ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ

Tην ώρα που οι "εκκλησιαστικοί" ασχολούνται με το άρμα του Εφραίμ, οι "κοσμικοί" ασχολούνται με τους Βίους των Αγίων! Αντιγράφω από το Iifo και ανυπομονώ να δω την παράσταση που συνέλαβε και σκηνοθέτησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και κάνει πρεμιέρα την Δευτέρα στο Θησείον.

Ενθύμιον Αγίων
Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός μας έδωσε μερικές ατάκτως ερριμμένες ψηφίδες σημειώσεων και οδηγιών του προς τους ηθοποιούς πίσω από λέξεις και ερμηνευτικές του σώματος, κατά την προετοιμασία και τις πρόβες της παράστασης Βίοι (ζωές) Αγίων, που κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες.
1. ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ: άνθρωποι χαμένοι στη Σιβηρία, άνθρωποι που πήγανε σαν το σκυλί στ' αμπέλι, άνθρωποι που πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ-αυτοί είναι οι Άγιοι της Μνήμης -Να τους επιστραφεί η Βιογραφία τους.
2. Ο ένας μεγάλος άξονας του έργου: θεωρία και πράξη της ΜΙΜΗΣΕΩΣ**ΜΙΜΗΣΗ αυτή η άσχημη λέξη με τις ισχυρές συνέπειες...
3. Τους άγιους δεν τους άγγιζαν τα ζώα τα άγρια, το ξέρατε; (εδώ βλέπουμε τον άγιο (Συμεών;) να ταΐζει από τη χούφτα του ένα πούμα). Γιατί είχαν καταφέρει να εκμηδενίσουν και την έννοια του θηράματος μέσα τους, έχοντας ήδη προ πολλού ακυρώσει την ύπαρξη του θύτη. Όταν δεν είσαι θύτης, δεν είσαι πια και θήραμα, τα ζώα το καταλαβαίνουν.
4. ΟΙ ΒΙΟΙ (ΖΩΕΣ) ΑΓΙΩΝ και οι σχέσεις τους με το Υπερπραγματικό μοιάζει με την απλή φυσική υπέρβαση του ορθολογισμού που συμβαίνει στο παραμύθι. (Το κομμένο κεφάλι που μιλεί, ο άγιος που απολογείται γιατί έλειπε την ώρα της προσευχής του θνητού κ.λπ. )
5. Το γέλιο -απέναντι στο απίστευτο- είναι μια ΚΡΙΣΗ! (συνιστά μια κρίση συνάντησης του ορθολογισμού με το υπερπραγματικό!) Το γέλιο: ο ήχος μιας σφοδρής σύγκρουσης!
6. Είμαι πολύ ευτυχισμένος! Θα ήθελα να κάνω κάτι για σας αλλά δεν ξέρω τι!...
7. ΛΕΞΕΙΣ που μας αφορούν...Εγώ, ΑΛΛΟΣ, ΑΛΛΟΥ, ΔΑΚΡΥΑ, ΜΙΜΗΣΗ, ΕΣΥ, ΣΩΜΑ, ΧΕΡΙΑ, ΟΝΟΜΑ
8. Οι Άγιοι Σαράντα της Σμαρώς (Σμάραγδος) που καταλήγει στον ΧΟΡΟ των αγίων. «Είμαι πολύ ευτυχισμένος....... ... (Να καταλήξουμε εκεί! Να χορεύουμε με τους αγγέλους)
9. Ο ΧΡΟΝΟΣ, η έννοια του δωρεάν «άχρηστου» χρόνου!
10. Όπως βλέπετε, τίποτα βαθύ ή ουσιαστικό ή αντικειμενικό. Μα η Ιστορία ακολουθεί τις Κοίτες της απο τους υποκειμενισμούς των υποκειμένων της. Έτσι λένε πως γράφεται...
11. «Μπορούμε να βλέπουμε και στη νύχτα, αρκεί ο ύπνος να ενεργοποιήσει τον εγκέφαλο αφού πολλά είδωλα εξακολουθούν να περιφέρονται στο σκοτάδι και να γεμίζουν τα όνειρά μας» (Δημόκριτος).
12. Ο Γιώργος, συγχυσμένος από τη νύστα του μπορεί συχνά να κάνει πολύ ψηλά, χρονοβόρα και άχρηστα πηδήματα.
13. Μιμούμουν τους ανθρώπους γιατί γύρευα διέξοδο, από καμμιά άλλη αιτία.
14. Δεν υπάρχει παύση, υπάρχει η φράση πάθημα!
15. Πολιτική είναι η σκιά που ρίχνουν οι Εμπορικές Επιχειρήσεις στην Κοινωνία.
16. «Όλα τα λέω ποίηση και πια δεν νευριάζω».
17. «Oh Wort, du Wort daβ mir fehlt! Ω Λέξη, εσύ, λέξη που μου Λείπεις!...» (Μωυσής στον Shoenberg).
18. H Τέχνη που έπεται του τέλους της τέχνης δείχνει την οδύνη της παρουσίασης. Ένας θα μπορούσε να είναι η ίδια η χαρά - ή η νηφαλιότητα. - ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
19. ΑΠΛΩΣ ΚΑΛΟΥΜΕΘΑ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ' ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ «ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ».
20. ΘΕΩΡΙΑ: Βλέπω τον Θεό.
21. «... ο Ιωσήφ εγκαταβίωνε εκεί ως εν ουρανώ, ξένος προς την τύρβη της πόλεως ανερχόμενος καθημερινά αναβαθμούς εν τη καρδία του...»
22. Κάποιος ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ σε κάποιον ΚΑΤΙ! Αυτό είναι η λεγόμενη πράξη/εμπειρία της ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ! (Tradition) Nα το λέμε ΠΑΡΑΔΟΣΗ!
23. Ο Χριστός χτύπησε μια φορά (γνωστή) στη ζωή του και χτύπησε ΕΜΠΟΡΟΥΣ.
24. ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΡΙΤΗ ΦΩΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
25. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα...«ένα απαλό Φως που οφείλεται στην εσωτερική φλόγα του ματιού, συνενώνεται με το Φως της ημέρας.Έτσι σχηματίζεται μια ομοιογενής φωτεινή ουσία. Αυτή η ουσία είναι η ΓΕΦΥΡΑ που επιτρέπει στις εικόνες του εξωτερικού κόσμου να φτάσουν στη Ψυχή».
26...Ισχυρά στερεωμένος στο Φως.... Φώναζε «πρόσχωμεν» δηλαδή «αέρα!»
27. Στον Θεό η δικαιοσύνη είναι αδιαχώριστη από το έλεος...
28. Η σιωπή της μοναξιάς είναι σπουδαία προσευχή.
29. ΧΩΡΟΣ* Όλα αυτά μέσα σε ένα ΜΕΣΑ που χωρίζεται από το ΕΞΩ με μια βαριά αληθινή ΠΟΡΤΑ που κάποτε κι αυτή έκλεινε μέσα της ανθρώπους, άνοιγε έκλεινε, έβαζε μέσα αγγέλους του έξω, αγγέλους χαράς, λύπης αλλά πάντως της Πραγματικότητας, πόρτα φτιαγμένη από ΣΙΔΕΡΟ και ΓΥΑΛΙ σαν ένα υάλωμα, ένα βιτρώ της εκκλησίας της πραγματικότητας, που έχει ναι τη μαγική ικανότητα -όχι, όχι αυτή η λέξη αλλά καταλαβαίνετε- να φέρνει μέσα και να κατεβάζει στο έδαφος μπροστά μας, κοντά μας τις εικόνες που διαγράφονται στην περίφημη Διαφάνεια...