ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ ΣΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ

Για την χθεσινή εκδήλωση - αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, του Συνδέσμου Φιλολόγων Πάτρας, ζήτησα από τον ελληνομαθέστατο φίλο Λιβανέζο θεολόγο και φιλόλογο Roni Bou Saba μια μετάφραση στα αραβικά ενός τραγουδιού που ο ίδιος θα επέλεγε από τον Επιτάφιο του Ρίτσου, για να ακουστεί κατά την παρουσίαση του έργου από το Πολύτροπον.

Ο Roni, με τον οποίο έχουμε μιλήσει εκτενώς για την ελληνική ποίηση και την άπήχησή της στον αραβικό κόσμο, είχε ήδη καταπιαστεί με την μετάφραση του Επιταφίου στα Αραβικά. Έτσι επέλεξε το δημοφιλέστατο Μέρα Μαγιού, το οποίο απήγγειλε στα ελληνικά και κατόπιν στα αραβικά, στη δική του μετάφραση.

Παραθέτω εδώ τον κόπο του και τον ευχαριστώ για την συναντίληψη και την σταθερή συνεργασία.

Μέρα Μαγιού μού μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω,
άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης

Και με το δάχτυλο απλωτό μου τάδειχνες ένα-ένα
τα όσα γλυκά, τα όσα καλά κι αχνά και ροδισμένα

Και μούδειχνες τη θάλασσα να φέγγει πέρα, λάδι,
και τα δεντρά και τα βουνά στο γαλανό μαγνάδι

Και τα μικρά και τα φτωχά, πουλιά, μερμήγκια, θάμνα,
κι αυτές τις διαμαντόπετρες που ίδρωνε δίπλα η στάμνα.

Μα, γιόκα μου, κι αν μούδειχνες τ' αστέρια και τα πλάτια,
τάβλεπα εγώ πιο λαμπερά στα θαλασσιά σου μάτια.

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκειά, ζεστή κι αντρίκια
τόσα όσα μήτε του γιαλού δε φτάνουν τα χαλίκια.

Και μούλεες, γιε, πως όλ' αυτά τα ωραία θάναι δικά μας,
και τώρα εσβήστης κ' έσβησε το φέγγος κ' η φωτιά μας.

يانّيس ريتسوس
المرثيّة
يومَ نوّارٍ هجرتني، يوم نوّار أفقدك
في ربيعٍ يا ابني أحببتَه، كنتَ تصعدُ إلى فوق
إلى السطح، تنظر، وبلا أن تشبع
ترضع بعينَيك نور المسكونة
كنتَ بأُصبعكَ الممدودة ترينيه واحداً واحداً
كلَّ حلوٍ، كلَّ جميلٍ، وشاحبٍ وورديّ
تريني البحر يلتمع هناك كالزيت
والأشجارَ والجبالَ في الوِشاح الأزرق
والصغيرةَ الفقيرةَ العصافيرَ والنملَ والعُشَيبات
وهذه الماسات وقد رشحت جنبها الجرّة
فيا بُنيَّ وإن تُرِني النجوم والكواكب
أشاهدْها أنا أبهى في عينيك البحريّتين
وتروي لي بصوت عذب دافئ رجوليّ
ما لِعَدِّه لا تكفي حِصيُّ البحر
وتقول لي يا ابني أنّ هذي كلَّها ستصبح لنا
والآن انطفأتَ وانطفأ وهجُ نارِنا