Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Δικηγόρου-Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Σήμερα 12 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από την εκδημία του Κυρού ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας (1922 - 2007).
Στις μέρες μας που τα Εκκλησιαστικά έχουν δημιουργήσει μια αρνητική εικόνα, είναι καλό να θυμηθούμε μορφές της Εκκλησίας που με την παρουσία τους και την εν γένει προσφορά τους έγιναν δέσμες φωτός για να διαλύουν τα σκοτάδια που σπέρνουν κάποιοι σκόπιμα για να συγκαλύπτουν τα έργα τους και τις δολοπλοκίες τους.
Με την ευκαιρία του μνημόσυνου που τέλεσαν στις 10 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πατρών οι συγγενείς και συνεργάτες του αοίδιμου Μητροπολίτη νοιώθω χρέος ως γνώστης της συνολικής προσφοράς του αοίδιμου να μη σιωπήσω αλλά να αναφερθώ στον σεβάσμιο γέροντα ποιμενάρχη.
Δύο περίπου χρόνια προ του θανάτου δέχθηκε το υπ΄αρίθ.πρωτ. 3950/1-12-2004 έγγραφο του τότε Αρχιεπισκόπου, δηλ. τις πιέσεις του για να παραιτηθεί από το θρόνο του. Τότε απάντησε με έκδηλο το παράπονό του: «Δεν αφήνατε να περάσουν οι άγιες Ημέρες και μετά να εφαρμόσετε τα σχέδιά σας; Διατί σπεύσατε να με δηλητηριάσετε Χριστουγεννιάτικα……δεν πειράζει. Κάποτε θα καταρρεύσω τόσον προς δικήν σας ικανοποίησιν, όσο πολλών άλλων επειγομένων. Αλλά να είστε βέβαιος ότι θα ομιλήσει ο ουρανός».
Και όντως μετά από την αποχώρησή του από το θρόνο του κατέρρευσε. Τα χρόνια της εξορίας του πέρασε στο Ξηροχώρι Τριταίας φιλοξενούμενος στο σπίτι ενός από τα πνευματικά του παιδιά. Δεν μπόρεσε να υποφέρει την εξορία του και τη συμπεριφορά της ηγεσίας της Εκκλησίας που του συμπεριφέρθηκε σαν μητριά. Τον σκότωσε η απόρριψη η αχαριστία όσων δέχθηκαν τις ευεργεσίες του και η εγκατάλειψη της μητρός Εκκλησίας και την 12ην Φεβρουαρίου 2007 αναχώρησε για τις αιώνιες μονές.
Στις καρδιές των απλών ανθρώπων, των πιστών της Μητροπόλεώς του και στη δική μας καρδιά ήταν δικαιωμένος. Η βιωτή του και το έργο του τον ανήγαγαν σε ένα σύγχρονο άξιο λειτουργό και ποιμένα.
Την δίωξη των τελευταίων ετών τη δέχθηκε με καρτερικότητα και υπομονή και με μια βεβαιότητα ότι «θα μιλήσει ο Θεός» και όντως ο Θεός μίλησε…
Δικηγόρου-Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Σήμερα 12 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από την εκδημία του Κυρού ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας (1922 - 2007).
Στις μέρες μας που τα Εκκλησιαστικά έχουν δημιουργήσει μια αρνητική εικόνα, είναι καλό να θυμηθούμε μορφές της Εκκλησίας που με την παρουσία τους και την εν γένει προσφορά τους έγιναν δέσμες φωτός για να διαλύουν τα σκοτάδια που σπέρνουν κάποιοι σκόπιμα για να συγκαλύπτουν τα έργα τους και τις δολοπλοκίες τους.
Με την ευκαιρία του μνημόσυνου που τέλεσαν στις 10 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πατρών οι συγγενείς και συνεργάτες του αοίδιμου Μητροπολίτη νοιώθω χρέος ως γνώστης της συνολικής προσφοράς του αοίδιμου να μη σιωπήσω αλλά να αναφερθώ στον σεβάσμιο γέροντα ποιμενάρχη.
Δύο περίπου χρόνια προ του θανάτου δέχθηκε το υπ΄αρίθ.πρωτ. 3950/1-12-2004 έγγραφο του τότε Αρχιεπισκόπου, δηλ. τις πιέσεις του για να παραιτηθεί από το θρόνο του. Τότε απάντησε με έκδηλο το παράπονό του: «Δεν αφήνατε να περάσουν οι άγιες Ημέρες και μετά να εφαρμόσετε τα σχέδιά σας; Διατί σπεύσατε να με δηλητηριάσετε Χριστουγεννιάτικα……δεν πειράζει. Κάποτε θα καταρρεύσω τόσον προς δικήν σας ικανοποίησιν, όσο πολλών άλλων επειγομένων. Αλλά να είστε βέβαιος ότι θα ομιλήσει ο ουρανός».
Και όντως μετά από την αποχώρησή του από το θρόνο του κατέρρευσε. Τα χρόνια της εξορίας του πέρασε στο Ξηροχώρι Τριταίας φιλοξενούμενος στο σπίτι ενός από τα πνευματικά του παιδιά. Δεν μπόρεσε να υποφέρει την εξορία του και τη συμπεριφορά της ηγεσίας της Εκκλησίας που του συμπεριφέρθηκε σαν μητριά. Τον σκότωσε η απόρριψη η αχαριστία όσων δέχθηκαν τις ευεργεσίες του και η εγκατάλειψη της μητρός Εκκλησίας και την 12ην Φεβρουαρίου 2007 αναχώρησε για τις αιώνιες μονές.
Στις καρδιές των απλών ανθρώπων, των πιστών της Μητροπόλεώς του και στη δική μας καρδιά ήταν δικαιωμένος. Η βιωτή του και το έργο του τον ανήγαγαν σε ένα σύγχρονο άξιο λειτουργό και ποιμένα.
Την δίωξη των τελευταίων ετών τη δέχθηκε με καρτερικότητα και υπομονή και με μια βεβαιότητα ότι «θα μιλήσει ο Θεός» και όντως ο Θεός μίλησε…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο κυρός Θεόκλητος γεννήθηκε στην Κάτω Βλασία Καλαβρύτων. Προέρχονταν από την υπερπολύτεκνη τέταρτος από τα δέκα παιδιά της οικογένειας του Ιωάννη και της Νικολίτσας Αβραντινή.
Οι θεοσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».Πολύ νωρίς, μόλις δεκαπέντε ετών μετέβη στην ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας όπου εκάρη δόκιμος μοναχός υπό του αοίδιμου γέροντός του Γαβριήλ Βλάχου.
Εκεί υπό την άγρυπνο επίβλεψη των ευλαβέστατων πατέρων της Μονής και ιδία του τότε καθηγουμένου Πολυκάρπου Παϊκου γαλουχήθηκε στην πίστη και την αρετή και διδάχθηκε τα ιερά γράμματα «τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν».
Ο νεαρός δόκιμος (Λουκάς κατά κόσμο) προέκοπτε στην άσκηση και την ευσέβεια. Λόγω της φιλομάθειάς του οι πατέρες της Μονής τον παρότρυναν να ολοκληρώσει το Γυμνάσιο στα Καλάβρυτα.
Το 1943 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Μέχρι το έτος 1949 υπηρέτησε στη Μονή της Αγίας Λαύρας.
Τον Ιούνιο του έτους 1946 προχειρίσθηκε σε πρεσβύτερο και του απονεμήθηκε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη και πνευματικού από τον τότε Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αγαθόνικο, ο οποίος εκτίμησε τις αρετές του και τις διοικητικές του ικανότητες και τον διόρισε ηγούμενο της Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Εκεί υπηρέτησε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία την Μονή της γενέτειράς του και κατόρθωσε σε λίγο χρόνο να την κάνει προσκύνημα περιωπής.
Το έτος 1949 φοίτησε μετά από εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία πήρε πτυχίο το έτος 1954.
Στη διάρκεια των σπουδών του υπηρέτησε ως εφημέριος στον Πανεπιστημιακό Ναό της Καπνικαρέας, ενώ το έτος 1955 έγινε πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών από τον Μητροπολίτη Θεόκλητο.
Στην Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας εκλέχτηκε το έτος 1965 και αφοσιώθηκε στο έργο του ως καλός ποιμένας με ένα και μοναδικό σκοπό: τη θρησκευτική, ηθική και εθνική ανασυγκρότηση ολοκλήρου της εκτεταμένης περιοχής της Μητροπόλεώς του. Πέραν των καθαρά ποιμαντικών του καθηκόντων τα οποία περιελάμβαναν περιοδείες μέχρι των πλέον απομεμακρυσμένων ενοριών της Μητροπόλεώς του, τον εγκαινιασμό Ιερών Ναών, επισκέψεων σε σχολεία, άμεση επικοινωνία με το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας και του Ιερού Κλήρου, προχώρησε στην κατασκευή σημαντικών έργων.
Οι θεοσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».Πολύ νωρίς, μόλις δεκαπέντε ετών μετέβη στην ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας όπου εκάρη δόκιμος μοναχός υπό του αοίδιμου γέροντός του Γαβριήλ Βλάχου.
Εκεί υπό την άγρυπνο επίβλεψη των ευλαβέστατων πατέρων της Μονής και ιδία του τότε καθηγουμένου Πολυκάρπου Παϊκου γαλουχήθηκε στην πίστη και την αρετή και διδάχθηκε τα ιερά γράμματα «τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν».
Ο νεαρός δόκιμος (Λουκάς κατά κόσμο) προέκοπτε στην άσκηση και την ευσέβεια. Λόγω της φιλομάθειάς του οι πατέρες της Μονής τον παρότρυναν να ολοκληρώσει το Γυμνάσιο στα Καλάβρυτα.
Το 1943 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Μέχρι το έτος 1949 υπηρέτησε στη Μονή της Αγίας Λαύρας.
Τον Ιούνιο του έτους 1946 προχειρίσθηκε σε πρεσβύτερο και του απονεμήθηκε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη και πνευματικού από τον τότε Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αγαθόνικο, ο οποίος εκτίμησε τις αρετές του και τις διοικητικές του ικανότητες και τον διόρισε ηγούμενο της Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Εκεί υπηρέτησε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία την Μονή της γενέτειράς του και κατόρθωσε σε λίγο χρόνο να την κάνει προσκύνημα περιωπής.
Το έτος 1949 φοίτησε μετά από εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία πήρε πτυχίο το έτος 1954.
Στη διάρκεια των σπουδών του υπηρέτησε ως εφημέριος στον Πανεπιστημιακό Ναό της Καπνικαρέας, ενώ το έτος 1955 έγινε πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών από τον Μητροπολίτη Θεόκλητο.
Στην Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας εκλέχτηκε το έτος 1965 και αφοσιώθηκε στο έργο του ως καλός ποιμένας με ένα και μοναδικό σκοπό: τη θρησκευτική, ηθική και εθνική ανασυγκρότηση ολοκλήρου της εκτεταμένης περιοχής της Μητροπόλεώς του. Πέραν των καθαρά ποιμαντικών του καθηκόντων τα οποία περιελάμβαναν περιοδείες μέχρι των πλέον απομεμακρυσμένων ενοριών της Μητροπόλεώς του, τον εγκαινιασμό Ιερών Ναών, επισκέψεων σε σχολεία, άμεση επικοινωνία με το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας και του Ιερού Κλήρου, προχώρησε στην κατασκευή σημαντικών έργων.
Μεταξύ των έργων του μπορούμε να καταγράψουμε και τα εξής:
-Ανέγερση νέων Μητροπολιτικών Γραφείων.
-Δημιουργία Εκκλησιαστικού Μουσείου.
-Ανέγερση νέου περικαλλούς κτιρίου για τη στέγαση του Δροσινείου Ορφανοτροφείου.
-Ανέγερση νέας πτέρυγας εκ θεμελίων στην Ιερά Μονή Αγίου Συμεών Μεσολογγίου.
-Ανακαίνιση Ιεράς Μονής Αγίας Ελεούσης Κλεισούρας (Κατασκευή ανόδου προς τον Ιερό Ναό, Ηλεκτροφωτισμός, ανέγερση Μοναστικού συγκροτήματος, ανέγερση σταυρού ύψους 16 μέτρων, ανδριάντας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και προτομής του Καλογήρου της Κλεισούρας Γιάννη Γούναρη)
-Ανακαίνιση Ιερών Μονών Κατερινούς Αγγελοκάστρου.
-Αγορά οικήματος στην Πάτρα-Οικοτροφείου Σπουδαστριών καταγόμενων από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
-Ανέγερση κτιρίου στις Κατασκηνώσεις Αγίου Γεωργίου Αστακού.
-Ανέγερση τριώροφου Οικοτροφείου Θηλέων στην Αμφιλοχία.
-Ανέγερση Οικοτροφείου Αρρένων στον Αστακό.
-Διαρρύθμιση της Νυκτερινής Σχολής Μεσολογγίου σε οικοτροφείο Θηλέων «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»
-Ανέγερση 50 περίπου Ιερών Ναών.
-Αποπεράτωση και λειτουργία του Σελιβείου Γηροκομείου Μεσολογγίου.
-Δημιουργία Μαθητικών Κατασκηνώσεων στη θέση «Αράπης» Αμφιλοχίας.
-Δημιουργία Έξι Εκκλησιαστικών Μαθητικών Οικοτροφείων Αρρένων και Θηλέων στο Θέρμο, Αμφιλοχία, και Αστακό στα οποία διαμένουν και σιτίζονται εντελώς δωρεάν μαθητές και μαθήτριες διακρινόμενοι για το ήθος και την επίδοσή τους.
-Δημιουργία Πνευματικών Κέντρων στον Αστακό, Αγρίνιο και Κατοχή.
-Δημιουργία Σχολής Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής.
-Έχτισε στη μακρινή Κορέα με δαπάνες του αίθουσα κατηχητικής διδασκαλίας στη μνήμη της μητέρας του με τίτλο «Αίθουσα Νικολίτσας Αβραντινή».
Πέραν των έργων αυτών ο κυρός Θεόκλητος έκανε και τα εξής έργα εσωτερικής οικοδομής.
-Είχε καθιερώσει κάθε Κυριακή θρησκευτική ομιλία από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Μεσολογγίου.
-Είχε καθιερώσει μηνιαίες Ιερατικές συνάξεις στο Αγρίνιο.
-Είχε δημιουργήσει Κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής.
-Είχε καθιερώσει την 30η Ιανουαρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Εκπαιδευτικών της Μητροπόλεώς του και την 18ην Οκτωβρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Ιατρών καθώς και την επίδοση σ’ όλους ειδικού αναμνηστικού τιμητικού διπλώματος.
-Είχε χειροτονήσει σειρά νέων κληρικών και μεριμνούσε για την επιμόρφωση των νέων σε Ιερατικές Σχολές και Ανώτερα Εκκλησιαστικά Φροντιστήρια.
-Είχε διοργανώσει το έτος 1969 Έκθεση Χριστιανικού Βιβλίου.
-Είχε καθιερώσει από το έτος 1971 και έκτοτε κάθε χρόνο αντιαιρετική εβδομάδα.
-Είχε επίσης καθιερώσει ετησίως Ημέρα της Αγάπης με σειρά εκδηλώσεων.
-Είχε διοργανώσει εβδομάδα αιμοδοσίας και υπήρξε ο ίδιος αιμοδότης.
-Πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις σε Νοσοκομεία, Στρατιωτικές Μονάδες, Δημόσιες Υπηρεσίες και Κατασκηνώσεις.
-Επανεξέδωσε το θρησκευτικού περιεχομένου περιοδικό «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ».
-Εξέδωσε σε χιλιάδες αντίτυπα το έργο Φάνη Μιχαλόπουλου «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ».
-Εξέδιδε ετησίως Ημερολόγιο τσέπης και τοίχου της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Εξέδωσε την συλλογή ποιημάτων του αειμνήστου Κ. Καλλινίκου με τίτλο: «Δάφναι και Μυρσίναι».
-Συνέταξε και απηύθυνε πληθώρα εγκυκλίων ποιμαντορικού, διδακτικού, παραινετικού, κοινωνικού, κατηχητικού, εθνικού, διοικητικού, αντιαιρετικού και ελεγκτικού περιεχομένου.
Τα τελευταία χρόνια της Αρχιερατείας του από τους μισθούς της Ιερατικής του σταδιοδρομίας και λοιπών προσωπικών του οικονομιών, (δώρα και τυχερά ουδέποτε έλαβε) διέθεσε ποσό 50.000.000 δραχμών και συνέστησε κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία ΘΕΟΚΛΗΤΕΙΟΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ με έδρα το Μεσολόγγι (Π.Δ. από 3-2-1993 (Φ.Ε.Κ Τεύχος Β΄ Αριθ.99/16-2-1994). Το ίδρυμα αυτό είχε σκοπό την παροχή, από τους τόκους του κεφαλαίου του, δέκα γαμήλιων βοηθημάτων κάθε χρόνο και ισάριθμες κόρες πολυτέκνων οικογενειών της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Υπήρξε χορηγός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου, της Εκκλησίας της Αλβανίας, Εκκλησιών στα Βαλκάνια, της Εξωτερικής Ιεραποστολής κ.α.
Υπήρξε χορηγός της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών με το ποσό των 5.000.000 και 500.000. για χορήγηση γαμήλιων βοηθημάτων.
Υπήρξε χορηγός των κατασκηνώσεων του Πατρός Γερβασίου στα Συχαινά, της Κιβωτού Αγάπης.
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου.
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Κατά την περίοδο της εξορίας του άφησε στο ταμείο της Μητροπόλεώς του το ποσό των 400.000.000 δραχμών με όλα τα ως τότε έργα εξοφλημένα.
Είχε προγραμματίσει ακόμη μ’ αυτά τα χρήματα τα οποία είχε συγκεντρώσει γι’ αυτό το σκοπό
-Να ανεγείρει Βρεφονηπιακό Σταθμό της Εκκλησίας.
-Πρότυπο παιδική χαρά.
-Να ανακαινίσει το μεγαλοπρεπές Επισκοπικό Μέγαρο στο Μεσολόγγι.
-Να τοποθετήσει στον κήπο των Ηρώων, Μνημείο των πεσόντων κληρικών κατά την Έξοδο.
Δικαίως ο Δήμος Μεσολογγίου με την ευκαιρία συμπλήρωσης 30 χρόνων Αρχιεροσύνης του με την παμψηφεί ληφθείσα υπ΄αρίθ.69/1995 απόφασή του τίμησε τον κυρό Θεόκλητο με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως και με σχετικό δίπλωμα σε ειδική τελετή.
Δικαιολογημένα επίσης τιμήθηκε σε ειδική γιορτή από το Σύλλογο Πολυτέκνων Μεσολογγίου για την εν γένει προσφορά του στους πολυτέκνους της Μητροπόλεώς του και κυρίως για τη σύσταση του ιδρύματος.
Κατά το έτος 1995 τιμήθηκε επίσης με χρυσό μετάλλιο από την Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών για την μεγάλη προσφορά του στα γράμματα, άλλωστε υπήρξε ο ίδιος συγγραφέας με πλούσια συγγραφική δραστηριότητα(16 τυπωμένα έργα ).
Έφυγε αντικανονικά, πικραμένος και στεναχωρημένος, από τις σκευωρίες και τις συκοφαντίες των ευεργετηθέντων αχάριστων.
Κλείνοντας αυτή την αναφορά μας στον μακαριστό Θεόκλητο, μπορούμε να πούμε ότι οι προτροπές του Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεο (Α' Επιστολή): «Δει ουν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι... και μαρτυρίαν καλήν έχει από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα του διαβόλου» (κεφ. γ' 2-7)και προς Τίτον: «δει γαρ τον επίσκοπον ανέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον εγκρατή…» (κεφ.α' 7-8) έτυχαν πλήρως της αποδοχής του αοίδιμου Μητροπολίτη Θεοκλήτου και φαίνεται ότι από την περίπτωσή του να μην είναι εντελώς ακατόρθωτα.
Η προτομή του που θα αποκαλυφθεί λίαν προσεχώς από το Δήμο Μεσολογγίου θα τονίζει το γεμάτο έργα, ζωντάνια και προσφορά πέρασμά του. Η βιωτή και η δράση του κυρού Θεοκλήτου ας γίνει σημείο αναφοράς και παραδειγματισμού των σημερινών Επισκόπων και ας εγκαταλείψουν τα πολλά λόγια, το λαϊκισμό και την υποκρισία…
37 σχόλια:
Mπράβο για τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Πρέπει να προβάλλονται οι ήρωες του πνεύματος. Mεταξύ των όσων ήδη αναφέρθηκαν να προσθέσω και μία ακόμη αρετή του, το έντονο αίσθημα δικαιοσύνης που είχε απέναντι στους αδικουμένους και δεδιωγμένους. Eπανειλημμένως είχε προσκαλέσει τον θεολόγο Nικόλαο Σωτηρόπουλο να κηρύξει τον λόγο του Θεού στη Mητρόπολη Aιτωλοακαρνανίας, αψηφώντας αντιδράσεις και απειλές. Tην ίδια τακτική ακολουθεί και σήμερα ο κατά πάντα άξιος διάδοχός του Σεβασμιώτατος Mητροπολίτης Kοσμάς.
Δηλαδή το κριτήριο ενός καλού αρχιερέως ειναι, οταν προσκαλεί έναν αφορισμένο νά διααφωτίσει τό λαό τού Θεού;
Ο άγιος Μεσογαίας, ο αγιος Ναυπακτίας και τοσοι άλλοι που δεν τον προσκαλούν τι είναι;
Αιωνία του η μνήμη. Νομίζω ότι δεν
είναι σωστό να ανοίγεται τέτοια συζήτηση στη μνήμη του κατά πάντα και δια πάντα άξιου αρχιερέως! Τον θυμάμαι παιδάκι, ως πρωτοσύγγελο της Πάτρας και μου έκανε εντύπωση το ύψος του! Νομίζω ότι χρημάτισε
και πρωτοσύγγελος στην Αθήνα, αφού τον είχε πάρει μαζί του και με άλ-
λους ο μακαριστός Θεόκλητος εκλε- γείς Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.Σε ότι αφορά το έγγραφο, που του έστειλε ο μακαριστός Χριστόδουλος νομίζω ότι αυτό έγινε λόγω της ασθενείας του και εξ αιτίας αναταράξεων στη μητρόπολή του. Μάλιστα κάποια γεγο-νότα είχαν κάνει θόρυβο προβληθέ- ντα από τα ΜΜΕ!
ο μακαριστος ιεραρχης ηταν απο τους εναπομειναντας της παλαιας..φρουρας αρχιερεων.ευθυτενης αγερωχος με καρδια μικρου παιδιου οταν τον πλησιαζες και σου ανοιγε την καρδια του εξιστορωντας τα παιδικα χρονια της φτωχειας..λεβεντης!το μονο μελανο στην αρχιερατεια του η παρουσια των 2 θεοδωρων!ας ειναι αιωνια του η μνημη!
μακαρι και ο νυν αιτωλοακαρνανιας να καμει εστω και κατι απο το πολυσχιδες εργο του αβραντινή αλλα δυστυχως αντι για καλλιτερα εγκλωβιστηκε και αυτος στην καστα των συγγενων και των ζωικων και η κατασταση παει κατα ..ισραηλ!!!αυτα εχουν οι μεγαλοι...πατερες της εκκλησιας που περιοριζουν την ηθικη μονο απο τηνμεση και κατω αλλα ειναι ετοιμοι να σε... κατασπαραξουν στην γωνια..
Aνώνυμε 12 Φεβρ. 7:27 μμ, μη παρεξηγείς τα λόγια μου. Δεν ισχυρίσθηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Aν πρόσεχες, θα έβλεπες ότι έγραψα κάτι άλλο, τουτέστιν ότι μεταξύ των πολλών προαναφερθέντων αρετών τού αειμνήστου είχε και έντονο αίσθημα δικαιοσύνης απέναντι στους αδικουμένους και δεδιωγμένους. Eπίσης έγραψα ότι δεν υπολόγιζε αντιδράσεις και απειλές, δεν ήταν δειλός, αλλά είχε «Πνεύμα δυνάμεως» (B΄ Tιμ. 1:7). Tις αρετές αυτές δεν διαθέτουν δυστυχώς όλοι οι αρχιερείς μας, μεταξύ αυτών και οι άγιοι Mεσογαίας και Nαυπακτίας, και λόγω εξαρτήσεων από το Φανάρι. O γαρ της Aμερικής θρόνος επίζηλος σφόδρα εστί…
Tώρα ως προς το αν είναι αφορισμένος ο Nικόλαος Σωτηρόπουλος, αυτό είναι άλλο θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση και προϋποθέτει γνώσεις νομοκανονικής επιστήμης και προπάντων αμεροληψία, την οποία αμφιβάλλω αν διαθέτεις. Προς το παρόν σε παραπέμπω στο Λουκ. 6:22.
Την τοποθέτησή μου στο θέμα του αφορισμού του κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, την εχει κοινοποιήσει ο ίδιος ο Ν. Σωτηρόπουλος στο περιοδικό «Σταυρός»,(Σεπτέμβριος 2009), σχολιάζοντας μια σχετική επιστολή μου.
Στον αγαπητό ανώνυμο (13Φεβρουαρίου 2009 3:31 π.μ.) θα ήθελα εν αγάπη να του επισημάνω:
α. Το σχετικό χωρίο (Β Τιμ. 1:7), το παραθέτει λειψό. Ο απόστολος Παύλος δεν μιλάει απλά για «πνεύμα δυνάμεως», αλλά και για «πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού». Σχέτο «πνεύμα δυνάμεως» έχουν και οι τρομοκράτες.
β. Ο ίδιος ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος διδάσκει πως τα χωρία της Γραφής θα πρέπει να τα συσχετίζουμε, συνερμηνεύουμε με αλλα, σχετικά παρόμοια χωρία της Γραφής, (όπως κάνει και ο ίδιος στα βιβλία του Ερμηνεία δυσκόλων χωρίων). Και έχει απόλυτα δίκιο. Ερμηνεύστε το Λκ. 6:22, με βάση αλλα σχετικά χωρία (Μτ. 25:32, Πράξεις 13:2, & 19:9 κ.α), ),και θα δείτε πως το Λκ. 6:22 δεν έχει σχέση με το επιτίμιο του αφορισμό του.
γ. Αν πράγματι διαθέτετε « γνώσεις νομοκανονικής επιστήμης και προπάντων αμεροληψία», Σας παρακαλώ εξηγείστε μας, βάσει ποίων ι. κανόνων μπορεί ενας άδίκως αφορισμένος να κοινωνεί και να κηρύττει στις εκκλησίες. Θα Σας ήμουν ευγνώμων.
Με τιμή και αγάπη
π. Βασίλειος Μπακογιάννης
Τον πρόβλημα με τον θεολόγο Σωτηρόπουλο δεν είναι το αν είναι αφορισμένος ή όχι, αλλά το αν μιλάει με φανατισμό ή όχι. Και πολύ φοβάμαι ότι η απάντηση είναι καταφατική..
Παναγιώτη εύγε! Σήμερα γράφει εδώ στο μπλόγκ σου ΕΠΩΝΥΜΑ ο π.Βασίλειος Μπακογιάννης!!!!! Κληρικός ου ο τυχών!!!! ευλαβικά ασπαζόμαστε την δεξιά του!
Σήμερα στην πατρινή εφημερίδα "ΚΟΣΜΟΣ" δημοσιεύεται η κάτωθι επιστολή του βουλευτή Ν.Παπαδημάτου προς τον π.Ν.Σκιαδαρέση:
"Προ ημερών έγινα κοινωνός περικο-
πής ομιλίας σας στην κοπή πίτας των τριτέκνων.Αναφερόμενος στους βουλευτές του νομού Αχαίας, μας αποκαλέσατε "βολευόμενους" και όχι "βουλευόμενους" και "τσάμπα μάγκες".
Διαμαρτύρομαι εντόνως για τους χαρακτηρισμούς που μας αποδώσατε και μάλιστα δημοσίως. Θεωρώ, με μεγάλη μου λύπη, τη συμπεριφορά σας απαράδεκτη.Σκεπτόμενος δε ότι στο παρελθόν, πιθανώς, να χρειαστήκατε τη συμπαράσταση βουλευτών του νομού για βόλεψη υμετέρων, να απευθυνθήκατε σε "βουλευόμενους" και όχι σε "βολευόμενους".
Πάτερ Bασίλειε,
Aσφαλώς στο B΄ Tιμ. 1:7 ο απόστολος Παύλος δεν ομιλεί απλώς για «Πνεύμα δυνάμεως», αλλά και για «Πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού». Aλλά πρόθεσή μου εν προκειμένω ήταν να τονίσω την αρετή της ανδρείας τού αειμνήστου Mητροπολίτου και γι’ αυτό αρκέσθηκα στο «Πνεύμα δυνάμεως», τουτέστι «Πνεύμα ανδρείας». O Θεόκλητος δεν ήταν ψοφοδεής, ούτε δούλευε σε σκοπιμότητες, είχε δε και αίσθημα δικαίου, και γι’ αυτό προσκαλούσε τον θεολόγο Nικόλαο Σωτηρόπουλο στην Mητρόπολή του, αψηφώντας αντιδράσεις και απειλές. Aν ήθελα να τονίσω τις αρετές της αγάπης και της διδασκαλίας, θα συμπεριλάμβανα και το «Πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού». Eπομένως το σχετικό χωρίο δεν «παρατίθεται λειψό», όπως ισχυρίζεσθε.
Eπίσης, πού το βρήκατε, πανοσιολογιώτατε, ότι οι τρομοκράτες έχουν «Πνεύμα δυνάμεως»; Σοβαρολογείτε; Aυτοί δεν έχουν «Πνεύμα δυνάμεως», αλλά πνεύμα δειλίας και καταστροφής, δηλαδή πνεύμα Διαβόλου!
Iσχυρίζεσθε ότι το Λουκ. 6:22 δεν έχει σχέση με το επιτίμιο του αφορισμού του κ. Σωτηροπούλου. Aλλ’ όπως σας αντέτεινε ο κ. Σωτηρόπουλος στο περιοδικό «O Σταυρός», ο λόγος αυτός ελέχθη με γενική έννοια, ώστε να περιλαμβάνει όλα τα είδη των αφορισμών ευσεβών ανθρώπων, κάτι που υποστηρίζει και ο άγιος Nικόδημος. Διαβάσετε την ερμηνεία του αγίου Nικοδήμου στον ΛB΄ Aποστολικό Kανόνα.
Tέλος ερωτάτε βάσει ποίων ιερών κανόνων ένας αδίκως αφορισμένος μπορεί να κοινωνεί και να κηρύττει στις εκκλησίες. Aντιστρέφω το ερώτημα: Bάσει ποίων ιερών κανόνων ένας αδίκως αφορισμένος ΔEN μπορεί να κοινωνεί και να κηρύττει στις εκκλησίες;
Mε αγάπη
Δημήτριος Tσουμάκος
στον Δημήτρη Τσουμάκο,
έχεις δει πουθενά στους κανόνες το δίλημμα που θέτεις; δεν υπάρχει το αδίκως αφορισμένος ή αδίκως μπλα μπλα. γιατί οι κανόνες βασίζονται στην διάκρηση των επισκόπων. τώρα αν ο σωτηρόπουλος και οι συν αυτώ διαφωνούν με την απόφαση της συνόδου, δεν φταίνε οι κανόνες, το ζήτημα γίνεται πλέον εκκλησιαστικού ήθους. με άλλα λόγια ας τηρήσει ταπεινά την απόφαση της συνόδου αντί να άξει για ψευδοδικαιολογίες που καταπατάνε την εκκλησιαστική τάξη.
Aγαπητέ κ. Πολίτη,
Tο θέμα δεν είναι αν διαφωνούν ο Nικόλαος Σωτηρόπουλος και οι συν αυτώ με την απόφαση της Συνόδου, αλλ’ αν ο αφορισμός που επεβλήθη είναι δίκαιος και έγκυρος ή άδικος και άκυρος. Iσχύει ένας αφορισμός, που επεβλήθη αντικανονικώς, χωρίς δίκη, χωρίς απαγγελία συγκεκριμένης κατηγορίας, χωρίς κλήση σε απολογία, χωρίς κοινοποίηση της αποφάσεως στον ενδιαφερόμενο; Eδώ δεν τηρήθηκε καμμία απολύτως διαδικασία, που προβλέπουν οι Iεροί Kανόνες. Πρόκειται για κραυγαλέα περίπτωση δεσποτικής αυθαιρεσίας και καταπατήσεως των Iερών Kανόνων. Όλη την επιείκειά τους, βλέπετε, οι δεσποτάδες εξαντλούν στον Mπεζενίτη. Kαι μάς καλείτε τώρα να αποδεχθούμε τέτοιον αφορισμό; Kαι ο ιερός Xρυσόστομος δεν συμμορφώθηκε προς την παράνομη απόφαση της εν Δρυΐ Συνόδου…
Γι' αυτό θεώρησα καθήκον μου να τονίσω και το αίσθημα δικαίου, που είχε ο αείμνηστος Mητροπολίτης Θεόκλητος, αρετή που δυστυχώς σπανίζει στις ημέρες μας.
Δημήτριος Tσουμάκος
στον Δημήτρη Τσουμάκο,
με το σκεπτικό σου ούτε ο Ωριγένης είναι αιρετικός, αφού δεν το κάλεσαν σε απολογία ούτε του κοινοποίησαν την απόφασή τους οι άγιοι πατέρες ούτε τίποτε. έπρεπε πρώτα να κάνουν δέηση να αναστηθεί εκ νεκρών και μετά να τον καταδικάσουν.
από την άλλη όμως ζητάτε οι "σωτηροπουλικοί" να το καλέσει η σύνοδος σε απολογία (λες και θα πήγαινε) όταν εκείνος τρέχει από δω και από κει λέγοντας πως οι αρχιερείς είναι αιρετικοί. ο άνθρωπος παραβιάζει την εκκλησιαστική τάξη. θεωρεί ότι οι σύνοδοι ήδη καταδίκασαν κάποιες διδασκαλίες των αρχιερέων που κατηγορεί εκείνος και δεν υπάρχει λο΄γος για άλλη συζήτηση επί του θέματος. λάθος. η ιστορία αποδεικνύει ότι οι επίσκοποι πάντα συνεδριάσαν σε συνόδους έστω για να τονίσουν τα προλεγόμενα των προκατόχων τους. δεν μπορεί τέλος, ο σωτηρόπουλος να θεωρεί ότι είναι δεδομένο πως το τάδε θέμα συζητήθηκε στην 100η οικουμενική σύνοδος άρα προχωρά κατηγορώντας τον ένα και τον άλλον.
και κάτι άλλο σεπαρακαλώ μην κάνετε σύγκριση του σωτηρόπουλου με το χρύσόστομο, για δοκιμάστε τον νεκτάριο που υπάκουσε τη σύνοδο..
Τέλεια, Παναγιώτη, τέλεια!!!! ο ιστοχώρος σου κατέστη χώρος για ελεύθερη δοκιμή διαλόγου!!! εύγε!!!!!
Αξιότιμε κ. Δημήτριε Τσουμάκο
Α. Και βέβαια, αγαπητέ μου, ( που δεν αποκαλύψατε πλήρως την ταυτότητά Σας), οι τρομοκράτες διακατέχονται από πνεύμα διαβόλου (όπως το λέτε και Σεις), από σατανική δηλ. δύναμη, αλλά χωρίς αγάπη, (γεμάτη μίσος). Το «πνεύμα δυνάμεως και αγάπης» που έλαβε ο Παύλος, «ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας. αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού», (Β Τιμ. 1:7), κατά τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, ταυτίζεται με το μαρτύριο, (Ομιλ.ΟΕ εις Ιω.). Οι μάρτυρες είχαν δύναμη, αλλά και πρωτοφανή, πρωτόγνωρη αγάπη (στους δημίους !), και τα δυό χαρίσματα του αγίου Πνεύματος.
Β. «Και αυτός (ο Χριστός) επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τους μαθητάς αυτού έλεγε (...), μακάριοι εστέ όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι,και όταν αφορίσωσιν υμάς» (Λκ. 6:22).Αν διαβάσετε τα Υπομνήματα του Π. Τρεμπέλα, θα δείτε πως το χωρίο αυτό δεν ελέχθη με τη γενική έννοια. Γιατί: Ποιά εκκλησιαστική εξουσία θα αφώριζε τους αποστόλους; Μα οι ίδιοι ήταν η εξουσία.«Αφορίσωσιν υμάς οι άνθρωποι» (όχι αρχιερείς), διασαφηνίζει ο Κύριος, εννοώντας την περιθωριοποίηση που θα υποστούν από τους κοσμικούς ανθρώπους, όπερ και εγένετο «καταντήσαμε σαν σκουπίδια του κόσμου, απορρίματα όλων μέχρι τη στιγμή αυτή» (Α Κορ. 4: 13, μετάφραση Νικολάου Σωτηροπούλου).
Γ. Διαβάστε μόνο τον ΙΔ ἱ. κανόνα της Σαρδικής, και θα δείτε ιδίοις όμμασιν, πως δεν επιτρέπεται να κοινωνήσει ο αδίκως αφορισθείς, (και τούτο για να έρθει εις εαυτόν). (Περισσότερα: Σύνταγμα Ράλλη και Ποτλή, τ. ΣΤ, σελ.107-112). Επί τη ευκαιρία: Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν καταδέχθηκε ούτε να συμφάγει, ούτε και να συγκατοικήσει με μοναχούς που είχαν αφορισθεί αδίκως, και χωρίς απολογία και για θέματα πίστεως, ((ίδια περίπτωση με τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο). (S. D. Amede Thierry: Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σελ.118-123) Τουλάχιστον, αυτό το τελευταίο θα πρέπει να Σας προβληματίσει.
¨Οπως βλέπετε, δεν υπερασπίζομαι το άδικο, (όπως με κατηγορούν πολλοί ομόφρονές Σας), απλά, στο συγκεκριμένο θέμα, προσπαθώ να ακολουθήσω τη γραμμή της Εκκλησίας μας, στην οποία ανήκετε και Σεις.
Με θερμές ευχές,
π. Βασίλειος Μπακογιάννης
O κ.Σωτηρόπουλος, ανακηρύξας εαυτόν, ως μέγαν ιεροκήρυκα ( το αυτό δέχονται και οι οπαδοί του, δίκην φανατικών οπαδών ποδοσφαιρικής τινός ομάδος ερασιτεχνικής κατηγορί
ας), αυθαιρέτως επεσκέφθη την Αυστρα
λία όπου ως γνωστόν ποιμαίνει αποιμάν
τως ο μέγας αιρετικός Στυλιανός, και χωρίς άδεια κανενός άρχισε να κηρύττει, και όταν του εζητήθη να απομακρυνθή εκ της Αρχιεπισκοπής έγραψε εις τα παλαιότερα των υποδημάτων του και τον οικείο επίσκοπο και τους ιερούς κανόνας, διορθώνων εν ταυτώ και τον Χριστό ο οποιος συνέστησε εις τους μαθητάς του να τινάζουν και την σκόνη εκ των υποδημάτων των όπου δεν τους δέχονται. Και το αυτό έργο ποιεί και εις Καναδά,με το αυτό πνεύμα, γράφοντας εις τα παλαιά του υποδήματα-ίνα μή τί άλλο είπω, "ο νοών νοείτω"-,επίσκοπο και κανόνες περί των οποίων κόπτεται, όταν τους χρησιμοποιεί δια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα...
...Αυτόν τον αρχ/τη με το Πηδάλιο υπο μάλης να περιέρχεται τα κανάλια "ως άλλος Αλέφαντος" δεν θα τον μαζέψει κανένας;
Το Ζουμπούλι.
Χριστιανοί το θέμα ήταν ο μακαρι- στός Ιεράρχης Θεόκλητος Αβραντι- νής, γιατί εκτραπέντες ασεβήσατε προς το πρόσωπό του; Τι δουλιά έ- χει η συζήτηση, που ανοίξατε για το Σωτηρόπουλο, που στο κάτω-κά
τω της γραφής είναι κατάλοιπο φανα-
τισμού και μισαλλοδοξίας!
Kύριε Πολίτη,
Ποιά εκκλησιαστική τάξη παραβιάζει ο Nικόλαος Σωτηρόπουλος; Tο μόνο αμάρτημά του είναι ότι τόλμησε να ελέγξει βλάσφημα και αιρετικά φρονήματα του αρχιεπισκόπου Aυστραλίας κ. Στυλιανού και να υπερασπίσει το όνομα του Kυρίου. Γιατί δεν εξεγείρεται η χριστιανική συνείδηση υμών και των ομοφρόνων σας για τις φρικτές βλασφημίες του Aυστραλίας και ταράσσεσθε μόνο όταν ο Σωτηρόπουλος βρίσκει το θάρρος για να ελέγξει τις παρεκτροπές. Γιατί διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε;
Aν ο κ. Σωτηρόπουλος «τρέχει από δω και από κει», όπως τον μέμφεσθε, είναι διότι ανταποκρίνεται ως θεολόγος σε προσκλήσεις Oρθοδόξων πιστών, για να κηρύξει ανιδιοτελώς τον λόγο του Θεού και να προσφέρει ανόθευτο το γάλα της Oρθοδοξίας. Kαι καλώς πράττει και ελέγχει κάποιους κακοδόξους αρχιερείς. Δεν σας ανησυχεί το ότι η νόσος του Oικουμενισμού κατήντησε επιδημία και έχει προσβάλει το σώμα της Eκκλησίας;
Άστοχη και γελοία η σύγκρισή σας με τον Ωριγένη. Eκεί είχαμε συγκεκριμένη καταπάτηση Iερών Kανόνων, ένεκα αιρετικών δοξασιών, και ορθώς η Eκκλησία προέβη σε αφορισμό, έστω και μετά θάνατον. Στην περίπτωση του Nικ. Σωτηροπούλου δεν υπάρχουν αιρετικές δοξασίες και δεν αναφέρθηκε στο σκεπτικό της συνοδικής καταδίκης ούτε ένας Iερός Kανόνας, που να καταπατήθηκε από τον κ. Σωτηρόπουλο.
Tέλος, για όνομα του Θεού, πού είδατε σεις να κάνω την παραμικρή έστω σύγκριση του κ. Σωτηροπούλου με τον ιερό Xρυσόστομο; Kανείς δεν αποτόλμησε τέτοια σύγκριση. Tέτοια σύγκριση υπάρχει μόνο στην προκατηλειμμένη φαντασία σας. Σας παρακαλώ πολύ στο μέλλον να διαβάζετε προσεκτικά τα κείμενά μου και να μη συνάγετε αυθαίρετα συμπεράσματα.
Δημήτριος Tσουμάκος
Απάντηση στο φίλο Ανώνυμο(14 Φεβρουάριος 2009 10:17 μμ).
Εχετε απόλυτα δίκιο. Γι αυτό όσοι έτυχαν να γνωρίσουν από κοντά τον μακαριστό Θεόκλητο, ας γράψουν κάτι από τη ζωή του. Ατυχώς δεν είχα την ευκαιρία να τον ζήσω από κοντά. Το μόνο που άκουγα ήταν πως ηταν αφιλάργυρος,
αλλά και αυστηρός στους ιερείς. Βέβαια αυτό το τελευταίο χρειάζεται πολύ συζήτηση, γιατί αν ο αρχιερέας ειναι αυστηρός, τότε θα είναι φόβος και τρόμος των ιερέων, όπότε δεν εικόνα του σπλαγχνικού πατέρα της παραβολής του ασώτου υιού που ακούσαμε σήμερα στις εκκλησιές, αν είναι χαλαρός τοτε οι ιερείς θα ασυδοτούν, οπότε ισοπεδώθηκαν τα πάντα, εξ αιτίας της χαλαρότητος του αρχιερέα. Ρώτησαν κάποτε τον π. Παϊσιο, για το πότε θα ρθεί ο προφήτης Ηλίας, και αυτός απάντησε, "οπου νάναι ερχεται, τροχάει τά μαχαίρια του, πρώτα θα αρχίσει από τους δεσποτάδες, μετά από τους παπάδες και μετά από τους καλογήρους", και ειχε δίκιο.
Ευχαριστώ
Η νόσος του Οικουμενισμού, όπως την αποκαλείτε, είναι το άλλοθι κάθε "χριστιανού" φονταμενταλι(η)στή..κάποτε πρέπει να ξυπνήσουμε και να δούμε την πραγματικότητα κατάματα.
Ποιός σου είπε πως χριστιανοί μπορούν να καλούν "δίχα γνώμης επισκόπου" ακόμη και αιρετικού, μη καταδικασθέντος,τον οποιοδήποτε ομιλητή;
Επειδή ο Σωτηρόπουλος ουρλιάζει κατα της κατ' αυτόν αιρέσεως του Αυστραλίας, σημαίνει πως ο εν λόγω είναι αιρετικός; Ποιός ή ποιά σύνοδος τον κατεδίκασε; Αλλά ξέχασα, κατα Σωτηρόπουλον πάντες εξεκκλιναν άμα ηχρειώθησαν, μόνο ο Σωτηρόπουλος και οι περί αυτόν ορθοδοξούν (εάν αυτό δεν είναι εωσφορισμός τότε τί είναι;).
Αλλά άς δεχθούμε ότι ο Αυστραλίας στο συγκεκριμμένο θέμα έχει αιρετική θέση' αυτό σημαίνει ότι είναι αιρετικός;..επιμένει στη θέση του ; την επαναλαμβάνει γυμνή τη κεφαλή; Απο πότε ο Σωτηρόπουλος επέχει θέσιν όχι μόνον μοναδικού ιεροκήρυκος εις την ανα την οικουμένην Ορθοδοξίαν, αλλά και θέσιν οικουμενικής Συνόδου;
Το Ζουμπούλι.
Μπορεί ο μακαριστός Θεόκλητος να ήταν πράγματι αφιλάργυρος και ηθικό στοιχείο, όμως ας μην ξεχνάμε, ότι από την Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας, είχε εκδιώξει με διάφορους τρόπους 32 θεολόγους κληρικούς και μάλιστα υψηλά αναστήματα.Επί πλέον δε, δεν ήθελε εκπαιδευτικούς κληρικούς, σε τέτοιο βαθμό, που είχε επέμβει η Ι.Σύνοδος και του είχε επιστήσει την προσοχή ότι παρανομεί.
στον Δημήτρη Τσουμάκο,
ο κάθε πιστός σύμφωνα με τους ωραίους ιερούς κανόνες όταν φύγει από μια μητρόπολη σε άλλη οφείλει να πάρει άδεια του οικείου δεσπότη για να συμμετέχει στη λειτουργία (να κοινωνήσει δηλ), ας μην γίνει αυτό στις μέρες μας, δεν πρέπει όμως για να μπει κανείς να κυρήξει να πάρει άδεια; ένας ιερέας με ολόκληρη τη χάρη της ιερωσύνης το κάνει και δεν το κάνει ο σωτηρόπουλος; το λιγότερο αυτό.
ένα άλλο μέγιστο εκκλησιαστικό πρόβλημα είναι όταν ένας πιστός θεωρεί τον εαυτό του σωτήρας της οικουμένης. δηλ ούτε στο καναδά ούτε στην αυστραλία ούτε στο φεγγάρι λειτουργεί η χάρη του Θεού; μόνο στο σωτηρόπουλο κατεβαίνει για να ταξιδέψει να διορθώσει τα ελαττώματα των αρχιερέων και δή με το τρόπο που κάνει! εδώ ο προφήτης Ιωνάς είχε ολόκληρη εντολή από τον Θεό να πάει να κυρήξει το όνομά του και το απέφυγε. συγγνώμη αλλά ας πω κάτι (για μένα πρώτον) η Ταπείνωση είναι η έμπρακτη δίλωση Πίστης και Ορθοδοξίας.
Πάτερ Bασίλειε,
Α. Eξακολουθείτε να παρερμηνεύετε το «Πνεύμα δυνάμεως» και να μην αποδίδετε την ορθή σημασία του χωρίου. H λέξη «δύναμις» εδώ δεν σημαίνει «δύναμη», όπως νομίζετε, αλλά «ανδρεία», διότι αντιδιαστέλλεται προς τη λέξη «δειλία» του αυτού χωρίου (Βλ. Ν. Σωτηροπούλου, Ερμηνεία δυσκόλων χωρίων της Γραφής, τ. Β΄, σελ. 189-191). Η ορθή ερμηνεία είναι ότι οι μάρτυρες είχαν ανδρεία (θάρρος, τόλμη), που χαρίζει το Άγιο Πνεύμα. Mε αυτή την έννοια τόνισα, ότι ο Mητροπολίτης Θεόκλητος δεν ήταν δειλός, αλλ’ είχε «Πνεύμα δυνάμεως», τουτέστι «Πνεύμα ανδρείας», διότι τόλμησε να καταφρονήσει μία άδικη συνοδική απόφαση.
Β. Eπιμένετε ότι ο λόγος του Χριστού στο Λουκ. 6:22 («μακάριοί εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι και όταν αφορίσωσιν υμάς …») δεν έχει σχέση με αφορισμούς ευσεβών από Αρχιερείς, αλλά αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην περιθωριοποίηση των ευσεβών από κοσμικούς ανθρώπους. Λάθος! Ο λόγος εδώ τού Χριστού δεν κάνει διάκριση μεταξύ Αρχιερέων και κοσμικών ανθρώπων, αλλά αναφέρεται σε μορφές διωγμών κατά ευσεβών απ’ όλους αδιακρίτως τους ανθρώπους. Αν ίσχυε η λογική σας, τότε ούτε το «μισήσωσιν» έχει σχέση με Αρχιερείς. Όμως ο Χριστός είναι κατηγορηματικός: «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου» (Λουκ. 21:17). Τέτοια περιεκτική έννοια έχει και ο λόγος του Κυρίου, «Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκεται ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν» (Ιωάν. 15:18). Στην έννοια «κόσμος» περιλαμβάνονται και οι Αρχιερείς, αφού ο Χριστός φθονήθηκε και μισήθηκε προπάντων από μοχθηρούς Αρχιερείς, τους ηθικούς αυτουργούς της σταυρώσεώς Του. Ομοίως και στην έννοια «άνθρωποι» εννοούνται οι Αρχιερείς.
Το επιχείρημά σας, ότι δεν υπήρχε ακόμη Εκκλησία και άρα το χωρίο Λουκ. 6:22 δεν αναφέρεται στο εκκλησιαστικό επιτίμιο του αφορισμού, δηλαδή του αναθέματος, αλλά απλώς στην περιθωριοποίηση, που θα υφίσταντο οι Απόστολοι, είναι έωλο. Εν τοιαύτη περιπτώσει ούτε ο ιερός Χρυσόστομος ούτε και οι άλλοι άγιοι, που υπέστησαν αφορισμό, είναι άξιοι του εν λόγω μακαρισμού τού Κυρίου! Αλλά, όπως ορθώς σάς επεσήμανε ο κ. Σωτηρόπουλος, ο λόγος του Κυρίου περί αφορισμού ελέχθη με γενική έννοια, ώστε να περιλαμβάνει όλα τα είδη αδίκων αφορισμών. Με αυτή την έννοια εξέλαβε το χωρίο και ο άγιος Νικόδημος κατά την ερμηνεία του ΛB΄ Aποστολικού Kανόνος: «Όσοι δε αδίκως αφορισθούν, δια το όνομα του Θεού, ήτοι, ή δια την πίστιν, ή δια την εντολήν του Xριστού, ούτοι πρέπει να χαίρουν, επειδή είναι και μακαρισμού άξιοι, κατά τον λόγον του Kυρίου, όστις είπε: “Mακάριοί εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι και όταν αφορίσωσιν υμάς…” (Λουκ. 6:22)».
Γ. Πάτερ Βασίλειε, επικαλούμενος τον ΙΔ΄ Κανόνα της εν Σαρδικής Συνόδου αρνείσθε να κοινωνήσετε τον θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο με το σκεπτικό, ότι και ο άδικος αφορισμός είναι έγκυρος! Αλλά, πανοσιολογιώτατε, ο Κανών αυτός δεν αναφέρεται σε λαϊκούς, αλλά σε κληρικούς, και στο δικαίωμα τους, όταν αφορίζονται από «οξύχολον (εμπαθή) Επίσκοπον», να προσφεύγουν για την εξέταση της υποθέσεώς τους σε Μητροπολίτη ή πλησιόχωρο Επίσκοπο. Ο Κανών επιβάλλει να συμμορφώνεται ο αφορισθείς κληρικός προς τον αφορισμό, εν όσω καιρώ εκδικάζεται η υπόθεση.
Παρά ταύτα, και για να προλάβω τυχόν ένστασή σας, αν δεχθούμε ότι ο ΙΔ΄ Κανών τής Σαρδικής έχει εφαρμογή και σε λαϊκούς, τότε ο Κανών αυτός συνηγορεί πανηγυρικά υπέρ τού κ. Σωτηροπούλου και αποδεικνύει το άκυρο και ανύπαρκτο τού αφορισμού του, διότι δεν τηρήθηκε εν προκειμένω καμμία στοιχειώδης δικονομική διάταξη, που επιβάλλει ο εν λόγω Κανών (παράσταση, απολογία, εξέταση, αιτιολογία). Συνεπώς, δεν έχει κανένα λόγο ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος να συμμορφωθεί προς έναν αφορισμό, που επεβλήθη αντικανονικώς, όπως δεν συμμορφώθηκε και ο ιερός Χρυσόστομος προς τον αφορισμό, που του επέβαλε αντικανονικώς η περί τον Θεόφιλο Σύνοδος. Σεις, δηλαδή, πάτερ Βασίλειε, ούτε τον άγιο Χρυσόστομο θα κοινωνούσατε!
Ο περίφημος κανονολόγος Βαλσαμών ερμηνεύοντας τον ΚΘ΄ Κανόνα τής εν Καρθαγένης Συνόδου τονίζει, ότι υπάρχουν περιπτώσεις, όπου «ο αφορισθείς ημπορεί, χωρίς κανένα κίνδυνο, να περιφρονήση τον αφορισμό, και μάλλον ο αφορίσας να τιμωρηθή. Διότι, εάν αφ’ ενός ο Επίσκοπος έχη το δικαίωμα ν’ αφορίζη ευκαίρως ή ακαίρως κληρικούς και λαϊκούς και αφ’ ετέρου οι αφοριζόμενοι έχουν την υποχρέωσιν να φυλάττουν τον αφορισμόν, τότε θα μεταβληθούν εις τυράννους οι Επίσκοποι και θα κατακυριεύσουν τα πάντα και ουδείς θα τολμά ν’ αντιλέγη εις αυτούς δια τον φόβον τού αφορισμού»!
Όπως βλέπετε, πάτερ Βασίλειε, δεν υπερασπίζεσθε το δίκαιο ούτε ακολουθείτε στο συγκεκριμένο θέμα τη γραμμή της Εκκλησίας.
Με την οφειλόμενη και στους αδικούντες αγάπη
Δημήτριος Τσουμάκος
Όταν κάποιος ενεργεί δίχα γνώμης επισκόπου, και κατακρίνοντας ασυστόλως τον επίσκοπο της περιοχής που κηρύττει,και δεν διορθώνεται όταν ο επίσκοπος το ζητεί παραβιάζοντας κάθε εκκλησιαστική τάξη τότε τί χρειάζεται η απολογία. Να δικαιολογήσει την παραβίαση κάθε εκκλησιαστικής τάξης;
Το Ζουμπούλι
Γιά τον κ. Δημήτριο Τσουμάκα (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
Απόσπασμα από την προηγούμενη απάντηση μου(14 Φεβρουαρίου 2009, 4:44):
"Επί τη ευκαιρία: Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν καταδέχθηκε ούτε να συμφάγει, ούτε και να συγκατοικήσει με μοναχούς που είχαν αφορισθεί αδίκως, και χωρίς απολογία και για θέματα πίστεως, (ίδια περίπτωση με τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο). (S. D. Amede Thierry: Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σελ.118-123) Τουλάχιστον, αυτό το τελευταίο θα πρέπει να Σας προβληματίσει."
Με θερμές ευχές
π. Βασίλειος Μπακογιάννης
Για το Δημήτρη Τσουμάκο
Μάθετε οτι όταν οι ι. κανόνες κάνουν λόγο για κληρικούς εννοούν και τον κατώτερο κλήρο, αναγνώστες, ψάλτες υποδιακόνους. (Βλ. λθ΄ Ι.Κανόνα Καρθαγένης). Και ο Ν. Σωτηρόπουλος σαν ιεραπόστολος (και αναγνώστης) ανήκει στον κατώτερο κλήρο. Επομένως δεν εξαιρεῖται από τον ΙΔ΄Κανόνα της Σαρδικής.
Εστω οτι δεν ανήκει στον κατώτερο κλήρο,είναι ένας λαϊκός οπως ολοι οι λαϊκοί. Πως βγάζετε το συμπέρασμα, ότι επειδή δεν ανήκει στον κλήρο, μπορεί να κοινωνήσει, όταν εχει αφορισθεί άδικα;
Ο Θ. Βαλσαμώνος δεν τα γράφει όπως τά παρουσιάζετε εσείς, αλλά ως εξής: «Εγώ δεν ξέρω ποιούς ερμηνευτές των ι.κανόνων να ακολουθήσω· αυτούς που λένε οτι ισχύει ο αδικος και χωρίς λόγο αφορισμός η σ΄ αυτούς που λένε πως δεν ισχύει. Αν και η ευλάβεια προς τους επισκόπους με σύρει με την γνώμην των πρώτων, όμως η έλλειψη κανονικότητας των ενεργειών των επισκόπων με μετατοπίζει με τη γνώμη των δευτέρων».
Πάτερ Βασίλειε,
Επειδή θέτετε εκ νέου θέμα αξιοπιστίας τής ταυτότητός μου, σάς δηλώνω κατηγορηματικά: Ονομάζομαι Δημήτριος Τσουμάκος, είμαι υιός τού Ιωάννου και τής Χριστίνας, κατοικώ στη Μελβούρνη τής Αυστραλίας, όπου και γεννήθηκα, και είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός. Το κινητό μου τηλέφωνο είναι 0421386406. Τί περισσότερο θέλετε; Όλο το βιογραφικό μου; Μην έχετε «πνεύμα περιεργίας» κατά τον άγιο Εφραίμ τον Σύρου.
Δεν σχολίασα το απόσπασμά σας, διότι το βιβλίο τού Amedee Thierry περί τού Χρυσοστόμου Ιωάννου δεν βρίσκεται στην κατοχή μου. Όταν το προμηθευτώ, θα σάς απαντήσω μέσα από το ιστολόγιο αυτό.
Προς το παρόν διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις ως προς τις ερμηνείες σας. Πολύ αμφιβάλλω αν αυτή υπήρξε η στάση τού ιερού Χρυσοστόμου έναντι τών εν λόγω μοναχών, διότι κάτι τέτοιο θα εμφάνιζε τον Μεγάλο Πατέρα τής Εκκλησίας όχι μόνο ως άδικο, αλλά και αντιφατικό: Πώς εξηγείται τον μεν εις βάρος του αντικανονικώς επιβληθέντα αφορισμό να θεωρεί άκυρο, τον δε αντικανονικώς επιβληθέντα αφορισμό τών μοναχών να θεωρεί έγκυρο;
Μήπως απέφευγε τους μοναχούς, διότι οι θανάσιμοι εχθροί του γύρευαν αφορμές να τον κατηγορήσουν; Υπομνηστέον δε, ότι ήδη κατηγορήθηκε σφοδρώς, διότι δεν σεβάσθηκε τον αφορισμό, που του επέβαλε η εν Δρυΐ ληστρική Σύνοδος.
Όπως και να έχει η ιστορία, πάτερ Βασίλειε, σεις αποδεικνύεσθε τραγικά αντιφατικός. Διότι, ενώ επικαλείσθε από το βιβλίο τού Thierry το παράδειγμα του Χρυσοστόμου έναντι των αδίκως αφορισθέντων μοναχών, σεις τηρήσατε στάση διαφορετική έναντι τού Νικολάου Σωτηροπούλου. Όπως διαβάζουμε στο περιοδικό «Ο Σταυρός» (Σεπτ. 2008), καταδεχόσασταν να επικοινωνείτε μαζί του, να τον χαιρετάτε, να τον ασπάζεσθε, να συζητάτε μαζί του και μάλιστα να παραπονείσθε σ’ αυτόν, διότι αρνούνταν να πάρει αντίδωρο από τα χέρια σας. Καταδέχεσθε ακόμη μέχρι σήμερα να διακονείτε στον εν Πάτραις ιερό ναό τού Αγίου Μήλου και να διαμένετε στον ομώνυμο Σύλλογο, που ιδρύθηκαν με φροντίδες τού κ. Σωτηροπούλου!
Και τίθεται το ερώτημα: Ποίος παραβαίνει τους Ιερούς Κανόνες, σεις ή ο ιερός Χρυσόστομος;
Δημήτριος Τσουμάκος
αναρωτιέμαι γιατί ο ιστολόγος αναρτά τις..σοφίες του Μαργαρίτη. Κοιτα να δείς τι έγινε. Βρηκε ο προαναφερόμενος πέντε πράγματα για τον μητροπολίτη, που μαλλον δεν θα εγνώριζε προσωπικώς, και υπάρχουν 30 άσχετα σχόλια απο κάτω. Τι θέλετε να πειτε ολοι εσείς θεολόγοι, αλλοπρόσαλοι κ.λ.π. και πως τα συνδέετε με τον Θεόκλητο, που κάποιοι επίσης βρίζουν!....τι γίνετε ρε παιδιά επικοινωνείτε ή πρέπει να εξεταστείτε απο νευρολόγο;
Προς Ζουμπούλι (15 Φεβ. 7:57 μμ & 16 Φεβ. 7:36 μμ)
Ευτυχώς υπήρξαν και κάποιοι «φονταμενταλιστές» Προφήτες, Απόστολοι, Άγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας, και υπερμάχησαν έως θανάτου ένεκεν αληθείας, δικαιοσύνης και ευσεβείας προς υπερίσχυση τής Ορθοδοξίας και καταισχύνη των κακοδόξων.
Ρωτάς ποιά Σύνοδος καταδίκασε τον Αυστραλίας. Μα πού ζεις, ω αγαθέ; Προσγειώσου και δες ΕΣΥ την πραγματικότητα κατάματα! Δεν γνωρίζεις ότι στην εποχή μας, εποχή μεγάλης αποστασίας και αντιχρίστου, συνήθως δεν επικρατεί το θέλημα τού Θεού, αλλά η σκοπιμότης, η ανθρωπαρέσκεια, το καταραμένο φιλάδελφο. Η λαϊκή θυμοσοφία εκφράζεται ευφυώς: «Κόραξ καράκου μάτι δεν βγάζει»; Σύνοδοι σήμερα δεν συγκαλούνται για να καταδικάσουν ασεβείς, σκανδαλοποιούς, αιρετικούς, αντιχρίστους. Οι τελευταίοι μάλιστα τυγχάνουν και τής υψίστης ευνοίας και κατανοήσεως τού Οικουμενικού, όπως στην περίπτωση τών Μπεζενίτη και Ανδρουλάκη. Σύνοδοι σήμερα συγκαλούνται για να καταδικάσουν τους πολεμίους τών ασεβών, σκανδαλοποιών, αιρετικών και αντιχρίστων.
Πολύ φοβούμαι, Ζουμπούλι μου, ότι, αν ζούσες στην εποχή τού Προδρόμου, δεν θα κατηγορούσες τον Ηρώδη για τη σκανδαλώδη ζωή του, αλλά τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, διότι ήλεγχε τον Ηρώδη…
Ο κατά σε «φονταμενταλιστής» Σωτηρόπουλος, που «ουρλιάζει» κατά τών αιρέσεων τού Αυστραλίας, και για τον Αυστραλίας τρέφει αγάπη. Ιδού τι γράφει σε επιστολή του προς τον χωλαίνοντα περί την πίστη Αρχιεπίσκοπο: «Σεβασμιώτατε, όλοι είμεθα αμαρτωλοί και όλοι έχομεν ανάγκην μετανοίας. Μετανοήσατε, Σεβασμιώτατε, δι’ όσα ημαρτήσατε εις Θεόν και εις ανθρώπους, και ο πολυεύσπλαγχνος Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι, θα σας ελεήσει. Κανένα το Ευαγγέλιον δεν απελπίζει. Κανένα ο Χριστός δεν εκδιώκει. Η μετάνοιά σας, Σεβασμιώτατε, θα συγκλονίση γην και ουρανόν».
Διατείνεσαι ότι ο Αυστραλίας, επειδή δεν επανέλαβε τις αιρετικές δοξασίες του, δεν είναι αιρετικός. Μα τί λογική είναι αυτή; Ορθότερο θα ήταν να έλεγες, ότι ο Αυστραλίας δεν θα ήταν αιρετικός, αν ανακαλούσε και μετανοούσε για τις αιρέσεις του.
Αρνείσαι στον Σωτηρόπουλο το στοιχειώδες δικαίωμα τής απολογίας. Και με κυνικότητα ρωτάς, «Τί χρειάζεται η απολογία;». Ωραία δημοκρατία στην ωραιότερη δημοκρατία, που πρέπει να είναι η Εκκλησία! Και ο μεγαλύτερος εγκληματίας έχει δικαίωμα να απολογηθεί. Και οι λεγόμενοι Ταλιμπάν προέβαιναν σε κάποια, έστω, συνοπτική διαδικασία, προκειμένου να τηρηθoύν τα προσχήματα. Ακόμη και στο Μεσαίωνα άφηναν το θύμα τους να μιλήσει, πριν το καρατομήσουν ηθικά ή σωματικά.
Ζουμπούλι μου, είσαι εκτός τόπου και χρόνου!
Δημήτριος Τσουμάκος
Αγαπητέ κ. Δημήτριε Τσουμάκα,
Εχω ιδιαίτερη αδυναμία στούς Ελληνες Ορθόδοξους χριστιανούς που ζουν στη διασπορά και μάλιστα στην μακρυνή Αυστραλία. Και χάρηκα πραγματικά που αποκαλύψατε την ταυτότητά Σας. Βέβαια σαν χριστιανοί μας ενώνει η ορθή πίστη στο Χριστό, αλλά εμάς μάς ενώνει επί πλέον και η κοινή μας καταγωγή. Το να έχουμε διαφωνίες ειναι φυσικό, (μόνο οι άγγελοι συμφωνούν, λέει ο αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Όμως δεν θα πρέπει να αφήσουμε τα πάθη να μας κυριεύσουν και να γίνουμε εχθροί (Θεός φυλάξοι!) καί όμως έγινε και αυτό...
Σχετικα με τους αφορισμένους μοναχούς που κατέφυγαν στον αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η υπόθεση έχει ως εξής: Οι μοναχοί αυτοί άνήκαν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Και ο Πατριάρχης Θεόφιλος είχε φαίνεται ακούσει πως αυτοί οι μοναχοί ήταν οπαδοί του Ωριγένους. Συνεκάλεσε σύνοδο και χωρίς να τους καλέσει σε απολογία τους αφόρισε. Οι μοναχοί κατέφυγαν στον Αρχιεπίσκοπο Κων/πόλεως Ιωάννη. Τους δέχθηκε σε ακρόαση. Αντιγράφω: «Δεν επισήμανε (ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος)τίποτε στην πίστη τους, που θα μπορούσε να δικαιολογήσει συνοδική καταδίκη και επισκοπικό ανάθεμα. «Αναλαμβάνω την υπόθεση αυτή»του είπε, «και θα φροντίσω μια άλλη Σύνοδος να σας αθωώσει η ο επίσκοπός σας με τη θέλησή του να άρει τον αφορισμό σας. Δείξτε μου εμπιστοσύνη». Και ως προς την αίτηση, την οποία ήθελαν να υποβάλουν στον αυτοκράτορα, τους συμβούλευσε να μην προχωρήσουν σε καμμιά ενέργεια, διασύροντας στα κοσμικά δικαστήρια έναν εκκλησιαστικό ηγέτη: «Στην Εκκλησία ανήκει» τους τόνισε, «το δικαίωμα να κρίνει τα πράγματα της Εκκλησίας. Τα επίγεια δεν είναι σε θέση να κρίνουν για ζητήματα που αναφέρονται στην υπηρεσία του Θεού»
Στο τέλος της ακρόασης πρόσθεσε: «Αδελφοί μου,δεν θα μείνετε εδώ. Δεν μπορώ να δεχθώ στο τραπέζι μου και κάτω από τη στέγη μου ανθρώπους καταδικασμένους και αφοορισμένους ,που η καταδίκη τους δεν έχει ανακληθεί κανονικά και ο αφορισμός τους δεν έχει αποσυρθεί. Θα σας τοποθετήσω, όμως στα κελλιά της εκκλησίας μου, της Αγίας Αναστασίας, όπου οι διακόνισσες δεν θα σας αφήσουν να στερηθείτε τίποτε. Για τον ίδιο λόγο δεν είναι δυνατό να γίνετε δεκτοί και στην κοινωνία των μυστηρίων. Σας δίνω όμως την άδεια να συμμετέχετε από κοινού μαζί μας στις προσευχές της Εκκλησίας» (S.D. Amede Thiery, ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ,ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ, έκδοση Β΄βελτιωμένη, εκδόσεις «Χριστιανική έλπίς», Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 122-123, όπου και οι σχετικές παραπομπές). : Αναμένουμε το σχόλιό Σας.
Γράφετε: «Υπομνηστέον δε, ότι ήδη κατηγορήθηκε σφοδρώς, (¨ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος), διότι δεν σεβάσθηκε τον αφορισμό, που του επέβαλε η εν Δρυΐ ληστρική Σύνοδος». Ο S.D. Amede Thiery στο ίδιο του βιβλίο γράφει για το συγκεκριμένο θέμα: «Ωστόσο δεν θέλησε να αποβιβασθεί στο λιμάνι. «Επίσκοπος καθηρημένος (από την παράνομη εν Δρύ Σύνοδο!),δεν μπορώ να επιστρέψω στην Εκκλησία μου, πριν αποκατασταθώ νόμιμα από μια Σύνοδο!», έλεγε.. Στο θέμα αυτό ήταν ανυποχώρητος! (σελ.191-192, οπου και οι σχετικές παραπομπές). Αναμένουμε και δω το σχόλιο Σας.
Πέθανε μέν καθηρημένος, αλλά μετα, αυτοί οι ίδιοι οι Αρχιερείς, όχι οι ιερείς, που τον αφόρισαν τον αποκατατέστησαν με τον να τον γράψουν στα δίπτυχα. Δηλαδή αυτή η ίδια εξουσια που τον καταδίκασε αυτή η ίδια εξουσία τον αποκατέστησε.
Με θερμές ευχές
π. Β. Μπακογιάνης E-mail avb@otenet.gr
Αγαπητέ κ. Δημήτριε Τσουμάκα,
Εγώ δεν θα χρησιμοποιήσω ούτε τον ιερό Χρυσόστομο ούτε άλλον πατέρα της Εκκλησίας για να δικαιώσω ή να κατακεραυνώσω τον κ. Σωτηρόπουλο.
Μου αρκεί η ωμή πραγματικότητα την οποία ο ίδιος διαμόρφωσε.
Με ποια λογική ο κ. Σωτηρόπουλος έρχεται στην Αυστραλία για να ...κηρύξει και εντέλει για να ελέγξει τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας; Και να τον καλέσει μάλιστα σε μετάνοια;;; Τι είναι ο κ. Σωτηρόπουλος; Ή τι νομίζει ότι είναι; Ή τι νομίζετε εσείς ότι είναι; Κριτής της οικουμένης;
Τα ίδια έκανε και στον Καναδά! Και αλλού! Και σε όσους εκ των Μητροπολιτών της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν σπεύδουν να τον κοινωνήσουν τα ίδια κάνει.
Ελέγχει και κατακεραυνώνει και τα όμοια.
Ο κ. Σωτηρόπουλος δεν είναι εκτός Εκκλησίας. Είναι εκτός της κοινής λογικής. Άρα εκτός πραγματικότητος. Άρα ας πάει να κάνει παρέα με τους τύπους στο πάρκο του Λονδίνου που παριστάνουν τους Μεσσίες.
Όσο για την καραμέλα του "αναπολόγητος"... Ας μη το συζητήσουμε. Δεν αξίζει τον κόπο. Εδώ ο άνθρωπος τους βγάζει όλους αιρετικούς! Η απολογία τον μάρανε;
Παναγιώτη,
Στο όνομα τής δημοκρατίας και τής ελευθερίας τού λόγου, σε παρακαλώ δημοσίευσε την απάντησή μου προς τον επωνομαζόμενο «Ζουμπούλι». Δεν μάς έχεις συνηθίσει σε λογοκρισίες.
Δημήτριος Τσουμάκος
Κατ' αρχην δεν είμαι ζουμπούλι σου, ανήκω μόνο σε μένα...έχω βαρεθεί την οργανωσιακή ειρωνία, που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την φιλοφρόνηση.
Με ικανοποιεί αφάνταστα η εκ μέρους σου σύνδεση ή ταύτιση των προφητών και αγίων με τον κ. Σωτηρόπουλο, γιατί με δικαιώνει...οπως βεβαίως και η θεωρία σου ότι σήμερα καμμία σύνοδος δεν λειτουργεί..άρα ο καθένας μπορεί να αναγάγει εαυτόν σε ΟΙκουμενική σύνοδο. Τί άραγε διαφορετικό κάνουν οι προτεστάντες; Το μόνο που λείπει είναι να αυτοκηρυχθή η να τον ανακηρύξετε εσείς ΘΕΟ.Θυμηθήτε τί περί ενός αντιστοίχου Σωτηροπουλικού φρονήματος μοναχού διαλαμβάνεται ο αββάς Δωρόθεος!
Κατά τα άλλα με εκφράζει πλήρως ο κ.Ανδριόπουλος.
Τώρα ποιός ζεί εκτός πραγματικότητος.....
Το Ζουμπούλι.
Πάτερ Βασίλειε,
Δεν τρέφω εναντίον σας καμμία απολύτως εχθροπάθεια. Ούτε σάς γνωρίζω ούτε με γνωρίζετε. Έχω χριστιανικό χρέος όμως να σάς αγαπώ και γι’ αυτό προσεύχομαι και αγωνίζομαι για να αποβάλετε κάποιες νοσηρές αντιλήψεις, που σας αδικούν και ζημιώνουν την Εκκλησία.
Τώρα ως προς το θέμα των αφορισθέντων μοναχών από τη Νιτρία, των επωνομαζομένων Μακρών Αδελφών, σημειώνετε: «Συνεκάλεσε ο (Αλεξανδρείας) Θεόφιλος Σύνοδο και χωρίς να τους καλέσει σε απολογία τους αφόρισε». Για τυπικούς και μόνο λόγους ο αφορισμός ήταν άκυρος, διότι δεν προηγήθηκε κλήση και των μοναχών σε απολογία και παράστασή τους ενώπιον επισκοπικού ή συνοδικού δικαστηρίου. Ο υπό αίρεση κατηγορούμενος, προτού να καταδικασθεί, πρέπει να ανακρίνεται, ώστε να εξακριβώνεται, αν οι αντιλήψεις του προέρχονται εκ πεποιθήσεως και δεν οφείλονται σε άγνοια ή παρεξήγηση. Αλλά και για ουσιαστικούς λόγους ήταν άκυρος ο αφορισμός, διότι ο Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Ιωάννης, αφού ακροάσθηκε τους Μακρούς Αδελφούς, δεν διεπίστωσε κάτι επιλήψιμο ως προς την Πίστη. Οι ίδιοι οι μοναχοί με απολογητικά κείμενα και παραστάσεις έπεισαν, ότι δεν δίδασκαν ωριγενιστικές ιδέες. (Αργότερα συμφιλιώθηκαν με τον Θεόφιλο). Παρά ταύτα ο Ιωάννης, καίτοι τους φιλοξένησε με αγάπη, δεν τους δέχθηκε σε εκκλησιαστική κοινωνία.
Αλλά γιατί τους κράτησε σε ακοινωνησία; Προφανώς είχε υπ’ όψη τους Ιερούς Κανόνες, οι οποίοι απαγόρευαν τη Θεία Μετάληψη στους, έστω και αδίκως, αφορισθέντες. Συνιστούσαν δηλαδή στους επιτιμηθέντες να μένουν στον αφορισμό και να μη καταφρονούν αυτόν, έως ότου ο αφορισμός λυθεί είτε από τον αφορίσαντα Επίσκοπο (ΛΒ΄Αποστ.) είτε από τον προϊστάμενο τού Επισκόπου Μητροπολίτη ή από τον πλησιόχωρο Επίσκοπο κατόπιν προσφυγής (ΙΔ΄ Σαρδ.).
Σεις, πάτερ Βασίλειε, εδώ βλέπετε να τελειώνει η ισχύς των ανωτέρω Κανόνων. Τα όσα περαιτέρω ορίζουν οι Κανόνες και τις επεξηγήσεις τού Αγίου Νικοδήμου σκοπίμως αποσιωπάτε. Ο τελευταίος αυτός Κανών τής Σαρδικής, επειδή γινόταν κακή χρήση και κατάχρηση τής ποινής τού αφορισμού από «οξυχόλους» (θυμώδεις και εμπαθείς) Επισκόπους, προβλέπει ρητώς το δικαίωμα και τη δυνατότητα προσφυγής σε ανώτερο επισκοπικό κριτήριο. Δικαίωμα δε προσφυγής παρέχει και η κοσμική δικαιοσύνη, αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική, αυτό εφήρμοζε και εδώ ο Χρυσόστομος στην περίπτωση τών αφορισθέντων μοναχών από τον «οξύχολον» Θεόφιλο.
Επιπλέον, πανοσιολογιώτατε, και άλλοι σημαντικότατοι λόγοι υπαγόρευαν την απόφαση τής ακοινωνησίας, οι οποίοι δεν περιέχονται στην αφήγησή σας. Ο ιερός Χρυσόστομος πιεζόταν ασφυκτικά από αντιωριγενιστές, όπως ο Σαλαμίνας Επιφάνιος, αλλά και από το Παλάτι, ένεκα τού αυστηρού ελέγχου του κατά τών παρεκτροπών τής αυτοκράτειρας Ευδοξίας, και από επιδόξους Επισκόπους, που αποσκοπούσαν στο θρόνο του, και από τάξεις δυσαρεστημένων πολιτών, των οποίων τα οργανωμένα συμφέροντα έθιγε το σεισμικό κήρυγμά του, προπάντων δε από τον θανάσιμο εχθρό του, τον παρορμητικό και χρυσολάτρη Θεόφιλο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας, γύρω από τον οποίο συνασπίσθηκαν όλοι οι αποβληθέντες από τον Χρυσόστομο σιμωνιακοί και διεφθαρμένοι Επίσκοποι. Διάφοροι λοιπόν εχθροί του για διαφόρους λόγους απεργάζονταν την έκπτωση και απομάκρυνσή του, κάποιοι δε και τον αφανισμό του. Ο Ιωάννης κατ’ ανάγκη ήταν πολύ προσεκτικός, ώστε να μη δώσει αφορμή στους εχθρούς του να αμφισβητήσουν την ορθοδοξία του και να τον κατηγορήσουν για ωριγενισμό και περιφρόνηση συνοδικής αποφάσεως, όπερ και εγένετο.
Ωστόσο, το σημαντικότερο, εντυπωσιακότερο και συγκινητικότερο σημείο τής όλης ιστορίας, πάτερ Βασίλειε, που αποφεύγετε να τονίσετε, είναι ότι ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος δεν αδιαφόρησε, αλλά συμπαραστάθηκε στους αφορισθέντες μοναχούς και έδρασε από αίσθηση χρέους προς την αλήθεια και με ειλικρινές πατρικό ενδιαφέρον για την εκκλησιαστική τους αποκατάσταση, αναλαμβάνοντας ο ίδιος προσωπικά την υπόθεσή τους και δεσμευόμενος να συγκληθεί άλλη Σύνοδος προς επίλυση τού ζητήματος. «Αναλαμβάνω εγώ την υπόθεση αυτή», τους είπε, «και θα φροντίσω μια άλλη Σύνοδος να σας αθωώσει ή ο Επίσκοπός σας με τη θέλησή του να άρει τον αφορισμό σας. Δείξτε μου εμπιστοσύνη». Απέστειλε δε και δύο Επιστολές προς τον Θεόφιλο, οι οποίες εξόργισαν αυτόν σφόδρα και έγιναν αφορμή να κατηγορηθεί για αντικανονική ανάμιξι στο ζήτημα, περιφρόνηση Κανόνων τής Εκκλησίας και συνοδικής αποφάσεως και εν συνεχεία να καταδικασθεί ερήμην.
Και τώρα με αφορμή τα ανωτέρω τίθενται εύλογα ερωτήματα: Στις ημέρες μας πόσοι εκκλησιαστικοί ταγοί επέδειξαν ανάλογο πατρικό ενδιαφέρον για την άρση τής θανατικής πνευματικής ποινής τού Νικολάου Σωτηροπούλου; Τόλμησε ένας, έστω, μεγαλόσχημος ρασοφόρος να αναλάβει προσωπικά την υπόθεση, να δεσμευθεί, να ενεργήσει, ακόμη και να κακοπαθήσει, για την αποκατάσταση τής αδικίας; Το ανθρώπινο χρέος προς το δίκαιο και την αλήθεια δεν συγκινεί και δεν ευαισθητοποιεί καμμία αρχιερατική συνείδηση; Το «Ρύσασθε αδικούμενον» (Ησ. 1:17) δεν αφορά στους σημερινούς δεσποτάδες; Ο ιερός Χρυσόστομος γιατί υπάρχει στο αγιολόγιο τής Εκκλησίας μας; Μόνο για να συναθροίζονται οι μιτροφόροι επί τη μνήμη του και να τελούν πομπώδεις πανηγυρικές χοροστασίες και λαμπρά πολυαρχιερατικά συλλείτουργα; Να τιμούν τη μνήμη του, να φέρουν δε πολλοί και το όνομά του, αλλά να αποφεύγουν σαν τους λαγούς να μιμηθούν το παράδειγμά του;
Ο εξέχων κανονολόγος μακαριστός Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος τονίζει, ότι «στοιχειωδέστατος δικονομικός κανών είναι η εις απολογίαν κλήσις τών κατηγορουμένων». Ο έτερος κανονολόγος Αμίλκας Αλιβιζάτος είναι επίσης κατηγορηματικός: «Επιπολαία, και μάλιστα δι’ οιονδήποτε λόγον εμπαθή, επιβολή τής ποινής τού αφορισμού ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙ την τε ποινήν και την επιβαλούσαν ταύτην εκκλησιαστικήν αρχήν και εκθέτει ανεπανόρθωτα το κύρος και την αξιοπρέπειαν ταύτης, ανεξαρτήτως τών επικεκραμένων βαρυτάτων κυρώσεων κατ’ αυτής». Ο Αγιορείτης Νικόδημος, επεξηγώντας τον ΛΒ΄Αποστολικό Κανόνα, συνιστά μεν στους αφορισθέντας, δικαίως ή αδίκως, να συμμορφώνονται προς τον αφορισμό, αλλά υπό έναν όρο: Να έχει προηγηθεί κλήση σε απολογία και ανάκριση σε εκκλησιαστικό δικαστήριο. Δηλαδή να μη τολμήσουν να καταφρονήσουν τον αφορισμόν, εκτός αν «ήθελαν καταδικασθούν προτού να κριθούν και να προσκαλεσθούν εις το εκκλησιαστικόν δικαστήριον» («Πηδάλιον», εκδ. Αστέρος, σελ. 35). «Επειδή», σχολιάζει αλλού, «δεν είναι δίκαιον να μη δίδεται ακρόασις εις τους παρακαλούντας να εξετασθεί η κρίσις των» (σελ. 457).
Ορθώς, ορθότατα, έπραξε λοιπόν ο ιερός Χρυσόστομος και δεν συμμορφώθηκε προς την άδικη και παράνομη καταδικαστική απόφαση τής εν Δρυΐ ληστρικής Συνόδου, όπως δεν συμμορφώθηκε προς την αντικανονική ποινή τού αφορισμού του και ο Μέγας Φώτιος, ο οποίος υποδείκνυε στους διώκτες του μετάνοια. Ο Άγιος Νικόδημος επικροτεί τη στάση αυτή τού Χρυσοστόμου: «Δια τούτο και ο θείος Χρυσόστομος, επειδή και εγκαλείτο διατί δεν εφύλαξε τον αφορισμόν οπού εξεφώνησε κατ’ αυτού η περί τον Θεόφιλο Σύνοδος, αλλά ηθέτησεν αυτόν, προ άλλης συνοδικής εξετάσεως, απελογήθη λέγων, ότι, δεν επαραστάθη ολότελα, ούτε τας κατηγορίας ήκουσε των κατηγόρων του, ούτε παντελώς καιρός τού εδόθη δια να απολογηθή» (σελ. 35). Την συνοδική απόφαση κατά τού Χρυσοστόμου ουσιαστικά ακύρωσε η εξέγερση τού λαού τού Θεού στην Κων/πολη, όπως και τον αφορισμό τού κ. Σωτηροπούλου ουσιαστικά έχουν ακυρώσει η κατακραυγή τού πιστού κλήρου και λαού. Ο πιστός λαός, αυτός δύναται να κρίνει και να εγκρίνει αποφάσεις ακόμη και Οικουμενικών Συνόδων. Αν δεν καταδεχόταν ο Χρυσόστομος να αποβιβασθεί στο λιμάνι, αυτό είναι διότι προφανώς αξίωνε και για τυπικούς λόγους την συνοδική του αποκατάσταση, για να μην τον αμφισβητούν οι εχθροί του. Αυτό δεν σημαίνει ότι αναγνώριζε την εγκυρότητα τής συνοδικής αποφάσεως.
Επομένως, πάτερ Βασίλειε, και ο αψευδής λόγος τού Κυρίου (Λουκ. 6:22) και το παράδειγμα τού ιερού Χρυσοστόμου και οι γνωματεύσεις τών ειρημένων κανονολόγων και ο σοφός ερμηνευτής τών Κανόνων και άγιος τής Εκκλησίας μας Νικόδημος ο Αγιορείτης δικαιώνουν πανηγυρικά τον κορυφαίο θεολόγο και διαπρεπή επιστήμονα Νικόλαο Σωτηρόπουλο, ελέγχουν δε ως αδικαιολόγητη και εκκλησιαστικώς απαράδεκτη τη στέρηση τής Θείας Κοινωνίας, που αφρόνως τού έχετε επιβάλει.
Ο φοβερός λόγος τού Παύλου περί τού τέλους τών αδίκων δεν σάς τρομάζει; (Α΄ Κορ. 6:9).
Δημήτριος Τσουμάκος
κ. Δημήτριο Τσουμάκον
Η ουσία ειναι πως ο αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν κοινώνησε τους αδίκως και χωρίς απολογία αφορισθέντες μοναχούς. Οι εξηγήσεις που δίνετε δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που ηταν ασυμβίβαστος, γι αυτό, όπως γράφει ο καθηγητής Π. Χρήστου και το πλήρωσε ακριβά. Αδικείτε τον μεγάλο αγιο όταν βγάζετε αυθαίρετα το συμπέρασμα, πως δεν τους κοινώνησε για να μην δώσει λαβή στους αντιπάλους του.
Και δεύτερο δεν ήταν για τον άγιο τυπικό η αποκατάστασή του από την άδικη καθαίρεση που υπέστη από την παράνομη σύνοδο, αλλά ουσιαστικό, αλλιώς δεν θα επέμεινε τόσο πολύ στην αποκατάστασή του.
Πάντως όπως και να έχει το πράγμα, δεν ήθελε να φέρει την ετικκέτα οτι ειναι αδίκως καταδικασμένος από τη Μητέρα Εκκλησία, και έκανε τα πάντα για να φύγει από πάνω του αυτη η ετικκέτα, ενω ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος την ετικκέτα του την έχει κάνει σημαία.
Λ.Κ. θεολόγος
Ότι και να πείτε ο Αυστραλίας Στυλιανός είναι σπουδαίος θεολόγος (Καθηγητής Α.Π.Θ.). Αποκλείεται να έπεσε σε αίρεση. Απλώς ο (αφωρισμένος) Σωτηρόπουλος δεν μπορεί να καταλάβει το βάθος της σκέψης του, όπως άλλωστε και όλοι οι οργανωσιακοί (και δη οι εκ της χολέρας του Καντιωτισμού προερχόμενοι). Όσον αφορά τις προσκλήσεις εκ της Αιτωλοακαρνανίας ένα έχω να είπω: Είναι δυνατόν να μην προσκληθεί στην πατρίδα της Εκκλησιαστικής αντίδρασης και υπανάπτυξης; Όσον αφορά τον Κοσμά, μην διαμαρτύρεστε καθόλου. Εξελέγη κυριολεκτικά τη αιτήση του λαού. Φάτε τον και αυτόν και τους λίγους εν συνόδω ομόφρονες του.
Ακάκιος ο κεκαρμένος.
Δημοσίευση σχολίου