ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Με το Πολύτροπον απόψε στην Κέρτεζη Καλαβρύτων για να παρουσιάσουμε μια ολοκαίνουργια παραγωγή «Τα τραγούδια της Παναγίας».
Το μουσικό μέρος της εκδήλωσης το έχω ήδη αναρτήσει (βλέπε και το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Η ΗΜΕΡΑ)
Εδώ καταγράφω το φιλολογικό. Τις ποιητικές και λογοτεχνικές «γέφυρες» ανάμεσα στα τραγούδια. Έτσι εξ αρχής λειτούργησα στο Πολύτροπον. Με γνώμονα το ενιαίον. Αν ευαρεστηθεί το κοινό χειροκροτά στο τέλος. Ενδιάμεσα επιδιώκω την δημιουργία του κατάλληλου κλίματος, με κείμενα που διαλέγονται με τις μουσικές. Γι’ αυτό και είμαι εναντίον των χειροκροτημάτων στους ναούς. Αν μια εκδήλωση απαιτεί προσήλωση πόσο μάλλον η λατρεία!
Απόψε λοιπόν μεταξύ των τραγουδιών θα διαβαστούν:
- Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, Στην Παναγία του Ντομάν
- π. Μιχαήλ Καρδαμάκη, αποσπάσματα από το βιβλίο «Στην Παναγιά του Δεκαπενταυγούστου»
- Μ. Χατζιδάκι, από το ποίημα «Γαβριέλα» και το σημείωμα για το κομμάτι «Η Παρθένα της Γειτονιάς μου»
- Ν. Γ. Πεντζίκη, από το βιβλίο του «Παλαιότερα ποιήματα και νεώτερα πεζά»
- Τ. Κ. Παπατσώνης, Ρεμβασμός Δεκαπενταυγούστου
- Οδυσσέας Ελύτης, Άνεμος της Παναγίας
- Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος, από το κείμενό του «Από το κάλλος των δεήσεων»
Στη συνέχεια παραθέτω τα αποσπάσματα του Μητροπολίτου Πέργης και του π. Μιχαήλ Καρδαμάκη.

- Την Παναγία η ρωμιοσύνη την έχει σε αδιάσπαστη ενότητα μαζί της.
Είναι μια βεβαίωση η Παναγία του θρύλου της ρωμιοσύνης, που βαδίζει με μοναστική και μοναδική υποταγή στο μυστήριο της δικής της ιστορίας.
Είναι χρώμα έντονο στη ζωή της από χρωστήρες νηστεμένων μέσα στο κάλλος και την κρισιμότητα του χρόνου της.
Είναι και Θεία, επιστασία της χάριτος στη διατήρηση της ιερής ιθαγενείας της και του τόπου της. Της Πόλης! (Ο Πέργης Ευάγγελος)

- Αισθανόμαστε την Παναγία συμπορευόμενη στην πολύπαθη και περιπετειώδη οδό του ιστορικού μας βίου. Συσταυρούμενη στους ιστορικούς κινδύνους και κατατρεγμούς μας. Συμπάσχει και συνωδίνει σ’ όλα τα δεινά και σ’ όλες τις δοκιμασίες μας. Υπάρχει πάντοτε σκέπη ορθοδόξων χριστιανών.
- Εσένα Θεοτόκε, που είσαι «η των απελπισμένων μόμη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια, η αντίληψις των εις σε προστρεχόντων και πάντων των χριστιανών το καταφύγιον», εσένα μπορούμε με οικειότητα και εμπιστοσύνη να παρακαλούμε και να ικετεύουμε για όλους και για όλα. Να σου απευθύνουμε ευχές και δεήσεις μ’ εκείνη την ειρήνη και τη σιωπή, τη διακριτικότητα και την υπομονή, την ταπείνωση και την ευαισθησία, τη βεβαιότητα και την ελπίδα, με τα οποία ήταν και είναι στολισμένες οι δικές σου ικεσίες και παρακλήσεις προς τον Κύριό Σου και Κύριό μας, για τη ζωή και τη χαρά των ανθρώπων, τη ζωή της χαράς και τη χαρά της ζωής (π. Μιχαήλ Καρδαμάκης)