Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Διαμαρτυρήθηκαν κάποιοι ιεράρχες γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έφερε στην πρόσφατη Ιεραρχία το θέμα της συγχώνευσης ή κατάργησης κάποιων ειδικών Επιτροπών, που είχαν συσταθεί από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Θεώρησαν ότι αποδομείται σιγά – σιγά το έργο του μακαριστού.
Μα καλά, δεν έχουν ακούσει αυτοί οι αρχιερείς το ρητό: “Αν θες να θάψεις ένα θέμα, να το παραπέμψεις σε μια επιτροπή”; Αυτό ισχύει για κάθε οργανισμό, κυρίως του δημοσίου. Οι επιτροπές κατά κανόνα δεν λειτουργούν ή στην καλύτερη περίπτωση υπολειτουργούν.
Αρκούν οι μόνιμες Συνοδικές Επιτροπές. Αρκεί να παράγουν όντως έργο. Κι αυτές πολλές είναι. Άρα, η πληθώρα των επιτροπών επί Χριστοδούλου έπρεπε να έχει κατργηθεί προ πολλού. Άργησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να το πράξει.
Αλήθεια, ποιος μπορεί να μας δώσει ένα κατάλογο των δεκάδων επιτροπών που συνεστήθησαν επί του μακαριστού; Νομίζω ότι ούτε η ίδια η Σύνοδος δεν μπόρεσε να τον καταρτίσει όσο ζούσε.
Επίσης, θεωρείται ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος “άφωνος”. Ευτυχώς! Είχα γράψει και είχα πει και από ραδιοφώνου όταν εξελέγη, ότι η μεγάλη προσφορά του στην Εκκλησία, μετά την εποχή της “γλωσσολαλιάς” Χριστοδούλου, θα ήταν η σιωπή! Αν μπορεί να κάνει και κάτι έχει καλώς, αλλιώς η σιωπή στους καιρούς μας είναι ό,τι πολυτιμότερο. Εννοώ να ομιλεί με διάκριση, με περισσή σκέψη και ο λόγος του να είναι – όπως και είναι – ενωτικός και όχι διχαστικός.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ο οποίος είναι λαλίστατος, τι καταφέρνει δηλαδή; Είναι αστείο να επικαλείται ως επιχείρημα ότι ο λαός θέλει να μιλάνε οι ποιμένες του επειδή κάποιοι λένε στον ίδιο: “Συνέχισε”!
Προσωπικά θα ήθελα τον Αρχιεπίσκοπο πιο δυναμικό ως προς τη ρήξη του με το εκκλησιαστικό κατεστημένο (οργανωσιακούς, ποικίλους συντηρητικούς, “αντι-οικουμενιστές” κ.λπ.). Νομίζω ότι παρά το ότι δεν τον εκφράζουν αυτές οι τάσεις, εκ χαρακτήρος δύσκολα θα συγκρουστεί μαζί τους. Γενικώς αποφεύγει τις συγκρούσεις. Θα ήθελα, ακόμη, να αφιερώνει λιγότερο χρόνο σε όσα συντελούν στην ενδοστρέφεια της Εκκλησίας και – ένεκα συνθηκών – τα συντηρεί με τον τρόπο του.
Τελικά, η προσφορά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην Εκκλησία είναι η μετριοπάθεια και όχι η αμετροέπεια, η διάκριση και όχι η ακρισία, η σοβαρότητα και όχι η εξαλλοσύνη και δη άνευ λόγου, όπως ζήσαμε στο παρελθόν.
Και βέβαια το ότι δεν επιδιώκει την παντοειδή προβολή του, κυρίως από τα ΜΜΕ, τα οποία έχουν λάβει το μήνυμα και συμπεριφέρονται αναλόγως. Έτσι δεν χρειάζεται τώρα να απαγορευθούν οι κάμερες στους ναούς που λειτουργεί, δεν χρειάζονται ανασκευαστικές δηλώσεις γιατί “παρερμηνεύτηκαν” κάποιες άλλες, δεν υποφέρουμε από την ατέλειωτη “εκκλησιολογία” εν ταις αγοραίς.
Καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουν κάποιοι εκ των ιεραρχών μας ότι οι καιροί έχουν αλλάξει ριζικά, οι εξελίξεις σε όλους τους τομείς είναι ραγδαίες και το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν είναι πολλή δουλειά για τον άνθρωπο και πλατύ άνοιγμα στην κοινωνία. Με το να μένουν στον εκκλησιαστικό μικρόκοσμο και σε όσους τους κολακεύουν, απλώς επιτείνουν την απομόνωσή τους και περιπίπτουν σε μεγαλύτερη ανυποληψία από το κύριο σώμα της κοινωνίας.
35 σχόλια:
Δείτε και σχετικό άρθρο του Μητρ.Ναυπακτου Ιεροθέου-Δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή», 9-10/10/2010, υπάρχει ολόκληρο στο romfea.gr
"θα ήθελα τον Αρχιεπίσκοπο πιο δυναμικό ως προς τη ρήξη του με το εκκλησιαστικό κατεστημένο... .. ακόμη, να αφιερώνει λιγότερο χρόνο σε όσα συντελούν στην ενδοστρέφεια της Εκκλησίας και – ένεκα συνθηκών – τα συντηρεί με τον τρόπο του."
Ιδού και τα "βαρύτερα του νόμου" κατά τον Χρ.Γιανναρά:
1. Ο Αρχιεπίσκοπος αποτελεί "ένα από τα ελάχιστα δείγματα μιας μικρής μειονότητας επισκόπων που συνειδητοποιούν την καισαρική διαφορά της Εκκλησίας τόσο από τον ατομοκεντρισμό του ευσεβισμού όσο και από την αφασία και θεομπαιξία" - Καθημερινή, 3-2-2008
2."Ευχή λοιπόν και προσδοκία είναι, όχι να συνεχίσει ο νέος Αρχιεπίσκοπος το έργο των προκατόχων του, αλλά να τολμήσει τη ρήξη με την «επικρατούσα εν Ελλάδι θρησκεία»... ..Η τόλμη της ρήξης με την κυρίαρχη αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος απαιτεί θεσμικές καινοτομίες.. ...ο καθολικός πια καρκίνος του ατομοκεντρικού ευσεβισμού, που έχει κάνει μεταστάσεις από τα εξωεκκλησιαστικά σωματεία στο σώμα κάθε σχεδόν επισκοπής και ενορίας επιβάλλοντας τον προπαγανδιστικό ζηλωτισμό σαν τη μοναδική έκφανση «εκκλησιαστικής» δραστηριότητας και ευσέβειας... ... κατεπείγον πρόβλημα, η αποκατάσταση της αισθητικής και της αρχοντιάς, δηλαδή της γνησιότητας του ορθόδοξου λειτουργικού χώρου: να καθαρθούν προγραμματικά οι εκκλησίες από το ανυπόφορο κιτσαριό των πλαστικών πολυελαίων, των ηλεκτρικών καντηλιών, της τερατωδίας των μεγαφώνων, να εξοβελιστεί η χωριατιά απομιμήσεων της φραγκολαϊκής θρησκευτικής ζωγραφικής και να αναστηλωθούν εκκλησιαστικές Εικόνες." - Καθημερινή 17-2-2008
3."Κυριακή των Βαΐων βράδυ, μιλούσε ο αρχιεπίσκοπος σε τηλεοπτική συνέντευξη: Για τη διοίκηση που τόσο τον κουράζει και τον κάνει να λαχταράει την απόσυρση στα βιβλία του και στα γραψίματά του. Αλλά δεν αποσύρεται, γιατί θέλει να φτιάξει τα φιλανθρωπικά ιδρύματα που ονειρεύεται: για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, για την προστασία παιδιών με αναπηρίες. Και προέκυπτε εύλογη η απορία: γιατί έβαλε υποψηφιότητα για αρχιεπίσκοπος και όχι για πρόεδρος της UNESCO ή του ΠΙΚΠΑ, αφού δεν έχει ούτε μια λέξη να πει για το νόημα της ζωής και το αίνιγμα του θανάτου, τίποτα για τον σταυρό και την ανάσταση; Σε τι διαφέρει η αγαθοεργία της Αρχιεπισκοπής από τις δραστηριότητες της UNESCO ή του ΠΙΚΠΑ, αν δεν είναι φανέρωση και μήνυμα ελπίδας για νίκη καταπάνω στον θάνατο;
Ακουγε ο τηλεθεατής το θλιβερό περιαυτολογικό curriculum και συνειδητοποιούσε, σε ποια ορφάνια είναι βυθισμένη η Εκκλησία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών δεκαετίες τώρα, ποια μοναξιά και εγκατάλειψη βιώνει ο εφημεριακός κλήρος αποκλεισμένος από κάθε σχέση με «πατέρα» και «ποιμένα» επίσκοπο. Οταν η διακονία της «πατρότητας» εκλαμβάνεται σαν διοίκηση και τη μαρτυρία της Ανάστασης υποκαθιστούν κοινωφελή ιδρύματα, τι πιο φυσικό το εκκλησιαστικό έργο να έχει εγκαταλειφθεί στις εισπρακτικές μονομανίες εξ επαρχίας αρχιλογιστή που έχει πια και την ισχύ να επιτιμά με δημόσιες δηλώσεις επισκόπους.
Ο ένας μετά τον άλλον οι αρχιεπίσκοποι Αθηνών και πάσης Ελλάδος είναι άνθρωποι αξιοσυμπάθητοι, ο καθένας με τα δικά του χαρίσματα. Και διαιωνίζουν το κενό της πατρότητας και της αναστάσιμης μαρτυρίας. Με αντικειμενικά μέτρα είναι μια πραγματικότητα θανάτου. Ισως για τους λίγους έμπειρους του εκκλησιαστικού γεγονότος η αγαπητική αποδοχή και αυτού του θανάτου να είναι ο «τρόπος» της αναστάσιμης ελευθερίας." -
Καθημερινή 3-4-2010
ολες αυτές οι βαρύγδουπες διατυπώσεις (σε οποιον και αν ανήκουν) ειναι μονο λόγια. Ο Αρχιεπίσκοπος ειναι πολυ καλός φθάνει να μην αφήνει τους διάφορους ενθεν κακείθεν υποβολείς να του επιβάλλουν την αποψή τους....
Σε ότι αφορά τις επιτροπές, συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο. Έχουμε χαθεί μέσα στο ομιχλώδες τοπίο και τη θολούρα των επιτροπών άνευ αποτελέσματος. Φαίνεται πως έχουν συσταθεί έτσι για να υπάρχουν και κουβέντα να γίνεται.
Κι εγώ συμφωνώ, πως καλά θα ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να ήταν λίγο πιο αποφασισμένος για συγκρούσεις, οι οποίες δυστυχώς κατά καιρούς χρειάζονται κι αυτές. Καλή είναι η "ψυχραιμία" που συνιστά (κυρίως όποτε "σκάει" κάποιο θορυβοποιόν θέμα), αλλά φοβάμαι, μήπως απ' την πολλή ψυχραιμία στο τέλος μας πάρει ο ύπνος.
Σε ό,τι δε αφορά τους λόγους για τους οποίους παραμένει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο (Ανώνυμε 10 Οκτωβρίου, 2:18 μ.μ.), τα πράγματα δεν είναι όπως τα γράφετε (ή μάλλον όπως τα είπε ο κ. Γιανναράς). Ο Αρχιεπίσκοπος ποτέ δεν είπε πως ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν παραιτείται είναι το φιλανθρωπικό έργο που θέλει να "διεκπεραιώσει". Άλλωστε και ως μητροπολίτης Θηβών έχει αποδείξει, πως δεν θεωρεί τον εαυτό του απλό "διεκπεραιωτή" κοινωνικού έργου, αλλά ποιμένα και πατέρα. Αυτό το μαρτυρούν όλοι οι πιστοί της προηγούμενης επαρχίας του. Είμαι βεβαία, πως ο Αρχιεπίσκοπος έχει απόλυτη συνείδηση του ρόλου που του ανέθεσε η εκκλησία με την εκλογή του, και τόσο το ήθος του, όσο και η υπακοή του στην εκκλησία δεν θα του επέτρεπαν ποτέ να αποδειχθεί ρίψασπις.
Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι μία ξωφλημένη υπόθεση εφ'όσον δεν γίνεται ρήξη και ανατροπή.
Ο τρόπος εκλογής Αρχιερέων, μέσα από τη γραφειοκρατική αντίληψη και την αναπαραγωγή του ύφους και του ήθους, των Αρχιερέων της "Συνόδου" δημιουργεί την απαξίωση της διακονίας αυτής.
Το φετίχ της άθικτης γενειάδας, του φαρδομάνικου τσουμπέ και του γελοίου καπέλου(καλυμμαυχίου), απομακρύνουν τον κόσμο ακόμη και από τους πιό αξιόλογους ιερωμένους.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένα 3% θρησκεύει στην Ελλάδα και το υπολοιπο 97% δεν ενδιαφέρεται καθόλου, μα καθόλου γιά όλες αυτές τις φιέστες και τα συνέδρια Λειτουργικής, Ποιμαντικής κ.λ.π.
Η πνευματική πατρότητα προσπαθεί να επιβληθεί με μεγαλοστομίες Αρχιερέων και Ιερέων, αντί αυτή να ανακαλύπτεται σε αξιόλογα πρόσωπα κληρικών από το λαό.
Τώρα είναι η ώρα ο Αρχιεπίσκοπος να τολμήσει. Άν δεν το κάνειθα είναι ένας Αρχιεπίσκοπος της σειράς.
Ο τρόπος εκλογής των αρχιερών, με όλα τα παρασκηνιακά "μαγειρέματα" πριν από κάθε εκλογή, μόνο αδιάβλητος και "θεόπνευστος" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Συμφωνώ πως το πνεύμα που επικρατεί στην ιεραρχία όντως είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτικό, και πως χωρίς ανατροπή είναι υπόθεση ξωφλημένη. Αν οι αρχιερείς ήθελαν πράγματι να υποδεικνύονται από το Άγιο Πνεύμα, το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν, θα ήταν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αποστόλων, και να τοποθετούν επισκόπους με κλήρο (βλ. Ματθία). Έτσι θα έπεφταν στο κενό οι όποιες παρασκηνιακές ενέργεις εξ ορισμού ως άχρηστες, και αυτός θα ήταν ο πιο σίγουρος τρόπος, πως το Πνεύμα το Άγιο είναι εκείνο, που όντως "βγάζει δεσπότη".
Όσο για το 3% των θρησκευομένων εν Ελλάδι όμως, δεν γνωρίζω πώς καταλήξατε σ' αυτό το ποσοστό. Μου φαίνεται κομματάκι αυθαίρετο. Πιστεύω πως η πλειονότητα των Ελλήνων πιστεύει και θρησκεύει, άσχετα αν εκτιμά ή όχι τους αρχιερείς. Η πίστη του καθενός δεν εξαρτάται από το μέγεθος της εκτιμήσεως που τρέφει προς το ιερατείο. Μην ξεχνάμε, ότι ο ίδιος ο Χριστός δεν είχε σε καμία απολύτως εκτίμηση το ιερατείο της εποχής του, το οποίο δυστυχώς δεν φαίνεται να διαφέρει και πολύ από το σημερινό το δικό μας. Και σε τούτους τα ίδια θα φώναζε: "Ουαί υμίν υποκριταί!" (έχω πολύ έντονη αυτή την υποψία...)
Να είμαστε ρεαλιστές και προσγειωμένοι! Η ρήξη με το οργανωσιακό κατεστημένο επιβάλλεται να γίνει πράξη από τον Ιερώνυμο! Ο καρκίνος των οργανώσεων έχει γίνει τρομερά κακοηθέστατος και έχει δημιουργήσει άπειρες μεταστάσεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας!
Όλες οι λεγόμενες αντιοικουμενιστι-
κές ιστοσελίδες στολίζουν τον Ιερώ-
νυμο με διάφορα κοσμητικά!Βλέπεις οι περισσότερες,αν όχι όλες αποτε-
λούν την αιχμή του δόρατος της αντι
πολίτευσης και βλέπουν τον Ιερώνυ-
μο,ως κόκκινο πανί,αφού τον θεωρούν
συμπολιτευόμενο!Όσο για τις λεγόμε-
νες εκκλησιαστικές οργανώσεις έχουν
τόσο βαθιές ρίζες στην ελληνική κοι
νωνία,ώστε όχι μόνο ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να εκριζωθούν,αλλά οσημέραι με
τις παρεμβάσεις τους σε πολιτικές καταστάσεις στεραιώνονται όλο και βαθύτερα!Εδώ αποτυχών βουλευτής,επα
νήλθε πανηγυρικώς χάρις σ'αυτές!!Μη ελπίζετε λοιπόν να εκλείψουν οι σφηκοφωλιές ακόμη κι αν τις ραντίσε
τε με οποιοδήποτε δηλητήριο!!
Συγγνώμη για την παρέμβαση, αλλά επιθυμώ να υποβάλω στον ανώνυμο 7:43 μ.μ. τα εξής απλά, απλούστατα, ερωτήματα:
1. Όταν ομιλείς για ''εκκλησιαστικές οργανώσεις'', ποιές ακριβώς εννοείς;
2. Ποιές είναι οι βαθιές ρίζες τους στην ελληνική κοινωνία; Για παράδειγμα η γυναικεία Αδελφότητα «Λυδία» στην Ασπροβάλτα, απ´ όπου λαμβάνω το ομώνυμο περιοδικό, συγκαταλέγεται στις ''οργανώσεις''; Είναι ''σφηκοφωλιά'';
3. Ο Κύριος δεν είπε, «Οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν»; (Ματθ. ιη´ 20). Πού έγκειται λοιπόν το κακό και γιατί πρέπει να εκλείψουν ή να εκριζωθούν δια δηλητηριώδους ραντισμού;
Συγγνώμη βρε παιδιά, άσχετο: έχετε λυσσάξει με την ανωνυμία! Βάλτε κανένα ονοματάκι. Αισθάνομαι απίστευτη μοναξιά...
Σεις οι γυναίκες, το ασθενές φύλο, αποδεικνύεσθε πολλάκις ανδρειότεροι ημών των ανδρών.
Ευχαριστούμε πολύ, Ανώνυμε 11/10 ώρα 10:24 μ.μ., για τον καλό σας λόγο, αλλά αν όντως είναι όπως τα λέτε, συγγνώμη κι όλας, αλλά να σας βράσω!
Μη κάνεις τον κόπο, Αλεξάνδρα μου, ήδη είμαστε νερόβραστοι.
Ο ίδιος
(Ανώνυμε 12/10 ώρα 4:54 π.μ.) Εκτιμώ ιδιαίτερα τους άνδρες που (α) έχουν χιούμορ και (β) είναι ακομπλεξάριστοι (κυρίως απαλλαγμένοι από μισογυνικά συμπλέγματα. Είναι πάρα πολύ χρήσιμοι στην ελληνική κοινωνία). Το σχόλιό σου αποδεικνύει ότι σε διακρίνουν και τα δύο. Το εκτιμώ πολύ.
@ 11-10,8.53΄ Αγαπητέ αδελφέ σήμερα
είδα τα ερωτήματά σου και απαντώ αρχόμενος από το 3.Ο Κύριος το εί-
πε για τους συναθροιζομένους για την λατρεία και διδασκαλία στις εκκλησίες κι όχι για φατρίες,που
οργανώνουν και ομαδοποιούν ανθρώ-
πους για ΙΔΙΑ οφέλη!!
Σε ό,τι αφορά το α΄ ερώτημα έ όχι δα δεν ξέρεις όλες τις φατρίες τοπικές και πανελλήνιας εμβέλειας,
που δρουν εν πολλοίς ανενοχλήτως και έχουν τόσα χαρακτηριστικά η κάθε μία!!Δε θα ήθελα να αναφέρω τόσο τα των ανδρών, όσο και των γυναικών.Το κακό είναι ότι θεωρούν όλους τους άλλους,ως περιψήματα..!
Και πια ΔΕΝ πιστεύω να ζεις,ως αι-
θεροβάμων και δεν τις ξέρεις και τα ξέρεις!Άλλωστε ονόματα δε λέμε και υπολήψεις ΔΕ θίγουμε!Αφήνουμε-κατά το άσμα "τον τρελό στην τρέ-
λατου"!
Πάντως κάνουν ΜΕΓΑΛΗ ζημιά στην εκκλησία,αλλά και στους άλλους ανθρώπους!ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΖΩ!!
Όσο για το β΄ερώτημα δε γνωρίζω τη συγκεκριμένη αδελφότητα,αλλά έχω παρακολουθήσει θεία λειτουργία από την Ασπροβάλτα και ΟΦΕΙΛΩ να ομολο-
γήσω ότι έμεινα καταγοητευμένος από τη χορωδία των ψαλλόντων γυναι-
κών και ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!!
Ενθυμείσαι ή γνωρίζεις ΠΩΣ εγωιστι-
κώς και ΑΝΤΙΧΡΣΤΙΑΝΙΚΩΣ χωρίσθηκε η
περισπούδαστη αδελφότητα "ΖΩΗ";;!
Άντε πάλι με το "ονόματα δε λέμε"! Τι θα γίνει αν τα πούμε δηλαδή: "Ζωή-Σωτήρ-Οδοστρωτήρ";! (σίγουρα κάποια μου διαφεύγουν, ζητώ συγγνώμη για την παράλειψη.)
Υ.Γ. Η δυσβάστακτη μοναξιά μου μέσα σε τόση ανωνυμία δυστυχώς παραμένει...
Και θα παραμείνει αδελφή,Αλεξάνδρα!
Άλλωστε έχεις τόσο ωραίο και ένδο-
ξο όνομα,ώστε να μας καλύπτεις!
Συγνώμη για το παρόραμα:των ψαλου-
σών γυναικών και όχι των ψαλόντων,
όπως εν τη ρύμη του λόγου μου ξέφυ-
γε!!
Έχει δίκιο ο 12 Οκτωβρίου 2010 8:34 μ.μ. "ΠΩΣ εγωιστικώς και ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΣ χωρίσθηκε η
περισπούδαστη αδελφότητα "ΖΩΗ" Εκείνη τη χρονιά ρωτήστε να μάθετε πόσοι, μόνο στο Ηράκλειο της Κρήτης, έγιναν, συνεπεία της διάσπασης, Μάρτυρες του Ιεχωβά!
Συμπαθέστατε αλλά Ανώνυμε 12/10 10:56 μ.μ., από φιλοφρονήσεις βλέπω καλά πάμε. Νάσαι καλά και σ' ευχαριστώ. Φως στο τούνελ δεν βλέπω. Πολλή θολούρα...
Ανώνυμε 8:34μ.μ. και 10:56μ.μ.
Σου ξέφυγαν και άλλοι μαργαρίτες εν τη ρύμη του λόγου σου.
Το «συγγνώμη» γράφεται με δύο γάμα.
Το «ψαλλόντων» και «ψαλλουσών» γράφονται με δύο λάμδα.
Όσον αφορά στη στίξη και τους χωρισμούς των λέξεων, εκεί είσαι για κλάματα.
Εν τάξει δέχομαι τα 2 λάθη,αλλά στη στίξη και το χωρισμό ΠΟΥ είδες
λάθη;Ο χωρισμός πολλές φορές γίνε-
ται λάθος λόγω και του χώρου.Αλλι-
ώς γράφουμε κι αλλιώς βγαίνουν!
Φαίνεται ότι σε ΕΤΣΟΥΞΑΝ τα γραφό-
μενά μου και τό 'ριξες ΑΛΛΟΥ..!!
Πάντως το ψάλλω στο α΄σχόλιο το
έχω με 2λ!Εδώ τέλος με ορθογραφία και τα τοιαύτα!
Δαιν μπωρο να κατταλλάβο, τι σοιμμασσήα αίχουν τα λάθυι στοιν ωρθωγραφφεία στω μπλογκ, ώταν τω περηαιχώμενο του μοινοίμματως ίνε σαφαίς. Γηατοί τώσυι μυιζαίροια, έτσυ απλά γοια να πούμαι κάττη;
(Απο μια άποψη, γερή δοκιμασία το μήνυμά μου έτσι; Για δυνατούς λύτες;...)
Αγαπητέ ανώνυμε με τα αντιοργανωσιακά συμπλέγματα, είναι ξεκάθαρο μετά και τη δήλωσή σου ότι ισχύει στην περίπτωσή σου το γνωστόν, «Οὔ με πείσεις, κἄν με πείσῃς».
Σεβόμαστε μεν, αλλά δεν υιοθετούμε τις αντιοργανωσιακές ιδεοληψίες σου. Είσαι ελεύθερος να πιστεύεις στις όποιες εμμονές σου.
Οφείλεις, ωστόσο, να πληροφορηθείς, ότι η επιχειρηματολογία σου είναι τραγικά ρηχή ή μάλλον απούσα.
Σκάνδαλα και προδοσίες και διαιρέσεις και εγωισμοί και αψιμαχίες υπήρχαν πάντοτε και θα εξακολουθούν υπάρχουν σε οποιαδήποτε ομάδα ή αδελφότητα χριστιανών, εφόσον δεν είμαστε άγγελοι ή ουρανοπολίτες, αλλά χοϊκοί, απόγονοι του πεπτωκότος Αδάμ, ατελείς και αμαρτωλοί.
Ακόμη και στην αδελφότητα των δώδεκα μαθητών, που εξέλεξε ο ίδιος ο Κύριος, υπήρχαν σκάνδαλα και προδοσίες και αρνήσεις και απιστίες και πρωτοκαθεδρίες κ.ο.κ.
Και οι άγιοι Παύλος και Βαρνάβας χώρισαν έπειτα από «παροξυσμό», τουτέστιν οξεία διαφωνία. Όπως φαίνεται, συμπεριφέρθηκαν και αυτοί "εγωιστικώς" και "αντιχριστιανικώς".
Συνεπώς, γιατί εκπλήσσεσαι και κατακρίνεις και χαιρεκακείς με σφάλματα και ελλείψεις και αμαρτίες αδελφών σου; Στη δική σου οικογένεια δεν υπήρξαν ποτέ προβλήματα; Στη μεγάλη Αδελφότητα, την Εκκλησία, δεν υπήρξαν διαιρέσεις και σκανδαλισμοί;
Μάθε λοιπόν, ότι δεν αγιάζουν οι θεσμοί τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι τους θεσμούς. Ένας καλός άνθρωπος με τη χάρη του Θεού και μια φυλακή ισοβιτών δύναται να μετατρέψει σε εργαστήριο αγιότητος.
Για το καλό της Εκκλησίας αλλά και της ψυχής σου προτιμότερο θα ήταν να δέεσαι όπως δέονται οι ευσεβείς κατά την ώρα των εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής: «Παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα».
Εμημερωτικά σημειώνω ότι παρόλες τις αδυναμίες τους οι χριστιανικές ορθόδοξες αδελφότητες συγκαταλέγονται στα Δίπτυχα της Εκκλησίας μας.
Για κάθε καλοπροαίρετο ενδιαφερόμενο συνιστούμε την ανάγνωση των εξής βιβλίων:
1. Δημητρίου Τσάμη (καθηγητού Α.Π.Θ.), «Οι Ορθόδοξες Αδελφότητες από τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους μέχρι το τέλος της Βυζαντινής περιόδου», Εκδ. «Λυδία».
2. Σταύρου Μποζοβίτη (θεολόγου) «Σύλλογοι και Αδελφότητες στο Σώμα του Ζώντος Χριστού», Εκδ. «Ο Σωτήρ».
3. Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, «Τα δύο Αδελφά Ρεύματα», Εκδ. «Ο Σταυρός».
Προσωπικώς δεν θα παύω άχρι τελευτής να ευγνωμονώ τόσο την ιεραποστολική ορθόδοξη αδελφότητα «Ο Σταυρός» για όσα καλά και ωφέλιμα μου προσέφερε κατά τα έτη της δωρεάν φιλοξενίας μου ως φοιτητού, όσο και τον ιδρυτή και προϊστάμενό της και αετό του πνεύματος ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ.
Απέβη δι᾽ εμέ τον ανάξιον ένα δεύτερο Πανεπιστήμιο, ασυγκρίτως ανώτερο του πρώτου.
ΟΚ, την ανωνυμία την παίρνω απόφαση (με τη μοναξιά μου θα μείνω). Μπορείτε τουλάχιστον να παίρνετε έναν αριθμό o κάθε Ανώνυμος (πχ. Ανώνυμος1, Ανώνυμος2 κοκ), να μπορώ να σας ξεχωρίζω; Όταν τα σχόλια είναι πολλά, είναι κάποιες φορές ασαφές, ποιος Ανώνυμος λέει τι. Βοηθήστε λίγο βρε παιδιά! ("Ζωή κι αυτή Θε μου!", που θά 'λεγε και η Βλαχοπούλου)
Σε ό,τι αφορά τις θρησκευτικές οργανώσεις:
Αν αυτές δεν χρειάζονται, ας καταργηθούν ως κάτι (στην καλύτερη περίπτωση) άχρηστο.
Αν όμως χρειάζονται, θα πρέπει να μας προβληματίσει ο λόγος, για τον οποίο χρειάζονται: η εκκλησία έχει ανάγκη από "δεκανίκια" κάποιες οργανώσεις, αδελφότητες ή "ομάδες μέσα στην ομάδα"; Το Σώμα της Εκκλησίας δεν είναι αρκετό; Δεν έχει επαρκή αυτάρκεια και αρτιότητα, ώστε να μην χρειάζεται σαν αρωγούς αυτές τις ομάδες; Aν λοιπόν οι οργανώσεις χρειάζονται, τότε θα πρέπει να ανησυχούμε πολύ...
@13 Οκτωβρίου 2010 7:17 μ.μ.
Διάβασε, αγαπητή κ.Αλεξάνδρα, το "Καταφύγιο Ιδεών" του Χρ.Γιανναρά και θα δείς που έγκειται η διαφορά ανάμεσα στο Εκκλησιαστικό Σώμα και τις "Χριστιανικές σέχτες"!
@ 13-10 4.21΄ Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ: 1.Δεν κατέχομαι από κανέ-
να σύμπλεγμα απέναντι στις οργανώ-
σεις απλά δεν ΑΝΕΧΟΜΑΙ τους ανθρώ-
πους τους,που νομίζουν-φαρισαϊκώς
-ότι μόνοι αυτοί είναι"χριστιανοί" και οι λοιποί αμαρτωλοί!
2.Δεν αντέχω να τους βλέπω σαν στρατευμένους να διατηρούν τόσο οι γυναίκες,όσο και οι άνδρες ιδιαί-
τερα χαρακτηριστικά-τα ξέρεις δα-!
3.Επίσης ΔΕΝ αντέχω τη στρατολογία των νέων κατά την κομματική τακτι-
κή!
4.Τέλος,αφού,όπως λες είμαστε όλοι
αμαρτωλοί με πάθη τότε ΤΙ προσφέ-
ρουν οι οργανώσεις,όταν πλειστάκις τις βλέπουμε να υποβλέπονται;
Όσο για τον μακαριστό π.Αυγουστίνο Καντιώτη τον γνώρισα και από κηρύ-
γματα και από περιοδικα του-Σπίθα-Σταυρός-,που κατά καιρούς έπαιρνα,
αλλά παρά το ότι παροτρύνθηκα από γνωστό και πολύ καλό άνθρωπο-ίσως τον γνωρίζεις-Σ.Μ. Νάξιο-δεν μπήκα στη μνημονευομένη οργανωση,γιατί α-
πό μικρός ΔΕΝ τις πήγαινα!!Πάντως το κείμενο σου είναι ΑΞΙΟΘΑΥΜΑ-
ΣΤΟ!!
Το "Καταφύγιο ιδεών" το έχω διαβάσει πριν από πολλά χρόνια και μετά προσοχής μεγίστης. Δεν έχω καμία απορία, πού έγκειται η διαφορά ανάμεσα στο εκκλησιαστικό σώμα και στις χριστιανικές σέκτες (αυτό το έχω λύσει προ πολλού). Απλά λέω, ότι, αν χρειάζονται τέτοιες "σέκτες", τότε θα πρέπει να ανησυχήσουμε πολύ. Η εκκλησία δεν θα τις χρειαζόταν, αν έκανε σωστά και επαρκώς τη δουλειά της. Αν όμως είναι "αμελής", τότε βέβαια θα "ξεφυτρώσουν" διάφορες ομάδες, αμφιβόλου υποστάσεως και νοοτροπίας ή και αποκλίνουσας δογματικής, που θα επιδιώξουν να συμπληρώσουν το... κενό, επιδεικνύοντας μάλιστα και μεγάλο ζήλο...
Ευαγγέλιο έχετε κάνει το «Καταφύγιο Ιδεών» του Γιανναρά. Όντως το διαβάσαμε. Ο Μποζοβίτης βέβαια δίνει κάποιες απαντήσεις στο Γιανναρά.
Τον Γιανναρά διαβάζουμε στην Καθημερινή, κάνει δυνατή και εύστοχη πολιτική (όχι κομματική) κριτική.
Αλλά σε θέματα που άπτονται τα εκκλησιαστικά και την Πίστη μας είναι Νεορθόδοξος, συκοφαντεί τον άγιο Νικόδημο Αγιορείτη, αιρετίζει και γι᾽ αυτό έχει του ασκηθεί σοβαρή κριτική από το Άγιον Όρος και απ᾽ αλλού (π.χ. πρεσβ. Βασίλειος Βολουδάκης).
Φοβερή κριτική στο βιβλίο του Γιανναρά «Η Ελευθερία του Ήθους» άσκησε και ο άλλοτε συμφοιτητής του στη Θεολογική Σχολή Νικόλαος Σωτηρόπουλος, με αποτέλεσμα ο Γιανναράς να ανασκευάσει ριζικά το βιβλίο του στις κατοπινές εκδόσεις.
Ποιός παλαιός μπορεί να λησμονήσει την αγγελική παρουσία των Αδελφών Νοσοκόμων της «Ζωής»; Αυτός ο θεσμός είχε συγκινήσει ακόμη και τον Γιανναρά. Ρωτήσετε τους παλαιοτέρους. Μακάρι να είχαμε και στην εποχή μας ανάλογη ανιδιοτελή προσφορά στα σημερινά άθλια Νοσοκομεία της Ελλάδος, όπου βασιλεύει παντού το καταραμένο φακελάκι.
Στο καταπληκτικότατο βιβλίο του «Μνησθείη Κύριος ο Θεός», που σημειωτέον είναι από τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφορούνται σήμερα στην Ελλάδα, ο Μητροπολίτης Αττικής Νικόδημος αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο στο πνευματοφόρο έργο της αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή».
Με άλλα λόγια δεν ακοκρύπτω το γεγονός ότι έγιναν σφάλματα και εκτροπές, δεν εξωραΐζω μια μελανή περίοδο στην ιστορία της «Ζωής». Αλλά αυτό ήταν τότε, σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, πέρασε. Τα παθήματα ας γίνονται μαθήματα.
Δεν δικαιούμαστε όμως να διαγράψουμε ένα αιώνα πνευματικής προσφοράς εξαιτίας αυτής της μελανής περιόδου. Ας έχουμε ανοικτό μυαλό.
Στην Αδελφότητα «Λυδία» σήμερα λειτουργεί υποδειγματικός τηλεοπτικός σταθμός, με παγκόσμια δορυφορική εμβέλεια. Κάλυψε ένα φοβερό κενό που υπήρχε. Ας είχε ιδρύσει και η επίσημη Εκκλησία τηλεπτικό σταθμό. Τί έχει να πει ο Γιανναράς γι᾽ αυτό;
Ένα δίκαιο γιά την προσφορά ενός έργου από τις οργανώσεις το έχετε! Επ' αυτού συμφωνεί ή έστω καταγράφει,τρόπον τινα, και ο Γιανναράς μιλώντας για τις ημέρες του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ "Οταν ο Ιερώνυμος θα παραιτηθεί (και απογοητευμένος από την εκκλησιαστική του διακονία θα ιδρύσει ένα διεθνές κίνημα «Αγαπισμού»!) ο διάδοχός του, εκλεκτός της χούντας Ιωαννίδη, Σεραφείμ Τίκας θα αποβάλει από το επισκοπικό σώμα, με την ανομία συντακτικών πράξεων της δικτατορίας, αυτήν την ενοχλητική ευσεβιστική ποιότητα. Στα είκοσι πέντε χρόνια της αρχιεπισκοπικής του θητείας η αφασία της διοικούσας Εκκλησίας θα αποκατασταθεί υποδειγματικά.
Ομως, ο ίδιος ο Σεραφείμ, παρ’ όλο που επιβάλλει και χειροτονεί ως επισκόπους ασήμαντα αναστήματα, αναγκάζεται να καταφύγει και σε κληρικούς τυπικά εξωεκκλησιαστικής ευσεβιστικής νοοτροπίας. Τα κάποτε σωματεία - πυρήνες του ατομοκεντρικού ζηλωτισμού έχουν πια εκλείψει ή φυτοζωούν, αλλά το μόνο είδος δραστηριότητας που έχουν να επιδείξουν οι εκκλησιαστικές μητροπόλεις, παντού στην Ελλάδα, είναι ο προτεσταντικού τύπου θρησκευτικός ιεραποστολισμός των εξωεκκλησιαστικών κινημάτων. Πολλούς επιδέξιους σε αυτό τον ακτιβισμό κληρικούς προβιβάζει σε επισκόπους ο Σεραφείμ." -Καθημερινή,3-2-2008.
Και βέβαια εδώ είναι το πρόβλημα, ότι δηλαδή κάθε μορφή "εκκλησιαστικού έργου" είναι εκ των πραγμάτων στα χέρια των οργανώσεων πιθανώς ως αποτέλεσμα της έντονης απο-εκκλησιαστικοποιήσεως της καθημερινής ζωής στον Ελλαδικό χώρο ήδη από την Τουρκοκρατία(μισσιονάριοι, κ.λ.π -γράφει αναλυτικά και ο π.Γ.Μεταλληνός και ο Γιανναράς).
Ανώνυμε 10:33 π.μ.
Διάβασα το κείμενό σου. Ομολογώ ότι μου δημιουργήθηκαν απορίες τινές. Π.χ.
1. Ο ιεροκήρυξ Γερβάσιος Ραπτόπουλος, ο άγιος των φυλακών, ο οποίος προΐσταται της Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Φιλοπτώχου Αδελφότητος « Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ», είναι κληρικός "εξωεκκλησιαστικής ευσεβιστικής νοοτροπίας";
2. Η αδελφότητα «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» είναι σωματείο "ατομοκεντρικού ζηλωτισμού";
3. Το έργο της εν λόγω οργανώσεως είναι "προτεσταντικού τύπου θρησκευτικός ιεραποστολισμός";
4. Η οργάνωση είναι "αποτέλεσμα της έντονης απο -εκκλησιαστικοποιήσεως της καθημερινής ζωής στον Ελλαδικό χώρο από την Τουρκοκρατία";
Τί απαντήσεις δίνετε εσυ και ο Γιανναράς επ᾽ αυτών;
@14 Οκτωβρίου 2010 4:13 μ.μ.
Εγώ πρώτος σχολίασα ότι οι οργανώσεις προσέφεραν-φέρουν ή έστω υποκαθιστούν ένα έργο εκκλησιαστικό! Η ιεραποστολή είναι στο dna τους ως εκ του προτεσταντικού τους χαρακτήρα! Ουδείς αρνείται το έργο αυτό και καλώς πράττουν! Αλλά τούτο δεν αναιρεί τα σωματειακά βασικά χαρακτηριστικά τους και αν κάμετε τον κόπο να συγκρίνετε την εξωτερική περιβολή μιάς "αφιερωμένης κυρίας ή καλύτερα δίδος.." με την ανάλογη μίας Ρωμαιοκαθολικής αδελφής τάγματός τινος(π.χ.μικρές αδελφές του Ιησού) θα βρείτε ομοιότητες ουκ ολίγες! τυχαίο;;; δε νομίζω...! Ως γνωστό τίς εν λόγω δίδες ο λαός τις αποκαλεί "θεούσες.." και έχουν ταυτιστεί με τις έννοιες της "συντήρησης" και της "μούχλας" και της κριτικής των "χρηστών ηθών..". Ο μακαρίτης Καντιώτης λόγω της όχι εξτρεμιστικής επιβολής των απόψεών τους ονόμασε τους Ζωϊκούς "κουραμπιέδες"! Οι οργανώσεις έχουν χαρακτηριστικά κλειστής κάστας ατόμων με κοινή ιδεολογία-όπως οι πολιτικές παρατάξεις- και σωστά ο Γιανναράς σε πολιτικό επίπεδο έχει ονομάσει την κατά τα άλλα συμπαθέστατη γεν.γραμματέα του Κ.Κ.Ε. "παρακμιακή θεούσα του παλαιού πολιτικού ημερολογίου" λόγω των πολιτικών της απόψεων! Το ότι δε ο καθημερινός βίος των Νεοελλήνων έχει απο-εκκλησιαστικοποιηθεί είναι καταφανές από τον τρόπο ζωής είτε στα αστικά κέντρα είτε στην ύπαιθρο. Η ευθύνη αυτή φυσικά και βαρύνει την Ποιμαίνουσα Εκκλησία η οποία ανέχεται ή προσκαλεί τις οργανώσεις να υποκαταστήσουν, ως ένα βαθμό, το έργο της, διότι η ίδια αδυνατεί λόγω του κρατικού της χαρακτήρα και της αδιαφορίας των στελεχών της, τα οποία ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους "επαγγελματική-εκκλησιαστικά- αποκατάσταση και προαγωγή..." και δεν τους αδικεί κανείς διότι έτσι βίωσαν το εκκλησιαστικό γεγονός και το βιώνουν με συνέχεια... Και θα μου πείτε οι οργανωσιακοί εργάζονται πάντοτε δωρεάν.....δίκιο έχετε!
Ανώνυμε 5:11 μ.μ.
Ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης όντως είχε αποκαλέσει τους Ζωικούς "κουραμπιέδες", όχι όμως λόγω "εξτρεμιστικής επιβολής των απόψεών τους", αλλά διότι ήταν αμέτοχοιστους εκκλησιαστικούς αγώνες της εποχής εκείνης, και μάλλον εχθρικώς διακείμενοι. Τα έβλεπαν αυτά ως έργα "καντιωτικών", όπως περιφρονητικά ονόμαζαν τους περί τον π. Αυγουστίνο αγωνιστές.
Οι οργανώσεις "δεν υποκαθιστούν ένα έργο εκκλησιαστικό", αλλά επιτελούν έργο εκκλησιαστικό. Η διαφορά είναι ουρανομήκης.
Εσφαλμένη και η επισήμανση ότι "Η ιεραποστολή είναι στο dna τους ως εκ του προτεσταντικού τους χαρακτήρα". Η ιεραποστολή είναι πρωτίστως εντολή του Κυρίου (Ματθ. κη´ 19-20) και αυτήν προσπαθούν να εφαρμόσουν οι ορθόδοξες ιεραποστολικές οργανώσεις. Τώρα αν διαπρέπουν στον τομέα αυτό οι Προτεστάντες, αυτό είναι προς έλεγχο ημών των Ορθοδόξων. Αν δεν μπορούμε να γίνουμε οι ίδιοι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι, τουλάχιστον ας μη πετροβολούμε τις φιλότιμες προσπάθειες ανιδιοτελών και αφιερωμένων συνανθρώπων μας.
Όσο για τη μομφή περί "κλειστής κάστας ατόμων με κοινή ιδεολογία" έχω να σχολιάσω το εξής. Καταρχάς απορρίπτω τον χαρακτηρισμό "κάστα", είναι ανάρμοστος και ατυχής. Δεν έχουμε να κάνουμε με μυστικές οργανώσεις, όπως είναι οι μασόνοι ή οι illuminati, αλλά με χριστιανικές αδελφότητες, που εκ φύσεως δεν έχουν να κρύψουν τίποτε, αλλά να διαδόσουν το λυτρωτικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Οι διάφορες αδελφότητες πάντοτε ήλπιζαν να αυξαύνουν το δυναμικό τους με πρόσωπα διαπνεόμενα από ιεραποστολικά ιδεώδη. Η μόνη κοινή ιδεολογία τους δεν είναι άλλη από την κοινή πίστη τους στον Τριαδικό Θεό.
Βεβαίως, κάθε οικογένεια ή αδελφότητα, έχει και την ιδιωτική της διάσταση, η οποία δεν μπορεί να δημοσιοποιείται στους έξω. "Τα εν οίκω μη εν δήμω", έλεγε και η προγονική μας σοφία.
Εντούτοις ο π. Αυγουστίνος για να αντιμετωπίσει τη συγκεκριμένη κατηγορία, αποφάσισε και δημοσιοποίησε τον εσωτερικό κανονισμό της οργανώσεως «Ο Σταυρός», της οποίας ηγείτο (Βλ. Παράρτημα βιβλίου του, «Τα δύο αδελφά ρεύματα»).
Οι απόψεις σου περί ομοιοτήτων στην εξωτερική περιβολή μελών Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων αδελφοτήτων είναι γελοιότητες και ανάξιες σχολιασμού. Η σεμνότητα, αγαπητέ μου, δεν έχει σύνορα.
Συμφωνώ με τα περί απο -εκκλησιαστικοποιήσεως του καθημερινού βίου των Νεοελλήνων σχόλιά σου και τις ευθύνες της Ποιμαινούσης Εκκλησίας, αν και προτιμώ τον όρο εκκοσμίκευση. Ας κάνουμε έκαστος την αυτοκριτική μας, διότι όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης.
@14 Οκτωβρίου 2010 6:49 μ.μ.
Και εγώ το αυτό είπα "Ο μακαρίτης Καντιώτης λόγω της όχι εξτρεμιστικής επιβολής των απόψεών τους ονόμασε τους Ζωϊκούς "κουραμπιέδες"
Στα λοιπά σέβομαι απόλυτα τις απόψεις σας αλλά επιμένω στο ότι είναι καθαρόαιμοι Προτεστάντες! Στη διδασκαλία, την περιβολή και την όλη συμπεριφορά. Φυσικά και δεν τους καταλογίζει κανείς καμμιά προσωπική ευθύνη, θύματα είναι ενός κοσμοειδώλου το οποίο κρίνει το όλο από το μέρος ή εξαντικειμενικεύει την υποκειμενικότητα. Εξάλλου ο "προσωπικός" χαρακτήρας της σωτηρίας είναι γνωστός στη Δυτική Θεολογία....εκεί είναι η ρίζα αυτών των νοοτροπιών! Το πως της εφαρμογής τους στα καθ'ημάς έχει καταγραφεί στην ιστορία ως η "κατά Ανατολάς Δύσις". Έτσι και ο πλέον αδιάφορος θρησκευτικώς στην Ελλάδα συλλογίζεται εν εαυτώ στη δυαρχία του καλού και κακού...γιά το "Ορθοδοξείν εστί σχοινοβατείν..." δεν ξέρω αν υπάρχει θέση.... Να ευχηθούμε να ξεπεράσει η Ποιμαίνουσα Εκκλησία τις συμπληγάδες της εκκοσμικεύσεως και να μιλήσει στα τέκνα της με τη θεολογία της που είναι, μεταξύ πολλών άλλων, θεολογία αγάπης, τρυφερότητας, θυσίας, μωρίας του Σταυρού και ελπίδας Αναστασίμου! Η Καντιωτική ρήση "ο λαός περιφρονηθείς περιφρονεί.." με εκφράζει και προσωπικώς!
Οι Ζωϊκοί δεν ήταν καθόλου κουραμ-
πιέδες κατά την περίοδο του Κοτσώ
νη! Ίσα-ίσα είχαν δυναμική και ανε-
δείκνυαν "δικούς"τους επισκόπους!
Ένας απ' αυτούς ΔΥΣΤΥΧΩΣ υπάρχει
ακόμη και τον μνημόνευσε άλλος πα-
ραπάνω σχολιαστής!Είναι δε τόσο α-
γαθοί χριστιανοί οι διάφοροι οργα-
νωσιακοί,ώστε το ανωτέρω ΑΘΛΙΟ γερό
ντιο μέσα σε περιοδικό,που εκδίδει ΥΒΡΙΖΕΙ και κακολογεί από τους μακα
ριστούς Σεραφείμ και Χριστόδουλο έως και τον σημερινό,γιατί δεν τον
"απεκατέστησαν"!Η οφειλομένη απά-
ντηση"του Ζακύνθου τον στολίζει κα-
λά!Τον έχουν δε περί πολλού ΟΛΟΙ οι λεγόμενοι αντιοικουμενιστές,
φρίττουν δε και οδύρονται,γιατί δεν ξαναγυρίζει στο θρόνο του!Και μη με ρωτήσει κανείς για ποιο μοχθη
ρό μιλάω,γιατί τον "φωτογράφησα" αρκούντως!Και κάτι ακόμη.Θυμάται ο αθλιότατος ΤΙ παιχνίδι είχε παίξει από κοινου με τον Κοτσώνη στο μακα-
ρίτη τον Πλατή με το όριο ηλικίας;
Άρα "μάχαιραν έδωκεν και εν μαχαί-
ρα απωλέσθη"!!
Υ.Γ. κ.Παναγιώτη ΠΩΣ μπορούμε να βρούμε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την "οφειλομένη α-
πάντηση";!!
Δημοσίευση σχολίου