών του Παλαιών Πατρών Γερμανού, έγινε με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομου για την επέτειο των 200 χρόνων από την επανάσταση.
Ωστόσο, τόσο ο τρόπος υποδοχής, όσο και η ίδια η μεταφορά των οστών, συνάντησαν και αντιδράσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα έγραψε ο πατρινός θεολόγος Παναγιώτης Ανδριόπουλος, ο οποίος σε άρθρο του ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: 
«Προφανώς μη έχοντας να επιδείξει κάτι ουσιαστικό η Μητρόπολη Πατρών για να τιμήσει την επέτειο, έφερε τα οστά της εμβληματικής φυσιογνωμίας του Γερμανού, νομίζοντας ότι συμβάλλει στην «τόνωση του εθνικού φρονήματος». 
Όμως το όλο σκηνικό, όπως εξελίχθηκε, κατά την υποδοχή των οστών (Παρασκευή 11 Ιουνίου 2021), συνιστά «ημέρα θεολογικού πένθους σήμερα στην Πάτρα», όπως έγραψε στον τοίχο του στο facebook ο θεολόγος και φυσικός Παναγιώτης Μπούρδαλας. Θεωρεί πως πρόκειται για παραχάραξη κριτηρίων και εξηγεί: 
«Η κυριαρχία της “ελληνοχριστιανικής” ερμηνείας της ελληνικής επανάστασης του 1821, η μετατροπή της σε ιδεολογία και εξ αυτής στην αίρεση του εθνοφυλετισμού – που έχει καταδικαστεί από Μεγάλη Σύνοδο- έφερε από χθες βράδυ (σ.σ. το βράδυ της Παρασκευής) την παραχάραξη των κριτηρίων για το ποια οστά προσκυνούνται στην ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία. Γι αυτό στην Ι. Μητρόπολη Πατρών η ευθύνη τεράστια! 
Ως γνωστόν μόνο τα ιερά λείψανα, δηλαδή τα οστά οσίων ή μαρτύρων της πίστης, ήτοι των αναγνωρισμένων αγίων με τα ορθά κριτήρια της Εκκλησίας τιμούνται και προσκυνούνται, ως φορείς των θείων χαρισμάτων.» […] 
Εγώ θα σταθώ στην αισθητική του πράγματος. 
Πλήθος ιερέων πλαισιώνουν το στρατιωτικό αυτοκίνητο που μεταφέρει τα οστά του Π.Π. Γερμανού, το οποίο προσεγγίζει τον ναό του Πολιούχου Αγίου Ανδρέου. Σταματάει και αίφνης πετάγονται χορευτές κι …αρματωμένοι οι οποίοι χορεύουν το τσάμικο «Χαρά που το ‘χουν τα βουνά», των ιεραρχών και των ιερέων όντων σε «στάση προσοχής»! 
Για την ιστορία να πούμε εδώ ότι το τραγούδι αυτό, που αναφέρεται στην ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης από τον Γερμανό, είναι ένα δημοτικοφανές άσμα, πάνω στη μουσική του γνωστού παραδοσιακού “Να ‘ταν τα νιάτα δυο φορές”, αφού καταγράφηκε καθ’ υπαγόρευση του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Γεωργίου της Μονής Αγίας Λαύρας το 1938. 
Από αυτή τη σκηνή, λοιπόν, στα προπύλαια του Αγίου Ανδρέου, έλειπε μόνο ο Γιώργης Παπαδόπουλος για να σύρει τον χορό. Νομίζω, πάντως, πως ούτε η χούντα των συνταγματαρχών θα την σκεφτόταν έτσι. Αλλά εδώ εμπνευστής είναι ο …ευφάνταστος μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος Σκλήφας.
Αφού τελείωσε ο τσάμικος αμέσως άρχισε ο «Εθνικός ύμνος», ο οποίος εψάλη και στο τέλος της Δοξολογίας εντός του ιερού ναού. Δύο φορές για να τον εμπεδώσουμε! Δυστυχώς και ο Εθνικός ύμνος στην υπηρεσία του απόλυτου κιτς!» 
(από την εφημερίδα «Νεολόγος»).

Σάββατο 26 Ιουνίου 2021

ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Με τις ευλογίες του μητροπολίτη του, Πατρών Χρυσοστόμου Σκλήφα, ο κληρικός Αναστάσιος Γκοτσόπουλος δημοσίευσε στο διαδίκτυο ένα άκρως ειρωνικό σχόλιο, τόσο για την Πολιτεία όσο και για την Εκκλησία στην οποία ανήκει, θέλοντας, προφανώς, να συμβάλει στον αντιεμβολιαστικό αγώνα. 
Γράφει επί λέξει: 
“Όταν οι κληρικοί μετατρέπονται σε delears των εμβολίων είναι άριστοι ποιμένες και ασκούν υπεύθυνη ποιμαντική. 
Ασφαλώς θα δεχθούν επαξίως και τα συγχαρητήρια του Πρωθυπουργού και τις απαραίτητες οδηγίες (=εντολές προς υφισταμένους!) πώς να εκτελούν σωστά το έργο του delear. 
Όταν όμως οι κληρικοί τολμήσουν να μεταφέρουν τις ανησυχίες σοβαρών επιστημόνων ιατρών (ακόμα και με Nobel Ιατρικής στην Ιολογία!) τότε γίνονται συνωμοσιολόγοι και ασκούν ανεύθυνη ποιμαντική.
Τότε πρέπει οπωσδήποτε να επιληφθεί η εκκλησιαστική δικαιοσύνη και να τους απαγορεύσει να ομιλούν.
ΒEΒΑΙΑ ΤΟ ΟΡΘOΤΕΡΟ ΘΑ HΤΑΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕYΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚEΠΤΟΝΤΑΙ ΑΝΤIΘΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚO ΑΦHΓΗΜΑ... 
Μην ανησυχείτε αγαπητοί μου χριστιανοί: έχουμε δρόμο ακόμα για τον πάτο... 
Με πόνο και θλίψη για το κατάντημά μας 
π.ΑΚΓ” 
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον κληρικό της Μητρόπολης Πατρών η «εκκλησιαστική δικαιοσύνη» θα ήταν «ορθότερο να απαγορεύσει και να σκέπτονται αντίθετα με το κρατικό αφήγημα» οι ιερείς! 
Η ειρωνεία υπερεκχειλίζει και για τον πρωθυπουργό της χώρας: «εντολές προς υφισταμένους! - πώς να εκτελούν σωστά [οι ιερείς] το έργο του delear». 
Επειδή η εκκλησιαστική δικαιοσύνη μάλλον αργεί να επιληφθεί περιπτώσεων σαν αυτή του πατρινού κληρικού Αναστάσιου Γκοτσόπουλου, καλό θα ήταν να επέμβει άμεσα ο εισαγγελέας, με δεδομένο το γεγονός ότι ο εν λόγω κληρικός είναι υπάλληλος του Ελληνικού κράτους, αφού μισθοδοτείται από αυτό.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2021

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡ Ο ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΡΙΞΕ ΚΑΥΣΤΙΚΟ ΥΓΡΟ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο 37χρονος καθαιρεθείς κληρικός που έριξε καυστικό υγρό σε αρχιερείς, μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και μέλη του Δευτεροβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου που αποφάσισε τη καθαίρεσή του την Τετάρτη 23 Ιουνίου 2021, είχε κάνει πρόσφατα απόπειρα αυτοκτονίας, όπως είπε ο συνήγορός του. Μάλιστα προσδιόρισε και τον χρόνο. Είπε πως είχε κάνει πριν 1,5 μήνα απόπειρα αυτοκτονίας, άρα μιλάμε για τα μέσα Μαΐου.
Ειδησεογραφικά εντοπίζουμε το γεγονός κάπου κοντά στις Σέρρες: 
«Απετράπη σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχουμε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος αφού ο ίδιος είχε εκμυστηρευτεί σε φίλο τις προθέσεις του. Είναι εδώ αναγκαίο να διευκρινιστεί πως δεν ανήκει σε καμία εκ των τριών Μητροπόλεων της ΠΕ Σερρών (Σερρών και Νιγρίτης, Σιδηροκάστρου ή Ζιχνών και Νευροκοπίου). Γεννήθηκε σε περιοχή της Αττικής και διαμένει σε χωριό των Σερρών το οποίο είναι και τόπος καταγωγής του. Οι λόγοι που τον οδήγησαν εδώ και καιρό να σκέφτεται το απονενοημένο διάβημα δεν έχουν εκλείψει και ο ίδιος έχει αφήσει πέραν πάσης αμφιβολίας να εννοηθεί πως θα επιχειρήσει εκ νέου να δώσει τέλος στη ζωή του αν δεν λυθεί το σοβαρότατο για εκείνον ζήτημα που τον ταλανίζει εδώ και αρκετά χρόνια και κυρίως την τελευταία τριετία, όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε σε συνομιλητή του. Πάντως, σύμφωνα με ασφαλείς πηγές αποπειράθηκε και προ διετίας να επιχειρήσει κάτι ανάλογο, πιθανότατα ως μοχλό πίεσης για τη διευθέτηση του ζητήματός του, το οποίο έχει απασχολήσει και την ελληνική δικαιοσύνη».  
Όλα τα παραπάνω ταιριάζουν γάντι στην περίπτωση του δράστη κληρικού που έριξε το καυστικό υγρό στους αρχιερείς. Μάλιστα η σχετική δήλωση του μητροπολίτου Βεροίας Παντελεήμονος για το θέμα, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Είπε ο μητροπολίτης Βεροίας: «Από της θέσεώς του σε αργία (2018), εγκατέλειψε την Βέροια, κατοικών έκτοτε και καθόσον γνωρίζω σε χωριό της Νιγρίτης Σερρών». 
Επειδή, όπως γράφτηκε, ο καθαιρεθείς κληρικός είχε προαναγγείλει την πράξη του (αυτοκτονία) μέσω διαδικτύου, αυτή αποτράπηκε από τις αρμόδιες αρχές. Πάντως είναι καταγεγραμμένη στα αρχεία συμβάντων στην κλινική των Σερρών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ήταν η δεύτερη απόπειρα αυτοκτονίας, καθώς το είχε επιχειρήσει και προ διετίας. 
Στο κείμενό μας για το φαινόμενο αυτοκτονιών ιερέων τα τελευταία χρόνια, γράφαμε, μεταξύ άλλων: «Μήπως η Διοικούσα Εκκλησία θα πρέπει να σκύψει με μεγαλύτερη προσοχή πάνω στους ιερείς και να αφουγκραστεί τα προβλήματά τους διότι η κατάσταση τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη; Μήπως οι σεβασμιώτατοι να είναι περισσότερο προσεκτικοί στο θέμα των χειροτονιών; Μήπως να …παραμερίσουν λιγάκι το δημογραφικό, κατά τις συνεδριάσεις της Ιεραρχίας, και να ασχοληθούν λιγουλάκι περισσότερο με τα προβλήματα του κλήρου στην σύγχρονη κοινωνία;». 
Νομίζω ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος έδωσε τον τόνο όταν είπε:
«Πρέπει να γίνει ένα μάθημα για όλους μας ότι κάθε εμπειρία -και κακή εμπειρία- είναι μια αφορμή για να γίνουμε καλύτεροι. Να προβληματιστούμε πού φταίμε, πόσο φταίμε και να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε αυτά που φταίμε».

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2021

"ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ" ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ (ΒΙΝΤΕΟ)


Η ενορία του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, παρουσιάζει την διαδικτυακή εκπομπή «Προς Εκκλησιασμόν», όπου φιλοξενούνται εργάτες της Εκκλησίας, του πνεύματος και της τέχνης. 
Στη δέκατη όγδοη εκπομπή προσκεκλημένος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νιγηρίας κ. Αλέξανδρος, ιεράρχης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. 
Ο Μητροπολίτης Νιγηρίας μιλάει για την σημασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας που πραγματοποιήθηκε πριν πέντε χρόνια στην Κρήτη, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, για την Ορθοδοξία στην Αφρική, για την φύση και τις προοπτικές της Ιεραποστολής στον 21ο αιώνα, για την Νιγηρία στην οποία διακονεί από το 1997 και άλλα σύγχρονα θέματα. 
Επιμελείται και παρουσιάζει ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος.

Dimitrios Baltas: Fr. Sergei Bulgakov (1871-1944) - One hundred fifty years since his birth


Dimitrios Baltas 
Fr. Sergei Bulgakov
The present article constitutes a brief reference to the life and work of Sergei Bulgakov. Sergei Bulgakov was born on 16 July 1871 in the town of Livny, south of Moscow. Although he was raised in a religious ambience, he, in the beginning of his spiritual course, espoused Marxism and more so under the form of the so called "Legal Marxism" movement. Bulgakov’s first publication is entitled “The Significance of the Market in the Capitalist Production System” (1897). Discussing the possibility of the development of capitalism in Russia as a transition stage towards a socialist economy, Bulgakov accepts the necessity of the capitalist evolution, mainly on the issue of agricultural production. However, this stance contradicts the views of both the narodniki (= populists) as well as those of the consistent Marxists. The main work of this era is the two-volume "Capitalism And Agriculture" (St Petersburg, 1900). It is hereby noted that his effort to interpret the problems of agriculture according to the Marxism categories, made him realize the limitations of the Marxist theory and its inapplicability to this special sector of the economy. This was a "from the inside" criticism of Marxism (L. Zander, “Memoir”, in vol. "Sergius Boulgakov, A Bulgakov Anthology", ed. J. Pain-N. Zernov, Philadelphia, 1976, p. xxi). 
Then we come to the second phase of Bulgakov’s course, which, chronologically speaking, should be placed, between 1905 and 1917. Bulgakov is now a Professor of Political Economy in the University of Kiev and in the University of Moscow. The Revolution of 1905 constitutes an important landmark of the era as its ideological roots lie, up to a certain degree, on the notions of the ‘Legal Marxists’. It is at this exact period that Bulgakov, under the influence of the German idealism, rejects the anthropological and the social expression of the Marxist world view. Hence, the Russian author contradicts the notion of the individual as an economic unit and the identification of the individual’s psychology to the psychology of the class. One of the first main texts of this period, published in 1906, is entitled "Karl Marx As A Religious Type" (D. Baltas, trans. in Greek, Athos, Athens 2004). Some of the works of this era that need to be mentioned are the two-volume article collection entitled "From Marxism to Idealism" (St Peterburg, 1903), the also two-volume article collection "Two cities. Investigations into the nature ofsocial ideals" (Moscow, 1911), the celebrated thesis under the title "The Philosophy Of Economy: The World As Household" (Moscow, 1912) and the massive "The Unfading Light: Contemplations And Speculations" (Moscow, 1917), which is a notable contribution to religious philosophy. Finally, the volume "Quiet Thoughts", which includes articles dated between 1911 and 1915, can be traced in the same era. (One of these articles, having been translated, is included in my volume "Russian Philosophers, 19th -20th century", Savalas ed., Athens 2002, pp. 54-67, in greek). 
The last phase of Bulgakov’s spiritual development begins after the Russian Revolution of 1917 and is completed at the end of his life. Although Bulgakov does not especially investigate the nature of the Revolution of 1917, not in the sense that N. Berdyaev (1874-1948) does for example, a profound change in his life and thought has taken place, which is also reflected in his decision to enter priesthood. It is known that he was ordained an Orthodox Church priest in June 1918 in the Trinity Lavra of St Sergius, in the presence of a few distinguished friends, such as P. Florensky, N. Berdyaev et al. However, this fact does not necessarily mean a transition from philosophy to theology. It is more accurate, I believe, to maintain that Bulgakov is both a philosopher who theologizes and a theologian who philosophizes as well. Indeed, what creates an impression is Bulgakov’s enthusiasm during the era when he was a Marxist as well as when he returned to the Orthodox Church. Then he went to the University of Simferopol in Crimea until 1st January 1923, when he was exiled. It was then, in Yalta in 1922, that he wrote "Sous Les Remparts De Chersonese" published in French in 1999. 
From 1925 until 1944, the Russian thinker teaches the orthodox doctrine at the Institut de Theologie Orthodoxe Saint-Serge in Paris. It is mentioned that when he arrived at St Sergius “…he was known as the Marxist economist rather than the newly converted and ordained. That is why there was a lot of reaction against his appointment at the Institute, although most of his supporters were strongly anticommunist Russian immigrants” (Θ. Σταύρου, «Σεργκέϊ Μπουλγκάκωφ», Θρησκευτική καί Ἠθική Ἐγκυκλοπαίδεια, τ. 9, 187). Of course, later on, Bulgakov was a respectful figure who dominated St Sergius for many years. In this – the third – phase of his spiritual development, Bulgakov publishes two trilogies of doctrinal content: a. "The Burning Bush: On The Orthodox Veneration Of The Mother Of God". (Paris, 1927, in Russian), "The Friend Of The Bridegroom: On The Orthodox Veneration Of The Forerunner", (Paris, 1927), "Jacob’s Ladder: On Angels" (Paris, 1929) and b. "Le Paraclet" (Paris, 1936), "The Incarnate Word" (Paris, 1943), "The Bride of the Lamb" (Paris, 1945). Also another work of this era is the concise work ‘L’orthodoxie’ (Paris, 1932). Apart from these, the following works are of a special philosophical interest: "Die Tragodie Der Philosophie" (Darmstadt, 1927), which refers to the dialectics of the 19th century German philosophy, "The Wisdom Of God. A Brief Summary Of Sophiology" (London, 1937), in which Bulgakov briefly alludes to his sophiological theory, and finally "Philosophy Of The Name", (L’Age d’Homme, Lozanne, 1991) which constitutes Bulgakov’s important contribution to language philosophy. 
For the record, it should be mentioned that Bulgakov also visited Greece in 1936 when he participated in a Pan-Orthodox Congress in Athens. Three years later, father Sergei was stricken “by cancer of the larynx, but after two surgeries he escaped the danger; he lost his voice though and survived until 12th of June 1944”.(Η. Mastrogiannopoulos, "Θεολογικές Παρουσίες", Athens, 1986, p. 57).

Τρίτη 22 Ιουνίου 2021

Ο ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΕ ΤΣΑΜΙΚΟ


Είναι σίγουρο. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ΔΕΝ χόρευε τσάμικο, με τον οποίο προσπάθησε να τον συνδέσει ο σημερινός μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος κατά την υποδοχή των οστών του Γερμανού από την Δημητσάνα στην Πάτρα (11-6-2021). 
Στα 1825, δηλαδή ζώντος του Γερμανού, που πέθανε στα 1826, ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος - Αγαθόφρων (Σμύρνη, 1786 - Παρίσι, 12 Ιουνίου 1841), συνθέτης, μουσικός, συγγραφέας και φιλόλογος, συνέθεσε έναν ύμνο για τον Δεσπότη: Le chant de Germanos. 
Αυτό λέει πολλά για όποιον καταλαβαίνει...
Τα υπόλοιπα προσεχώς.
Π.Α.Α.

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2021

"ΤΩ ΘΕΙΩ ΠΛΗΚΤΡΩ ΜΥΣΤΙΚΩΣ" ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Ή ΤΟ 4'33'' ΤΟΥ JOHN CAGE


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής σήμερα και σε όλο τον κόσμο η μουσική έχει την τιμητική της! 
Είναι και εβδομάδα Πεντηκοστής! 
Στον Όρθρο της μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής ψάλλουμε το ακόλουθο κάθισμα: 
Μετὰ τὴν Ἔγερσιν Χριστέ, τὴν ἐκ τοῦ τάφου, καὶ τὴν πρὸς ὕψος οὐρανοῦ, θείαν Ἀνάληψιν, τοῖς θεόπταις τὴν δόξαν σου κατέπεμψας οἰκτίρμον· Πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαινίσας τοῖς Μαθηταῖς· ὅθεν, ὥσπερ κιθάρα μουσουργική, πᾶσιν ἐτρανολόγησαν, τῷ θείῳ πλήκτρῳ μυστικῶς, Σῶτερ, τὰ ἀπηχήματα, καὶ τὴν οἰκονομίαν σου. 
Στο τροπάριο αυτό οι Απόστολοι, φωτισθέντες από το Άγιο Πνεύμα, γίνονται σαν μια «κιθάρα μουσουργική» - όλοι τους χορδές μιας δωδεκάρχοδης κιθάρας – η οποία τρανολόγησε τα απηχήματα και την θεία οικονομία «τω θείω πλήκτρω μυστικώς»! 
Οι Απόστολοι κήρυξαν «πάση τη κτίσει», ετράνωσαν την αλήθεια του Χριστού, αλλά με ένα παράδοξο τρόπο, όπως «παράδοξα είδον τα έθνη πάντα εν πόλει Δαβίδ» την ημέρα της Πεντηκοστής. Τότε «ήχος καθάπερ φερομένης πνοής βιαίας» και μετά το κήρυγμα τρανό «τω θείω πλήκτρω μυστικώς». 
Ο υμνωδός θέλει τους Αποστόλους «ώσπερ κιθάρα μουσουργική», αλλά στη συνέχεια δεν μιλάει για χορδή, αλλά για πλήκτρο, το οποίο είναι κρουστό! Κι ένα κρουστό πώς γίνεται να υπάρχει «μυστικώς»!
Κατά μία εκδοχή – σπάνια, βέβαια – πλήκτρο μπορεί να θεωρηθεί και η πένα με την οποία ο ερμηνευτής χτυπά τις χορδές της κιθάρας ή άλλου παρόμοιου εγχόρδου. Σε κάθε περίπτωση το «μυστικώς» είναι πρόβλημα… 
Αλλά στην θεολογία μόνο το «μυστικώς» υφίσταται. Παντού είναι μπροστά μας, αλλά το προσπερνάμε γιατί δεν μας συμφέρει. Η λογική μας είναι λογική κρουστού. Να ακουστούμε πάση θυσία. Να κάνουμε θορυβώδη «ομολογία» και «πύρινο» κήρυγμα, κι όχι να ζήσουμε μυστικώς, σαν τους αγγέλους, που τους εικονίζουμε στην Θεία Λειτουργία: «Οι τα χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες…». 
Και επειδή η σιωπή είναι η μουσική του μέλλοντος αιώνος ας …ακούσουμε μυστικώς το 4’33’’ του John Cage (1912 - 1992). 
Το 4′33″ (Four minutes, thirty-three seconds" ή "Four thirty-three") είναι μία σύνθεση του 1952 σε τρία μέρη του Αμερικάνου πειραματιστή συνθέτη, για οποιοδήποτε όργανο ή συνδυασμό μουσικών οργάνων και η παρτιτούρα ζητά από τον εκτελεστή ή τους εκτελεστές του έργου να μην παίξουν καθ' όλη τη διάρκεια του κομματιού. 
Το «ξένον άκουσμα» αποτελείται από τους ήχους του περιβάλλοντος που ακούν οι ακροατές ενώ αυτό παίζεται επί σκηνής, αν και πολλές φορές θεωρείται ως "4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα σιωπής".

Κυριακή 20 Ιουνίου 2021

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΪ ΡΟΥΜΠΛΙΩΦ


Η ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι για τον περίφημο ρώσο αγιογράφο του 15ου αιώνα Αντρέι Ρουμπλιόφ, τελειώνει με την εικόνα της Αγίας Τριάδας του Ρουμπλιόφ - σύμβολο, θα λέγαμε, της Ρωσικής Ορθοδοξίας - η οποία από ασπρόμαυρη γίνεται έγχρωμη καθώς κλείνει η ταινία. Και νιώθεις ένα θάμβος, καθώς το πλάνο του Ταρκόφσκι σε συνέχει κυριολεκτικά, έτσι που να νομίζεις ότι είσαι ο τέταρτος της Τριάδας! 
Ο Ταρκόφσκι στο βιβλίο του "Σμιλεύοντας το χρόνο" εξηγεί: 
«Δεν βλέπουμε την Αγία Τριάδα του Ρουμπλιόφ όπως την έβλεπαν οι σύγχρονοί του, κι όμως η εικόνα ζει αιώνες. Ήταν ζωντανή τότε, είναι ζωντανή και σήμερα, και συνδέει τους ανθρώπους εκείνου του αιώνα με τούτον. Η Αγία Τριάδα θεωρείται εξαίρετο μουσειακό κομμάτι, ίσως και πρότυπο του ζωγραφικού ύφους εκείνης της περιόδου. Μπορούμε όμως να τη δούμε κι αλλιώς: να στραφούμε στο ανθρώπινο, πνευματικό νόημά της, που παραμένει ζωντανό και οικείο για μας που ζούμε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Έτσι προσεγγίζουμε κι εμείς την αλήθεια η οποία έδωσε την Αγία Τριάδα». 
Η Ορθόδοξη αναπαράσταση της Αγίας Τριάδος είναι η Φιλοξενία του Αβραάμ. Βαθειά συμβολική. Ο Αβραάμ και η Σάρα διακονούν τους τρεις ξένους, που δεν είναι άλλοι από τα τρία πρόσωπα της μιας θεότητος και παριστάνονται ως άγγελοι. Η απεικόνιση περιλαμβάνει και πολλές άλλες εικονογραφικές λεπτομέρειες που έχουν σχέση με ένα τραπέζι. Ο Ρουμπλιόφ αφαιρεί τον Αβραάμ και τη Σάρα κι έτσι αδυνατίζει το ιστορικό πλαίσιο της σκηνής της φιλοξενίας του Αβραάμ, δίνοντας έμφαση στην Τριαδολογία. Το τραγικό έχει υπερνικηθεί, ο ρόλος του Πνεύματος έχει ολοκληρωθεί και βασιλεύει πλέον η ειρήνη του μέλλοντος αιώνος. 
Όπως γράφει ο αγιογράφος παπα - Σταμάτης Σκλήρης "στο εσχατολογικό αυτό όραμα συνεισφέρει η ευγένεια των χρωματικών συνδυασμών, μοναδικών σε ολόκληρη την ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση, όπου καμμιά πινελιά δεν προσβάλλει τη διάχυτη χρωματική ισορροπία, καμμιά παραφωνία δεν ταράζει τη χρωματική συμφωνία. Στο ίδιο όραμα εντάσσεται, τέλος, και ο γεωμετρικός ρυθμός που υποβάλλει την ύπαρξη που δεν απειλείται από το κακό μέσα σε μιαν ακύμαντη αιωνιότητα». 
Σημαντική και η ακόλουθη παρατήρηση του π. Σταμάτη Σκλήρη: «Αρκεί ν’ αντιπαραβάλουμε τη φωτοσκίαση των ενδυμάτων του Θεοφάνη αφ’ ενός και του Ρουμπλιώφ αφ’ ετέρου προς τη φωτοσκίαση των τοιχογραφιών της Μονής της Χώρας Κωνσταντινουπόλεως, για να συμπεράνουμε ότι ο Ρουμπλιώφ στάθηκε πιό βυζαντινός από τον δάσκαλό του. Δεν πρόκειται όμως μόνο για μια τέτοια λεπτομέρεια, αλλά για όλα τα στοιχεία που συγκροτούν το μνημειώδες και μοναδικό έργο του. Όχι μόνο στις φορητές εικόνες, όπως αυτές του Χριστού και των Αρχαγγέλων της Δεήσεως, αλλά και στις τοιχογραφίες, ο Ρουμπλιώφ φωτίζει τα πρόσωπα με τον τρόπο της βυζαντινής πλαστικότητας, σε αντίθεση προς τον έντονο εξπρεσιονισμό των τοιχογραφιών του Θεοφάνη». 
Έτσι, η μοναδικότητα της εικόνας έγκειται τόσο στην χρωματική και ρυθμική της πρόταση όσο και - κυρίως - στην σπουδαία θεολογική διάστασή της. 
Π.Α.Α.

ΑΚΤΙΣΤΟΣΥΜΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΣΥΝΘΡΟΝΟΝ


Ακτιστοσυμπλαστουργοσύνθρονον, λέει, το Πνεύμα 
κι εμείς, κτιστοί 
πλαστουργημένοι και θρονιασμένοι για τα καλά 
σ’ έναν κόσμο απνευμάτιστο 

μα γιατί; 

Έχουμε απ’ όλα 
πνεύμα και ηθική 
πνεύμα και διανόηση 
το πνεύμα και το γράμμα του νόμου 

τι μας λείπει; 

Μα το Πνεύμα 
το ακτιστοσυμπλαστουργοσύνθρονον 
που όπου θέλει πνει 
και άντε να το πιάσεις 

εκτός κι αν το εκ-βιάσεις.

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος


Σάββατο 19 Ιουνίου 2021

Ο ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΦΡΕΝΕΙΑΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ σε πρόσφατο κείμενό του που είδε το φως της δημοσιότητος γράφει μεταξύ άλλων: 
«Σέβομαι τόν θεσμό τοῦ Πρωτοθρόνου τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείου, προσεύχομαι ὑπέρ τοῦ Παναγ. Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἀποστέλλω ἑόρτιες εὐχές πρός Αὐτόν, κατά τά ὀνομαστήρια καί τίς μεγάλες ἑορτές τῆς Χριστιανοσύνης (παρ ̓ ὅτι, ἀφ ̓ ὅτου ἀνέκυψε τό Οὐκρανικό ζήτημα, δέν λαμβάνω ἀπαντήσεις ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο). Καί ἄν διευθετηθῇ ἱεροκανονικῶς καί Ἁγιοπνευματικῶς τό φλέγον θέμα τῆς Κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἐν Πανορθοδόξῳ Ἱερᾷ Συνόδῳ, τότε ἡ Παναγία ἡ Μυρτιδιώτισσα, το πανελλήνιο αὐτό καί παγκόσμιο προσκύνημα, ὄχι μόνον τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ἀλλά καί ὅλους τούς Μακ. Προκαθημένους τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν θά δεχθῇ πανευφροσύνως διά πανηγυρικό Πατριαρχικό Συλλείτουργο». 
Φαίνεται πως ο μητροπολίτης Κυθήρων δεν έχει καταλάβει ποια είναι η θέση του στην Εκκλησία και διεκδικεί ρόλον «συντονιστού» των διορθοδόξων θεμάτων. 
Αλλά πρώτα ας μου επιτρέψει ο σεβασμιώτατος να του υπενθυμίσω κάποια απλά πράγματα στοιχειώδους εκκλησιολογίας τα οποία του διαφεύγουν (;). 
Ο μητροπολίτης Κυθήρων, λοιπόν, έχει ταχθεί αναφανδόν και ευθαρσώς εναντίον της αποφάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου για χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Θεωρεί «κανονική» Εκκλησία στην Ουκρανία αυτήν της Ρωσικής παρουσίας. 
Η στάση του αυτή δεν αντιβαίνει μόνο στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και στην Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία αναγνώρισε το κανονικό δικαίωμα του Πατριαρχείου για χορήγηση Αυτοκεφαλίας και ο Προκαθήμενός της, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος μνημονεύει «Επιφανίου Κιέβου». 
Η Ρωσική Εκκλησία, ως γνωστόν, προέβη σε αντίποινα εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Εκκλησιών που αναγνώρισαν την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας, με πρώτο και κύριο την διακοπή της μνημόνευσης των Προκαθημένων τους (Αλεξανδρείας, Ελλάδος, Κύπρου). 
Άρα, ο μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ υποστηρίζει μετά μένους την Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία έχει διακόψει το μνημόσυνο του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην οποία ανήκει ο ίδιος ο Κυθήρων. 
Επομένως, πώς ο ίδιος είναι σε κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο αφού αντιτίθεται στο κανονικό δικαίωμά του να μνημονεύει τον Κιέβου Επιφάνιο, τον οποίο θεωρεί «σχισματικό και αχειροτόνητο».
Επίσης, πώς ανέχεται ο άγιος Κυθήρων ο «σχισματικός και αχειροτόνητος» Κιέβου Επιφάνιος να μνημονεύει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, με τον οποίο είναι σε κοινωνία ο Κυθήρων; 
Κι ακόμα, η Ρωσική Εκκλησία - κατά δήλωσή της - είναι σε κοινωνία με τους ιεράρχες εκείνους που στηρίζουν τις θέσεις της. Άρα, ο κοινωνών μετά της Εκκλησίας της Ρωσίας μητροπολίτης Κυθήρων, πώς κοινωνεί με τους άλλους ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίο είναι «ακοινώνητοι», αφού αναγνωρίζουν την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας; 
Η Ιερά Σύνοδος, την οποία μνημονεύει ο άγιος Κυθήρων σε κάθε Θεία Λειτουργία, είναι «ακοινώνητη» από την Ρωσική Εκκλησία, με την οποία εκείνος είναι σε κοινωνία. Για ποια «ενότητα» της Εκκλησίας κόπτεται ο μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ όταν ο ίδιος τελεί πλήρως σε λογική και πρακτικές διάσπασης; 
Ποιος άλλος μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος - αλλά και σε διορθόδοξο επίπεδο - έχει στείλει τόσες επιστολές προς την Σύνοδό του εγκαλώντας την για παραβίαση της κανονικότητος; 
Η αγωνία του για την ενότητα της Ορθοδοξίας δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν. Άλλωστε ο ίδιος ουδέποτε ασχολήθηκε με τις Διορθόδοξες Σχέσεις. Δεν έχει καμία ανάλογη εμπειρία. 
Τέλος, ο λαλίστατος Κυθήρων Σεραφείμ έχει καταπιεί την γλώσσα του για την περίπτωση του αποτειχισθέντος κληρικού Άγγελου Αγγελακόπουλου, τον οποίο είχε στην Μητρόπολή του. Η ευθύνη του για την εκτροπή του κληρικού αυτού είναι μεγάλη και φαίνεται πως δεν την έχει συνειδητοποιήσει.
Αλλά και τι έχει συνειδητοποιήσει ο Κυθήρων Σεραφείμ; Μήπως ότι ήρθε η ώρα του;…

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΨΑΛΛΟΥΝ ΥΜΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (ΒΙΝΤΕΟ)


Το Μουσικό Σχολείο Αργολίδας κατά τη φετινή χρονιά και στα πλαίσια των υγειονομικών κανόνων λειτουργίας, πραγματοποίησε μια σειρά βιντεοσκοπήσεων, οι οποίες έχουν ως στόχο να δείξουν μέρος της δουλειάς των Μουσικών Συνόλων σχολείου. 
Η "Διαδικτυακή Παρουσίαση Συνόλων" συνεχίζει τον κύκλο της με τον «Βυζαντινό Χορό» του σχολείου. Το Σύνολο του Βυζαντινού Χορού αποτελείται από περισσότερους από 15 μαθητές/-τριες και υπεύθυνος καθηγητής αυτού είναι ο κ. Άγγελος Μπέντης. 
Στα παρακάτω videos, οι μαθητές του μουσικού σχολείου Αργολίδας παρουσιάζουν το Απολυτίκιο της εορτής της Πεντηκοστής και το Μέγα Προκείμενο του Εσπερινού της Γονυκλισίας. 
Ἀπολυτίκιον Πεντηκοστής. 
Ἦχος πλ. δ' 
Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι. 
Προκείμενον. 
Ἦχος βαρὺς. 
Τὶς Θεὸς μέγας, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος.
Υπεύθυνος καθηγητής: Άγγελος Μπέντης 
Δημιουργία & επεξεργασία video: Κωνσταντίνος Μπάτας

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2021

ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ


Στα γενέθλια του Γιώργου Μαρίνου (18 Ιουνίου). 
Ο Γιώργος Μαρίνος στην θρυλική "Μέδουσα" σφράγισε τα φοιτητικά μας χρόνια.
Περιμέναμε πώς και πώς την χειμερινή παραγωγή του κάθε χρόνο.
Μοναδικός και ανεπανάληπτος. Όσοι κι αν έρθουν μετά απ' αυτόν δεν μπορούν να έχουν την τραγικότητά του, την γνησιότητά του, την τρέλα του!
Ο Γ. Μαρίνος είναι για μένα η Αθήνα, η Οδός Ονείρων, που εκείνος πρωτοτραγούδησε, η Πανεπιστημίου, που κάθε φορά σαν την κατεβαίνω θυμάμαι το συγκλονιστικό νούμερό του.

 

Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο Άρης Δημοκίδης μας έδωσε τώρα ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ για τον μοναδικό Γιώργο Μαρίνο. 


Θυμάμαι πως σε μια συνέντευξή του στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ (16/3/1976) και στην Όλγα Μπακομάρου, ο Γιώργος Μαρίνος τοποθετείται σε σχέση με το κλίμα της Μεταπολίτευσης και λέει ενδιαφέροντα και ...προφητικά πράγματα: 
«Είναι φυσικό να μην απευθύνομαι σ’ ένα κοινό νέων 18 ετών. Πιο παληά ίσως να απευθυνόμουν στους νέους της γενιάς μου, να τους αφορούσαν αυτά που τραγουδούσα. Αλλά μεγαλώνω μαζί με τη γενιά μου. Όσο για τους φοιτητές, τους σημερινούς φοιτητές, άρχισαν να καταλαβαίνουν την εις βάρος τους κοροϊδία. Το ότι ωρισμένοι τραγουδάνε τάχα από… ιδανικό τα ιδανικά τους, ενώ στην πραγματικότητα εκμεταλλεύονται τη δίψα τους για ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατία. Αλλά είναι παρήγορο που άρχισαν να τους καταλαβαίνουν οι νέοι. Κι αυτό το αποδεικνύει η αποχή τους από πολλά απ’ αυτά τα δήθεν μαγαζιά. Φυσικά, μερικά πράγματα είναι και θέμα μόδας. Τρέχουν τώρα λόγου χάρη στα “αντάρτικα”, γιατί είναι κάτι καινούργιο. Δεν είναι σίγουρο ότι θα πηγαίνουν εκεί με ενθουσιασμό σε δύο ή σε πέντε χρόνια. Όλα αυτά είναι φαινόμενα παροδικά. Οι νέοι έχουν αυτούς τους ενθουσιασμούς, όσο δεν είναι εξαρτημένοι από το αστικό περιβάλλον. Όταν μπουν μέσα σ’ αυτό, εγκλωβίζονται στο σύστημα και απορροφώνται. Εκτός, βέβαια, από ωρισμένους ρομαντικούς, ωραίους και αξιοζήλευτους, που διατηρούνται πάντα αγνοί και ενθουσιώδεις». 
Τότε που έλεγε αυτά ο Γ. Μαρίνος στην Όλγα Μπακομάρου, τον Μάρτιο του 1976, ήταν που ο Γιώργος Παπαστεφάνου του αφιέρωσε μια "Μουσική βραδιά" στην Ελληνική Τηλεόραση. 
Το παραθέτουμε στη συνέχεια, σε ανάμνηση αλλοτινών καιρών, απέραντα ευγενικών.


"ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ" ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟ (ΒΙΝΤΕΟ)


Η ενορία του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Ν. Ψυχικού παρουσιάζει την διαδικτυακή εκπομπή «Προς Εκκλησιασμόν», όπου φιλοξενούνται εργάτες του πνεύματος και της τέχνης. 
Επιμελείται και παρουσιάζει ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος. 
Στη δέκατη έβδομη εκπομπή προσκεκλημένος ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος. 
Επιμέλεια εικόνας και ήχου: Κατερίνα Λεονάρδου.
Ο Νίκος Βατόπουλος στην συνέντευξη μιλάει για την βιωματική σχέση του με την Αθήνα και τις πρωτοβουλίες του για μια επανανακάλυψη της πόλης, για την περιδιάβασή του στην Ελλάδα, η οποία τον συνέχει, για σημαντικά πρόσωπα του νεοελληνικού βίου που καθόρισαν τη σκέψη του, για την διαδρομή του στο πολιτιστικό ρεπορτάζ κ.α.  

  

Ο Νίκος Βατόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. 
Είναι κάτοχος πτυχίου Master of Arts σε European Studies (1985) από το Πανεπιστήμιο του Reading (Ηνωμένο Βασίλειο). 
Είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» και συγγραφέας. Αρθρογραφεί από το 1988 και ασχολείται με θέματα πολιτισμού. Από το 2007 έως το 2014 ήταν υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος για το ημερήσιο και το σαββατιάτικο φύλλο. Έκτοτε, αρθρογραφεί με ελεύθερη θεματολογία. Το 1999 εργάστηκε για ένα διάστημα στην εφημερίδα «Το Βήμα».


Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η φωτογραφική καταγραφή της Ελλάδας, η ιστορία των αστικών κέντρων, η αρχιτεκτονική του 19ου και του 20ού αιώνα, η ιστορία των εντύπων και οι διαδρομές των σκαπανέων της φωτογραφίας. Ειδική ερευνητική ενότητα αποτελεί η μη καταγεγραμμένη μικροϊστορία και η «ανεπίσημη» πόλη. Έχει λάβει μέρος σε εικαστικές εκθέσεις ως φωτογράφος και έχει διοργανώσει το πρότζεκτ «Η Αθήνα της δεκαετίας του ‘60» (Ελληνοαμερικανική Ενωση, 2014).Έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα: «Φωτογραφικόν Πρακτορείον ”Δ. Α. Χαρισιάδης”» (Μουσείο Μπενάκη, 2009), «Γιώργος Ζογγολόπουλος» (Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, 2016) και «18 κείμενα για τον Γιάννη Μαρή» (Πατάκης, 2016). 
Το 2011 ίδρυσε την ομάδα πολιτών «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα», η οποία αριθμεί πάνω από 23.000 μέλη, ενώ διαδικτυακά τα μέλη είναι τριπλάσια. 
Έχει ειδίκευση σε θέματα νεώτερης αθηναϊκής ιστορίας και αρχιτεκτονικής. Το 2014 παρουσίασε επιλογή από αθηναϊκές φωτογραφίες του σε ατομική έκθεση με τίτλο «Η Αθήνα ενός αθηναιογράφου» στην γκαλερί «ena». Έχει επίσης οργανώσει και παρουσιάσει την θεματική έκθεση «Η Αθήνα της δεκαετίας του 1960» στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (2014). Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο Gina Bachauer- Νικολάου Δούμπα/ Κατηγορία Κοινωνικής και Πολιτιστικής Προσφοράς. 
Είναι συγγραφέας των βιβλίων: «Το Πρόσωπο της Αθήνας» (2001 και 2008), το οποίο κυκλοφόρησε και στην αγγλική γλώσσα («Facing Athens»), «Περπατώντας στην Αθήνα» (2018), το οποίο κυκλοφόρησε επίσης και σε αγγλική έκδοση "Walking in Athens", «Μικροί δρόμοι της Αθήνας» (2019) «Όπου και να ταξιδέψω – Περπατώντας σε 24 πόλεις» (2019), «Στο βάθος του αιώνα - Ένα αφήγημα για την Αθήνα» (2020).


Πέμπτη 17 Ιουνίου 2021

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΚΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ


Στο πλαίσιο των Ημερών Δελφικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς παρουσιάζεται σήμερα, Πέμπτη 17 Ιουνίου 2021, στην Συκιά κοντά στο Ξυλόκαστρο, στο σπίτι του Άγγελου Σικελιανού, ένα ξεχωριστό πρόγραμμα με τίτλο: «Γαλάζιες νύχτες». 
Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στην ποίηση δύο μεγάλων ποιητών: του Διονυσίου Σολωμού και του Άγγελου Σικελιανού. Με την μουσική του Γιώργου Κουρουπού και του Αντίοχου Ευαγγελάτου. 
Δύο Ποιητές, Δύο Συνθέτες - Δύο Αιώνες Ελληνισμού. 
Ο ποιητικός λόγος του Άγγελου Σικελιανού με την εγγενή μουσικότητά του διαλέγεται με την δύναμη της ποίησης του Διονυσίου Σολωμού. Ποιήματα και μελοποιήσεις, εικόνες και στοχασμοί, λυρικά οράματα και ιδέες, αισθήσεις και όνειρα, μαζί με τον λυρισμό της μουσικής του Γιώργου Κουρουπού και την κλασικότητα του Αντίοχου Ευαγγελάτου συνθέτουν ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα μουσικής και ποίησης κορυφαίων στιγμών των δύο αιώνων. 
Τραγούδι: Άρτεμις Μπόγρη 
Πιάνο: Δημήτρης Γιάκας 
Απαγγελία: Ιουλίτα Ηλιοπούλου
Ακολουθεί αναλυτικά το πρόγραμμα της εκδήλωσης.


Τετάρτη 16 Ιουνίου 2021

Η ΦΑΙΗ ΜΙΝΩΠΕΤΡΟΥ - ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΝΤΙΝΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟ


Βρόχος
Τώρα ποὺ σ᾿ ἔχω διαγράψει ἀπ᾿ τὴν καρδιά μου, 
ξαναγυρνᾷς ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἐπίμονα, 
ὅλο καὶ πιὸ πολὺ τυραννικά. 
Δὲν ἔχουν ἔλεος τὰ μάτια σου γιὰ μένα, 
δὲν ἔχουν τρυφερότητα τὰ λόγια σου, 
τὰ δάχτυλά σου ἔγιναν τώρα πιὸ σκληρά, 
ἔγιναν πιὸ κατάλληλα γιὰ τὸ λαιμό μου. 

Η θάλασσα ηδονίζεται με τα ναυάγια
Η θάλασσα ηδονίζεται με τα ναυάγια 
τα προκαλεί 
τα κουκουλώνει 
είσαι η θάλασσα 
είμαι ναυάγιο  

Ντίνος Χριστιανόπουλος | ποιητικές συλλογές «Μικρά ποιήματα» και «Ποιήματα» | © εκδόσεις Ιανός, 2013 & 2014 |

Η Φαίη Μινωπέτρου- Κασιμάτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (2019). Επίσης, έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (2014) και κατέχει μεταπτυχιακό στην Κλινική Ψυχολογία (ΕΚΠΑ, 2016). Δείγματα της δουλειάς της στο θέατρο είναι η «Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα» του Νίκου Μαστοράκη (Θέατρο Τέχνης, 2018) και το «Ξέπλυνες το αλάτι από πάνω σου;» της Ομάδας Sacra, που βραβεύτηκε στο Adapt Festival (Tempus Verum- Εν Αθήναις, 2019). Έχει συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη με το Γιάννη Χουβαρδά και έχει παρακολουθήσει Σεμινάριο Yποκριτικής-Σκηνοθεσίας-Σκηνικού λόγου & Σκηνικής κίνησης με τον Στάθη Λιβαθινό, την Ταμίλα Κουλίεβα και τον Karpov και τη Μέθοδο του Θεόδωρου Τερζόπουλου.

ΤΑ 30ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Με αφορμή τα 30 χρόνια από την ίδρυση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021 επετειακή συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. 
Η Ορχήστρα του Μουσικού Φλωρεντινού Μαΐου, υπό τον περίφημο μαέστρο Ζούμπιν Μέτα, ερμήνευσε έργα Μπραμς, ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου και υψηλών και εκλεκτών προσκεκλημένων. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν οι σχετικές κοσμικές φωτογραφίες των "λαμπερών καλεσμένων". 
Πρέπει, όμως, να σημειωθεί μία ασυγχώρητη παράλειψη. Δεν είδαμε πουθενά – και απ’ ό,τι μαθαίνουμε δεν εκλήθησαν – τους ανθρώπους που κράτησαν όλα αυτά τα χρόνια το Μέγαρο Μουσικής όρθιο και ζωντανό! Και μάλιστα στις πολύ δύσκολες εποχές της κρίσης. 
Δεν είδαμε, για παράδειγμα, τους πρώην προέδρους του Μεγάρου Ιωάννη Μάνο και Νίκο Θεοχαράκη, δεν είδαμε τους διατελέσαντας καλλιτεχνικούς διευθυντές Γιώργο Κουρουπό και Μίλτο Λογιάδη, δεν είδαμε κι άλλους διοικητικούς παράγοντες που συνέβαλαν καθοριστικά στην λειτουργία του Μεγάρου 30 χρόνια τώρα. 
Τιμήθηκε, δηλαδή, μια ιστορική επέτειος χωρίς τους ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία του Μεγάρου Μουσικής. 
Δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι αυτό έγινε εσκεμμένα, γιατί αν συμβαίνει είναι τραγικό! Γι’ αυτό μίλησα για ασυγχώρητη παράλειψη. 
Όπως και να ‘χει, κάποιος θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη. Ποιος θα έχει το θάρρος;
Related Posts with Thumbnails