Mια συμπαραγωγή: Οι όπερες των ζητιάνων, η Εταιρεία Συναυλιών Φόρμιγξ, σε συνεργασία με το συγκρότημα πρώιμης και μπαρόκ μουσικής Latinitas Nostra και τη θεατρική ομάδα Vasisstas.
O φίλος και αξιότατος μουσικός, ιεροφάντης του μπαρόκ Μάρκελλος Χρυσικόπουλος έκανε πάλι το θαύμα του!
Ανέβασε ένα μονόλογο, αυτόν της Κασσάνδρας, και μας καθήλωσε πάλι με μπαρόκ μουσική.
Η Ιωάννα Φόρτη που ενσάρκωσε τον ομώνυμο ρόλο, αν και ισταμένη για μία ώρα και δέκα λεπτά, μας μετέδωσε τον προφητικό παλμό της, διηγούμενη την επερχόμενη καταστροφή της Τροίας με δραματικό λυρισμό και εκφραστικό δυναμισμό.
Η σκηνοθεσία της Αργυρούς Χιώτη ουσιαστική και διακριτική συνάμα, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του θεατή από την μουσική ποιητική. Ευρηματική και ταιριαστή η παράθεση του ποιήματος Τα τείχη του Καβάφη.
Ένα δύσκολο από την μπαρόκ φύση του έργο - και δη μονόλογος - παρουσιάστηκε με τρόπο συναρπαστικό, αφού ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος με ιερή μανία και δεξιοτεχνία επεξεργάζεται το μουσικό υλικό κατά τέτοιο τρόπο ώστε να φαντάζει σημερινό.
Χάρηκα πολύ για την παρουσία νέων ανθρώπων, άλλωστε νέοι ήταν και οι συντελεστές της παράστασης, αλλά και κάποιων που με εξέπληξαν ευχάριστα, όπως της γνωστής τραγουδίστριας Δήμητρας Γαλάνη.
Εκεί ήταν και δύο εμπειρότατοι δάσκαλοι του λυρικού τραγουδιού και σπουδαίοι μονωδοί, η Δέσποινα Καλαφάτη και ο Θάνος Πετράκης.
Και οι τρεις παραστάσεις της Κασσάνδρας sold out και μάλιστα με κοινό σε ...μαξιλαράκια.
Έτσι, το μπαρόκ των αρχών του 18ου αιώνα κατακτά ένα κοινό διόλου ευκαταφρόνητο στις αρχές του 21ου αιώνα.
Σίγουρα αυτό οφείλεται στην δυναμική αυτής της μουσικής, αλλά νομίζω ότι χωρίς τους άξιους μουσικούς δεν θα νιώθαμε τη διαχρονικότητά της.
φωτό: Paul Thanopoulos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου