Η LILY MARLENE ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

Διηγείται ο Μάνος Χατζιδάκις:
Στη διάρκεια της Κατοχής ακούγαμε ένα τραγούδι, που, ιδιαίτερα εμένα, με είχε συγκλονίσει. Τη Lily Marlene. Ένα κορίτσι που κάθε βράδυ πήγαινε στους στρατώνες και όλοι τη φώναζαν με τ' όνομά της. Ώσπου ένα βράδυ, βγαίνοντας έξοδο οι στρατιώτες, δεν την βρίσκουν. Η Lily Marlene είχε πεθάνει. Και οι στρατιώτες λυπημένοι τραγουδούσαν το τραγούδι της, γνωρίζοντας πως δεν θα την ξαναδούν ποτέ. Τόσο μου ταίριαζε αυτό το τραγούδι, που έμαθα να το παίζω στο πιάνο σαν να διηγούμαι την ιστορία του κοριτσιού. Κι όλοι ήθελαν ν' ακούσουν το τραγούδι από μένα παιγμένο στο πιάνο. Τόσο οι δάσκαλοί μου, όσο και οι φίλοι μου.
Αυτό το θρυλικό τραγούδι της Lily Marlene επιλέγω να σας παρουσιάσω απόψε, αγαπητοί συνοδίτες, σε μια εντελώς πρόσφατη και λιτή εκδοχή, από την παλαιά φίλη μου Αλεξάνδρα Αδαμοπούλου.
Την Αλεξάνδρα τη γνώρισα πριν είκοσι τόσα χρόνια από τον μακαριστό Μητροπολίτη Πατρών Νικόδημο. Ήταν μαθήτρια στη Βυζαντινή Μουσική του αείμνηστου Απόστολου Βαλληνδρά και έψαλε, μια περίοδο, στην χορωδία του Αγίου Σπυρίδωνος Παγκρατίου, όπου εφημέρευε ο μακαρίτης, επίσης, π. Γεώργιος Βαλληνδράς. Είχαμε εμφανιστεί μαζί και σε κανα δυό συναυλίες του κυρ Απόστολου.
Η βαθιά φωνή της και η στιβαρή της έκφραση, αλλά και το μουσικό της ταλέντο, αποκαλύφθηκαν στα Μισμαγιά που ηχογράφησε με τον Πέτρο Ταμπούρη και σε κάποιες ακόμα ηχογραφήσεις της εποχής εκείνης.
Χαίρομαι που την ξαναβρίσκω και την ...αναρτώ, και ελπίζω να την ξαναδώ και να την ξανακούσω δυναμικά στο μουσικό στερέωμα.
Στη Lily Marlene αποτυπώνεται και η τέλεια γερμανομάθειά της, καθ' ότι σπουδαία δασκάλα των Γερμανικών.