ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ: Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Φίλος μουσικολόγος, διερχόμενος από την Πάτρα, μου ζήτησε να πάμε απόψε Χαιρετισμούς σε μια εκκλησία της πόλης για να πάρει μια γεύση Πατρινής εκκλησιαστικής παράδοσης. Τον πήγα στην Ευαγγελίστρια. Στον Μητροπολιτικό Ναό.
Κι εκείνος κι εγώ νιώσαμε από τις πρώτες νότες την παρακμή… Ο δεξιός ψάλτης δεν ακούγεται. Κυριολεκτικώς! Ο αριστερός κάπως καλύτερος αλλά υποτονικός κι αυτός, συμμορφούμενος προς το άοσμο, άγευστο και εντελώς άρρυθμο γενικότερο κλίμα.
Ο σεβάσμιος ιερεύς που εκφώνησε την Β’ Στάση ίσα που ακουγόταν!.. Φωνή πλήρως εξασθενημένη, που σου υπέβαλε πάραυτα τη σκέψη «γιατί ταλαιπωρείται ο άνθρωπος»…
Ο παλαιός φίλος αρχιμανδρίτης σκέτη απογοήτευση. Βγήκε να μιλήσει για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο της αγιορείτικης Μονής Δοχειαρίου! Καμία αναφορά στο απαράμιλλο κείμενο των Χαιρετισμών. Βλέπεις η αγιορείτικη… γαρνιτούρα έχει καταστεί απαραίτητη για να δέσει το… γλυκό της ρηχής πνευματικότητος…
Μέσα στο ναό μ’ έπιασε θλίψη στη θέα εικόνων νέων, «βυζαντινής τεχνοτροπίας», άσχετης δηλ. με την υπόσταση της Ευαγγελίστριας. Ο καθένας προσθέτει σ’ αυτό το μνημείο τη δική του εμμονή, σκέφτηκα…
Εικόνα του αγίου Λουκά του Ρώσου ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας στον Μητροπολιτικό Ναό Πατρών! Ποιος ο λόγος;

Έφυγα άλαλος, όπως κι ο φίλος μου. «Και να μου το ‘λεγες δεν θα το πίστευα», μου είπε. «Μα κι εγώ τέτοια παρακμή δεν την φανταζόμουν» του απάντησα. Ο στίχος του ποιητή μου ‘ρχεται στο νου, με την προσθήκη ενός ερωτηματικού: «Από την τρέχουσα πραγματικότητα στην απώτατη προφταίνω να καταλάβω ποιος είμαι;»

Η φωτογραφία της Μαιζώνος με την Ευαγγελίστρια δεξιά είναι καιρών αλλοτινών… Από το βιβλίο H Πάτρα στις αρχές του 20ού αιώνα μέσα από γυάλινες φωτογραφικές πλάκες - Aνέκδοτο υλικό (εκδ. Τyporama)