Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ...

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος,  Άγιος Σεβαστιανός 
(1577-78, Μουσείο Καθεδρικού Ναού της Βαλένθια)

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Με αφορμή τον ...περίφημο «αντιρατσιστικό» νόμο - πλέον - και τις αντιδράσεις «εκκλησιαστικών» κύκλων στον διάλογο με τους ετεροδόξους, σκέφτηκα ότι αυτά ακριβώς τα δύο θέματα ήταν που έθιξα πριν επτά χρόνια στην Πάτρα, όταν ο Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος το βράδυ της Ανάστασης καταφέρθηκε εναντίον των Καθολικών και λίγο μετά επιτέθηκε κατά του τότε Πάπα Βενεδίκτου ως «ομοφυλόφιλου». 

Επτά χρόνια μετά, τα δύο αυτά θέματα απασχολούν έντονα την εκκλησιαστική επικαιρότητα με πολλές παρενέργειες. Από τότε μέχρι σήμερα φούντωσαν οι διαμαρτυρίες εναντίον του διαλόγου με τους ετεροδόξους μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, πρωτοσταντούντων και επισκόπων.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια τραγική οπισθοδρόμηση που ερείδεται σε μια τραγικότερη ομφαλοσκόπηση. Στον 21ο αιώνα η Εκκλησία της Ελλάδος θα έπρεπε να διαλέγεται με τους πάντες, αλλά φαίνεται πως δεν έχει καμία διάθεση για μια τέτοια «έκσταση», γι’ αυτό και δεν ακούγεται σχεδόν καμιά φωνή υπέρ του διαλόγου. Είτε υστερίες εναντίον του είτε άκρα του τάφου σιωπή. 

Από το «αντιρατσιστικό» αυτό που ενόχλησε περισσότερο κάποιους ιεράρχες και τους υπερσυντηρητικούς κύκλους είναι η απαγόρευση να μιλάς εναντίον των ομοφυλοφίλων. Πρόκειται ακριβώς για το ερώτημα που είχα θέσει το 2007: Νομιμοποιείται ένας κληρικός που κηρύττει δημόσια να αποκαλεί κάποιον ομοφυλόφιλο, με σκοπό να τον πλήξει; Από θεολογικής πλευράς καμία σοβαρή απάντηση δεν έχει υπάρξει από τους αενάως καταγγέλλοντας. Μόνο τους μέλημα είναι ο καταγγελτικός λόγος που δεν πρέπει να ποινικοποιηθεί, κατ’ αυτούς. Για να κερδίσουν τι; Νομίζουν ότι θα μοιάσουν στον Τίμιο Πρόδρομο, όπως γελοιωδέστατα έγραψαν κάποιοι, καταγγέλλοντας τάχα την αμαρτία; Ακούγεται τόσο αστείο… Πάντως τέτοια ενασχόληση (βλ. διαφήμιση) από μέρους κάποιων ιεραρχών και «πιστών» με τους ομοφυλόφιλους ούτε οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι δεν θα την περίμεναν! 

Κρίμα που το πρόσωπο της Εκκλησίας προς τα έξω αμαυρώνεται από τέτοιες άναρθρες και εκφυλισμένες κραυγές. Η πνευματικότητα έχει αποδράσει… Η σοβαρότητα αντικαταστάθηκε από την γελοιότητα. Και η προοπτική της Βασιλείας εκμηδενίζεται μπροστά σε «νομοσχέδια» και άθλιες ρητορείες περί έθνους και «επικρατούσης θρησκείας». 

Η ζωή του χριστιανού αντί να ανοίγεται στην προοπτική των εσχάτων, εγκλωβίζεται σε μια φαρισαϊκή θρησκευτικότητα, χειρότερη κι απ’ αυτήν των φαρισαίων της εποχής του Χριστού. Γιατί εκείνοι δεν τον δέχθηκαν. Ενώ εμείς υποτίθεται πως Τον δεχθήκαμε…