Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ

Στο σημερινό φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ (σ. 8) δημοσιεύεται απάντηση σε ανάρτηση της Ιδιωτικής Οδού, την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια:

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ «Ο.Τ» ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ» 

Ἐάν ὁ Ἀπ. Παῦλος ἠκολούθει τό παράδειγμα τῶν Οἰκουμενιστῶν, σήμερον δέν θά ὑπῆρχε Χριστιανισμός εἰς τήν Ἑλλάδα 

Ὁ «Ο.Τ.» εἰς πολύ πρόσφατον φύλλον του (9ης Νοεμβρίου) ἐδημοσίευσεν ἐκτενές σχόλιον ἀπό τήν ἱστοσελίδα «Ἰδιωτική ὁδός», τό ὁποῖον ἀνεφέρετο εἰς τάς εὐθύνας τοῦ Πατριάρχου Ρωσίας κ. Κυρίλλου διά τάς διώξεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Εἰς τό ἄρθρον ἐτονίζετο ὅτι εἶναι μεγάλο λάθος ὁ ἐναγκαλισμός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν κρατικήν ἐξουσίαν. Μετά τήν δημοσίευσιν τοῦ ἄρθρου εἰς τόν «Ο.Τ.» οἱ ὑπεύθυνοι ἤ ὁ ὑπεύθυνος τῆς ἱστοσελίδος προέβη εἰς ἀρνητικά σχόλια διά τόν «Ο.Τ.», διότι ἐνῶ τό ἄρθρον ἐζήτει τήν ἀπαλλαγήν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἀπό τό Κράτος, ὁ «Ο.Τ.» ζητεῖ τόν σφικτόν ἐναγκαλισμόν Κράτους καί Ἐκκλησίας. 

Πρός τί ὅμως ἡ «εὔλογος ἀπορία», τήν ὁποίαν διατυπώνουν οἱ ὑπεύθυνοι τῆς ἱστοσελίδος; Ἐπειδή ὁ «Ο.Τ.» ζητεῖ τόν ἐναγκαλισμόν Κράτους καί Ἑκκλησίας; Ὁ «Ο.Τ.» τό ζητεῖ, διά νά μή ἀπογαλακτισθῆ τό Κράτος ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν, διότι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τόν πλήρη χωρισμόν, ζητοῦν τήν ἀποκαθήλωσιν τῶν ἱερῶν Εἰκόνων καί ὅλων τῶν χριστιανικῶν συμβόλων ἀπό τά σχολεῖα, τά δικαστήρια, τά Ἀστυνομικά τμήματα, τάς Ἐνόπλους Δυνάμεις, ὡς ἐπίσης, τόν ἐξοβελισμόν ἀπό τό Κράτος καί τά σχολικά βιβλία ὅ,τι εἶναι Ὀρθόδοξον καί Ἑλληνικόν. Ἐάν ὁ χωρισμός δέν συνωδεύετο ἀπό ἀντιχριστιανικάς-ἀντορθοδόξους ἰσχυράς τάσεις καί συμπεριφοράς, δέν θά εἴχομεν λόγον νά ἐπιμένωμεν εἰς τόν «ἐναγκαλισμόν» Κράτους καί Ἐκκλησίας. Ἐκτός αὐτοῦ: Πιστεύομεν ὅτι οἱ ρόλοι Ἐκκλησίας-Κράτους εἶναι διακριτοί μέ βάσιν τόν Καταστατικόν Χάρτην, τόν ψηφισθέντα ὑπό τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς παντοδυναμίας τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σεραφείμ καί δέν χρειάζονται ἄλλαι ρυθμίσεις, αἱ ὁποῖαι νά ἐπισημοποιοῦν τόν χωρισμόν. Ὁ τελευταῖος, ὅμως, ἐλλοχεύει καί κινδύνους διά τήν συνοχήν τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά σχηματισθοῦν Ἐπισκοπικαί πα- ρατάξεις εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ὡς συμβαίνει μέ τάς παρατάξεις τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Ὁ «ἐναγκαλισμός» τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας μετά τοῦ Κράτους εἶναι πολύ διαφορετικός ἀπό αὐτόν, πού παραώραν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία «παίζει» εἰς τήν αὐλήν τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς ἑκάστοτε Κυβερνήσεως, εἴτε αὐτή εἶναι δεξιά εἴτε ἀριστερά εἴτε δικτατορική εἴτε τά μέλη της εἶναι πρώην πράκτορες καί ἀξιωματοῦχοι τῆς ΚGB ὡς συμβαίνει σήμερον. Αὐτή δέ ἡ συμπεριφορά τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας παρατηρεῖται ἀπό τήν ἐποχήν τῆς «τσαρίνας» Αἰκατερίνης, ἐνῶ ἀρκετοί ἀπό τούς Πατριάρχας καί τούς Μητροπολίτας ὑπῆρξαν πράκτορες τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς χώρας, ὡςἔχει ἀποδείξει ἡ βιβλιογραφία. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος οὐδέποτε εἶχεν ἕνα τοιοῦτον ρόλον. 

Ἡ παράστασις καί τό Κράτος 

Ἡ ἱστοσελίς ἀφήνει ὑπονοούμενα καί διά τήν στάσιν τοῦ «Ο.Τ.» ἔναντι τῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία ἐνεφάνιζε τόν Χριστόν καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς σοδομίτας, ἀφήνουσα νά ἐννοηθῆ ὅτι μίαν υἱοθετοῦμεν τό ἄρθρον της κατά τοῦ ἐναγκαλισμοῦ τοῦ Κράτους μέ τήν Ρωσικήν Ἐκκλησίαν καί ἀπό τήν ἄλλην ζητοῦμεν τόν ἐναγκαλισμόν ἀξιώνοντες ἀπό τό Κράτος νά διακόψη τήν παράστασιν. Λησμονοῦν οἱ ὑπεύθυνοι τῆς ἱστοσελίδος ὅτι ἀκόμη εἰς τήν Ἑλλάδα, μέ βάσιν τό Σύνταγμα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα. Λησμονοῦν ὅτι ὁ ποινικός κώδικας τήν προστατεύει ὡς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀπό τάς ὕβρεις καί τήν χυδαιολογίαν. Λησμονοῦν, ἐπίσης, ὅτι ἀκόμη καί εἰς τά Λαϊκά κράτη εἶναι σεβαστοί οἱ «θεοί» ἤ ὁ «θεός» καί τῶν μικροτέρων θρησκευτικῶν μειοψηφιῶν καί αἱ ἀρχαί ἐπεμβαίνουν, ὅταν κάποιοι δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, καλλιτέχναι ἤ πολιτικοί θίγουν τό θρησκευτικόν συναίσθημά των καί προκαλοῦν ἀναταραχήν. Εἴτε εἴχομεν πλήρη χωρισμόν Κράτους-Ἐκκλησίας εἴτε ὄχι θά ἀξιώναμε τήν παρέμβασιν τοῦ Κράτους διά τόν τερματισμόν τῆς χυδαίας ἐξυβρίσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὡς σοδομίτας καί ταυτοχρόνως θά ἐλέγχαμε τήν Ἱεραρχίαν διά τήν στάσιν της, ὅπως καί τό ἐπράξαμεν. Δέν εἶναι δυνατόν, ὅταν θίγεται ἀπό δημοσιογραφικάς ἀποκαλύψεις, πραγματικάς καί μή, ἕνας Μητροπολίτης νά καταθέτη ἀγωγάς καί μηνύσεις, διά νά ἀποκαταστήση τό τρωθέν κῦρος του καί ὅταν ἐξυβρίζεται ὁ Χριστός καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὡς ὁμοφυλόφιλοι νά ἀνεχώμεθα τάς θεωρίας περί μή ἀντιδράσεως, τάς ἐκπορευομένας ὑπό Σεβ. Μητροπολιτῶν. Ἔχει μεγαλυτέραν ἀξίαν ἡ φήμη τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου ἀπό τήν φήμην τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων; 

Οἱ διάλογοι καί ὁ Ἀπ. Παῦλος 

Τέλος ἡ ἱστοσελίς σημειώνει: «Ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος μᾶς λέει ὅτι ἡ Ἰδιωτικὴ Ὁδὸς “ὑπερασπίζεται τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους μετὰ τῶν Παπικῶν”, καὶ αὐτὸ συνιστᾶ ἀσφαλῶς μομφὴ γιὰ τὸν “Ο.Τ.” καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. Ἄθελά του ἀποκαλύπτει μία ἀλήθεια. Ὅλοι οἱ “ἀντι-οἰκουμενιστὲς” εἶναι στὴν οὐσία ἐναντίον κάθε διαλόγου μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἐνῶ διατείνονται ὅτι ἐνοχλοῦνται, τάχα, ἀπὸ τοὺς διαλόγους μὲ τὸν “προδοτικὸ” τρόπο, ποὺ διεξάγονται. Στὴν πραγματικότητα ἀντιτίθενται, διότι δὲν θέλουν νὰ κάνουν διάλογο, ἀλλὰ καὶ διότι δὲν μποροῦν. Ἀλίμονο ἂν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε στοὺς Ἀθηναίους ὅ,τι ἀναμασοῦν κάθε τόσο οἱ “ἀντι-οἰκουμενιστές”. Δὲν θὰ ὑπῆρχε χριστιανισμός». Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς ἱστοσελίδος εἶναι «ταγμένοι» νά ὑπηρετοῦν τόν Οἰκουμενισμόν. Αὐτό φαίνεται ἀπό τά κείμενά των. Μᾶς ἐπικρίνουν,διότι θεωροῦμεν ὅτι εἰς τούς διαλόγους προδίδεται ἡ πίστις καί μᾶς κατηγοροῦν ὅτι δέν ἀντέχομεν εἰς τόν διάλογον καί ὅτι ἀδυνατοῦμεν νά σταθῶμεν εἰς αὐτόν. Εἰλικρινῶς πιστεύομεν ὅτι προδίδεται ἡ πίστις. Τί ἆραγε εἶναι ἡ ἀναγνώρισις ὅλων τῶν αἱρετικῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ὡς κανονικῶν ὑπό τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου; Τί εἶναι ἡ διευρυμένη Ἐκκλησία καί τί ἡ Βαπτισματική θεολογία; Τί εἶναι ἡ θεωρία ὑψηλόβαθμου ρασοφόρου τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου περί δύο πνευμόνων εἰς τήν Ἐκκλησίαν (Παπικῶν-Ὀρθοδόξων), διά τῆς ὁποίας νομιμοποιοῦνται ὅλαι αἱ αἱρέσεις, αἱ κακοδοξίαι καί αἱ διαστρεβλώσεις τοῦ Εὐαγγελίου ὑπό τοῦ Πάπα; 

Ἐάν δέν προδίδεται ἡ πίστις: 

1ον) Διατί ἐτρομοκρατήθησαν ὅλοι οἱ Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς καί τό Οἰκ. Πατριαρχεῖον ἀπό τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως» καί ἔσπευσαν νά δηλώσουν ὅτι σέβονται τά δόγματα ἤ ὅτι προβαίνουν εἰς τούς διαλόγους (οἱ ὁποῖοι ἀγγίζουν τά ὅρια τῆς προδοσίας) μέ τήν σύμφωνον γνώμην καί ἄλλων Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Ἀρχιεπισκόπων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν; 

2ον) Διατί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης προέβη εἰς πράξεις τρομοκρατίας ἐναντίον Ἐπισκόπων, Καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν κ.λπ, πού ὑπέγραψαν τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως»; 

3ον) Διατί ἐναυάγησεν ὁ θεολογικός Διάλογος εἰς τήν Βιέννην πρό δύο ἐτῶν; Μήπως ἀπό τάς ἀντιδράσεις Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι διαφωνοῦν μέ τόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον προωθεῖται ἡ ψευδοένωσις; 

Διά τόν Πειραιῶς καί τά ἀναθέματα 

Ἡ ἱστοσελίς «Ἰδιωτική ὁδός» καταλήγει τό ἄρθρον της διά τόν «Ο.Τ.» ὡς ἀκολούθως: «Τέλος, ὁ Ο.Τ. σημειώνει ὅτι ἡ Ἰδιωτικὴ Ὁδὸς “ἤλεγξε τὸν Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ διὰ τὴν ἀνά- γνωσιν τῶν ἀναθεμάτων τὴν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας”. Ἡ Ἰδιωτικὴ Ὁδός, ὅμως, δὲν εἶναι “ἀγωνιστικὸ μετερίζι”, ὅπως νοοῦν οἱ τοῦ “Ο.Τ.” τὰ δικά τους δημόσια βήματα λόγου. Δὲν ἐλέγχει ἐπισκόπους οὔτε τοὺς βρίζει οὔτε τοὺς ἐξουθενώνει, οὔτε ζητάει “καθαιρέσεις” οὔτε “παραιτήσεις” κ.ο.κ., ὅπως πολλοὶ “καθαροὶ” χριστιανοὶ μέσῳ τῶν ἱστολογίων τους καὶ ὄχι μόνο. Διατυπώσαμε τὸν θεολογικὸ προβληματισμό μας γιὰ τὴν νεοφανῆ καὐτὴ κίνηση τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος δὲν ἠρκέσθη στὰ ἀναθέματα τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως αὐτὰ ἀναγράφονται στὸ Τριώδιον, ἀλλὰ προσέθεσε καὶ νέα δικά του, ποὺ ἀφοροῦν στὶς ἡμέρες μας, ὑποτίθεται... Καὶ ἀναρωτηθήκαμε πόθεν αὐτὴ ἡ πρακτικὴ καὶ τί θὰ γίνει, ἂν ἔστω καὶ μὲ κάποιο τρόπο παγιωθεῖ ἀπὸ κάποιους, τὴν ὥρα ποὺ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μετὰ ἀπὸ Πανορθόδοξες ἀποφάσεις βρίσκεται ἐν ἐπισήμῳ διαλόγῳ μὲ τοὺς ἑτερόδοξους χριστιανούς. Αὐτὰ τὰ ὀλίγα». 

Περί τῶν «καθαρῶν» καί ἡ στάσις τοῦ «Ο.Τ.» 

Ὁ «Ο.Τ.» ἐπί τῶν προαναφερομένων ἔχει νά παρατηρήση τά ἀκόλουθα: 

1ον) Οὐδέποτε ὁ «Ο.Τ.» διεχώρησε τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἰς «καθαρούς» καί «ἀκαθάρτους». Στηλιτεύει καί ἐλέγχει τήν συμπεριφοράν τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων καί τῆς κεφαλῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Οὗτοι δροῦν ἰσοπεδωτικῶς διά τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους. Εἶναι σύμπτωσις ὅτι ἀ κό μη καί Ἐπίσκοποι εὑρισκόμενοι πλησίον τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου ἤ εἶναι τοῦ κλίματος τοῦ Φαναρίου διαφωνοῦν, τόσον μέ τόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον γίνονται οἱ διάλογοι ὅσον καί μέ τόν τρόπον (καί τάς θεωρίας) μέ τόν ὁποῖον κινεῖται εἰς αὐτούς ὁ Σεβ. Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας; Εἶναι σύμπτωσις ὅτι αὐτοί οἱ Ἐπίσκοποι ἐνοχλοῦνται ἀπό τάς συμπροσευχάς μετά τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν, διότι δι᾽ αὐτῶν ἰσοπεδώνονται οἱ ἱ. Κανόνες καί περιφρονοῦνται οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας; 

2ον) Πράγματι ὁ «Ο.Τ.», ὅταν διαπιστώνη τήν προδοσίαν τῆς Πίστεως ἤ τήν λῆψιν ἀποφάσεων, αἱ ὁποῖαι εὑρίσκονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τούς Ἱερούς Κανόνας προβαίνει εἰς πολύ αὐστηράν κριτικήν καί ζητεῖ παραιτήσεις. Τό αὐτό πράττει καί ὅταν διαπιστώνη καί σκάνδαλα οἱασδήποτε μορφῆς. 

3ον) Ὁ «Ο.Τ.» στηρίζει τόν Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί τόν ἐν αἰχμαλωσίᾳ Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, ἀλλά ἐλέγχει τάς ὑπ᾽ αὐτοῦ οἰκουμενιστικάς ἀποφάσεις καί τῶν οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων, αἱ ὁποῖαι κλονίζουν τήν πίστιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί τόν προβληματίζουν ἐντόνως. Ὅσον ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς θά ὁμιλῆ διά θέματα πίστεως καίαὐστηράς τηρήσεως τῶν δογμάτων καί τῆς παραδόσεως, ὁ «Ο.Τ.» θά τόν προβάλλη. Τό αὐτό θά κάνη καί μέ οἱονδήποτε ἄλλον Σεβ. Μητροπολίτην, ὁ ὁποῖος θά ὑπερασπίζεται τούς ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ «Ο.Τ.» πιστεύει ὅτι ὀρθῶς ὁ Σεβ. Πειραιῶς, τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπέκτεινε τά ἀναθέματα εἰς τόν αἱρεσιάρχην Πάπαν καί εἰς τούς οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι νοθεύουν τήν πίστιν καί ἐργάζονται διά τήν ψευδοένωσιν τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν πλανεμένων χριστιανῶν ἄνευ παραιτήσεως τῶν τελευταίων ἀπό τάς αἱρέσεις των. 

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης τήν παρελθοῦσαν Κυριακήν, ἐχειροτόνησεν εἰς Ἱ. Ναόν τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου Ρέντη ἕνα Πρεσβύτερον. Ἀπευθυνόμενος πρός τόν νέον Κληρικόν ἀνεφέρθη εἰς τό θαῦμα τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος εἰπών ὅτι τό θαῦμα αὐτό ἀποτελεῖ ἠχηρόν ράπισμα πρός ὅλους ἐκείνους τούς παράγοντας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀπεργάζονται τήν Ὀρθοδοξίαν. Ἐκάλεσε δέ τόν νέον πρεσβύτερον νά πολεμᾶ ὅλας τάς αἱρέσεις εἴτε εὑρίσκονται ἐντός τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας εἴτε ὄχι. 

Ἡ ἱστοσελίς «Ἰδιωτική ὁδός» διερωτᾶται τί θά συμβῆ, ἐάν παγιωθῆ ἡ τακτική τοῦ Σεβ. Πειραιῶς (μέ τά ἀναθέματα κ.λπ.) καί ἀπό ἄλλους Σεβ. Μητροπολίτας, καθ᾽ ἧν στιγμήν ληφθοῦν ἄλλαι ἀποφάσεις ὑπό Πανορθοδόξου Συνόδου. Πιστεύομεν ὅτι τό «ὄνειρο» τῶν Οἰκουμενιστῶν καί τοῦ Φαναρίου, Χάριτι Θεοῦ, δέν θά ἐπιτευχθῆ ποτέ, διότι ἐκτός ἀπό τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας τοῦ Ἑλληνοφώνου Ἑλληνισμοῦ ὑπάρχουν καί ἄλλαι, αἱ ὁποῖαι ἀντιμετωπίζουν προβλήματα ἀπό τήν δρᾶσιν τῆς Οὐνίας ἤ εἶναι σταθερῶς ἐναντίον τῆς προσεγγίσεως μέ τόν Παπισμόν. Ἐκτός αὐτῶν ὑπάρχει ἡ συνείδησις τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πιστός λαός, ὁ ἔντιμος κλῆρος καί σεβαστοί Καθηγούμενοι Ἱ. Μονῶν ὡς καί Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι, Χάριτι Θεοῦ, θά ἀντιδράσουν δυναμικῶς. Ὑπενθυμίζομεν ὅτι ὁ Σεβ. Κονίτσης κ. Ἀνδρέας πρό τριῶν ἤ τεσσάρων ἐτῶν ἐδάκρυσε τήν ἡμέραν τῆς Παναγίας, διότι ἡ πίστις καί ἡ Ἐκκλησία μας προδίδεται καί ἐκάλεσε τόν πιστόν λαόν νά προσεύχεται ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος, λέγων ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά εἴπη περισσότερα. 

Γ. ΖΕΡΒΟΣ