Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟ...

Τακτικός αναγνώστης της Ιδιωτικής Οδού μού έστειλε το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του αειμνήστου π. Μιχαήλ Καρδαμάκη «Εκκλησία, η ωραιωθείσα Αγάπη» (σ. 42).
Έχω διαβάσει το βιβλίο αυτό που ανατέμνει με μοναδικό τρόπο την εκκλησιαστική μας πραγματικότητα, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Δεν ελήφθη σοβαρά υπ’ όψιν η θεολογική σκέψη του π. Μιχαήλ ούτε από τους θεολόγους. Έκανε με τα πονήματά του μια μεγάλη επανάσταση που πέρασε μάλλον απαρατήρητη. Επειδή τα γραπτά μένουν, ελπίζω να αποτελέσουν έστω στο μέλλον αφορμή για αφύπνιση και δράση δυναμική.

"Η εν Χριστώ αδελφότητα αυτών των επισκόπων, παρά την εικονικοποίησή της, θεωρείται δεδομένη. Η σχέση τους όμως με τους λοιπούς κληρικούς, πρεσβυτέρους και διακόνους, παρά την εξουσιαστικότητά της, ή μάλλον εξαιτίας της, παραμένει αινιγματική. Όταν κάποτε τόλμησα να μιλήσω για την πνευματική σχέση του επισκόπου με τους πρεσβυτέρους και τους διακόνους, η οποία μάλιστα στα όρια της λειτουργίας των εκκλησιαστικών χαρισμάτων δεν αναιρεί αλλά αξιώνει τη διοικητική δράση, η επισκοπική αντίδραση ήταν πλήρης δυσφορίας: «Ποιος επιτέλους διοικεί την Εκκλησία»! Είναι όντως αποκαρδιωτικό, το αυτονόητο να θεωρείται βλάσφημο, όταν μάλιστα αυτό το άσαρκο ή νομικό πνεύμα μεταφέρεται με τη μορφή αποφάσεων και εντολών στις ενορίες για να προσδιορίσει και να χαρακτηρίσει και τις σχέσεις μεταξύ των εφημερίων. Αξίζει κάποτε να γίνει μια έρευνα για να διαπιστωθεί με ποια κυρίως κριτήρια, τα οποία συρρικνώνονται από κάποια άρθρα του Καταστατικού Χάρτη της επισκοποκεντρικής Εκκλησίας, εκλέγονται εκείνοι των κληρικών και λαϊκών, που θα αποτελέσουν το άμεσο και υποτίθεται έμπιστο γραφειοκρατικό περιβάλλον των επισκόπων, ή θα αναλάβουν τη «διοικητική» ευθύνη των ενοριών. Πόσο σύνηθες είναι το φαινόμενο η εγκατάσταση ενός επισκόπου να είναι συνεγκατάσταση και της ομάδας, όχι των αξίων αλλά των ιδικών του!"

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΑΣ π. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΔΑΜΑΚΗ!
ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ ΝΩΡΙΣ. ΑΣ ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ

Ανώνυμος είπε...

είναι λίγοι οι επίσκοποι που μπορούν να βγουν από το "φόβο" που τους προκαλεί η καινούργια τους μητρόπολη γι'αυτό αντιμετωπίζουν το φόβο τους προσλαμβάνοντας κοντά τους τους δικούς τους, τυγχαίνει δυστυχώς να είναι και άσχετη στην εκκλησιαστική δοιήκηση.. χρειάζεται τότε συνεργασία μεταξύ των ικανών κληρικών ώστε να καταφέρουν να πείσουν τους επισκόπους με τις σωστές απόψεις τους και να μπουν σιγά σιγά στην δοιήκηση. ο κύκλος "των δικών του" σπάει εύκολα.. τα 'χω ζήσει.

Ρ.Σ.

Ανώνυμος είπε...

Και πάντοτε βέβαια και σήμερα, είπερ ποτέ & άλλοτε, παραμένει επίκαιρη η διαπίστωση-πρόταση του αειμνήστου π.Μιχαήλ(σε συνάφεια με τις σχετικές των Α.Σμέμαν & Χ.Γιανναρά) για αναζήτηση των ιερατικών κλήσεων ΕΞΩ από τον καλούμενο "ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ"..........

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς με τους "Επισκόπους" συμβαίνει το εξής: Ενώ αναλαμβάνουν να διαχειριστούν με πνευματικό τρόπο μία εξουσία η οποία δεν είναι εκ του κόσμου τούτου,αυτοί μπερδεύονται με την εξουσία που τους έδωσε η πολιτεία και δεν ξέρουν τι κάνουν.Προσπαθούν με την ανθρώπινη εξουσία να διαχειριστούν την πνευματική. Μα ένας ζαλισμένος από την κοσμική εξουσία άνθρωπος πως μπορεί να λειτουργήσει πνευματικά και θεραπευτικά? Αλήθεια έχετε δει κανέναν Επίσκοπο ή Πρεσβύτερο να θεραπεύει ασθενή? Και όμως διατείνονται ότι έχουν αυτή τη χάρη. Τελικά οι κληρικοί μας είναι αξιολύπητα πλάσματα.

Related Posts with Thumbnails