Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
O Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατακτά έναν – έναν τους στόχους του, που με επιμονή και υπομονή διεκδικεί χρόνια τώρα.
Η Παναγία Σουμελά του Πόντου λειτούργησε μετά από σχεδόν 100 χρόνια.
Το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου επιστρέφεται στο Πατριαρχείο και συνακόλουθα αναγνωρίζεται από τους Τούρκους, έστω και εμμέσως ή ακουσίως αν θέλετε, η νομική του υπόσταση και η οικουμενικότητά του.
Δεκατέσσερις ιεράρχες του Θρόνου – εκτός Τουρκίας – αποκτούν τουρκική υπηκοότητα, που σημαίνει ότι μπορούν να συμμετάσχουν στις εκλογές για τον επόμενο Πατριάρχη και να είναι δυνάμει υποψήφιοι.
Σε αυτό το τελευταίο μπορούν να επισημανθούν τα εξής.
Μια μομφή που αποδιδόταν επί δεκαετίες στο Φανάρι ήταν ότι “διοικούν οι Φαναριώτες”, δηλαδή οι ιεράρχες του Θρόνου που βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη και έχουν τουρκική υπηκοότητα, ως ορίζεται από τον τουρκικό νόμο. Αυτοί είχαν, και μόνο, το δικαίωμα της εκλογής του Πατριάρχη.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με το να διευρύνει – με ρίσκο – μάλιστα την σύνθεση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, δηλαδή καλούνται πλέον και έξι - σε κάθε συνοδική περίοδο - από τις ανά τον κόσμο επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πέτυχε να κάνει ορατή, στην πράξη, και δη την συνοδική, την οικουμενικότητα του Πρώτου Θρόνου της Ορθοδοξίας, που παρέμενε αναγκαστικά εγκλωβισμένος στα όρια της Πόλης.
Τώρα πια το Πατριαρχείο αποκτά την παλιά του αίγλη, αφού τα πρακτικά της Αγίας και Ιεράς Συνόδου υπογράφονται και από ιεράρχες που διακονούν στα πέρατα της οικουμένης.
Η χορήγηση τουρκικής υπηκοότητας και σε ιεράρχες εκτός Φαναρίου, είναι ένα γεγονός που δεν εξασφαλίζει απλώς, όπως λέγεται, “την επιβίωση του θεσμού”, αλλά συμβάλλει στην ανάδειξη της οικουμενικότητας του Θρόνου, αφού ο επόμενος Πατριάρχης θα ψηφιστεί από ένα ευρύτατο εκλεκτορικό σώμα ιεραρχών.
Την τουρκική υπηκοότητα πήραν οι εξής ιεράρχες:
Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος, Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος, Αρκαλοχωρίου και Βιάνου Ανδρέας, Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος, Καρπάθου και Κάσου Αμβρόσιος, Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, Σύμης Χρυσόστομος, Ιταλίας και Μελίτης Γεννάδιος, Μιλήτου Απόστολος, Προικοννήσου Ιωσήφ, Πισιδίας Σωτήριος, Δαρδανελλίων Νικήτας, Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος, Μπουένος Άϊρες Ταράσιος.
Από τον κατάλογο αυτό προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα:
Τουρκική υπηκοότητα απέκτησαν τέσσερις (4) ιεράρχες της ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης, τρεις (3) από τα Δωδεκάνησα, πέντε (5) από τις επαρχίες του Θρόνου ανά τον κόσμο (περιλαμβανομένου και του Πισιδίας που εφησυχάζει στην Κορέα) και δύο (2) που διαμένουν στον Ελλαδικό χώρο. Ο Μητροπολίτης Προικοννήσου Ιωσήφ και ο Μιλήτου Απόστολος, ηγούμενος της Πατριαρχικής Μονής της Αγίας Αναστασίας στη Θεσσαλονίκη.
Αυτό σημαίνει ότι οι εννέα (9) από τους δεκατέσσερις (14) ιεράρχες του Θρόνου ανήκουν και διακονούν στον Ελλαδικό χώρο.
Έτσι, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ιεράρχες της Ελλάδος θα συμμετάσχουν στην επόμενη εκλογή του Οικουμενικού Πατριάρχου και μπορούν να είναι και υποψήφιοι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και με ποικίλες προεκτάσεις.
Σε ένα μόνο ιεράρχη δεν χορηγήθηκε η τουρκική υπηκοότητα. Στον Αυστρίας Μιχαήλ, κι αυτό για λόγους διαδικαστικούς όπως γράφτηκε.
Το σίγουρο είναι ότι μια νέα εποχή ανατέλλει για το Φανάρι.
Η Παναγία Σουμελά του Πόντου λειτούργησε μετά από σχεδόν 100 χρόνια.
Το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου επιστρέφεται στο Πατριαρχείο και συνακόλουθα αναγνωρίζεται από τους Τούρκους, έστω και εμμέσως ή ακουσίως αν θέλετε, η νομική του υπόσταση και η οικουμενικότητά του.
Δεκατέσσερις ιεράρχες του Θρόνου – εκτός Τουρκίας – αποκτούν τουρκική υπηκοότητα, που σημαίνει ότι μπορούν να συμμετάσχουν στις εκλογές για τον επόμενο Πατριάρχη και να είναι δυνάμει υποψήφιοι.
Σε αυτό το τελευταίο μπορούν να επισημανθούν τα εξής.
Μια μομφή που αποδιδόταν επί δεκαετίες στο Φανάρι ήταν ότι “διοικούν οι Φαναριώτες”, δηλαδή οι ιεράρχες του Θρόνου που βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη και έχουν τουρκική υπηκοότητα, ως ορίζεται από τον τουρκικό νόμο. Αυτοί είχαν, και μόνο, το δικαίωμα της εκλογής του Πατριάρχη.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με το να διευρύνει – με ρίσκο – μάλιστα την σύνθεση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, δηλαδή καλούνται πλέον και έξι - σε κάθε συνοδική περίοδο - από τις ανά τον κόσμο επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πέτυχε να κάνει ορατή, στην πράξη, και δη την συνοδική, την οικουμενικότητα του Πρώτου Θρόνου της Ορθοδοξίας, που παρέμενε αναγκαστικά εγκλωβισμένος στα όρια της Πόλης.
Τώρα πια το Πατριαρχείο αποκτά την παλιά του αίγλη, αφού τα πρακτικά της Αγίας και Ιεράς Συνόδου υπογράφονται και από ιεράρχες που διακονούν στα πέρατα της οικουμένης.
Η χορήγηση τουρκικής υπηκοότητας και σε ιεράρχες εκτός Φαναρίου, είναι ένα γεγονός που δεν εξασφαλίζει απλώς, όπως λέγεται, “την επιβίωση του θεσμού”, αλλά συμβάλλει στην ανάδειξη της οικουμενικότητας του Θρόνου, αφού ο επόμενος Πατριάρχης θα ψηφιστεί από ένα ευρύτατο εκλεκτορικό σώμα ιεραρχών.
Την τουρκική υπηκοότητα πήραν οι εξής ιεράρχες:
Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος, Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος, Αρκαλοχωρίου και Βιάνου Ανδρέας, Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος, Καρπάθου και Κάσου Αμβρόσιος, Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, Σύμης Χρυσόστομος, Ιταλίας και Μελίτης Γεννάδιος, Μιλήτου Απόστολος, Προικοννήσου Ιωσήφ, Πισιδίας Σωτήριος, Δαρδανελλίων Νικήτας, Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος, Μπουένος Άϊρες Ταράσιος.
Από τον κατάλογο αυτό προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα:
Τουρκική υπηκοότητα απέκτησαν τέσσερις (4) ιεράρχες της ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης, τρεις (3) από τα Δωδεκάνησα, πέντε (5) από τις επαρχίες του Θρόνου ανά τον κόσμο (περιλαμβανομένου και του Πισιδίας που εφησυχάζει στην Κορέα) και δύο (2) που διαμένουν στον Ελλαδικό χώρο. Ο Μητροπολίτης Προικοννήσου Ιωσήφ και ο Μιλήτου Απόστολος, ηγούμενος της Πατριαρχικής Μονής της Αγίας Αναστασίας στη Θεσσαλονίκη.
Αυτό σημαίνει ότι οι εννέα (9) από τους δεκατέσσερις (14) ιεράρχες του Θρόνου ανήκουν και διακονούν στον Ελλαδικό χώρο.
Έτσι, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ιεράρχες της Ελλάδος θα συμμετάσχουν στην επόμενη εκλογή του Οικουμενικού Πατριάρχου και μπορούν να είναι και υποψήφιοι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και με ποικίλες προεκτάσεις.
Σε ένα μόνο ιεράρχη δεν χορηγήθηκε η τουρκική υπηκοότητα. Στον Αυστρίας Μιχαήλ, κι αυτό για λόγους διαδικαστικούς όπως γράφτηκε.
Το σίγουρο είναι ότι μια νέα εποχή ανατέλλει για το Φανάρι.
Και γι΄ αυτήν εργάστηκε και εξακολουθεί να εργάζεται νυχθημερόν και με πάθος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
5 σχόλια:
ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ ΠΟΙΗΣΑΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΗΜΩΝ ΑΥΘΕΝΤΗΝ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΗΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ. ΚΥΡΙΕ ΦΥΛΑΤΤΕ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ. ΑΜΗΝ.
αλλη κερκόπορτα ανοιξε.....
ο Θεός να βαλει το χέρι του.αν ειναι δυνατον επισκοποι ου διακονουν (;) στον ελλαδικο χώρο να ειναι τουρκοι υπήκοοι..μη χειρότερα......
ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑΣΘΕΙ "ΩΣ Ο ΝΕΟΣ ΜΩΥΣΗΣ" ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΗΝ ΜΧΕ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΩΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΗ ΣΤΟ "ΑΡΧΑΙΟΝ ΤΗΣ ΚΑΛΛΟΣ". Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΕΝΕΡΓΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ? ΕΓΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ.
Γνώρισα ἀπό κοντά τόν μεγάλο ἀγωνιστή τῆς Ἐκκλησίας π.Αὐγουστίνο Καντιώτη.Ἀλλά καί ὄχι μόνο. Ἄξιοι καθ'ὅλα ὁ Σπάρτης Ευστάθιος, ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Νικόλαος, εἶμαι βέβαιος καί πολλοί ἄλλοι.
Μόνο βρέ παιδάκι μου, λιγότερες ἀγκαλιές μέ τόν Πάπα...
δεν μου διευκρινίζεις ανώνυμε 16/10-7.17 που θα μας παει ο "νεος Μωυσής" ξερόλας και μεγας αγωνιστής Βαρθολομαίος; που ενεργεί κατα τας επιταγάς του Αγίου Πνεύματος; εσύ που το ξερεις αυτό το τελευταίο ; ξερεις πόσο μοιάζουν μερικές φορές οι άγγελοι με τους διαβολους;
Δημοσίευση σχολίου