Προς δειλόν, ψευδωνυμογράφον και για – τα - κλάματα Προσκλαίοντα
Του θεολόγου - φιλολόγου Κώστα Νούση
Ο φίλoς – μάλλον για – τα – κλάματα - Προσκλαίων, αν και θα έπρεπε να βρίσκεται όντως στην τάξη την οποία εμπαίζει με τον ειρωνικό του ψευδεπίγραφο αυτοπροσδιορισμό, παίρνει το άηθες και αηδές διδακτικό – μάλλον δηκτικό ύφος – και απομειοί, ανεπιτυχώς οπωσδήποτε, τον γράφοντα αυτές τις αράδες. Ας με συγχωρήσει ο Παναγιώτης που προβαίνω στο σύντομο αυτό, αλλά κουράστηκα να βλέπω τον καθένα να κάνει τον θεολόγο και τον δάσκαλο Ορθοδοξίας, χωρίς ούτε ένα χαρτί, έστω και «οικουμενιστικής» πανεπιστημιακής πιστοποίησης.
Τον ευχαριστώ καταρχήν (τον προσκλαίοντα) που, και μέσα ακόμα από την ακούσια εξομολογητική παραδοχή του μαζοχισμού του, αποκαλύπτει τον υποδόριο ηδονισμό από την ανάγνωση των «ανούσιων» κειμένων μου – και φυσικά τοιουτοτρόπως την όλη διαστροφική ψυχολογία και συλλογιστική του. Με έκπληξη, επίσης, βλέπουμε να αναγνωρίζει στον Γιανναρά «ἕνα ὑπόβαθρο, μιὰ ὑπαρξιακὴ ἀναζήτηση», πράγματα που δεν συναντά στα δικά μου κείμενα. Σπάνιο πράγμα να βρεις νεορθόδοξο αντιοικουμενιστή σήμερα!
Φτωχός άνθρωπος, για τα κλάματα και για κλάματα (μετάνοιας και συντριβής), θέλει να με σμικρύνει στα μάτια των τρίτων, αποκαλώντας με κατά ριπάς «Κωστάκη» και υποβιβάζοντας, ως νομίζει, τον αντίπαλο σαν τα παιδάκια, που δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι προβάλλουν απλά την αδυναμία τους, την επιχειρηματολογική πενία τους και το όλο τους άδικο.
«Κάνω τὴ χάρη τοῦ Κωστάκη λοιπόν, νὰ ἀσχοληθῶ μαζί του, γιὰ νὰ ἀποδείξω μὲ σιγουριά, σιγουριὰ ποὺ ἐλάχιστες φορές ἔχω, ἀκριβῶς αὐτὸν τὸν Νούσιο παραλογισμό»: πέρα από το φραστικό μεγαλείο της απόλυτης βεβαιότητας (μέσα στην προκείμενη μαλακή βαττολογία του πάντοτε) του ανδρός, τον ευχαριστώ για τη χάρη που μου κάμνει. Και μας γράφει: «παραθέτει ὁ Κωστάκης, στὸ στέκι τοῦ ἰδιόρυθμου φίλου του, στὸ ὁποῖο κατόπιν πολλῆς προσευχῆς καὶ φωτισμένη διάκριση ἐπέλεξε»: αυτός το γνωστό βοθρολόγιο της συκοφαντίας και της ρυπαρολογίας (σε όλα τα επίπεδα), με την ίδια διαδικασία το επέλεξε άραγε;
Στη συνέχεια επαναλαμβάνει τη δική του αμιγώς οικουμενιστική ερμηνεία ενός κειμένου του Σμύρνης. Αλλά πράγματι δεν φαίνεται να διαβάζει καλοπροαίρετα, διότι δεν μας παρέθεσε και κάτι από τα παρακάτω: «ἡμεῖς οἱ ἐξ Ἀνατολῶν θέλομεν προσπαθήση ἐντείνοντες ὅλας μας τάς δυνάμεις νά Σᾶς ἀκολουθήσωμεν εἰς τήν καλήν ταύτην ὁδόν μέχρις οὗ καταντήσωμεν εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Επιμένω ότι, θεολογικοφιλολογικώς κρίνων και πάλι τα λόγια του Ιερομάρτυρος, κάτι που τον ενοχλεί έντονα, δεν βλέπω εν προκειμένω να θεωρεί ο Σμύρνης ταυτότητα των Εκκλησιών, αλλά διαδικασία και πορεία προς ένωσιν. Άλλωστε, εφόσον κατά γράμμα ερμηνεύει εκείνος το «συμπίπτουσι καί συνταυτίζονται», έτσι θα έπρεπε, αν είναι δίκαιος, να μάς πει πώς ερμηνεύει και το παρόν.
«Ἂν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔκριναν ‘θεολογικοφιλολογικῶς’ τὰ κείμενα τῶν αἱρετικῶν, σήμερα δὲν θὰ ὑπῆρχε Ὀρθοδοξία». Εφόσον, λοιπόν, ενοχλείται τόσο με το «θεολογικοφιλολογικῶς», τον ξαναρωτάω απλά πώς αλλιώς τα έκριναν, γιατί εγώ δεν ξέρω άλλον τρόπο μέσα από τα ίδια τα πατερικά κείμενα και την εκκλησιαστική ιστορία. Πώς αντιμετωπίστηκαν οι Ευνομιανοί; Πώς προσεγγίστηκαν οι Ομοιουσιανοί; Ας μας το πει εκείνος, διότι εγώ έτσι ξέρω ότι τους αντιμετώπισαν οι Άγιοι. Αν, τώρα, αυτός γνωρίζει κάτι καινούριο, τωόντι θα ήθελα να το μάθω.
«Ἂν καλοῦσαν τοὺς αἱρετικοὺς μὲ μιὰ τέτοια ‘γλυκιά έμμεση κλήση’», μάς αναφέρει ενοχλημένος από την ευγένεια των Αγίων. Μια απλή ανάγνωση, όμως, των ίδιων των πατερικών έργων μαρτυρεί περί του αντιθέτου. Τα έχει ήδη πει ο π. Επιφάνιος, τα έχει γράψει και η αφεντιά μου, π.χ. για τον Πάπα, τους Νεστοριανούς κλπ. Αλλά αν δεν διαθέτεις ώτα καλής προαίρεσης, ακούς επιλεκτικά, τουτέστιν πλανεμένα, ό,τι και όπως το θέλεις. Το αυτό ποιούσιν εξάπαντος και οι αιρετικοί με την επιλεκτική και κατά γράμμα χρήση και ερμηνεία της ίδιας, μάλιστα, της Αγίας Γραφής.
Ο φίλoς – μάλλον για – τα – κλάματα – Προσκλαίων, έχει οπωσδήποτε μια μερική και μη επαρκή μελέτη των Πατέρων και, πολύ φοβούμαι, όχι των ίδιων των κειμένων τους, αλλά μέσω έτερων αναγνωσμάτων περί αυτών. Ας κάμει έναν κόπο να διαβάσει τους ιδίους. Πώς μιλάνε, πόσο γλυκά προσφωνούν τους αιρετικούς και κακοδόξους εν Χριστώ αδελφούς τους, για να καταλάβει πότε και με πόσο πόνο και διάκριση αναγκάζονται κάποτε να προβούν και σε σκληρές εκφράσεις, τις οποίες μονάχα φαίνεται να διάβασε – από άλλων κείμενα – ο προσκλαίων μας.
Μια τελευταία επισήμανση στον πολύδακρυν άγνωστο εραστή της άκρως Ιδιωτικής Αποτειχιστικής Οδού: η αίρεση και η Ορθοδοξία είναι πρώτα βίωμα και μετά παρόλες και γράμματα. Εσύ και οι συν σοί προδίδεις φωναχτά ότι ζεις σαν αιρετικός, διότι δεν γνωρίζεις τι θα πει και η στοιχειώδης αγάπη, πόσο μάλλον αυτή προς τους εχθρούς, αλλά τι λέω; Και στους εν Χριστώ κακοδόξους αδελφούς… Διάβασε το κείμενο του «οικουμενιστή» Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας για τους Ρωμαιοκαθολικούς. Θα δεις έτσι ότι υπάρχουν και άλλοι Χρυσόστομοι Σμύρνης στην εκκλησιαστική μας ιστορία…
Ένα σχόλιο, ακόμη, πάνω στην τελευταία ανάρτηση του Π. Σημάτη: δεν θα επαναλάβω εδώ τίποτε επιπλέον, διότι μια πρώτη απάντηση έδωσα σε αναρτημένο σχόλιό μου στην Ιδιωτική Οδό. Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί συκοφαντούν ακουσίως, πριν καν ακόμη ξεκινήσει ο διάλογος. Λένε για παράδειγμα ότι δεν παραθέτουμε επιχειρήματα• τον ερωτώ ξανά: ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, που ο π. Τρικαμηνάς και ο ίδιος επικαλείται, απετειχίσθη ολικώς εκ της παγκοσμίου Εκκλησίας και προσέφυγε σε καθηρημένο Επίσκοπο, ως εκείνοι; Ξέρω ότι θα απαντήσουν ότι ο Ρώμης ήτο ορθόδοξος τότε, ενώ σήμερα όλοι είναι μολυσμένοι, εκτός από τον Αρτέμιο, τον Ευθύμιο και τους συν αυτοίς. Καραμπινάτη πλάνη δηλαδή... Ερωτώ, λοιπόν, και πάλι: ο Μ. Κων/νος πώς είναι Άγιος, αφού βαπτίστηκε από αρειανιστή Επίσκοπο; Πόσοι άλλοι Άγιοι χειροτονήθηκαν από αιρετίζοντες Επισκόπους; Πώς τόσους μολυσμένους τούς αγιοκατέταξε η Εκκλησία; Πώς επίσης κρατάει έναν Άγιο Αυγουστίνο με τόση κακόδοξη προβληματική; Μολυσμένους Αγίους δεχόμαστε τελικά; Ή μονάχα ο Σμύρνης τους ενοχλεί τόσο; Αυτά τα ολίγα για αρχή, επειδή λένε ότι δεν παραθέτουμε Πατέρες.
Και το πιο εκπληκτικώς και επιεικώς αχαρακτήριστο: πέρα από το ότι δεν κατενόησαν ποσώς το πνεύμα της Ιδιωτικής Οδού στην αναφορά της περί Χ.Α. –είναι συνηθισμένοι, εξάλλου, στις παρερμηνείες γενικότερα – εγκαλούν τον Ανδριόπουλο, επειδή τους φιλοξενεί και δη τις ενστάσεις τους! Παραφροσύνης το ανάγνωσμα με λίγα λόγια! Γράφουν επί λέξει: «δημοσιεύουμε τὸ σχόλιο ποὺ ἔστειλε μέλος μας στὴν ‘Ἰδιωτικὴ Ὁδό’, τὸ ὁποῖο καὶ ἀνάρτησε, παρὰ τὶς διαφορετικὲς δηλώσεις της». Με συγχωρείς, φίλε Παναγιώτη, αλλά εδώ φταις εσύ…
Κ.Ν.
29/9/2013
8 σχόλια:
Ο Κώστας Νούσης μου ανταποδίδει τις ειρωνείες, και καλά μου κάνει. Δεν μπόρεσε το παιδί να παραμείνει στο ύψος της «θεολογικοφιλολογικής» του καθέδρας, και έπεσε στο δικό μου βάθος αμαθείας, της «χωρίς ούτε ενός χαρτιού πανεπιστημιακής πιστοποίησης»! Αυτό σε μάρανε Κώστα; Κι εσύ που έχεις 2 πτυχία, τι κατάλαβες;
Μα πώς να σε πάρουμε στα σοβαρά Κωστάκη, όταν ουδέποτε απάντησες σε κάποιο θέμα που σου θέτουν, αλλά πάντα ξεφεύγεις σαν Μάρτυρας του Ιεχωβά, διαλέγεις ό,τι νομίζεις πως θα καταφέρεις να απαντήσεις, και δώστου «θεολογικοφιλολογικές» απαντήσεις προς όλους; Εσύ, παιδί μου, όχι μόνο ένα «χαρτί πανεπιστημιακής πιστοποίησης διαθέτεις», αλλά είσαι ένα κινητό πανεπιστήμιο (ασφαλώς ουφολογίας και κενολογίας)!
Δεν ντρέπεσαι Κωστάκη να εξουθενώνεις ένα «προσκλαίοντα»; Αντί το μέγεθος της αγάπης σου να τον σκεπάσει και να παρηγορήσει ένα εξομολογούμενο μαζοχιστή που παραδέχεται τον μαζοχισμό του (μόνο σε σένα Κωστάκη που καταλαβαίνεις το εξομολογήθηκα), εσύ τον αποπαίρνεις; Δεν σκέπτεσαι ότι μπορεί να απαγοητευθώ;
Και για να μιλήσω και λίγο σοβαρά μαζί σου, (όσο μπορεί κανείς να κάνει κάτι τέτοιο): Έκανες γαργάρα Κωστάκη, το κείμενο του Σμύρνης που βλέπει Εκκλησίες, εκεί που υπάρχει αίρεση, που βλέπει ταυτότητα Πίστεως, εκεί που υπάρχουν κακοδοξίες, κρύβεις όλα αυτά (εγώ καημένε, κρύβω το όνομά μου, πράγμα σύνηθες σήμερα, παρόλο που δεν θα ήθελα, αλλά ως υπάλληλος το διέπραξα, εσύ όμως φουκαρά, κρύβεις την αλήθεια!) και μας παρουσιάζεις πάλι, εκείνο που νομίζεις πως σε ξελασπώνει. Δηλαδή το σημείο που ο Σμύρνης δηλώνει ότι θα ακολουθήσει την οδό της κοινωνίας με τους Αγγλικανούς «μέχρις οὗ καταντήσωμεν εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»! Δηλ. Κωστάκη, κοινωνία με την αίρεση εις τους αιώνες των αιώνων. Κοινωνία με την αίρεση και από πάνου, δώστου και επαίνους υπέρ της αίρεσης, πράγμα που συνεπάγεται την παραπλάνηση των πιστών, αφού ακούγανε από τον Σμύρνης Χρυσόστομο να λέγει ότι οι αιρετικοί είναι τέλεια σχεδόν Εκκλησία!
Αυτό κύριε Νούση, σε ποιό Πατέρα της Αγίας μας Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας το συνάντησες. Μήπως το συμπεραίνεις «θεολογικοφιλολογικώς»; Γιατί φίλτατε, κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ότι οι Άγιοι απομακρυνόντουσαν από τους αιρετικούς εντός ολίγου πρακτικώς και παράλληλα συνέχιζαν τον αγώνα τους εναντίον της αιρέσεως;
Το ξέρω, ό,τι και να πω είναι χαμένα λόγια.
Όποιος θέλει, μπορεί να ανατρέξει στο άρθρο μου, στο οποίο απαντάς, για να δει ότι απαντάς επιλεκτικά.
http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_27.html
Γι’ αυτό, και για να μη σου δίνω το δικαίωμα να με χαρακτηρίζεις μαζοχιστή, (γιατί ένας μαζοχιστής θα χαιρόταν να μιλά μαζί σου) σταματάω εδώ το «διάλογο» μαζί σου.
Και να ξέρεις. Η ειρωνεία δεν αποτελεί απόδειξη περιφρόνησης. Είναι ίσως μια κακή επιλογή, αλλά νόμισα πως, αφού αλλιώς δεν μπορείς να ξυπνήσεις από τον ηδονικό ύπνο του νεοπατέρα της Ορθοδοξίας, ίσως έτσι προκαλούσα κάποια ρωγμή στο υπερτροφικό εγώ σου.
Ο Θεός μαζί σου, αδελφέ μου, και εύχου για ένα «μαλακής βαττολογία» προσκλαίοντα, που σε ειρωνεύτηκε, αλλά δεν άφησε αισχρά υπονοούμενα για το πρόσωπό σου.
«Προσκλαίων»
@ για - τα - κλαματα Προσκλαιοντα
αν και δεν υπαρχει ουδεμια αναγκη και διαθεση απαντησης σου, θα το καμω για δυο τρια σημεια που το σηκωνουν καπως. πρωτα πρωτα για την πιστοποιηση της θεολογικης παιδειας, δεν προκειται περι ψωνισματος, ως ισως θα το εβλεπε καποιος, αλλα για μια επιθυμια κοινης βασης διαλογου σε εναν χωρο που και η κουτση μαρια εισερχεται, αυτοσχεδιαζει, ευτελιζοντας σοβαροτατα θεματα. αν αυτο ισχυε γενικοτερα, σκεψου τι συμβαινει πια με το διαδικτυο.
αν λοιπον εισαι ενας απο τους πολλους φορεις της λαικιστικης θεολογιας του ζηλωτισμου, πραγμα λιαν πιθανο, αν ησουν τιμιος θα το δηλωνες. το ονομα σου εξαπαντος δεν ενδιαφερει κανεναν και πολυ περισσοτερο τον γραφοντα εδω μεσα.
"Μα πώς να σε πάρουμε στα σοβαρά Κωστάκη, όταν ουδέποτε απάντησες σε κάποιο θέμα που σου θέτουν, αλλά πάντα ξεφεύγεις σαν Μάρτυρας του Ιεχωβά": αερολογια αμιγης μεχρι να μας φερεις ενα συγκεκριμενο παραδειγμα.
"Εσύ, παιδί μου, όχι μόνο ένα «χαρτί πανεπιστημιακής πιστοποίησης διαθέτεις», αλλά είσαι ένα κινητό πανεπιστήμιο (ασφαλώς ουφολογίας και κενολογίας)!": ωραιο επιπεδο. μαλλον εδω φαινεται οτι λειπει και η στοιχειωδης εκπαιδευση σου...
"εγώ καημένε, κρύβω το όνομά μου, πράγμα σύνηθες σήμερα, παρόλο που δεν θα ήθελα, αλλά ως υπάλληλος το διέπραξα": αρα επεσα μεσα στο δειλος και ανοηταινων. οπωσδηποτε δε θα απελυαν εναν υπαλληλο για ενα σχολιο στο ιντερνετ! ασε που μας δημιουργεις υποψιες για τη δουλεια σου (μαλλον ιερευς, ο Θεος να σε κανει δλδ, αν εισαι...)
"εσύ όμως φουκαρά, κρύβεις την αλήθεια!) και μας παρουσιάζεις πάλι, εκείνο που νομίζεις πως σε ξελασπώνει. Δηλαδή το σημείο που ο Σμύρνης δηλώνει ότι θα ακολουθήσει την οδό της κοινωνίας με τους Αγγλικανούς «μέχρις οὗ καταντήσωμεν εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»! Δηλ. Κωστάκη, κοινωνία με την αίρεση εις τους αιώνες των αιώνων": εγω παρουσιασα ολο το κειμενο. εσυ το εκρυψες, αρα αλλος κρυπτει την αληθεια. επειτα, βλεπεις ποσο σημαντικο ειναι ενα χαρτι φιλολογιας; αν κατανοουσες το κειμενο, θα καταλαβαινες οτι οταν πας στην ενοτητα της πιστης, δεν ειναι πια ο αλλοδοξος αιρετικος.
"συνεπάγεται την παραπλάνηση των πιστών, αφού ακούγανε από τον Σμύρνης Χρυσόστομο να λέγει ότι οι αιρετικοί είναι τέλεια σχεδόν Εκκλησία!
Αυτό κύριε Νούση, σε ποιό Πατέρα της Αγίας μας Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας το συνάντησες. Μήπως το συμπεραίνεις «θεολογικοφιλολογικώς»;": ειδα πολλους αγιους να προσφωνουν με πληρεις εκκλησιαστικες προσφωνησεις αιρετικους. απλα διαβασε κανα κειμενακι, οπως ηδη στο εχω προτεινει.
"Γι’ αυτό, και για να μη σου δίνω το δικαίωμα να με χαρακτηρίζεις μαζοχιστή, (γιατί ένας μαζοχιστής θα χαιρόταν να μιλά μαζί σου)": μα ηδη μιλας! το χαιρεσαι πονηρουλη και η χαρα σου δεν κρυβεται κατα τη γνωστη παροιμια...
"σταματάω εδώ το «διάλογο» μαζί σου" : γιατι, μηπως εχεις να πεις κατι παραπανω ή μαλλον , μας ειπες και τιποτε σοβαρο μεχρι τωρα;
"Ο Θεός μαζί σου, αδελφέ μου, και εύχου για ένα «μαλακής βαττολογία» προσκλαίοντα, που σε ειρωνεύτηκε, αλλά δεν άφησε αισχρά υπονοούμενα για το πρόσωπό σου": ποτε αφησα και δε θυμαμαι; πλακα μας κανεις;
Κ.Ν.
@ Προσκλαιοντα τελικο
συνηθως δεν το πραττω, διοτι ξερω τη θρασυδειλια των απεναντι μου, αλλα επειδη εσυ με την ειρωνεια σου, την οποια παραδεχθηκες αναισχυντα, εδειξες οτι εχεις περα απο βλακεια ("Είναι ίσως μια κακή επιλογή, αλλά νόμισα πως, αφού αλλιώς δεν μπορείς να ξυπνήσεις από τον ηδονικό ύπνο του νεοπατέρα της Ορθοδοξίας, ίσως έτσι προκαλούσα κάποια ρωγμή στο υπερτροφικό εγώ σου") και κακοτητα. σε προκαλω λοιπον να μας φανερωθεις, ειδαλλως εισαι ενα σκιαγμενο ανθρωπακι - για - τα - κλαματα. φοβασαι τον ισκιο σου (μην απολυθεις!). θα σε κατανοουσα καπως μονο αν εισαι κληρικος, ως προειπα, σε συγχρονη δεσποτοκρατουμενη μητροπολη, αλλα δε θα σε συγχωρουσα, διοτι ενας ιερεας ειναι πρωτα απο ολα αντρας και λεβεντης, οχι ανθρωπακι δειλο, εγωιστικο και κακο.
"Ο Κώστας Νούσης μου ανταποδίδει τις ειρωνείες, και καλά μου κάνει": να κλεισω διευκρινιζοντας οτι εγω δεν σε ειρωνευτηκα καθολου ουτε μια στιγμη. απλα ειπα την πικρη σου αληθεια σε σενα και στους αλλους και αυτο σε πονεσε, ακριβως διοτι ηταν η αληθεια. δεν μπορω ομως να μην παραδεχτω οτι χαρηκα απο τον τροπο που εκλεισες το σχολιο σου, διοτι φανηκε οτι επιασαν τοπο τα λογια μου, τουτεστιν σε πονεσαν.
Κ.Ν.
6,06
Πως λέγεται το πάθος, που κάποιος χαιρεται, όταν κάποιος άλλος πονάει ?
@ 7.32
για αλλους χαιρεκακια, για αλλους αποκατασταση της ηθικης ταξης, της αληθειας και ικανοποιηση του περι δικαιου αισθηματος
Κ.Ν.
8,53
Δεν ήξερα ότι γίνεται αποκατάσταση της ηθικής τάξης, της αλήθειας και του περι δικαίου αισθήματος, με αυτόν τον τρόπο.
Το έμαθα τώρα, και από θεολόγο μάλιστα !
ΑΝ ΠΟΤΕ ΔΕΙΣ ΑΝΑΞΙΟ ΑΡΧΟΝΤΑ Η ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟ, ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
.Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας η βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;
Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»3. Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό.
Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν η και βούλησιν τού Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.
Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα:
«Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, τού ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».
Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα.
Σ' αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει:
«Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν Επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο τού Ιπποδρόμου». Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ό,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην η μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή.
Τότε τού παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και τού λέει:
«Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες Επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιερωσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος Επίσκοπος της άξιζε».
Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δης κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα η άρχοντα η Επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια τού Θεού.
Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.
Λοιπον αυτο το γνωστο και τοσο ενδιαφερον κειμενο λυνει πολλες ζηλωτικες αποριες χωρις να χρειαζεται να καθαιρεσουμε ολους τους επισκοπους.Και χωρις βεβαια να προδοσουμε την ορθοδοξια εννοειται.Λεμε ναι στη μεση βασιλικη οδο της Εκκλησιας χωρις εντυπωσιασμους και φασαριες και οι οικουμενισται θα κατακριθουν απο τα ιδια τα εργα τους.. ο σχεδον αιρετικος..
Δημοσίευση σχολίου