ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΜΩΝΑ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΕΙΜΩΝΑ

Χθες το απόγευμα στον Πλαταμώνα για γεύμα με φίλους και βόλτα στην παραλία που έσφυζε από κόσμο και προμήνυε άνοιξη! Κι εκεί σκεφτόμουν τον ποιητή της Ιδιωτικής Οδού:

Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια, ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο. Κατά πού; Ως πότε; Ποιοι κυβερνάνε;