ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΝΕΩΝ;;

Ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς στο σημερινό άρθρο του στην Καθημερινή γράφει για την πολυσυζητούμενη σχέση νέων και Εκκλησίας:
«Ισως μια μερίδα της νεολαίας, η πιο επιπόλαιη, να εντυπωσιάζεται ακούγοντας ότι ο Αρχιεπίσκοπος «την πάει», ότι την καλεί να έρθει στην Εκκλησία «όπως είναι: με το σκουλαρίκι της και τη μίνι φούστα της». Αλλά ποτέ σοβαρός άνθρωπος, παιδί ή ενήλικας, δεν θα ανοιχτεί στην περιπέτεια της μεταφυσικής αναζήτησης επειδή τον κάλεσαν εκεί με την αργκό της καθημερινής πλάκας ή με ανέκδοτα. Η ελλαδική κοινωνία σήμερα κατακλύζεται από καταιγιστικό πληθωρισμό θρησκευτικού κηρύγματος: προφορικού, έντυπου, ραδιοφωνικού. Έχει υποχρεωτική τη διδασκαλία θρησκευτικών στα σχολειά, κατηχητικά μαθήματα στους ναούς, κατηχητικές κατασκηνώσεις σε κάθε μητρόπολη, χώρια η «ιεραποστολική» δραστηριότητα ευσεβιστικών εξωεκκλησιαστικών σωματείων. Δεν μας λείπουν οι «εκσυγχρονισμένες» μέθοδοι θρησκευτικής προπαγάνδας. Μας λείπει τραγικά λόγος εκκλησιαστικός, μαρτυρία της εκκλησιαστικής εμπειρίας».
Συμφωνώ απολύτως με τον Γιανναρά και προσθέτω την δική μου άποψη, που στηρίζεται και στην καθημερινή επαφή με νέους και μάλιστα έφηβους. Το θέμα μάθαμε να το βλέπουμε «επικοινωνιακά». Καμία σχέση. Ο Γιανναράς εντοπίζει εντοπίζει την ουσία: «Πρόβλημα σήμερα δεν είναι να φτάσει κάποιος στον ναό, αλλά το τι τον περιμένει εκεί που θα φτάσει: ποιες θρησκευτικές μωρολογίες θα τον βομβαρδίσουν, ποιες αχυρένιες ηθικολογίες, ποιος νομικισμός θα τον γεμίσει ενοχές».

Άρα χρειαζόμαστε ιερείς που θα είναι έτοιμοι να ακούσουν τους νέους, να κατανοήσουν την δική τους πραγματικότητα, συχνά ολότελα διαφορετική από την δική μας, να είναι αποφασισμένοι για την συνάντηση με την ετερότητα. Οι πνευματικοί πρέπει να διαπλάθουν ελεύθερες προσωπικότητες, ικανές να διαχειριστούν τη ζωή τους, και όχι αχυρανθρώπους, που θα έχουν απόλυτη εξάρτηση απ’ αυτούς. Επίσης, οι νέοι θέλουν το αυθεντικό και γνήσιο. Όχι το επίπλαστο και… πλαστικό. Η συνάντηση νέων και Εκκλησίας είναι κάτι που δεν λύνεται με «Συμβούλιο Νέων». Ο νέος Αρχιεπίσκοπος το εξήγγειλε σε μια προσπάθεια να αφουγκραστεί τον σύγχρονο παλμό. Μακάρι να λειτουργήσει, αλλά προσωπικά είμαι δύσπιστος. Η Εκκλησία θα συναντήσει τους νέους αν αληθεύει! Και η αλήθεια, όπως είναι γνωστό, έναντι θανάτου δίδεται. Η συνάντηση με τον άλλο προϋποθέτει «άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», όπως λέει ο Ελύτης. Ο νέοι πρέπει να είναι χαραγμένοι στην καρδιά μας, όπως ο νόμος της χάριτος. Γι’ αυτό καταφεύγω πάλι στον Ελύτη:

«Χαράξου κάπου

με οποιονδήποτε

τρόπο και μετά πάλι

σβήσου

με γενναιοδωρία».