Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΠΑΝΤΑ ΕΚ ΝΕΟΥ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190 

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ 

Τηλ. 210 4514833 

Fax 210 4518476 

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 29ῃ Νοεμβρίου 2012 

Πρός Τόν 

κ. Παναγιώτη Ἀνδριόπουλο 

Διαχειριστή τοῦ Ἰστολογίου 

«Ἰδιωτική Ὁδός» 

Ἀγαπητέ κ. Ἀνδριόπουλε, 

Στό Ἰστολόγιό σας τήν Κυριακή 25/11/2012 ἀναρτήσατε κείμενο τοῦ θεολόγου-φιλολόγου ΑΠΘ ὅπως προσδιορίζεται κ. Κώστα Νούση μέ τίτλο «Ἐκκλησιαστική σχιζοείδεια ἤ σοφιστικές αὐτοδικαιώσεις (ἀλλιῶς: φαινομε-νολογικές προσεγγίσεις τῆς συγκεχυμένης σύγχρονης ἐκκλησιολογίας)» πού ἀναφέρεται ἐπικριτικά καί στήν ἐλαχιστότητά μου καί μάλιστα μέ «ψυχιατρικούς ὅρους» πού καταδεικνύει ὅτι πέραν τῶν γνωστικῶν ἀντικειμένων πού ἐπικαλεῖται ὁ κ. Νούσης πρέπει νά προσθέση καί τήν «ψυχιατρική» του ἰδιότητα καί μάλιστα μέ τήν παγκόσμια πρωτοτυπία νά προβαίνει σέ ψυχιατρική ἀνάλυση συνανθρώπων του, οἱ ὁποῖοι δέν τόν γνωρίζουν οὔτε κατ’ ὄψιν καί μέ τούς ὁποίους δέν ἔχει ἐπιτελέσει οὔτε μία «συνεδρία ψυχιατρικῆς ἀναλύσεως». Τώρα βέβαια τό πόσης ἀκεραιότητος χριστιανικοῦ ἤθους ἐκδηλώσεις εἶναι οἱ θέσεις τοῦ κ. Νούση παρέλκει κανείς νά τονίση καί τοῦτο διότι ὅπως τουλάχιστον ἡ σύγχρονη ψυχιατρική ἀποφαίνεται ἡ σχιζοφρένεια εἶναι βαρυτάτη ψυχιατρική νόσος διά τήν ὁποίαν δέν εὐθύνεται ἀσφαλῶς ὁ ἀσθενής καί ἑπομένως στό πρόσωπό του δέν ἁρμόζει χριστιανικῶς ἡ κατάκρισις ἀλλά ἡ ἀπόλυτος συμπάθεια καί ἡ ἀπόλυτος συμπαράστασις. 

Εὐλόγως τίθεται τό ἐρώτημα τά πραγματικά περιστατικά πού ἑρμηνεύει μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ κ. Νούσης συνάδουν πρός τήν πραγματικότητα καί τή λογική; Γράφει ὁ κ. Νούσης: «Η ευχέρεια με την οποία απαξιούνται ιεράρχες - και δη ο σεπτός θεσμός της Πρωτόθρονης Εκκλησίας – και η ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ αποδόμηση του κύρους των διοικητικών οργάνων της τόσο σε τοπικό όσο και σε οικουμενικό επίπεδο, φτάνει πολύ συχνά στα όρια της χυδαιότητας, της δαιμονικής καθύβρισης και του πεζοδρομιακού ευτελισμού. Η ποικιλότροπη ικανοποίηση των διαφόρων ψυχισμών μέσα από βωμολοχικές εκτονώσεις και ομολογιακές (ψυχαναγκαστικές, αυτοεπιβεβαιούσες και αλλοειδείς) διακηρύξεις πραγματικά δεν έχουν τελειωμό και, το πιο δυσάρεστο, δε φαίνεται να υπάρχει τρόπος ελέγχου και ανάσχεσης αυτής της κατρακύλας, με την οποία σίγουρα κάνει τη δουλειά του και διασκεδάζει ο αρχαίος όφις. Το πράγμα, όμως, λαμβάνει πιο θλιβερές και ανησυχητικές διαστάσεις, όταν επίσκοποι και ιερείς, αντί να θεραπεύουν και να συνθλίβουν αυτά τα καινοφανή αντιεκκλησιαστικά αρρωστήματα και παίγνια, τουναντίον εισέρχονται σε αυτά με τις ίδιες σχεδόν διάτρητες προϋποθέσεις που το διαπράττουν και οι υπόλοιποι, τους οποίους ex officio θα όφειλαν να επαναφέρουν στην ορθοδοξία και ορθοπραξία». Ἀλλά αὐτά πού γράφει εἶναι μεγαλόστομοι πομφόλυγες στήν συγκεκριμένη περίπτωση, διότι δέν ἐπικαλεῖται οὔτε μία φράση τῶν ἐπιδίκων κειμένων τοῦ Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου καί τοῦ Πρωτοπρ. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου πού νά στοιχειοθετεῖ τίς ἕωλες καί ἀνεπέρειστες κρίσεις του, στηριζόμενος στήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα τοῦ ἱστολογίου σας καί αὐτό κατά τόν «δικαιοκρίτη» κ. Νούση ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστικό ὀρθόδοξο ἦθος. Ἔχει τήν δυνατότητα ὁ κ. Νούσης νά ἀποδομήση θεολογικῶς καί πραγματικῶς τά κείμενα τῶν συγκεκριμένων; Καί ἄν ἔχει γιατί δέν τό πράττει ὥστε νά τεκμηριώσει τό λόγο του; Ἀκολούθως ὁ ἐλλογιμώτατος κ. Νούσης παρ’ ὅλη τήν ἐμβρίθειά του συλλαμβάνεται ἀγνοῶν στοιχειώδεις ἔννοιες τοῦ κανονικοῦ δικαίου. Γράφει: «Το θέμα της έμμεσης κανονικής εισπήδησης σε αλλότριες δικαιοδοσίες μέσω της μοδάτης ιντερνετικής αδολεσχίας των ημερών, εμφανώς εγκαλούμενης εκκλησιαστικά σε νομοκανονικό, πνευματικό και αισθητικό επίπεδο, δε φαίνεται να απασχολεί τον Ιεράρχη, ο οποίος επικαλείται πολλαπλώς τον μετανεωτερικό φιλελευθερισμό, ξεχνώντας προφανώς απανωτές προσωπικές του «τρομοκρατικές» δηλώσεις». Τό κανονικό μας δίκαιο πού διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅρισαν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί οἱ Τοπικές πού ἐκεῖνες ἐκύρωσαν προβλέπουν τό κανονικό ἀδίκημα τῆς εἰσπηδήσεως πού διαπράττεται μόνο ὑπό Ἐπισκόπων, ὅπως σαφῶς καί ρητῶς τιμωρεῖται στούς ΛΕ΄ Ἀποστολικό Κανόνα, ΙΓ΄ καί ΚΒ΄ τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου, Β΄ τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί Η΄ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἡ ἀντικειμενική του ὑπόσταση ἀφορᾶ στήν τέλεση ἱεροπραξιῶν καί χειροτονιῶν σέ ἑτέρα κανονική δικαιοδοσία χωρίς τήν κανονική ἄδεια καί συγκατάθεση τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου. Ἑπομένως οἱ Πρεσβύτεροι δέν δύνανται νά διαπράξουν τό ἀδίκημα τῆς εἰσπηδήσεως ἀλλά μόνο τῆς παρ’ Ἐνορίαν πράξεως, ἐκτός καί ἄν ὁ Ἐλλογιμώτατος κ. Νούσης «ἀναγορευθῆ» σέ Οἰκουμενική Σύνοδο καί νομοθετήση σχετικῶς, ἐγνωσμένης τῆς δικαιϊκῆς ἀρχῆς πού ἐπικαλεῖται καί ὁ θεῖος Παῦλος nulum crimen, nula poena sine lege. Τώρα βέβαια τό νά συγχέεται ἡ συγγραφή ἑνός κριτικοῦ κειμένου μέ τό κανονικό ἔγκλημα τῆς εἰσπηδήσεως πού προϋποθέτει σωματική παρουσία Ἐπισκόπου στήν ἑτέρα δικαιοδοσία καί τέλεση ἱεροπραξιῶν καί χειροτονιῶν ἀποδεικνύει περίτρανα ποιός πράγματι τελεῖ ἐν συγχύσει καί ἀδολεσχία. Στό σημεῖο αὐτό μέ ὅλο τόν σεβασμό στόν ἀγαπητό κ. Νούση τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς ἀναφέρει μία ἀπό τίς «ἀπανωτές» προσωπικές μας «τρομοκρατικές δηλώσεις» διότι ἄλλως δυστυχῶς δι΄ αὐτόν μέ τούς λόγους του «προσπορίζεται» τόν εὐγενῆ τίτλο τοῦ συκοφάντου καί τοῦ ὑβριστοῦ. Ἀμφισβητεῖ ὁ «ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς» κ. Νούσης τήν ἐν Χριστῷ θεόσδοτη ἐλευθερία τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως, πού ὀφείλομε ὡς μέλη τοῦ σωματός Του νά τηροῦμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ καί τήν μέση καί βασιλική ὁδό τῆς διακρίσεως πού πειρώμεθα ἀναξίως νά τηρήσωμε βαλλόμενοι ἐν ταὐτῷ ἀπό τούς ἐκπροσωποῦντας τά δύο ἄκρα τῆς πλάνης, τόν συγκρητιστικό οἰκουμενισμό καί τόν ἀνεπίγνωστο ζηλωτισμό (ἰδ. τεῦχος 13-14 Μάρτιος-Σεπτέμβριος 2012 φιλορθοδόξου ἑνώσεως ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ) καί τέλος γράφοντας ὁ κ. Νούσης: «Πώς γίνεται στον ίδιο χώρο να ευλογείς συνάμα και να καταράσαι το ίδιο πρόσωπο (αυτοπροσώπως ή δι’ εκπροσώπων άσχετο και αδιάφορο) και εν ταυτώ να αυτοδικαιώνεσαι μέσα σε έναν κυκεώνα κατασκευής συνηγορούντων λογισμών (προφανέστατα) πως ενεργείς με αγιοπνευματική διάκριση, τούτο σαφώς δεν εμπίπτει στις εξηγητικές αρμοδιότητες και ικανότητες του παρόντος», φαίνεται διακατεχόμενος ἀπό τήν ἐξωχριστιανική ἀντίληψη τοῦ Βεδισμοῦ, Βραχμανισμοῦ, Βουδισμοῦ περί μετενσαρκώσεως ἐφ’ ὅσον ἐνεργοῦμαι τήν ἴδια στιγμή διά τῶν ἀναφερομένων προσώπων «εὐλογῶν»-«καταρόμενος» τό ἴδιο πρόσωπο. 

Ὅσον δέ ἀφορᾶ στήν ὀρθή ἐπισήμανση τῶν λόγων τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «τίποτα δεν παροξύνει τον Θεό περισσότερο όσο η διαίρεση της Εκκλησίας. Ούτε υπάρχει χειρότερο από τις φιλονικίες και τις μάχες εντός της Εκκλησίας που την διασπούν, όπως διασπούν και τον άρραφο χιτώνα του Χριστού, τον οποίο ούτε οι ληστές δεν τόλμησαν να κομματιάσουν. Την αμαρτία της διαίρεσης ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν μπορεί να εξαλείψει» (PG 62,85)», τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς διευκρινήσει ἐάν νομίζει ὅτι ὁ Ἱ. Ἀθανάσιος ἤ ὁ Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος θά προσέφεραν ποτέ τήν Θάλεια τοῦ Ἀρείου ὡς δῶρο ἤ ἐάν μπορεῖ σήμερα ἕνας Ἐπίσκοπος νά προσφέρει ὡς δῶρο τήν «Σκοπιά» τῆς ἑταιρείας τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ γιατί καί ἡ Θἀλεια καί τό Κοράνιο τῆς ψευδοθρησκείας τοῦ Ἰσλάμ καί ἡ Σκοπιά τῶν ψευδομαρτύρων τόν Τριαδικό Θεό ἀρνοῦνται καί τή θεότητα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου ἐπειδή κοινός ὑποβολεύς εἶναι ὁ ἀρχαῖος καί ἀχρεῖος πτερνιστής πού μισεῖ θανάσιμα τήν σωτηριώδη ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ-Λόγου. Ὡσαύτως θά τόν παρακαλοῦσαμε νά μᾶς πεῖ ἐάν ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός θά ἐσκέπτετο ποτέ νά συμμετάσχει σέ ἑορταστική ἐκδήλωση γιά τήν ληστρική σύνοδο τῆς Ἱερείας. Ἑπομένως ἡ ἐπίκρισις τέτοιων θεμάτων δέν ἐμπίπτουν στίς προβλέψεις τοῦ ΝΕ΄ κανόνος τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, ὥστε νά ἐνοχοποιοῦμαι γιά τήν μή ἐφαρμογή τῶν κανονικῶς προβλεπομένων ἐκτός καί ἄν ὁ ἐλλογιμώτατος κ. Νούσης νομοθετήσει, ὡς Οἰκουμενική σύνοδος, διαφορετικῶς. 

Μετ’ εὐχῶν 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ