Χθες βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για το περίφημο Κουαρτέτο Εγχόρδων της Λειψίας, το οποίο παρουσίασε το κουαρτέτο αρ. 16 σε φα μείζονα του Μπετόβεν, το κουαρτέτο αρ. 2 “Memoires 1970” του Ισπανού συνθέτη Cristobal Halffter (γενν. 1930) και το κουαρτέτο αρ. 2 σε λα ελάσσονα του Φέλιξ Μέντελσον.
Έχει εμφανιστεί και πάλι στο Μέγαρο το Κουαρτέτο της Λειψίας , αλλά δεν είχα την ευκαιρία να το ακούσω. Χθες στάθηκα τυχερός! Απήλαυσα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόγραμμα παιγμένο μοναδικά από ένα συγκροτημένο σύνολο: Stefan Arzeberger – βιολί, Tilman Buning – βιολί, Ivo Bauer - βιόλα, Mattias Moosdorf - βιολοντσέλο. Και οι τέσσερις ήσαν υπέροχοι! Ήχος κρουστός, στιβαρός, ομοιογενής, ακριβής. Ερμηνείες με άποψη, σύγχρονες και διαχρονικές.
Το παίξιμό τους στον Μπετόβεν και τον Μέντελσον αποτελεί, νομίζω, ερμηνευτική πρόταση. Τα έργα εκτυλίσσονται μπροστά στον ακροατή εν πλήρει δράσει. Η μουσική είναι ποτάμι που κυλά. Ακατάπαυστα. Η ροή του χρόνου υποστασιοποιείται μέσα από τη μουσική. Φράσεις, εικόνες, ένταση, όλα δίνονται με θαυμαστή ευκρίνεια και ειλικρίνεια. Η αλήθεια της μουσικής σε περικυκλώνει από παντού.
Έχει εμφανιστεί και πάλι στο Μέγαρο το Κουαρτέτο της Λειψίας , αλλά δεν είχα την ευκαιρία να το ακούσω. Χθες στάθηκα τυχερός! Απήλαυσα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόγραμμα παιγμένο μοναδικά από ένα συγκροτημένο σύνολο: Stefan Arzeberger – βιολί, Tilman Buning – βιολί, Ivo Bauer - βιόλα, Mattias Moosdorf - βιολοντσέλο. Και οι τέσσερις ήσαν υπέροχοι! Ήχος κρουστός, στιβαρός, ομοιογενής, ακριβής. Ερμηνείες με άποψη, σύγχρονες και διαχρονικές.
Το παίξιμό τους στον Μπετόβεν και τον Μέντελσον αποτελεί, νομίζω, ερμηνευτική πρόταση. Τα έργα εκτυλίσσονται μπροστά στον ακροατή εν πλήρει δράσει. Η μουσική είναι ποτάμι που κυλά. Ακατάπαυστα. Η ροή του χρόνου υποστασιοποιείται μέσα από τη μουσική. Φράσεις, εικόνες, ένταση, όλα δίνονται με θαυμαστή ευκρίνεια και ειλικρίνεια. Η αλήθεια της μουσικής σε περικυκλώνει από παντού.
Το έργο του Ισπανού Ch. Halffter ήταν ένα ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας. Τα μέλη του Κουαρτέτου εγχόρδων της Λειψίας μας απέδειξαν πως παίζουν το ίδιο καλά κλασική και σύγχρονη μουσική. Το κουαρτέτο ήταν απαιτητικό. Κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι δεν τους άρεσε σαν έργο, αλλά η ερμηνεία του ήταν καταπληκτική. Κι αυτό είναι σπουδαίο! Εμένα μου άρεσε το κουαρτέτο του Halffter. Γραμμένο το 1970, συμπυκνώνει παραδοσιακές φόρμες της σύγχρονης μουσικής. Ο ίδιος ο συνθέτης σημειώνει για το έργο του: «Εκτός από ένα συγκεκριμένο ήχο που παράγεται μέσα από κάποια διαδικασία προς το τέλος του έργου, στη σύλληψη αυτού του Δεύτερου κουαρτέτου απέφυγα συνειδητά κάθε είδος «θορύβου», παραμένοντας – όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι – στο πλαίσιο αυτής της παράδοσης».
Το Κουαρτέτο εγχόρδων της Λειψίας έχει επάξια την καλή φήμη διεθνώς. Την κατέκτησε. Και την διατηρεί με ευλάβεια. Γι’ αυτό καταφέρνει να ενθουσιάζει το κοινό, όπως έγινε χθες στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου, παίζοντας ένα όχι και τόσο εύκολο είδος όπως είναι η μουσική δωματίου για έγχορδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου