ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΔ'

Τ. Κ. ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ

Ο άγγελος εβόα

Η τέρψη σου, ψυχή μου, πολύ λίγο σε τέρπει·

υπόμεινε, ψυχή μου, την παραφυλακή σου:

αχόρταγη άκρα δίψα ποτέ δεν θα κορέσεις,

γιατί πολύ ποικίλες ετάχθηκαν οι έλξεις

από της άγριας μοίρας τις είρωνες διαθέσεις.

Προς τούτο, παραιτήσου, όσο κι' αν επιμένει

η πλάνη της ορμής σου να σπρώχνει προς τον κόρο.

Διείσδυσε στης Γαλήνης τις σφαίρες, τούτες μόνες

εικόνα προσεγγίζουν σπουδαία Καταπαύσεως·

μη τις μισείς, παρ' όλη την τέτοιαν όρμησή σου,

παγίδα είναι και τούτη, όπου να μη πιασθείς.

Άφησε τις ορέξεις, που κατ' επιπολή

μονάχα ικανοποιούνται και παρατούν αρμύρα.

Υπόμεινε ως το τέλος, εν γνώσει των πραγμάτων.

Γιατί, τούτο μεν, φθάνει, εγγίζει οσονούπω·

συ δέ, γιατί να μείνεις στην πλάνη εκτεθειμένος,

κορόιδο των ρευμάτων, που σπείρουν τις ορέξεις;

Η Κόπωση όταν έρθει, κι' επικαλείσαι αγκάλη

του ύπνου γλυκυτάτη, δεν σου καταβουίζει

την Μέθη της Γαλήνης, πόσον απόλυτη είναι;

Τούτη η βουή ας πείσει, σαν νάρχεται απ' Αγγέλου,

Πως Κεχαριτωμένη είναι μονάχα η Παύση.