Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗ ΚΤΙΖΕΙΝ

Η Οικολογία είναι αναμφισβήτητα το θέμα των καιρών. Δεν είναι πλέον πολυτέλεια, κόμμα, ιδεολογία ή μόδα, αλλά επιτακτική ανάγκη, που δε χωράει αναβολή.
Αν οι πολίτες του πλανήτη δεν αποκτήσουν επειγόντως γνήσια οικολογική συνείδηση που να έχει πρακτικό αντίκρισμα, τα πράγματα προμηνύονται ζοφερά…
Η Εκκλησία δεν μένει απαθής μπροστά στην οικολογική πρόκληση. Αναπτύσσει μια πρωτοποριακή θεολογία που έχει μεγάλη σημασία και ελπίζω να έχει και την ανάλογη απήχηση.
Όμως, θα ήθελα να προτείνω, αγαπητοί φίλοι της Ιδιωτικής Οδού, ένα άμεσο μέτρο, που ίσως φαντάζει ακραίο, αλλά πρέπει πρώτα η Εκκλησία να εφαρμόσει.
Ένας διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας, του οποίου δυστυχώς το όνομα λησμονώ αυτή τη στιγμή, είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι η μόνη «οικολογική» αρχιτεκτονική είναι το μη κτίζειν. Ας είμαστε ρεαλιστές, μόνο αν δεν κτίζουμε δεν επιβαρύνουμε το περιβάλλον.
Νομίζω ότι η εκτίμησή του είναι πέρα ως πέρα ρεαλιστική και απαιτεί άμεση εφαρμογή από την Εκκλησία, η οποία πρέπει να δώσει το παράδειγμα.
Δεν είναι δυνατόν, θα πει κανείς, να μην οικοδομεί η Εκκλησία. Σωστά. Ας το κάνει όμως στην εσχάτη ανάγκη!

Όχι να κτίζει μοναστήρι όποιος θέλει, όπου θέλει. Ας πάει σε ένα από τα αμέτρητα εγκαταλειμμένα μοναστήρια ανά την Ελλάδα, να το αναστηλώσει και να το ζωοποιήσει.
Για τους εντός των πόλεων ναούς. Δεν χρειάζονται καινούριοι. Μόνο αν η ανάγκη είναι αδήριτη να επιτρέπεται η ανοικοδόμηση. Έχουμε ναούς, οι οποίοι δυστυχώς δεν κατακλύζονται από πιστούς παρά μόνο τις μεγάλες γιορτές.

Αν η ενορία χρειάζεται Πνευματικό Κέντρο, ας αναζητηθεί κτίριο στην περιοχή προς αγοράν και διαμόρφωσιν. Γεμίσαμε Πνευματικά Κέντρα τα οποία είναι κλειστά! Ή ανοίγουν τις Κυριακές για τον καφέ των μνημοσύνων.
Οι εκτάσεις της Εκκλησίας δεν θα πρέπει να μεταβάλλονται σε τεράστια κτιριακά συγκροτήματα, έστω προς όφελός της. Προέχει το περιβάλλον. Πρέπει να μπει ένα φρένο, επιτέλους, στη μανία του κτίζειν και στο χώρο της Εκκλησίας.
Για μια θεολογία της οικολογίας που γίνεται πράξη με την απραξία του μη κτίζειν. Πρόκειται για πράξη ύψιστης ευθύνης και αγάπης προς τον άνθρωπο και την κτίση.

Τις φωτογραφίες τράβηξα σε βιότοπο στην λίμνη Κονστάνς στα Γερμανοελβετικά σύνορα, όπου βρέθηκα τον περασμένο Μάρτιο.