ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΕ'

ANTONIO PORCIA
Φωνές

(186) Πάει πολύς καιρός που δεν ζητάω τίποτα από τον ουρανό κι ακόμα δεν έχουν κατεβεί τα χέρια μου.

(408) Οταν πλησιάζω μια ψυχή, δεν έχω την επιθυμία να τη γνωρίσω˙ όταν απομακρύνομαι, ναι.

(467) Ναι, τα έχω ακούσει όλα. Τώρα μονάχα μου λείπει να σωπάσω.

(526) Ηθελα να κατακτώ. Αλλά δεν κατακτούσα. Γιατί ήθελα να κατακτώ χωρίς να νικηθώ.

(534) Αυτό που υπάρχει έξω από μένα είναι μια απομίμηση αυτού που υπάρχει μέσα μου.

(581) Μονάχα όπου μπορώ να είμαι ολόκληρος νιώθω πως βρίσκονται όλα. Και φορές μέχρι και στο μηδέν μπορώ να είμαι ολόκληρος. Και φορές ούτε στο όλο δεν μπορώ να είμαι ολόκληρος.

(614) Το πνεύμα μου μπορεί να με μεταφέρει μέχρι το τελευταίο αστέρι, κι εγώ αυτό, δεν μπορω να το μεταφέρω μερικά εκατοστά.

(670) Οταν η νύχτα θα κουραστεί να με κοιτάζει, θα πάψω να κοιτώ.

(791) Οσο δεν έχεις αγαπηθεί, τόσο αγαπάς.

(941) Με μάθανε να τα κερδίζω όλα κι όχι να τα χάνω όλα. Και καλύτερα που εγώ μου έμαθα, μόνος μου, να τα χάνω όλα.

Αποσπάσματα από την έκδοση «Αντόνιο Πόρτσια - Φωνές», μτφρ.: Βασίλης Λαλιώτης, εκδόσεις Ινδικτος, 2004