ΔΡΟΜΑΙΟΣ 4

Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ είχαν χθες ένθετο τεύχος με τίτλο «Γιώργος Σεφέρης, Τρεις μέρες στα Μοναστήρια της Καππαδοκίας». Πρόκειται για μια έκδοση, σε συνεργασία με το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, του οδοιπορικού που πραγματοποίησε ο Σεφέρης στην Καππαδοκία για τρεις μόνον μέρες τον Ιούλιο του 1950. Ένα ταξίδι στα πατρογονικά μέρη του ποιητή «με τον φακό και την πένα του».
Στο πατρινό πολιτιστικό περιοδικό «το δόντι», που δυστυχώς δεν βγαίνει πια, τον Δεκέμβριο του 1999 είχα γράψει ένα μικρό κείμενο με τίτλο: «Ο Γιώργος Σεφέρης της Αποκάλυψης, του Άσματος, της Καππαδοκίας». Το κείμενό μου αποτελούσε μια νύξη για την «θρησκευτικότητα» του ποιητή, όπως αποτυπώνεται στις μεταγραφές της Αποκάλυψης του Ιωάννου και του Άσματος των Ασμάτων, αλλά και στο περιηγητικό τριήμερο στην Καππαδοκία. Έγραφα: «Εκπλήσσεται όποιος διαβάζει το σχετικό δοκίμιο του ποιητή. Κάνει καίριες παρατηρήσεις για την αρχιτεκτονική και την αγιογραφία των μοναστηριών. Περιγράφει κατά τρόπο σχεδόν ανάγλυφο την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Παραθέτει επιγραφές που του έκαναν εντύπωση. Σημειώνει σχετικά ιστορικά γεγονότα, κυρίως του Βυζαντίου και μας εφιστά την προσοχή: Ο ένδοξός μας Βυζαντινισμός, δεν είναι ένα ιερατικό σχήμα απολιθωμένο, αλλά μια αδιάκοπη κίνηση ιδεών και διαφορετικών ορμέμφυτων, μια ζύμωση, ένα διϋλιστήριο.
Σαν διαβάσει κανείς Τα Μοναστήρια της Καππαδοκίας του Σεφέρη, αντιλαμβάνεται ότι ο δρόμος είναι μακρύς. Γι’ αυτό και η τελική επίκληση του ποιητή Κύριε, βοήθει!». Ας διαβάσει κανείς το οδοιπορικό του Σεφέρη για να κατανοήσει κάτι απ’ αυτό που ο ποιητής έγραψε στον Νεόφυτο τον Έγκλειστο: …είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης.