Η "ΥΠΟΔΟΧΗ" ΤΟΥ ΑΣΚΕΝΑΖΥ

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008: Η Πάτρα "υποδέχεται" τον μεγάλο Βλαντιμίρ Ασκενάζυ διευθύνοντα την νεοσύστατη Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων.

Η υποδοχή του σπουδαίου πιανίστα και συνθέτη ξεπερνάει κάθε φαντασία!

Το Αρχαίο Ωδείο μισοάδειο. Την προηγούμενη μέρα το Ηρώδειο ήταν κατάμεστο! Άλλωστε, όπως έγραψε κι ο Τάσσος σ' ένα σχόλιό του, όλες οι εμφανίσεις του Ασκενάζυ είναι sold out, είτε παίζει στη Μαγιόρκα είτε στον Αμαζόνιο. Η Πάτρα όμως; Άλλος πλανήτης! Τον Ασκενάζυ δεν τον ξέρει. Και γιατί να τον μάθει; Δεν προάγει τον μικροαστισμό, άρα άχρηστος. Ενώ ο Καπουτζίδης; Μ' έπαιρναν τηλέφωνο γνωστοί μήπως έχω κανένα μέσο εγώ "που είμαι του πολιτισμού", για να τους βρω εισιτήριο για την καπουτζίδεια Ελένη!

Οι "άρχοντες" του τόπου άπαντες απόντες! Επιτρέψτε μου την όχι και τόσο εύηχη λαϊκή φράση: "κουνιόνται τα Καλάβρυτα"! Τώρα εδώ που τα λέμε δεν πρέπει να έχουμε την απαίτηση να γνωρίζει η Τριταία τον Ασκενάζυ, αλλά, έστω λόγω της Ελληνοτουρκικής μουσικής σύμπραξης έπρεπε κάποιος να είναι παρών.

Το κοινό της συναυλίας; Μάλλον άσχετο στην πλειοψηφία του. Αφού χειροκροτούσαν ανάμεσα στα μέρη του κοντσέρτου του Γκρηγκ, τι να περιμένεις; Όπως πάλι λέει ο φίλος μου ο Τάσσος και οι οδοκαθαριστές στην Τσεχία γνωρίζουν πώς να συμπεριφερθούν σε μια τέτοια συναυλία.

Δεν γκρινιάζω, αγαπητοί μου, όπως θα νόμιζαν κάποιοι. Γιατί απλούστατα δεν έχω τέτοια ανάγκη. Απλώς καταγράφω μια πραγματικότητα όπως την έζησα.

Από κει και πέρα η συναυλία είχε μεγάλο ενδιαφέρον από κάθε άποψη. Πρόγραμμα (έργα τέλους 19ου-20ου αι.), σύνθεση ορχήστρας (νέοι μουσικοί από Ελλάδα και Τουρκία), μαέστρος, εκτέλεση (για τον ένα μήνα προετοιμασίας, όπως έμαθα, πολύ καλά!).

Τι έμεινε από τη συναυλία; Σε μένα πολλά. Να στοχαστώ και εν τέλει να εμπεδώσω τον στίχο του ποιητή: "Προτείνω μια ζωή με την κάννη στον κρόταφο..."