Η ταινία δρόμου του Νίκου Παναγιωτόπουλου Αθήνα - Κωνσταντινούπολη μπορεί να μην είναι σπουδαία, για μένα όμως έχει ενδιαφέρον λόγω της Πόλης! Η περιπέτεια τριών ανθρώπων, που ξεκινάνε από την Αθήνα με προορισμό τη Βόρεια Ελλάδα, κλείνει με την αυτοκτονία ενός εκ των τριών στην Κωνσταντινούπολη. Στα νερά του Βοσπόρου...
Ο Λευτέρης Βογιατζής, που έχει σημαδέψει τα θεατρικά φοιτητικά μου χρόνια στην Αθήνα - αλλά και τώρα τον παρακολουθώ, πηγαίνει στην Πόλη για να ζήσει τον έρωτά του με την ατίθαση Γλύκα (Αλεξία Καλτσίκη), και βρίσκει τις ρίζες του. Ο παππούς του Μεγαλοσχολίτης. Μπροστά στην Μεγάλη του Γένους Σχολή ο πρωταγωνιστής ομολογεί πως τώρα καταλαβαίνει τι του έλεγε ο παππούς του σαν ήτανε μικρός και κείνος βαριότανε... Τώρα αρχίζει να καταλαβαίνει... Όμως η απόγνωση εκ των του βίου πραγμάτων τον οδηγεί στον αφανισμό.
Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι όπως πάντα στο ύψος του. Δηλ. συνεπής και χαρακτηριστικός.
Η μουσική της ταινίας συντίθεται από παραδοσιακούς ηπειρώτικους ρυθμούς, σε άψογη εκτέλεση του Πετρολούκα Χαλκιά.
Τα πλάνα από την Κωνσταντινούπολη ζωντανά και καθημερινά, χωρίς ωστόσο να αποτυπώνουν όπως θα 'πρεπε τη μαγεία της. Γιατί κάποια στιγμή ο Πουλικάκος το λέει στην ταινία: Είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου