Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Νικόλαος Γύζης, Οικογένεια

Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη 

Αννόβερο Γερμανίας 

Έχετε σκεφθεί ποτέ ποιοι θα είναι οι αυριανοί επιστήμονες, οι αυριανοί κληρικοί, οι αυριανοί τεχνίτες, οι αυριανοί εργάτες; 

Εύκολη η απάντηση θα πείτε. Είναι λογικό να είναι τα σημερινά παιδιά. 

Όλοι μας όμως εκφράζουμε δυσαρέσκεια για την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία μας. 

Θα μπορέσουν άραγε τα σημερινά παιδιά, οι αυριανοί ενήλικες να κάνουν τη διαφορά, να αλλάξουν τα δεδομένα; 

Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και κυρίως εξαρτάται από τα εφόδια που θα έχουν από την οικογένεια. Γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες ανάπτυξης του ανθρώπου είναι η οικογένεια. Μέσα σ’ αυτήν ο άνθρωπος αναπτύσσεται βιολογικά, κοινωνικά και πνευματικά. 

Βιολογικά γιατί μέσα στην οικογένεια ο άνθρωπος έχει τη βοήθεια εκείνη που του χρειάζεται για να αναπτυχθεί, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της ζωής του που δεν μπορεί από μόνος του να κάνει τίποτα. Σημαντική επίσης είναι η βιολογική προσφορά της οικογένειας και στις περιπτώσεις των ηλικιωμένων και των ανήμπορων. 

Μεγάλη είναι και η κοινωνική προσφορά της οικογένειας στα μέλη της. Μέσα στην οικογένεια αναπτύσσεται η κοινωνικότητα του ανθρώπου γιατί όλα είναι κοινά. Κατοικία, τροφή, χαρές, λύπες κ.ά. τα μοιράζονται τα μέλη της οικογένειας. Πέρα από την κοινωνικότητα καλλιεργείται και η συνεργασία για την αντιμετώπιση των κοινών αναγκών. 

Εκτός από βιολογικά και κοινωνικά, ο άνθρωπος μέσα στην οικογένεια καλλιεργείται και πνευματικά. Η πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου μέσα στην οικογένεια αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την μετέπειτα πορεία του μέσα στην κοινωνία υπό οποιαδήποτε ιδιότητα. Όταν ο άνθρωπος στερείται πνευματικότητας και η κοινωνικότητά του είναι ρηχή, φαινομενική. Ο πνευματικός άνθρωπος πάνω απ’ όλα είναι ελεύθερος. Χαρακτηρίζεται από αγάπη και κατανόηση. Το ότι τα στοιχεία αυτά σπανίζουν στην εποχή μας, οφείλεται στο γεγονός ότι δυστυχώς και η οικογένεια περνάει κρίση. Δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός στα μέλη της και κυρίως στον βασικό κορμό της που τον αποτελούν ο πατέρας και η μητέρα. 

Κατά τον Απόστολο Παύλο η οικογένεια αποτελεί την «κατ’ οίκον εκκλησία». 

Βάσει των όσων έχουν αναφερθεί έως εδώ, η οικογένεια αποτελεί την «ραχοκοκαλιά» της κοινωνίας. Η δε ελληνική οικογένεια χαρακτηρίζεται από τις παραδοσιακότερες ακόμα. Και λέμε ακόμα, διότι τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί και αυτή βασικούς μετασχηματισμούς. Με την βοήθεια κάποιων «θολοκουλτουριάρηδων» έχει αρχίσει να εξευρωπαΐζεται παίρνοντας μόνον τα κακά από την «προοδευμένη» ή «προοδευτική» ευρωπαϊκή οικογένεια όπως, σταδιακή κατάργηση του γάμου και η αντικατάστασή του με διάφορες μορφές συμβίωσης, εύκολα διαζύγια, υπογεννητικότητα κ.α. Είναι κάτι που ήδη έχουμε αρχίσει να το πληρώνουμε ακριβά! 

Η οικονομική κρίση έχει κάνει τους Έλληνες να συσπειρώνονται γύρω από την οικογένεια. Το κάνουν βέβαια περισσότερο, χρησιμοποιώντας την βιολογική προσφορά της. 

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα, να ξεπηδήσει μιας νέας μορφής οικογένεια, στην οποία κάποια μέλη της θα εκμεταλλεύονται τα υπόλοιπα μέλη της και θα ζουν εις βάρος τους. Οι τεμπέληδες και οι ακαμάτηδες θα αξιώνουν να βοηθιούνται από τα εύπορα μέλη της οικογένειάς τους μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενείς τους. 

Γι’ αυτό θα πρέπει να ξανααναστήσουμε την παλιά παραδοσιακή, ελληνική οικογένεια καλλιεργώντας όλες τις πτυχές της. Αρκετές δοκιμές κάναμε με διάφορες «πολιτισμένες» συνταγές, που προσπάθησαν κατά καιρούς να μας επιβάλλουν ακόμα και νομοθετώντας τες. 

Τα προβλήματα των οικογενειών είναι λογικό να επηρεάζουν τα μέλη τους. Δεν μπορεί μια οικογένεια να είναι προβληματική και τα μέλη της να είναι φυσιολογικά. Και δυστυχώς, παγκοίνως ομολογείται ότι η σημερινή οικογένεια «χωλαίνει». Οπότε βάσει ποιων προδιαγραφών οι διάδοχοί μας θα μπορέσουν να είναι καλύτεροι από εμάς;