Tα περί «πορνείας» που γράφτηκαν στο ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου, με αφορμή το Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης το οποίο προωθεί η κυβέρνηση, μου έφεραν στο νου μια καταπληκτική τοποθέτηση του φίλου εξαίρετου θεολόγου Θανάση Παπαθανασίου για την Εκκλησία ως «ληξίαρχο των σωζομένων».
Σε άρθρο του στο περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ (τεύχος 103) αναλύει την μεγίστη υπόθεση της Ιεραποστολής, όπου έχει και ειδίκευση, και επισημαίνει μεταξύ άλλων τα εξής επίκαιρα και ουσιαστικά:
«Η Εκκλησία είναι ο διάκονος της εν εξελίξει ιεραποστολής του Θεού και ο μάρτυρας της αγάπης του. Οφείλει δηλαδή να υπάρχει έτσι ώστε να φανερώνει έμπρακτα τον Τριαδικό τρόπο υπάρξεως, στον οποίο ο Θεός έχει καλέσει τα σύμπαντά του. Έτσι, αυτό στο οποίο καλείται η Εκκλησία είναι κάτι αληθινά αντινομικό. Να δουλεύει για τη σωτηρία του κόσμου, μα να μην καμώνεται τον ληξίαρχο των σωζομένων. Να μην ενδώσει δηλαδή στον χιλιασμό ο οποίος θέλει να προσδώσει στο παρόν την τελεσιδικία η οποία ανήκει μόνο στα έσχατα. Όσο ακόμα ξετυλίγεται η ιστορία, ο Χριστός θα είναι πάντα ο κύριός της, πάντα ψηλαφητός στην αγάπη, μα όχι πάντα διακριτός στα μάτια. Μήπως δεν μας το αποκάλυψε ο ίδιος, μιλώντας για την ώρα της τελεσιδικίας (Ματθ.25:31-46); Δείτε πώς σ’ αυτή την περιγραφή της έσχατης κρίσης ο Χριστός αυτοπροσδιορίζεται ως ο γνωστός άγνωστος, όχι μόνο για τα ερίφια μα και για τα πρόβατά του, καθιστώντας έτσι αυτού του είδους τον αποφατισμό κριτήριο της εκκλησιαστικής αποστολής, και πάντως όχι άλλοθι για την απραξία ή τον αγνωστικισμό».
Ο νοών…
Σε άρθρο του στο περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ (τεύχος 103) αναλύει την μεγίστη υπόθεση της Ιεραποστολής, όπου έχει και ειδίκευση, και επισημαίνει μεταξύ άλλων τα εξής επίκαιρα και ουσιαστικά:
«Η Εκκλησία είναι ο διάκονος της εν εξελίξει ιεραποστολής του Θεού και ο μάρτυρας της αγάπης του. Οφείλει δηλαδή να υπάρχει έτσι ώστε να φανερώνει έμπρακτα τον Τριαδικό τρόπο υπάρξεως, στον οποίο ο Θεός έχει καλέσει τα σύμπαντά του. Έτσι, αυτό στο οποίο καλείται η Εκκλησία είναι κάτι αληθινά αντινομικό. Να δουλεύει για τη σωτηρία του κόσμου, μα να μην καμώνεται τον ληξίαρχο των σωζομένων. Να μην ενδώσει δηλαδή στον χιλιασμό ο οποίος θέλει να προσδώσει στο παρόν την τελεσιδικία η οποία ανήκει μόνο στα έσχατα. Όσο ακόμα ξετυλίγεται η ιστορία, ο Χριστός θα είναι πάντα ο κύριός της, πάντα ψηλαφητός στην αγάπη, μα όχι πάντα διακριτός στα μάτια. Μήπως δεν μας το αποκάλυψε ο ίδιος, μιλώντας για την ώρα της τελεσιδικίας (Ματθ.25:31-46); Δείτε πώς σ’ αυτή την περιγραφή της έσχατης κρίσης ο Χριστός αυτοπροσδιορίζεται ως ο γνωστός άγνωστος, όχι μόνο για τα ερίφια μα και για τα πρόβατά του, καθιστώντας έτσι αυτού του είδους τον αποφατισμό κριτήριο της εκκλησιαστικής αποστολής, και πάντως όχι άλλοθι για την απραξία ή τον αγνωστικισμό».
Ο νοών…
Φωτό ιερομονάχου Γενναδίου Δεμερτζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου